H MARIA XARAZEI KAI O PERIKLHS PEIRASMOS
H MARIA XARAZEI KAI O PERIKLHS PEIRASMOS
2 diskokritikes apo ton Thano Lambrouko gia ta cd:
Maria Palli - Xarazei kai to Peirasmos tou Periklh Stergianoudh
ΜΑΡΙΑ ΠΑΛΛΗ - "ΧΑΡΑΖΕΙ"
Η Μαρία Πάλλη με προβλημάτισε αρκετά. Ενώ εντόπισα ορισμένα καλά στοιχεία στο δίσκο της, κάποια θέματα με έβαλαν σε σκέψεις.
Με το πρώτο άκουσμα η Μαρία Πάλλη μου θύμισε έντονα την Ελένη Βιτάλη. Σε τέτοιο βαθμό που έλεγξα αν όντως ήταν τα δικά της τραγούδια αυτά που είχα βάλει στο playlist! Η ομοιότητα αυτή δείχνει την ποιότητα που έχει η νεαρή τραγουδίστρια και πως έχει δουλέψει πάνω στο ρεπερτόριο της Βιτάλη και γενικώς στον τρόπο με τον οποίο εκείνη προσεγγίζει τα τραγούδια. Ύστερα όμως αποφάσισα πως όσο γοητευτική και να είναι, μάλλον σε κακό της βγαίνει. Δείχνει να μην έχει δικής της προσωπικότητα η ερμηνεία ρε παιδί μου. Θα μου πεις, θα προτιμούσες να θυμίζει την Πέγκυ Ζήνα, την Αγγελική Ηλιάδη ή τη Χρύσπα; Σίγουρα όχι! Φαίνεται όμως πως κάποιες φορές «πατάει» τόσο πάνω στο πρότυπο της Βιτάλη που μπερδεύεσαι και δεν ξέρεις τι ακούς. Στο κάτω-κάτω ο καθένας έχει τον δικό του μοναδικό τρόπο έκφρασης και απόδοσης, εξάλλου τη Βιτάλη με τα καταπληκτικά γυρίσματα και τους συγκινητικούς λυγμούς, κανείς δεν μπορεί να τη μιμηθεί ούτε να την αντιγράψει (προς Θεού, γενικά μιλάω, σε καμία περίπτωση η περί ης ο λόγος δε μιμείται).
Μην τρελαίνεσαι πάντως, σε δύο κομμάτια μόνο η Μαρία Πάλλη ακούγεται σαν τη Βιτάλη, στο «Χαράζει» (10 με τόνο παίρνει σε όλα) και το «Φίλησέ με». Στα άλλα τραγούδια αποσπασματικά μονάχα μπορεί να θυμίζει κάτι. Δεν πειράζει όμως, η κοπέλα στο ξεκίνημά της βρίσκεται και τη δικαιολογούμε. Τα υπόλοιπα κομμάτια του δίσκου δεν αξίζουν μία (με εξαίρεση το «Επέτειος» που αν το έλεγε άλλος θα περνούσε απαρατήρητο λόγω του κοινότοπου θέματος στο οποίο αναφέρεται και γενικά εξαιτίας του όλου ύφους). Ίδια λαϊκομπουζοκοτράγουδα έχουμε ακούσει άπειρες φορές στο παρελθόν. Τσιφτετέλια, ζεϊμπέκικα και δε συμμαζεύεται. Δεν ξέρω αν έχει ιδιαίτερη σημασία, αλλά θα το αναφέρω: 7 από τα 12 κομμάτια έχουν μονολεκτικό τίτλο (ένδεια στο λόγο ίσως;).
Συνοψίζω και συμπεραίνω ότι η Μαρία Πάλλη είναι μια καλή τραγουδίστρια η οποία στην πρώτη της δισκογραφική δουλειά ατύχησε. Ως προς το ρεπερτόριο, γιατί τα τραγούδια της δεν ξεχωρίζουν από τη μάζα της αδιαφορίας και ως προς την ερμηνεία, γιατί πέρα από την ομοιότητα με τη Βιτάλη η φωνή της δεν αφήνει στίγμα. Άρα, η τραγουδίστρια πρέπει πρώτα από όλα να αποκτήσει προσωπικό χαρακτήρα στην ερμηνεία κι έπειτα να επιλέξει με προσοχή και χωρίς βιασύνη το ρεπερτόριό της.
Παραθέτω ορισμένα δείγματα από τους στίχους για να δεις περί τίνος πρόκειται. Πάντως σου προτείνω ανεπιφύλακτα να βρεις και να ακούσεις το «Χαράζει» και το «Φίλησέ με» (θα νοσταλγήσεις τη μεγάλη Ελένη Βιτάλη η οποία, λέει, αναμένεται να επιστρέψει με δικά της τραγούδια-απ’ το στόμα μου και στου Θεού τ’ αυτί).
«…Θα γυρίσει το φεγγάρι
τούμπα κάποια νύχτα
και θα σε σκοτώσω
και θα σκοτωθώ…»
Πόλεμος, τσιφτετέλι / Νίκος Βαξεβανέλης
«…Φτάνει, χορεύω ζεϊμπεκιά
και μου χτυπάει παλαμάκια
η μοναξιά μου…»
Έχω σημάδια, ζεϊμπέκικο / Νίκος Βαξεβανέλης
«…Χαράζει, σε λίγο χαράζει
μ’ αυτόν δεν τον νοιάζει αν σβήνω εγώ
και πίνω, μονάχη μου πίνω
συντρίμμια να γίνω, τον αγαπώ»
Χαράζει, μπαλάντα (;) /Νίκος Βαξεβανέλης
ΠΕΡΙΚΛΗΣ ΣΤΕΡΓΙΑΝΟΥΔΗΣ - "ΠΕΙΡΑΣΜΟΣ"
Απορώ ποιος Χριστιανός (εντάξει, και αλλόθρησκος να είναι, δεν τραβάω ζόρι) έδωσε λεφτά για να κάνει δίσκο με τον Περικλή Στεργιανούδη! Στο πρώτο CD που κυκλοφόρησε με τη Heaven («Περι…πλανήσεις» – φοβερό λογοπαίγνιο, αναρωτιέμαι ποιος το σκέφτηκε) η παραγωγή είχε ένα κάποιο επίπεδο, όσο να ‘ναι άκουγες ωραίο ήχο… Άσε που στο studio είχε γίνει τιτάνια προσπάθεια για να καλυφθούν οι φωνητικές ατέλειες του Περικλή. Εδώ όμως τα πράγματα είναι πολύ διαφορετικά.
Άσχετα από τους στίχους και τη μουσική που είναι νηπιακού επιπέδου (ακόμα και στο αγαπητό μου Καλομοιράκι θα φαίνονταν αστεία), ο ήχος που φτάνει στα αυτιά μου είναι κάκιστος. Η μόνη παραγωγή που μπορεί να τον ανταγωνιστεί είναι κάτι τραγούδια που ακούω στο ραδιόφωνο και μιλάνε για το Μεσσία Χριστό (η φίλη μου η Ζωή λέει ότι είναι της Ευαγγελικής Εκκλησίας, εγώ είμαι άσχετος στα θρησκοεκλλησιαστικά). Ακόμα άλλη μία δουλειά που θα μπορούσε να τον ανταγωνιστεί είναι η ανεκδιήγητη «Έξοδος κινδύνου» του Πάνου Ψάλτη (θυμάσαι, αυτός που λέει το πολύ καλό «Άγγελέ μου»).
Ο Περικλής σε αυτόν το δίσκο αποδεικνύει ότι είναι εντελώς άφωνος. Ένα πράμα σαν εμένα ρε παιδί μου. Με φαντάζεσαι να βγω στην πιάτσα με τραγουδιστικό CD; Ε, κάτι τέτοιο συμβαίνει και με τον, τραγουδιστή σίγουρα δεν τον λες, νεαρό. Παρά την προσπάθεια που καταβλήθηκε στο studio (φαντάζομαι τον έρμο τον ηχολήπτη να τραβάει τα μαλλιά του), το αποτέλεσμα είναι χάλια των χαλίων ω χάλια.
Για όσους ενδιαφέρονται, ενημερώνω πως από το Νοέμβριο ο Περικλής εμφανίζεται σε μαγαζί που βρίσκεται στο 5ο χιλιόμετρο Λάρισας-Φαρσάλων.
Τι άλλο να πω. Goodbye Περικλή Στεργιανούδη, χαρήκαμε (;) που σε γνωρίσαμε, μας ως εδώ! Κάνε καμιά άλλη δουλειά γιατί αυτό που διάλεξες δε σου πάει.
(Πες στη μαμά σου να πει χαιρετίσματα στη φίλη μου την Καρολίνα που είναι Γερμανία για τις γιορτές. Θα τα πούμε στο περιοδικό, να της πει. Και να μην της δώσει να ακούσει το νέο σου CD όπως έκανε με το προηγούμενο, γιατί σίγουρα αυτή τη φορά δε θα είναι ευγενική μαζί της και θα τη στενοχωρήσει).
Maria Palli - Xarazei kai to Peirasmos tou Periklh Stergianoudh
ΜΑΡΙΑ ΠΑΛΛΗ - "ΧΑΡΑΖΕΙ"
Η Μαρία Πάλλη με προβλημάτισε αρκετά. Ενώ εντόπισα ορισμένα καλά στοιχεία στο δίσκο της, κάποια θέματα με έβαλαν σε σκέψεις.
Με το πρώτο άκουσμα η Μαρία Πάλλη μου θύμισε έντονα την Ελένη Βιτάλη. Σε τέτοιο βαθμό που έλεγξα αν όντως ήταν τα δικά της τραγούδια αυτά που είχα βάλει στο playlist! Η ομοιότητα αυτή δείχνει την ποιότητα που έχει η νεαρή τραγουδίστρια και πως έχει δουλέψει πάνω στο ρεπερτόριο της Βιτάλη και γενικώς στον τρόπο με τον οποίο εκείνη προσεγγίζει τα τραγούδια. Ύστερα όμως αποφάσισα πως όσο γοητευτική και να είναι, μάλλον σε κακό της βγαίνει. Δείχνει να μην έχει δικής της προσωπικότητα η ερμηνεία ρε παιδί μου. Θα μου πεις, θα προτιμούσες να θυμίζει την Πέγκυ Ζήνα, την Αγγελική Ηλιάδη ή τη Χρύσπα; Σίγουρα όχι! Φαίνεται όμως πως κάποιες φορές «πατάει» τόσο πάνω στο πρότυπο της Βιτάλη που μπερδεύεσαι και δεν ξέρεις τι ακούς. Στο κάτω-κάτω ο καθένας έχει τον δικό του μοναδικό τρόπο έκφρασης και απόδοσης, εξάλλου τη Βιτάλη με τα καταπληκτικά γυρίσματα και τους συγκινητικούς λυγμούς, κανείς δεν μπορεί να τη μιμηθεί ούτε να την αντιγράψει (προς Θεού, γενικά μιλάω, σε καμία περίπτωση η περί ης ο λόγος δε μιμείται).
Μην τρελαίνεσαι πάντως, σε δύο κομμάτια μόνο η Μαρία Πάλλη ακούγεται σαν τη Βιτάλη, στο «Χαράζει» (10 με τόνο παίρνει σε όλα) και το «Φίλησέ με». Στα άλλα τραγούδια αποσπασματικά μονάχα μπορεί να θυμίζει κάτι. Δεν πειράζει όμως, η κοπέλα στο ξεκίνημά της βρίσκεται και τη δικαιολογούμε. Τα υπόλοιπα κομμάτια του δίσκου δεν αξίζουν μία (με εξαίρεση το «Επέτειος» που αν το έλεγε άλλος θα περνούσε απαρατήρητο λόγω του κοινότοπου θέματος στο οποίο αναφέρεται και γενικά εξαιτίας του όλου ύφους). Ίδια λαϊκομπουζοκοτράγουδα έχουμε ακούσει άπειρες φορές στο παρελθόν. Τσιφτετέλια, ζεϊμπέκικα και δε συμμαζεύεται. Δεν ξέρω αν έχει ιδιαίτερη σημασία, αλλά θα το αναφέρω: 7 από τα 12 κομμάτια έχουν μονολεκτικό τίτλο (ένδεια στο λόγο ίσως;).
Συνοψίζω και συμπεραίνω ότι η Μαρία Πάλλη είναι μια καλή τραγουδίστρια η οποία στην πρώτη της δισκογραφική δουλειά ατύχησε. Ως προς το ρεπερτόριο, γιατί τα τραγούδια της δεν ξεχωρίζουν από τη μάζα της αδιαφορίας και ως προς την ερμηνεία, γιατί πέρα από την ομοιότητα με τη Βιτάλη η φωνή της δεν αφήνει στίγμα. Άρα, η τραγουδίστρια πρέπει πρώτα από όλα να αποκτήσει προσωπικό χαρακτήρα στην ερμηνεία κι έπειτα να επιλέξει με προσοχή και χωρίς βιασύνη το ρεπερτόριό της.
Παραθέτω ορισμένα δείγματα από τους στίχους για να δεις περί τίνος πρόκειται. Πάντως σου προτείνω ανεπιφύλακτα να βρεις και να ακούσεις το «Χαράζει» και το «Φίλησέ με» (θα νοσταλγήσεις τη μεγάλη Ελένη Βιτάλη η οποία, λέει, αναμένεται να επιστρέψει με δικά της τραγούδια-απ’ το στόμα μου και στου Θεού τ’ αυτί).
«…Θα γυρίσει το φεγγάρι
τούμπα κάποια νύχτα
και θα σε σκοτώσω
και θα σκοτωθώ…»
Πόλεμος, τσιφτετέλι / Νίκος Βαξεβανέλης
«…Φτάνει, χορεύω ζεϊμπεκιά
και μου χτυπάει παλαμάκια
η μοναξιά μου…»
Έχω σημάδια, ζεϊμπέκικο / Νίκος Βαξεβανέλης
«…Χαράζει, σε λίγο χαράζει
μ’ αυτόν δεν τον νοιάζει αν σβήνω εγώ
και πίνω, μονάχη μου πίνω
συντρίμμια να γίνω, τον αγαπώ»
Χαράζει, μπαλάντα (;) /Νίκος Βαξεβανέλης
ΠΕΡΙΚΛΗΣ ΣΤΕΡΓΙΑΝΟΥΔΗΣ - "ΠΕΙΡΑΣΜΟΣ"
Απορώ ποιος Χριστιανός (εντάξει, και αλλόθρησκος να είναι, δεν τραβάω ζόρι) έδωσε λεφτά για να κάνει δίσκο με τον Περικλή Στεργιανούδη! Στο πρώτο CD που κυκλοφόρησε με τη Heaven («Περι…πλανήσεις» – φοβερό λογοπαίγνιο, αναρωτιέμαι ποιος το σκέφτηκε) η παραγωγή είχε ένα κάποιο επίπεδο, όσο να ‘ναι άκουγες ωραίο ήχο… Άσε που στο studio είχε γίνει τιτάνια προσπάθεια για να καλυφθούν οι φωνητικές ατέλειες του Περικλή. Εδώ όμως τα πράγματα είναι πολύ διαφορετικά.
Άσχετα από τους στίχους και τη μουσική που είναι νηπιακού επιπέδου (ακόμα και στο αγαπητό μου Καλομοιράκι θα φαίνονταν αστεία), ο ήχος που φτάνει στα αυτιά μου είναι κάκιστος. Η μόνη παραγωγή που μπορεί να τον ανταγωνιστεί είναι κάτι τραγούδια που ακούω στο ραδιόφωνο και μιλάνε για το Μεσσία Χριστό (η φίλη μου η Ζωή λέει ότι είναι της Ευαγγελικής Εκκλησίας, εγώ είμαι άσχετος στα θρησκοεκλλησιαστικά). Ακόμα άλλη μία δουλειά που θα μπορούσε να τον ανταγωνιστεί είναι η ανεκδιήγητη «Έξοδος κινδύνου» του Πάνου Ψάλτη (θυμάσαι, αυτός που λέει το πολύ καλό «Άγγελέ μου»).
Ο Περικλής σε αυτόν το δίσκο αποδεικνύει ότι είναι εντελώς άφωνος. Ένα πράμα σαν εμένα ρε παιδί μου. Με φαντάζεσαι να βγω στην πιάτσα με τραγουδιστικό CD; Ε, κάτι τέτοιο συμβαίνει και με τον, τραγουδιστή σίγουρα δεν τον λες, νεαρό. Παρά την προσπάθεια που καταβλήθηκε στο studio (φαντάζομαι τον έρμο τον ηχολήπτη να τραβάει τα μαλλιά του), το αποτέλεσμα είναι χάλια των χαλίων ω χάλια.
Για όσους ενδιαφέρονται, ενημερώνω πως από το Νοέμβριο ο Περικλής εμφανίζεται σε μαγαζί που βρίσκεται στο 5ο χιλιόμετρο Λάρισας-Φαρσάλων.
Τι άλλο να πω. Goodbye Περικλή Στεργιανούδη, χαρήκαμε (;) που σε γνωρίσαμε, μας ως εδώ! Κάνε καμιά άλλη δουλειά γιατί αυτό που διάλεξες δε σου πάει.
(Πες στη μαμά σου να πει χαιρετίσματα στη φίλη μου την Καρολίνα που είναι Γερμανία για τις γιορτές. Θα τα πούμε στο περιοδικό, να της πει. Και να μην της δώσει να ακούσει το νέο σου CD όπως έκανε με το προηγούμενο, γιατί σίγουρα αυτή τη φορά δε θα είναι ευγενική μαζί της και θα τη στενοχωρήσει).
Παρε ανασα και παμε...
-
- Δημοσιεύσεις: 14181
- Εγγραφή: Δευ Ιαν 03, 2005 8:19 pm
για ακου λιγο σου φαίνεται τοσο χαλια....???ADAM2 έγραψε:μα τόσο χάλια ο περικλής ε? κρίμα!!
θα θελα ν ακούσω τη γνώμη των fan tou
μα τοσο χαλια πια.....????
http://www.youtube.com/watch?v=w8l_HJAwd2g
αγγιγμα θεας λεγεται το κομματι......
This Is Not Happening
https://youtu.be/FwQhW6jmUsg
https://youtu.be/FwQhW6jmUsg
τα γουστα ειναι γουστα.....τι να κανουμε...?SD54 έγραψε:Bαρετό θα το έλεγα...
εγω το θεωρω ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ καλο τραγουδι......
απλα δεν αντεχω τις κριτικές του στυλ βαζω μηδεν στο cd...χωρις να το ακουσω.......

για αυτο και ποτε δεν τις διαβαζω....
αφηνω το αυτακι μου να αποφασισει........
(αν ειναι ετσι θα επρεπε να ειχα πεταξει την μιση μου συλλογη απο cd....


This Is Not Happening
https://youtu.be/FwQhW6jmUsg
https://youtu.be/FwQhW6jmUsg
-
- Δημοσιεύσεις: 14181
- Εγγραφή: Δευ Ιαν 03, 2005 8:19 pm
ΟΜΟΛΟΓΟΥΜΕΝΩΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΣΧΗΜΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ.freddaras έγραψε:για ακου λιγο σου φαίνεται τοσο χαλια....???ADAM2 έγραψε:μα τόσο χάλια ο περικλής ε? κρίμα!!
θα θελα ν ακούσω τη γνώμη των fan tou
μα τοσο χαλια πια.....????
http://www.youtube.com/watch?v=w8l_HJAwd2g
αγγιγμα θεας λεγεται το κομματι......
Δως μου ένα παγάκι