Πάολα: «Είμαι αυτή που είμαι κι όποιος γουστάρει!»
Η αυθεντική λαϊκή φωνή και πιο εμπορική τραγουδίστρια αυτή τη στιγμή στην Ελλάδα που καταφέρνει, κάθε βράδυ, να διασκεδάζει αλλά και να συγκινεί τον κόσμο, μιλάει στο χριστουγεννιάτικο τεύχος του Down Town για πολλά από όσα δεν έχει πει εδώ και πολύ καιρό, σε μία από τις σπάνιες συνεντεύξεις της σε περιοδικό.
Του Αλέξανδρου Πρίφτη
Τη βρίσκω στο καμαρίνι της καθισμένη οκλαδόν να χτενίζεται μόνη της και να κοιτάζεται φευγαλέα στον καθρέφτη. «Τώρα που ήρθες, θα πιούμε ένα σφηνάκι τεκίλα. Έλα, μην είσαι ακατάδεχτος!», με μαλώνει γλυκά. Φοράει μαύρο κολάν, ομόχρωμη στενή μπλούζα και παπούτσια. Ακόμη δεν έχει ντυθεί για την πίστα – να λάμψει, να καταπλήξει και πάλι όσους «πιστούς» συνέρρευσαν για να την «προσκυνήσουν». Παίρνει ένα τσιγάρο, με κερνάει από το πακέτο της και μου το ανάβει. «Οι γυναίκες δεν ανάβουν ποτέ!», της λέω. «Έλα μωρέ, αυτά είναι φλωρίστικα. Μου αρέσει να περιποιούμαι τους άλλους!», μου απαντά. Δεν χαμογελάει σχεδόν καθόλου. Μου μιλάει αληθινά -το νιώθω!- κάποιες φορές με ραγισμένη φωνή κι έναν κόμπο στο λαιμό. Ειδικά, όταν αναφερόμαστε στον πατέρα της. Ξαφνικά, πατάει ένα κουμπί στον λούτρινο Άγιο Βασίλη που έχει μπροστά από τον καθρέφτη της κι εκείνος ξεκινάει να παίζει ντραμς. «Το πήρα δώρο για τον μαέστρο μου», μου λέει. «Μη φανταστείς, δεν είναι ακριβό. Από το περίπτερο τον αγόρασα, έτσι για το καλό. Οι συνεργάτες μου είναι πάνω απ’ όλα!».
Ποτέ δεν φαντάστηκα ότι θα συνεργαζόσουν με τον Σάκη Ρουβά στην πίστα, στο «Κέντρο Αθηνών», δεδομένου ότι έχετε διαφορετικά ρεπερτόρια. Ανατρεπτική συνεργασία, είπαν πολλοί. Πώς προέκυψε;
Προέκυψε πολύ φυσιολογικά. Κοίτα, αυτό που λένε «ανατρεπτική» είναι η μεγαλύτερη μαλακία που έχω ακούσει. Τι πάει να πει ανατρεπτική; Δεν είναι καθόλου. Η μουσική ενώνει λαούς, κόσμο, ανθρώπους. Η μουσική είναι μία και τα διαφορετικά της είδη μπορούν να συμπράξουν όμορφα.
Ναι, αλλά είναι εύκολο να συμπράττουν δύο μεγάλα ονόματα; Δεν πρέπει να γίνουν αμοιβαίες υποχωρήσεις;
Όχι μόνο δύο, αλλά και πέντε μεγάλα ονόματα. Άκουσε, αγάπη μου γλυκιά, άμα δεν έχεις μέσα σου άλυτα προβλήματα, κόμπλεξ, ντιβιλίκια κι εγωισμούς, μπορείς να δουλέψεις με όλους. Εγώ δεν έχω ανταγωνισμό με κανέναν! Και γιατί να έχω; Δεν είναι ότι το δούλεψα μέσα μου, αλλά έτσι είναι το σκαρί μου. Έτσι γεννήθηκα. Τι να πω, ότι δεν έχω προβλήματα μέσα μου; Χαζό είναι! Ξέρω ανθρώπους που είχαν «θέματα» και τα δούλεψαν. Τους θαυμάζω, γιατί άλλαξαν προς το καλύτερο. Το θέμα είναι να είσαι καλά στην ψυχή σου.
Έχεις μέσα σου καλλιτεχνικά απωθημένα; Έχεις πει ότι «θέλω να δουλέψω με τον τάδε»;
Όχι, δεν έχω. Ό,τι είναι να έρθει, θα γίνει μόνο του. Οκ, ξέρεις έχω αδυναμία στην Ελένη Βιτάλη. Πεθαίνω για τη φωνή της. Αν μου τύχαινε, θα πέταγα από τη χαρά μου. Αλλά μου αρκεί που υπάρχει, την ακούω και χαίρεται η ψυχή μου.
Πρόσφατα βγήκε και το νέο σου κομμάτι, ο «Θυμός», του Γιώργου Θεοφάνους, από την Panik Records. Πολύ διαφορετικό στιλ, από ό,τι έχεις πει μέχρι σήμερα…
Ε, μα, είναι ωραίο να λες πάντα τα ίδια και τα ίδια; Καλό είναι να αλλάζουμε λίγο, μη βαριέται κι ο κόσμος. Όταν έρθει στα χέρια μου ένα κομμάτι που θεωρήσω ότι μου ταιριάζει, θα το πω.
Εσένα, τι σου προκαλεί θυμό;
Η αγένεια και η αχαριστία. Πολύ. Όταν ο άνθρωπος δεν δείχνει το έλεός του στους συνανθρώπους του. Αυτό είναι αμαρτία. Ο θεός μάς συγχωράει όλους, εμείς γιατί όχι;
Οι πολιτικοί;
Δεν ασχολούμαι με αυτούς. Δεν τους παρακολουθώ. Εντάξει, δεν κατέβηκα κι από τα βουνά, ακούω διάφορα που γίνονται γύρω μας. Με εξοργίζουν. Δεν θέλω να ασχολούμαι με αυτούς τους ανθρώπους.
Σε θυμώνει όταν λένε κάποιοι για τα κομμάτια σου ότι είναι λαϊκά ή τα χαρακτηρίζουν σκυλάδικα και τα υποβιβάζουν;
Όχι, δεν με θυμώνει. Αυτή είναι η δουλειά μου κι ο καθένας ας πει ό,τι θέλει. Δικαίωμά του. Αν ένα τραγούδι είναι ωραίο και το υποτιμήσει, δείχνει το ποιος είναι. Αν πάλι έχω πει ένα κακό κομμάτι, μια σαχλαμάρα και το χλευάσουν, πάλι δείχνουν ποιοι είναι. Είναι φυσιολογικό να με κρίνουν για τη δουλειά μου. Για τη ζωή μου δεν δέχομαι να με κρίνουν! Είναι κατινιά και ξεφτίλα.
Το έχουν κάνει, όμως, και με σένα…
Καλέ, μόνο για μένα; Με όλους το κάνουν! Ξεφτίλες είναι. Δεν δίνω το δικαίωμα να με κρίνουν στην προσωπική μου ζωή ή στη σχέση μου με το παιδί μου ή με τον σύντροφό μου κλπ. Δεν θα το συνηθίσω ποτέ αυτό, ούτε θα το δεχτώ. Είμαι πολύ χωριάτισσα για να το καταλάβω και να το χωνέψω ότι συμβαίνει. Αν και στο χωριό πέφτει πολύ κουτσομπολιό -επειδή είμαι από χωριό- θα σου πω ότι στην πόλη πέφτει πιο άγριο ξεκατίνιασμα.
Με εντυπωσιάζει πάντως το γεγονός ότι ενώ είσαι μεγάλο όνομα στην πρώτη γραμμή, παραμένεις εκτός συστήματος, κλίκας και δημοσίων σχέσεων.Πώς τα καταφέρνεις;
Σε ό,τι κάνω στη ζωή μου, δεν έχω ενοχές. Είμαι αυτή που είμαι κι όποιος γουστάρει. Είναι επιλογή αυτό. Εγώ δεν θα μπορούσα με τίποτα να είμαι συστημική. Ξερνάω τώρα με αυτά. Είναι δηθενιές. Σχέσεις για τα μάτια του κόσμου και, πίσω από την πλάτη σου, να σε θάβουν όλοι αυτοί που σε φιλούσαν πριν… Βλέπω ανθρώπους στην πρώτη γραμμή, γνωστούς, που γελάω και τους φτύνω. Και βλέπω και άλλους, στην τρίτη ας πούμε γραμμή, που υποκλίνομαι για το ήθος και το ταλέντο που έχουν.
Θα μπορούσες να είσαι μέλος κριτικής επιτροπής σε ένα talent show και να δώσεις τα φώτα σου στα νέα παιδιά;
Νομίζω πως όχι. Θα ντρεπόμουν πολύ. Από την άλλη, δεν έχω το δικαίωμα να πληγώσω κανέναν. Αν πήγαινα θα ήμουν η πιο άχρηστη. Θα πατούσα το κουμπί και θα γύρναγε συνεχώς η καρέκλα. Ή δεν θα το πατούσα ποτέ. Δεν θέλω να κρίνω. Μόνο με μένα τα βάζω και είμαι αυστηρή με τον εαυτό μου.
Πολλοί συνάδελφοί σου όμως το κάνουν και, παράλληλα, συμμετέχουν σε μιούζικαλ, παρουσιάσεις. Δεν θα το έκανες για extra χρήματα;
Όχι, είμαι μια χαρά με αυτά που παίρνω. Το χρήμα δεν το κυνηγάω. Το σκορπίζω από ‘δω κι από κει για τους αγαπημένους μου ανθρώπους. Δεν είμαι δούλος του χρήματος. Τώρα οι συνάδελφοι που κάνουν κι άλλα πράγματα, μπράβο τους. Ο Σάκης, ας πούμε, είναι εξαιρετικός σε ό,τι άλλο κι αν έχει κάνει. Είναι απίστευτα εργατικό πλάσμα. Εγώ είμαι τεμπέλα. Απίστευτη τεμπέλα, εκτός από το σπίτι μου που το έχω τζιτζί όλο. Όλα τα άλλα τα βαριέμαι. Είμαι περίεργο ατομάκι. Πάντα, σε όποια εταιρία κι αν ήμουν, πήγαιναν με τα δικά μου θέλω. Δεν γουστάρω, ας πούμε, να με βλέπουν συχνά στην τηλεόραση, ούτε να δίνω συνεντεύξεις. Μία το χρόνο φτάνει. Έκανα εξαίρεση για εσάς, στην Κύπρο, γιατί σε πάω και είναι ένας λαός που μου αρέσει πολύ. Ευτυχώς, οι άλλοι το δέχονται ότι δεν εμφανίζομαι. Αλλιώς δεν θα με δεχόταν καμία εταιρία. Θα ήμουν μοναχή μου, στο δρόμο! (γελάει). Γιατί να γίνω μαϊντανός; Θα με βαρεθούν όλοι.
Το σπίτι σου το καθαρίζεις μόνη σου;
Ναι. Είμαι τρελά ψυχαναγκαστική. Η καλύτερή μου φίλη είναι η χλωρίνη. Όταν έρθεις σπίτι, θα μείνεις πέντε λεπτά και θα φύγεις. Δεν θα με αντέξεις. Θα φοβάσαι να πετάξεις τη στάχτη στο τασάκι. Και γιατί να μην το κάνω μόνη μου, επειδή θα μπορούσα να έχω βοήθεια; Είμαι τόσο ψυχαναγκαστική, που δεν θα άφηνα καμία γυναίκα να μου το καθαρίσει. Από την άλλη, ποια θα το κάνει καλύτερα από μένα; Σφουγγαρίζω, πλένω, ξεσκονίζω, όλα τα κάνω τέλεια.
Όλο αυτό το έχεις περάσει και στην κόρη σου, την Παολίνα;
Εκείνη μοιάζει στον αδελφό μου. Είναι ακατάστατη και τα πετάει όλα από εδώ και από εκεί. Και μου σηκώνει την τρίχα πάνω. Τρελαίνομαι. Αλλά είναι μικρή ακόμα, θα μάθει. Έχω κατανόηση και υπομονή με τα παιδιά.
Οι γονείς σου είχαν υπομονή μαζί σου; Είχες όμορφα παιδικά χρόνια;
Πολύ όμορφα. Πήρα τόση αγάπη που, αν σταματήσουν τώρα να με αγαπούν όλοι, θα μου φτάνει ακόμα για δύο ζωές. Είναι το μεγαλύτερο δώρο που μου έκαναν. Δεν μου έλειψε κάτι, αλλά οι δικοί μου φρόντιζαν να μη μας λείψει τίποτα. Αν εξαιρέσεις αυτό που μου συνέβη πρόσφατα με τον πατέρα μου, είμαι ο πιο ευτυχισμένος άνθρωπος του κόσμου! Ήταν ο μοναδικός πόνος που ένιωσα στη ζωή μου.
Τι έχεις κρατήσει από τον μπαμπά σου;
Τα πάντα. Τον ίδιο. Δεν λέω «ο μπαμπάς μου ήταν», λέω «ο μπαμπάς μου είναι». (Μου δείχνει στον απέναντι τοίχο της φωτογραφίες του). Μα, δεν είναι κούκλος; Πανέμορφος άντρας! Κάποιοι μου είπαν ότι μοιάζει με τον Antonio Banderas. Δεν ήξερα ποιος είναι και χτύπησα στο youtube να τον δω. Είναι καλλονός ο μπαμπάς! (Στρέφει το βλέμμα της αλλού και με ξανακοιτάει). Είμαι ερωτευμένη με τον πατέρα μου. Ο πατέρας μου είμαι εγώ! Είμαστε ίδιοι.
Τι εννοείς;
Τα φρύδια, ας πούμε. Σου αλλάζουν όλο το πρόσωπο. Για μένα έχουν πει ότι έχω κάνει πλαστικές. Ότι τα άλλαξα όλα πάνω μου κι ότι είμαι «πλαστική». Το ξέρω. Είναι ψέματα όμως.
Σε ενοχλεί που το λένε;
Πολύ. Ξέρεις γιατί; Γιατί έχω κάνει πλαστική μόνο στο στήθος μου, δεν ντρέπομαι να το πω. Είναι η αλήθεια. Αν είχα κάνει και κάτι άλλο, θα το ομολογούσα, αλλά δεν δέχομαι να μου χρεώνουν ψέματα. Είναι κρίμα. Ok, το συνήθισα αυτό. Η μαμά μου, όμως, γίνεται θηρίο μ’ αυτό. Είναι η κλασική μαμά που θέλει να μπει μπροστά γιατί αδικούν το παιδί της. Θυμώνει και με άλλα βέβαια…
Όπως;
Τότε που είχα κάνει τη δήλωση ότι είμαι τσιγγάνα. Εγώ είμαι επαναστατικό πνεύμα. Ήθελα να στηρίξω αυτούς τους ανθρώπους από το βάρος που κουβαλάνε και την περιφρόνηση του κόσμου. Δεν ρώτησα ούτε τη μάνα μου, ούτε τον πατέρα μου, ούτε τον αδελφό μου, ούτε κανέναν. Βγήκα, το είπα και τους χαρακτήρισα τσιγγάνους, ενώ δεν ήταν. Κανείς από την οικογένειά μου δεν είναι ρατσιστής, αλλά φυσιολογικά προκύπτει η αντίδραση «μα γιατί το είπες, βρε παιδί μου, αυτό, ενώ δεν ισχύει;». Αντίδραση της μαμάς. Απόλυτα κατανοητή. Ο γλυκός μου ο πατέρας, ο πιο περήφανος άνθρωπος του κόσμου, δεν είπε κουβέντα. Το δέχτηκε γιατί με κατάλαβε και δεν παραπονέθηκε ποτέ. Τέτοιος άνθρωπος είναι. Είναι βασιλιάς και λιοντάρι.
Ποια ήταν η κουβέντα που κράτησες από τον πατέρα σου;
Μου έμαθε να μην κρατάω κακία και να μη μισώ. Ό,τι είναι εκείνος είμαι κι εγώ. Είναι ο δρόμος μου. Ο πατέρας μου είναι ο πιο ευαίσθητος «αλήτης». Ο πιο σπουδαίος Αλέξανδρος όλων. Ο ήρωάς μου!
Ξεπερνιέται μια τέτοια απώλεια;
Ποτέ. Απλά αγκάλιασα τον πόνο και ζω μ’ αυτόν. Το σώμα μου το βλέπεις εδώ. Δεν είμαι όμως εδώ. Δεν έχω επανέλθει μέσα μου. Προσπαθώ να ξεχάσω και να κρατήσω αυτά τα όμορφα που έζησα δίπλα του… Έκανα προσπάθεια για να επανέλθω και στη δουλειά. Ενώ θα μπορούσα να μείνω εκτός κι άλλο. Έχω, όμως, μία ομάδα πίσω μου, μουσικούς, συνεργάτες, που δεν θα τους αφήσω χωρίς δουλειά, επειδή πενθώ. Το τι νιώθω το κουβαλάω μέσα μου. Και δεν θέλω να το μοιραστώ! Δεν θέλω να με λυπούνται, προτιμώ να πεθάνω καλύτερα. Δεν θέλω το χάδι της παρηγοριάς.
Αμέσως μετά την απώλεια του μπαμπά σου, έχασες και τον φίλο σου, Παντελή Παντελίδη. Έπεσαν όλα μαζί. Είπες ποτέ «γιατί, θεέ μου σε μένα όλα;».
(Μου δείχνει την εικόνα του Χριστού με το ακάνθινο στεφάνι από πάνω της). Αλέξανδρέ μου, δεν έχω το δικαίωμα να ρωτήσω «γιατί» τον θεό. Φοβάμαι να το πω. Έχω κι άλλα πίσω μου, κι άλλους ανθρώπους που αγαπώ και τρέμω γι’ αυτούς. Θα το πω για πρώτη φορά και τελευταία αυτό: μετά τον μπαμπά μου και τον Παντελή, έχασα άλλους δύο αγαπημένους μου ανθρώπους. Δύο φίλους, ανθρώπους πολύ δικούς μου. Μεγάλες απώλειες. Πραγματικά έπεσαν όλα μαζί. Φοβάμαι μη μου συμβεί και κάτι άλλο. Ο θεός δεν μας παίρνει τη ζωή. Μας τη χαρίζει. Ο θεός δεν είναι άδικος και δεν παίρνει τη ζωή από ένα δίχρονο αγγελούδι. Η ζωή τα φέρνει έτσι, η ανθρώπινη φύση, το αδύναμο σώμα. Όλα είναι ανθρώπινα. Κι αν το σκεφτείς καλά, θα δεις ότι δεν είμαστε τίποτα.
Σε ενοχλεί όταν βλέπεις στην τηλεόραση ή στα sites θέματα για τον Παντελή, μόνο και μόνο για να πουλήσουν και να επωφεληθούν τα Μέσα;
Με εξοργίζει. Τραγικό. Είναι ντροπή που το κάνουν και αίσχος. Δεν σέβονται και δηλώνει την κατινιά τους και την ανηθικότητά τους. Αλλά δεν μπαίνω σε όλα αυτά, απέχω για να μη λερωθώ. Υπάρχει και μία οικογένεια πίσω που θρηνεί. Ας το σεβαστούν.
Η Παολίνα είναι στήριγμα για σένα;
Όλη η οικογένειά μου είναι. Αλλά η κόρη μου είναι όλη μου η ζωή!
Πλέον, με τι χαίρεσαι;
Με το να βλέπω ανθρώπους να τραγουδούν και να χορεύουν. Τρελαίνομαι να τους βλέπω να χορεύουν!
Η Παολίνα δεν σου ζήτησε ποτέ αδελφάκι;
Στην αρχή δεν ήθελε με τίποτα. Μετά άλλαξε και ήθελε. Κοίτα, θα ήθελα να είχα τρία παιδιά. Ήρθε η Παολίνα όταν ήμουν μικρή και μετά το άφησα. Θα μπορούσα να τα κάνω τώρα, αλλά δεν είμαι σε αυτή τη φάση. Μπορεί να έρθουν στο μέλλον.
O έρωτας σου λείπει;
Όχι, είμαι μία χαρά. Έχω προσωπική ζωή και τον άνθρωπό μου. Ποτέ δεν μου έλειψε το να είμαι ερωτευμένη. Από τότε που καταλάβαινα τον εαυτό μου, δεν υπήρξα ούτε μία μέρα που να μην είμαι ερωτευμένη!
Μία γυναίκα με ένα παιδί, δεν είναι πιο δύσκολο να κάνει καινούρια αφετηρία στη ζωή της;
Όχι, καθόλου. Να δώσει σωστό παράδειγμα. Κι όταν έχεις ένα παιδί και μία τόσο μεγάλη ευθύνη, το συναίσθημα που νιώθεις για κάποιον είναι πολύ σοβαρό και όχι επιπόλαιο.
Τι θες από τη νέα χρονιά, Πάολα;
Μόνο υγεία για όλο τον κόσμο. Μετά από αυτό που πέρασα, ξέρω ότι είναι το βασικότερο. Τίποτε άλλο.
http://like.philenews.com/paola-ime-aft ... oustari-2/
