MusicCorner.gr

IANOS 30/12/2013

Η Ελλαδα, στα καλυτερα της, …κατι εχει να μας πει



Η Ελεωνόρα Ζουγανέλη μιλά γι’ αυτά που την συγκινούν, που την εξοργίζουν, για το λαό και αυτούς που παίρνουν αποφάσεις, για τα σχέδιά της.

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΣΤΗ ΛΙΛΑ ΚΑΤΣΟΥΛΗ

Είναι πλέον βέβαιον ότι η Ελεωνόρα Ζουγανέλη γράφει, 10 χρόνια τώρα, τη δική της ιστορία στο ελληνικό τραγούδι. Χαμογελαστή, ευχάριστη, άμεση, ειλικρινής, σε μια ιδιαίτερα ζεστή συνάντηση, μίλησε στους NewTimes για όλα: για την κατάσταση που βρίσκεται η χώρα, για τη δουλειά της, τη ζωή της, τους γονείς της, αυτά που τη συγκινούν αλλά και αυτά που τη δαιμονίζουν. Απολαύστε την…

Έντεχνη παιδεία, λάτιν συναίσθημα, λαϊκή φλόγα, ψυχή ροκ… Τι από όλα αυτά είναι τελικά η Ελεωνόρα Ζουγανέλη;

Η αλήθεια είναι πως είμαι ένα κράμα από όλα. Πιστεύω πάρα πολύ στο ότι οι άνθρωποι έχουν πολλές πλευρές ούτως ή άλλως. Δεν πιστεύω ότι είναι μονοδιάστατοι ούτε ότι έχουν μόνον έναν τρόπο έκφρασης. Πιστεύω πολύ ότι όσο πιο πολύ ανοιχτός είσαι σε προκλήσεις και σε ερεθίσματα τόσο πιο πολλή ανάγκη έχεις να εκφραστείς με διαφορετικούς τρόπους, με διαφορετικά είδη, κυρίως με διαφορετικούς τρόπους. Με το τραγούδι, το χορό. Σιγά σιγά, νομίζω, αρχίζεις να ψάχνεις και να ανακαλύπτεις και άλλα πράγματα, ακόμη και σε επίπεδα που δεν το έχεις φανταστεί. Όπως, ας πούμε, εγώ με τη ζωγραφική που ούτε από παιδί δεν είχα την τάση να σκιτσάρω και τώρα, όχι ότι ζωγραφίζω ή ότι είμαι ζωγράφος, καμία σχέση. Αλλά ξαφνικά βλέπω ότι ακόμη και στη ζωγραφική έχει αρχίσει το χέρι μου να δείχνει πιο μεγάλη ευκολία στο να κάνει ένα κύκλο, ένα τετράγωνο. Προφανώς λοιπόν είναι πλέον στη ζωή μου φανερό ότι όταν αρχίζεις να δουλεύεις και αναζητάς την έκφραση αρχίζει και η έκφραση να αναζητά άλλους τρόπους να εκδηλώνεται.

Η υποκριτική;

Η υποκριτική είναι κάτι το οποίο έχω σπουδάσει, κάτι που είχα επιλέξει από μικρή να ασχοληθώ. Έχω την τύχη να έχω δουλέψει σε μια δουλειά η οποία εμπεριέχει μέσα την υποκριτική και προσπαθώ μέσα από την παιδεία μου στο θέατρο, που ήταν πολύ σημαντική για μένα, σιγά σιγά να βάζω κάποια στοιχεία στις παραστάσεις μου, στον τρόπο που ερμηνεύω τα τραγούδια, που βλέπω τη ζωή. Είμαι ούτως ή άλλως πάρα πολύ πιστή στο θέατρο σαν θεατής. Βλέπω πάρα πολλές παραστάσεις, είμαι πολύ εξοικειωμένη με ό,τι έχει σχέση με το θέατρο. Ελπίζω ότι κάποια στιγμή θα μου δοθεί η δυνατότητα… Μπορεί, αν συμβεί κάτι που να έχει ενδιαφέρον και να είναι για μένα πρόκληση για δουλειά, επειδή σίγουρα απαιτεί άλλη δουλειά το θέατρο, να το κάνω με πολλή χαρά.

Παιδί καλλιτεχνών, έζησες σε ένα ανάλογο περιβάλλον. Πόσο σε επηρέασε αυτό; Ή πιστεύεις ότι είναι και το DNA;

Με επηρέασε με την έννοια ότι έχω ακούσει πολλή μουσική από παιδί, έχω δει πολύ θέατρο από παιδί, έχω βρεθεί σε παραστάσεις και στην προετοιμασία των παραστάσεων, σε πρόβες, σε στούντιο. Σίγουρα είχα προσλαμβάνουσες οι οποίες υπάρχουν μέσα μου και τώρα είμαι πιο εξοικειωμένη με κάποια πράγματα. Ή έχω συνηθίσει να δουλεύω γι’ αυτό, πολύ πριν ξεκινήσω πρακτικά να δουλεύω. Τυχαίνει όμως να βρίσκομαι σε μια εποχή που αυτή η δουλειά έχει αλλάξει πάρα πολύ. Και όσο και αν είμαι παρατηρητής, δηλαδή αν ζούσα μέσα σε μια οικογένεια που έκαναν αυτή τη δουλειά, έχουν αλλάξει τόσο πολύ τα δεδομένα της, που στην ουσία απλά κάτι μου θυμίζει από όλο αυτό.


Έχει χειροτερέψει;

Για μένα δεν μπορώ να πω ότι έχει χειροτερέψει, επειδή αυτή είναι η δική μου πραγματικότητα. Θεωρώ ότι υπάρχει πιο παίδεμα από παλαιότερα. Τα νέα παιδιά είναι πιο ενημερωμένα, κάποια είναι μορφωμένα, έχουν ευρύτερη παιδεία, δηλαδή όχι μόνο σε σχέση με τη μουσική. Είναι άνθρωποι οι οποίοι κουβαλούν έναν κόσμο και δεν ντρέπονται να τον εκθέσουν ή να παρουσιάσουν κάτι άλλο. Είναι πιο κοντά δηλαδή οι προσωπικότητες οι καλλιτεχνικές με τις καθημερινές προσωπικότητες και αυτό είναι πολύ ευχάριστο. Το ότι έχει δυσκολέψει σε πρακτικό επίπεδο η δουλειά, έχει δυσκολέψει. Δεν έχει καμία σχέση με το παρελθόν. Η γενιά μου, δηλαδή, ανεξαρτήτως του τι έχει κάνει, έρχεται αντιμέτωπη με μια πολύ διαφορετική πραγματικότητα, και καθημερινά διαφορετική. Όχι πριν από δύο χρόνια. Κάθε μέρα είναι άλλο το ζητούμενο και άλλοι οι στόχοι και οι απαιτήσεις.

Πριν από λίγα χρόνια έκανες φωνητικά στον Φίλιππο Πλιάτσικα και στο «Ποιος έχει λόγο στην αγάπη». Τώρα κάνεις μόνη σου πράγματα. Πώς καλύφθηκε τόση απόσταση σε τόσο μικρό χρονικό διάστημα;

Δεν είναι μικρό το διάστημα. Η αλήθεια είναι πως δουλεύω πάρα πολλά χρόνια και κάθε χρόνο κατακτώ κάτι που πάει λίγο πιο πολύ, μετά λίγο περισσότερο. Δηλαδή υπάρχει μια σταθερή και νομίζω κανονική πορεία, χωρίς εκρήξεις, ούτε παύσεις, με ροή θα έλεγα.

Ανοδική όμως…

Είναι ανοδική αλλά έχει μια ροή συγκεκριμένη. Είμαστε συνηθισμένοι εδώ στην Ελλάδα να έχουμε μια δική μας αίσθηση για το χρόνο, την οποία προσωπικά απολαμβάνω γιατί αγαπάω πάρα πολύ όλη την ιδιοσυγκρασία του Έλληνα. Πολλές φορές όμως, ας πούμε, θεωρούμε νέο έτσι και πρωτοεμφανιζόμενο έναν άνθρωπο που κουβαλάει ήδη μια δεκαετία. Αυτό είναι ευχάριστο και για μένα, που ήδη έχει περάσει μια δεκαετία και ακόμη θεωρούμαι νέα. Από την άλλη, χρειάζεται και ένα μέτρο σε όλο αυτό. Δηλαδή η αλήθεια είναι πως έχω μια διαδρομή που έχει «γράψει» μέσα μου. Τώρα δηλαδή συμβαίνουν κάποια πράγματα που δεν έχουν έρθει από το πουθενά. Δεν είναι δηλαδή «α, ένα αστέρι γεννήθηκε». Εκεί έχει υπάρξει δουλειά. Και σε προσωπικό επίπεδο και από τους ανθρώπους και τους συνεργάτες μου. Έχουμε περάσει τις δυσκολίες να μην μπορούμε να βρούμε χώρο να μας φιλοξενήσει, να παίζουμε live με πολύ κακές συνθήκες… Έχουν γίνει όλα αυτά για να φτάσουμε τώρα σε μια πιο εύκολη ροή. Και όλοι οι άνθρωποι, ο Φίλιππος Πλιάτσικας βασικά ένας από τους συνεργάτες μου που μου έχουν σταθεί και στέκεται ακόμη δίπλα μου, αλλά και όλοι, γιατί και φωνητικά έχω κάνει και έχω συνυπάρξει δίπλα σε πάρα πολύ μεγάλους καλλιτέχνες, ήταν για μένα ένα πολύ μεγάλο σχολείο. Το έχω πει πολλές φορές: αξέχαστη διαδρομή ο δικός μου δρόμος. Αυτό επέλεξα. Άλλα παιδιά της γενιάς μου επέλεξαν από την αρχή τη μοναχική σταδιοδρομία. Εμένα, φαίνεται, αυτή ήταν η διαδρομή μου: να γνωρίσω τους ανθρώπους, να δω τη δουλειά πρώτα σαν παρατηρητής και έπειτα να μπορέσω να την κάνω. Μέχρι τώρα μου έχει βγει σε καλό.

Εξακολουθείς να οδηγείς μηχανή;

Ναι, πάντα. Είναι ένα πάθος η μηχανή. Μου αρέσει, ξεκουράζομαι πάρα πολύ. Πέρα από το χρηστικό δηλαδή, που είναι αδιανόητα πιο εύκολη η ζωή κυκλοφορώντας με μηχανή, παρ’ όλα αυτά μου αρέσει και ό,τι φέρει σαν ενέργεια η μηχανή.


Ελευθερία;

Όχι ελευθερία. Είναι ένας πολύ όμορφος τρόπος να ξεσκάσεις, γιατί μετά από μια πρόβα, μετά από πάρα πολλές ώρες στο στούντιο και μόνο που ανεβαίνεις πάνω να επιστρέψεις στο σπίτι βλέποντας την πόλη φωτισμένη, κρυώνω άλλες φορές, αλλά όλο αυτό νιώθω ότι με κρατάει ζωντανή. Είναι μια άλλη αίσθηση.


Αυτοκίνητο οδηγείς;

Ναι, οδηγώ. Το αγαπάω και το αυτοκίνητο πολύ. Γενικά μου αρέσει πολύ η οδήγηση.

Νιώθεις σταρ;

Είναι περίεργη η έννοια του σταρ, τι σημαίνει σταρ. Σίγουρα προτού βγω στη σκηνή νιώθω να μπαίνω στη διαδικασία να αναζητώ το φως μου. Νιώθω να θέλω να επικοινωνήσω με τον κόσμο και τα σκοτεινά μου φυσικά κομμάτια, γιατί και σε αυτό ο κόσμος πρέπει να γίνει κοινωνός και σε ό,τι υπάρχει στη ζωή μου είναι χρήσιμο να γίνει κοινωνός… Αλλά μέσα από το φως νομίζω ότι είναι πιο εύκολη η επικοινωνία με τον κόσμο και προτού βγω στη σκηνή το αναζητώ. Αλλά σταρ με την έννοια του απόμακρου δεν μου αρέσει. Δηλαδή δεν είναι κάτι που δεν το έχω. Είναι κάτι που μου αρέσει που δεν το έχω.

Στο δρόμο σε σταματούν; Η δημοσιότητα σε ενοχλεί;

Όχι, δεν με ενοχλεί καθόλου. Με σταματούν με ευγένεια. Δεν έχει συμβεί κάτι που να με φέρει σε δύσκολη θέση. Και με σεβασμό. Νομίζω ότι και εγώ είμαι ένας άνθρωπος που μπορώ να το διαχειριστώ. Δηλαδή αν κάποιος γίνει κουραστικός, έχω τον τρόπο να φύγω ή οτιδήποτε. Αλλά όχι. Υπάρχει σεβασμός μέχρι τώρα από τους ανθρώπους απέναντί μου και χαίρομαι πολύ.


Σε ενοχλεί η δημοσιότητα, όταν βγαίνεις για παράδειγμα για ψώνια ή για καφέ με τους φίλους σου;

Η δημοσιότητα δεν με ενοχλεί, αλλά καμιά φορά όταν βρίσκομαι έξω σε κόσμο νιώθω μια συστολή. Αλλά δεν είναι κάτι το οποίο με ενοχλεί. Θεωρώ ότι είναι μεγάλο το δώρο αυτής της διαδικασίας και μικρό το τίμημα.


Πώς σε αντιμετωπίζουν οι καλλιτέχνες της γενιάς σου;

Νομίζω με συμπάθεια και άλλοι με αγάπη, γιατί με κάποιους από αυτούς είμαστε και φίλοι και τυχαίνει να έχουμε μοιραστεί και πιο προσωπικά πράγματα. Νομίζω ότι γενικώς η γενιά μου έχει μια τάση να μην είναι ανταγωνιστική, όσο γίνεται. Έχει την τάση να εκτιμάει, να δίνει χώρο στον άλλον. Δεν βλέπω τρομερή ανησυχία «μήπως μου φάει τη θέση», ή «μη μου πάρει τη δουλειά». Έχουμε νομίζω συνειδητοποιήσει ότι όσο πιο πολλοί υπάρχουμε τόσο πιο δυνατή μπορεί να είναι η παρουσία του καθένα. Αυτό νομίζω είναι αποτέλεσμα αυτού που είπα πριν: της παιδείας των ανθρώπων και μιας πραγματικότητας άλλης. Μας έχει αναγκάσει και η ίδια η ζωή να έχουμε μια αλληλοϋποστήριξη. Νομίζω ότι έχουμε συμπάθεια ο ένας προς τον άλλον.



Στο εφιαλτικό τοπίο με τα ασύλληπτα κοινωνικά προβλήματα, νιώθεις ότι καλείσαι να παίξεις κάποιον άλλο ρόλο;

Νιώθω ότι απλά πρέπει να απαλλαγούμε από τους ρόλους. Δηλαδή είναι μια εποχή που δεν σηκώνει άλλο ούτε τα ψέματα ούτε τα προσωπεία ούτε το «δήθεν». Νομίζω ότι οι άνθρωποι έχουμε ανάγκη να δούμε κανονικούς ανθρώπους, να συγχωρήσουμε πιο εύκολα λάθη. Δεν είναι δυνατόν να πιστεύουμε ότι οι καλλιτέχνες είναι τέλειοι άνθρωποι, που δεν έχουν σημάδια, που δεν λένε ψέματα. Ναι, υπήρχε ένα ονειρικό πράγμα που πλέον οι άνθρωποι δεν έχουν ανάγκη να το δουν, συγχωρούν πιο εύκολα το λάθος σου, κατανοούν και σε αντιλαμβάνονται διαφορετικά και τελικά επικοινωνείς από άλλο σημείο, με διαφορετικούς τρόπους.

Τι σιχαίνεσαι πιο πολύ;

Είμαι σε μια διαδικασία να μη σιχαίνομαι πράγματα. Βέβαια με πολύ κόπο. Δεν μου αρέσει αυτό που σου είπα το «δήθεν». Δεν ξέρω αν το σιχαίνομαι, αλλά είναι κάτι το οποίο δεν το αφήνω να με αγγίζει. Για αυτό δεν μπορώ να σου πω ότι το σιχαίνομαι. Το «δήθεν» απλά το παρατηρώ και λέω είναι άχρηστο.

Τι σε εξοργίζει;

Προσωπικά μπορεί να με εξοργίσει κάτι πολύ χαζό και να μου περάσει γρήγορα. Αλλά κοινωνικά με εξοργίζει το ότι ο λαός περνάει δοκιμασίες κάθε μέρα και αντέχει, όσο αντέχει… Και επιμένει σε κάποια πράγματα και συνεχίζει να ζει… Και ο κόσμος που κυβερνάει και παίρνει τις αποφάσεις είναι πιο ανέτοιμος για οποιαδήποτε αλλαγή. Αυτό ναι, με εξοργίζει, με θυμώνει. Θεωρώ απαράδεκτο το ότι οι άνθρωποι αντιμετωπίζουν τόσα προβλήματα στην καθημερινότητα και τόσες αλλαγές απανωτές και παρ’ όλα αυτά είμαστε έτοιμοι να αντεπεξέλθουμε, όπως μπορεί ο καθένας μας, και αυτοί που παίρνουν τις αποφάσεις φοβούνται και διστάζουν και ακόμη μιλάνε και ακόμη έχουν «απάντηση». Κάποια πράγματα είναι καλύτερα να μην απαντηθούν αν είναι να δίνουν πάλι τις ίδιες απαντήσεις. Ας μείνουν αναπάντητα ερωτήματα. Αλλιώς ας απαντήσουν με διαφορετικό τρόπο. Με αυτόν που ο κόσμος εμπράκτως δείχνει. Δηλαδή έχει συμβιβαστεί. Το «συμβιβαστεί» δεν το λέω με την αρνητική έννοια, ότι ο κόσμος έχει «κάτσει», έχει «παραιτηθεί», εννοώ ότι έχει μπει σε μια διαδικασία να περάσει ακόμη δυσκολότερες συνθήκες. Ε, με εξοργίζει ότι οι άλλοι δεν είναι έτοιμοι για αυτή την αλλαγή.

Πατέρας ηθοποιός-τραγουδοποιός (Γιάννης Ζουγανέλης), μητέρα τραγουδίστρια (Ισιδώρα Σιδέρη), κόρη τραγουδίστρια... Η καλλιτεχνική οικογένεια λειτουργεί στην πράξη; Υπάρχει αρχηγός;

Παλιότερα δεν είχαμε αρχηγό στην οικογένεια και δεν έχουμε τώρα. Και τώρα, δεν μένω πια με τους γονείς μου, οπότε είμαι εγώ ο αρχηγός στη ζωή μου. Τώρα όσον αφορά μεταξύ τους, θεωρώ ότι ο καθένας έχει αναλάβει άλλες ευθύνες. Είναι δυναμικοί άνθρωποι και οι δύο, ούτως ή άλλως, και εγώ νομίζω ότι είμαι δυναμικός άνθρωπος, οπότε δεν θα μπορούσε να υπάρξει θέμα για το ποιος είναι αρχηγός. Νομίζω ότι ο καθένας πήρε τα ηνία εκεί που ήταν πιο ικανός. Υπάρχει μια ισορροπία.

Έχεις μεγαλώσει σε μια εξαιρετική οικογένεια στον καλλιτεχνικό χώρο, και όχι μόνο, σε μια οικογένεια πρότυπο που έχει παραμείνει δεμένη μέσα στο χρόνο. Πώς τη φαντάζεσαι τη δική σου οικογένεια;

Διαφορετική οπωσδήποτε. Όχι ότι είχα άσχημα παιδικά χρόνια. Όλα ήταν έντονα, απλόχερα σε εμπειρίες και σε αγάπη και σε ερεθίσματα. Και εγώ ήμουν παιδί που αναζητούσε τα ερεθίσματα. Αλλά θέλω να είναι διαφορετική επειδή πιστεύω πως ο άνθρωπος εξελίσσεται και μεγαλώνει και πιστεύω ότι είναι στοίχημα να καταφέρει ένας άνθρωπος να κάνει διαφορετική οικογένεια από αυτήν που μεγάλωσε, ό,τι και αν σημαίνει αυτό. Βασικά είναι μια ένδειξη ότι έχει εξελιχθεί η γενιά. Είναι σημαντικό να εξελίσσονται οι γενιές. Κάποια λάθη επαναλαμβάνονται ούτως ή άλλως επειδή είμαστε άνθρωποι και έχουμε τους ίδιους φόβους, τις ίδιες ανασφάλειες. Απλά πιστεύω ότι θα είναι διαφορετική.


Θα φάμε κουφέτα;

Το θα φάμε κουφέτα είναι πάρα πολύ σχετικό. Είναι η εποχή που τα σχέδια του κάθε ανθρώπου γίνονται για ένα πολύ μικρό χρονικό διάστημα. Αυτό είναι κάτι που ταιριάζει σε μένα προσωπικά σαν χαρακτήρα, επειδή δεν είμαι των μακροχρόνιων σχεδίων, δεν μου αρέσει να μιλάω για το μέλλον και δεν θέλω και να το γνωρίζω. Μου αρέσει για το τώρα και το κοντινό μέλλον να έχω ένα πλάνο και όνειρα για το πιο μακρύ. Αν με ρωτάς αν είμαι υπέρ του γάμου και της οικογένειας, είμαι πολύ υπέρ. Αλλά το πότε και το αν είναι πολύ σχετικό. Δεν ξέρω τι μου ξημερώνει το αύριο ούτως ή άλλως.

Η δουλειά σου είναι η προτεραιότητα;

Όχι, δεν είναι προτεραιότητα. Είναι η ζωή μου προτεραιότητα. Απλά όταν συμβαίνουν κάποια πράγματα τα οποία μου δίνουν πολλή χαρά, και ένα από αυτά είναι η δουλειά μου, είμαι διαθέσιμη απέναντι σε αυτό. Δεν πιστεύω ότι ο γάμος και η οικογένεια αλλάζουν τα δεδομένα τόσο ώστε να μην μπορείς να συνεχίσεις τη ζωή που θέλεις και να έχεις στόχους. Απλά θεωρώ ότι σε αυτή τη φάση με συνεπαίρνουν άλλα πράγματα από το να κάνω γάμο ή ένα παιδί. Γενικά δεν είναι η προτεραιότητα η δουλειά μου, είναι η ζωή μου προτεραιότητα. Το τραγούδι στη ζωή μου είναι πολύ σημαντικό.

Τι σε συγκινεί πιο πολύ στη ζωή σου;

Νομίζω ο σεβασμός με συγκινεί. Όταν νιώθω ότι οι άνθρωποι σέβονται ο ένας τον άλλο και τη δουλειά ο ένας του άλλου και τον κόπο, όλο τον χώρο δηλαδή, με συγκινεί. Δηλαδή όσον αφορά τη δουλειά μου, πέρα από το θαυμασμό που νιώθω και την αγάπη και όλα αυτά, όταν αισθάνομαι ότι με αντιμετωπίζουν σαν ένα άτομο το οποίο δεν είναι στον αέρα, υπάρχει ένας κόσμος που σαν να κατανοεί ότι δυσκολεύομαι, ότι έχω τα προβλήματά μου και παρ’ όλα αυτά επικοινωνούν, και σε χαίρονται… Δηλαδή όταν θαυμάζεις το συνάνθρωπό σου είναι σαν τον χαίρεσαι, χαίρεσαι για τη σταδιοδρομία του, χαίρεσαι για τις απολαβές του και αυτό είναι κάτι που με συγκινεί όταν συμβαίνει με κάποιον τρόπο.

Ο κόσμος λέει για σένα μια νέα Μαρινέλλα, μια νέα Αλεξίου, τι έχεις να πεις για αυτό;

Ναι, υπάρχει μια τάση να ταυτίζουμε ανθρώπους μεταξύ τους. Όταν είχε βγει η Αλεξίου έλεγαν «να η καινούργια Μοσχολιού». Είναι μια θέση που έχει να κάνει με την αντικατάσταση. Αυτό δεν το πιστεύω. Μάλλον πρέπει να υπάρξει συνέχεια. Και είναι σημαντικό να υπάρξει συνέχεια. Είναι σημαντικό ότι μετά τη Μοσχολιού εμφανίστηκε η Χαρούλα Αλεξίου, η συνέχεια του ελληνικού τραγουδιού. Όχι σαν αντικαταστάτρια, επειδή δεν ήταν αντικαταστάτρια. Έκανε μια πολύ σπουδαία διαδρομή και πολύ ξεχωριστή. Οπότε ναι, υπάρχει η τάση αυτή.


Πες μου ένα τραγούδι από τα παλιά που νιώθεις ότι έχει γραφτεί για σένα.

Πολλά. Ευτυχώς είμαι ένας άνθρωπος που βλέπει τον εαυτό του σε πολλά πράγματα και στη ζωή και κατ’ επέκταση και στα τραγούδια. Οπότε θεωρώ ότι πολλά θα μπορούσαν να ήταν δικά μου. Έχω ζηλέψει δηλαδή με αυτή τη μορφή και την έννοια αυτή πάρα πολλά τραγούδια. Έχω ακούσει πολλή ελληνική μουσική και αγαπώ πάρα πολύ το ελληνικό τραγούδι και πολλά είναι αυτά που με αγγίζουν.


Ένα που αντιπροσωπεύει εσένα…

Μια και είπαμε για τη Χαρούλα, θα σου πω ένα: το «Ξημερώνει». Είναι ένα τραγούδι που το αγαπάω πάρα πολύ, αλλά δεν είναι μόνο αυτό. Είναι πολλά. Τα έχω εντάξει στα προγράμματά μου, οπότε καλύπτεται η όποια «ζηλίτσα» υπάρχει επειδή τα λέω και τα απολαμβάνω σαν να είναι δικά μου. Πολλές φορές από τη χαρά μου να τραγουδήσω τραγούδια που αγαπάω «ξεχνάω» το δικό μου ρεπερτόριο. Τώρα πια νομίζω ότι έχει γίνει κατανοητό ότι γίνεται από πραγματική αγάπη και είναι πιο εύκολο. Δεν πιστεύω, για παράδειγμα, ότι ένα τραγούδι που το έχει τραγουδήσει ο Μητροπάνος είναι του Μητροπάνου. Την ώρα που το λέω εγώ είναι και δικό μου, όταν το λες εσύ είναι και δικό σου και λίγο αυτό με το θέμα του ρεπερτορίου, το προσωπικό, μου κάνει κάτι έξω από τη μουσική επικοινωνία. Οι ηθοποιοί παίζουν έργα που δεν είναι δικά τους, του Τσέχοφ είναι, αλλά τα παίζουν σταθερά, αλλά τα αγαπάς σταθερά από τον κάθε ηθοποιό. Κάποιες εποχές ανεβαίνει αλλιώς, με άλλη σκηνοθεσία, άλλο καστ. Έτσι είναι αυτά. Ελπίζω ότι και τα τραγούδια της γενιάς μου θα τα λένε οι νεότεροι στο μέλλον.

Τι σε ελκύει σε έναν άνθρωπο περισσότερο;

Η συστολή και η ντροπή. Είναι κάτι το οποίο με συγκινεί στους ανθρώπους. Με εξιτάρει. Με κάνει να θέλω να τον γνωρίσω. Να είναι ντροπαλός και συνεσταλμένος χωρίς να είναι αντικοινωνικός. Να θέλεις να ανακαλύψεις αυτό που κρατάει δικό του.


Ποιοι είναι σημαντικοί καλλιτέχνες μέσα σου;

Πολλοί. Είναι άνθρωποι από τους οποίους έχω εμπνευστεί. Άνδρες, γυναίκες, από την Πόλυ Πάνου, τη Μαίρη Λίντα, την Καίτη Γκρέυ μέχρι την Άλκηστη, την Ελευθερία, τη Γαλάνη. Είπα γυναίκες μόνο, επειδή είμαι γυναίκα. Επίσης είναι και άντρες. Αλλά και οι άντρες, όπως με τον Νταλάρα, τον Μαχαιρίτσα, με τον Γιάννη τον Κούτρα έχω συνεργαστεί κιόλας, έχουν παίξει πολύ σημαντικό ρόλο, εκτός από τον θαυμασμό μου και τη μελέτη μου στο τραγούδι που με έχουν κάνει να τους αγαπήσω, είναι και πράγματα που κουβαλάω ούτως ή άλλως μέσα μου.

Ποια είναι τα σχέδιά σου;

Βασικά ξεκίνησα με πάρα πολλή λαχτάρα και με αγωνία αρκετή επειδή ήρθα στην «Άνοδο» μετά από έναν πάρα πολύ καλό χειμώνα και ένα πολύ καλό καλοκαίρι και ο κόσμος με αγκάλιασε και μια σημαντική δουλειά, και τα live πολύ, οπότε ένιωσα μεγαλύτερες απαιτήσεις, στον εαυτό μου δηλαδή. Το πρώτο Σάββατο πήγε πάρα πολύ καλά, αλλά η αγωνία και η πρώτη φορά με τον τόσο κόσμο και την τόση αγάπη δεν με άφησαν να καταλάβω ακριβώς τι έχει γίνει. Από εδώ και πέρα μου έφυγε το πολύ άγχος, είμαι πιο ικανή να δω τι πραγματικά έχει γίνει. Το πρόγραμμα έχει δικά μου τραγούδια, από την άλλη μου δουλειά τραγούδια που ήθελα να παρουσιάσω και τα οποία δεν ήταν ωστόσο γνωστά, και έχει και τραγούδια που αγαπάω πολύ, από το παρελθόν που είπαμε, λίγο «πειραγμένα». Είναι ένα πρόγραμμα που περιμένω να δω πώς θα κυλήσει. Προς το παρόν οι ενδείξεις είναι πολύ θετικές.

Οκτώ συνολικά παραστάσεις μόνο Σάββατο. Και μετά τι;

Μετά θα πάμε Θεσσαλονίκη σε έναν καινούργιο χώρο, στην περιφέρεια κάποια live, σιγά σιγά θα μπω στη διαδικασία και για καινούργιο δίσκο. Υπάρχει πολλή δουλειά. Μπορεί να με κουράζει. Στο σώμα μου. Αλλά η ανταπόδοση είναι μεγάλη και αυτό με ευχαριστεί πολύ.

Ο μπαμπάς και η μαμά τι λένε;

Χαίρονται. Η μαμά μου είναι πιο φανατική υποστηρίκτρια, καθώς έχει πιο πολύ ελεύθερο χρόνο. Είναι συνεχώς δίπλα μου. Είναι πολύ υποστηρικτική ούτως ή άλλως. Είναι «μαμά» η μητέρα μου για μένα και για τη σχέση μας συνεπώς. Αλλά και ο μπαμπάς είναι παντού. Απλώς δεν έχει τόσο ελεύθερο χρόνο επειδή δουλεύει κι εκείνος. Ξέρει και τι κάνω, και πώς είμαι, και τις αποφάσεις μου, και έρχεται και στις πρόβες μου, και θα βοηθήσει, και θα του πω…

Τον συμβουλεύεσαι;

Ναι, τώρα πιο πολύ, πιο εύκολα από το παρελθόν. Επειδή νομίζω ότι και εγώ έχω καταλήξει σαν άνθρωπος. Ξέρω τι θέλω να κάνω. Δεν μπορεί κάποιος να με επηρεάσει εύκολα. Αλλά μου είναι χρήσιμη μια άλλη οπτική, οπότε τώρα συμβουλεύομαι και τους δύο πιο ευχάριστα.

Σε καμαρώνουν;

Πάρα πολύ.


Θα ήθελες να έχεις αδέρφια;

Όχι. Δεν έχω νιώσει την έλλειψη. Πάντως σε μια ηλικία αρκετά νεαρή δεν θυμάμαι να θέλω να έχω αδέρφια. Μου αρέσει που δεν έχω. Είναι αναλόγως σε τι οικογένεια μεγαλώσεις. Αν είχα μεγαλώσει με αδέρφια δεν θα μπορούσα να φανταστώ κάτι άλλο. Πάντως δεν ήμουν όμως από τα παιδιά που έκαναν ό,τι ήθελαν ή ότι είχα όλη την προσοχή επάνω μου. Θεωρώ ότι θα την είχα και αν είχα αδέλφια. Θεωρώ ότι οι γονείς μου δεν είναι οι άνθρωποι που θα μας ξεχώριζαν ή κάτι ανάλογο. Δεν έχουν αυτή την ιδιότητα.

Απλά σαν παρέα στο σπίτι;

Αυτό δεν μου αρέσει. Η παρέα στο σπίτι. Μου αρέσει που δεν έχω κάποιον άλλο. Είναι αρκετοί οι γονείς μας για να αποτοξινωθούμε. Μου αρέσει που είμαι μόνη μου στο σπίτι, αυτόνομη. Παρέα δεν μου έλειψε ποτέ. Είχα φίλους, έμεναν σπίτι μου, έμενα στο δικό τους, ξαδέρφια, έχω ζήσει δηλαδή με παιδιά. Οπότε είναι κάτι που δεν μου έχει λείψει.

http://www.newtimes.gr/index.php?option ... Itemid=215

Μετά το Άνοδος η Ελεωνόρα Ζουγανέλη συνεχίζει στον Σταυρό του Νότου.



Μετά την τεράστια επιτυχία των εμφανίσεών της στο Anodos Live Stage και την μεγάλη ζήτηση του κοινού, οι εμφανίσεις της Ελεωνόρας Ζουγανέλη θα συνεχίσουν στον Σταυρό του Νότου.

Οι προγραμματισμένες εμφανίσεις της Ελεωνόρας στο Anodos Live Stage ξεκίνησαν στις 14/12, με το πρόγραμμα να περιλαμβάνει 8 παραστάσεις εώς και τη 1/2 που θα ολοκληρωθούν.

Η ζήτηση του κόσμου για παράταση είναι μεγάλη και έτσι η Ελεωνόρα «Μετακομίζει» στον Σταυρό του Νότου γιατί «έχει κάτι ακόμα να μας πει» και το λέει πολύ καλά.

Έτσι, μετά το τέλος των παραστάσεων στο Anodos Live Stage την 1/2, η Ελεονώρα θα συνεχίσει να παρουσιάζει την παράσταση στον Σταυρό του Νότου από την Παρασκευή 14/2 και κάθε Παρασκευή ως τις 7/3.

http://www.getgreekmusic.gr/blog/meta-a ... tou-notou/

Πήγα και την είδα. Ήταν εμφανέστατη για μένα η φετινή της απόπειρα να μεταβεί από τη "μουσική σκηνή" σε μια λαϊκή πίστα. Να δείξει ότι μπορεί να στηρίξει ένα πρόγραμμα ως τις 3 το πρωί. Δεν ξέρω, μου φάνηκε υπερβολικά λαϊκό σε σχέση με αυτό που περίμενα και που ήθελα από εκείνη.

(6ο Φεστιβάλ Μαθητικών Ταινιών "Πάμε Σινεμά", 26/1/2014)

Μην το χάσεις: Τελευταία εμφάνιση της Ελεωνόρας Ζουγανέλη στο Άνοδος



Η Ελεωνόρα Ζουγανέλη μας χάρισε επτά μοναδικά βράδια Σαββάτου. Βράδια γεμάτα με παλμό, ένταση, χορό, συγκινήσεις, χειροκρότημα με την έναρξη τους στις 14 Δεκεμβρίου και την ολοκλήρωση τους, το Σάββατο της 1ης Φεβρουαρίου στο Άνοδος Live Stage.
Κάθε εμφάνιση της, κρύβει μια μοναδικότητα και καταφέρνει τόσο να πείσει όσο και να κρατήσει τον κόσμο που πηγαίνει να την δει, ακόμα κι αν είναι η πρώτη φορά.

Η Ελεωνόρα πιο ερμηνευτική αλλά και πιο δυναμική από ποτέ, κατάφερε να κάνει όλες τις βραδιές των εμφανίσεων της sold out, γεμάτες υπέροχα και απρόσμενα τραγούδια και με ένα κοινό που γέμιζε ασφυκτικά κάθε βραδιά κάθε γωνιά της μουσικής σκηνής. Είναι από τις ερμηνεύτριες, που μαθαίνει πράγματα από κάθε της εμφάνιση. Ήταν επιλογή ζωής αυτό που κάνει σήμερα και όπως μας λέει «Το κατάλαβα πολύ νωρίς, ότι αυτός ο δρόμος έχει πάρα πολύ υλικό και ουσία για την ζωή μου».

Σε κάθε πρόγραμμα που κάνει, έτσι και φέτος, πέρα από τα δικά της τραγούδια, περιλαμβάνει όμορφες και πρωτότυπες διασκευές οι οποίες συνδυάζονται και έρχονται στ’αυτιά μας ευχάριστα. Η Ελεωνόρα από την δική της ματιά, αγαπάει πάρα πολύ την μουσική και το ελληνικό τραγούδι. Μάλιστα, όπως μας είπε «έχω επηρεαστεί βαθιά απο το ελληνικό τραγούδι και θεωρώ ότι είναι μια μεγάλη πρόκληση για μένα να δω μέσα από τον χρόνο και μέσα από την προσωπική μου εμπειρία και εξέλιξη, πώς έχουν γράψει όλα αυτά τα τραγούδια οι άνθρωποι που τα δημιούργησαν. Επίσης, αυτό που μ’αρέσει πολύ, είναι ότι, οι νέοι που έρχονται και ανήκουν στο κοινό μου, ίσως να μην γνωρίζουν αυτά τα τραγούδια και να προκύπτει μέσα από την δική μας επαφή και επικοινωνία να μαθαίνουν κάποια απ’ αυτά, τα οποία να είναι και η αφορμή να κάνουν την προσωπική τους αναζήτηση και να κοιτάξουν πιο βαθιά το κομμάτι της ελληνικής και αρκετά παρεξηγημένης δισκογραφίας.

Ως συνεπαγωγή με τα παραπάνω πιστεύει ότι «Υπάρχει μουσικό ένστικτο στην Ελλάδα. Οι άνθρωποι αντιλαμβάνονται το σωστό και το λάθος. Από κει και πέρα, μια μεγάλη μερίδα κοινού «ψάχνεται»».

Εύκολα κάποιος θα παρατηρήσει ότι, όσα Σάββατα εμφανίζεται, ο κόσμος, αυξάνεται ολοένα και περισσότερο και μου γεννήθηκε η ερώτηση πως το διαχειρίζεται όλο αυτό. Έτσι μου απάντησε ότι «Η χαρά είναι τόσο πολύ μεγάλη και δεν σου κρύβω ότι υπάρχει παράλληλα με την χαρά και μια δυσκολία που πρέπει να δουλευτεί και να αντιμετωπιστεί. Η δυσκολία αυτή, είναι ότι υπάρχει διαφορά στο να έχεις ένα κοινό το οποίο σε έχει παρακολουθήσει, σε έχει γνωρίσει και ξέρει περίπου τι είναι αυτό που περιμένει από σένα και διαφορετικό, να απευθύνεσαι σε ένα μεγάλο και ευρύ κοινό, που πολλές φορές είναι και ανενημέρωτο με την έννοια ότι δεν είναι «ψαγμένο» με την δουλειά και το υλικό μου».

Στο πρόγραμμα υπάρχουν τραγούδια από τον ελληνικό κινηματογράφο μιας που είναι πολύ μεγάλη αγάπη της Ελεωνόρας ή καλύτερα, είναι το μεγάλο της πάθος και σαφώς, δεν θα γινόταν να λείπουν από τα προγραμματά της.

Συνοψίζοντας όλα τα παραπάνω σε μια πρόταση, η φετινή της μετακόμιση είχε την μέγιστη δυνατή και ανοδική πορεία!

Ρεπορτάζ: Εβίτα Μακ.

Φωτογραφίες: Μαριλένα Αναστασιάδου

ΑΝΟΔΟΣ Live Stage

Πειραιώς 183 & Πάλλαντος 38, Αθήνα

Τελευταία Εμφάνιση: 1 Φεβρουαρίου

Ώρα έναρξης: 23:00

Τηλ. κρατήσεων: 210 34 68 100






http://www.getgreekmusic.gr/blog/min-to ... li-anodos/

Όμορφο το μαλλάκι επιτέλους!!

afn έγραψε:Όμορφο το μαλλάκι επιτέλους!!

Ναιιιιιιιιιιιιιιι!!!!!

(Πόσο χάρηκα πια, ούτε κομμωτής να ήμουν... )

Όντως κουκλίτσα,μαλλί νεανικό και ταυτόχρονα σοβαρό όπως αρμόζει σε τραγουδίστρια που κάνει καλή μουσική!!!!!!

Αύριο από την τηλεόραση του Alpha θα μεταδοθεί η εκπομπή "Στην υγειά μας ρε παιδιά".
Επίσημος καλεσμένος ο Κωστής Μαραβέγιας...μαζί του και η Ελεωνόρα Ζουγανέλη!!!

Αύριο τελευταία εμφάνιση... έτσι μου 'ρχεται να πάω για ένα πιοτό... ανάλογα τα κέφια... Βαριέμαι που θα γίνεται χαμός από κόσμο και θα στριμώχνομαι...

Τελευταία εμφάνιση και γενέθλια αύριο για την Ελεωνόρα.
Υάκινθε αξίζει η ταλαιπωρία.

panosif έγραψε:Τελευταία εμφάνιση και γενέθλια αύριο για την Ελεωνόρα.
Υάκινθε αξίζει η ταλαιπωρία.

Αν δεν προκύψει τίποτα ξαφνικό θα πάω...