«Αντικριστά» με το Αθηναϊκό κοινό ο Κώστας Μακεδόνας και η Ελένη Πέτα
Πρεμιέρα στο «Ρυθμός Stage»
Όταν παρακολουθείς κάποιους καλλιτέχνες για χρόνια, στην αρχή ως απλός ακροατής και αργότερα, λίγο πιο υποψιασμένα, ως μουσικός συντάκτης, χαίρεσαι, όταν συνειδητοποιείς ότι, για ορισμένους έχεις την ίδια αίσθηση κάθε φορά, πως δηλ. τους άκουσες μόλις χθες! Τότε λες ότι εκείνη η πρώτη επιλογή με την βελόνα του ραδιοφώνου δεν ήταν λάθος και υπερηφανεύεσαι για τα σταθερά σου ακούσματα.
Κάτι τέτοιο αισθάνθηκα το Σάββατο βράδυ, 29 Νοεμβρίου, παρακολουθώντας… μάλλον η λέξη δεν είναι η πρέπουσα… απολαμβάνοντας το καλοσμιλεμένο πρόγραμμα του Κώστα Μακεδόνα και της Ελένης Πέτα στο «Ρυθμό στην Ηλιούπολη. Όσα χρόνια τους παρακολουθώ τόσο από την τηλεόραση (ποιος δε θυμάται τα εορταστικά προγράμματα που κάποτε ήταν πολύ της μοδός στα ιδιωτικά κανάλια και τα βιντεοκλίπς), όσο και δια ζώσης δεν έχουν αλλάξει στο ελάχιστο! Ίδια σεμνότητα, χαμόγελο και ζεστασιά με το κοινό, που έχει έρθει να τους θαυμάσει στις ζωντανές τους εμφανίσεις. Λίγα λεπτά πριν ανέβουν στη σκηνή, μάς δέχονται στα καμαρίνια τους και μάς καταθέτουν τα ακόλουθα:
Μίνα Μαύρου: Έχετε κοινό τόπο καταγωγής, τη Θεσσαλονίκη! Αυτό το στοιχείο σας ανακουφίζει ή σας εξιτάρει ακόμη περισσότερο επί σκηνής;
Κ. Μακεδόνας: Μας αρέσει που είμαστε Θεσσαλονικείς και η ιδιαιτερότητα είναι ότι αυτό το πρόγραμμα ουσιαστικά είναι μία επιδρομή Θεσσαλονικέων, καθώς και όλα τα παιδιά της ορχήστρας είναι από τη Θεσσαλονίκη!
Ε. Πέτα: Νομίζω ότι έχει να κάνει με την καταγωγή, αλλά με το ότι ταιριάζουμε, σαν άνθρωποι. Ο Κώστας έχει πάρα πολύ χιούμορ, αλλά ταυτόχρονα αντιμετωπίζει τη δουλειά με απίστευτο επαγγελματισμό. Είναι ένας πολύ ισορροπημένος άνθρωπος και καλλιτέχνης και αυτό μας κάνει να περνάμε πάρα πολύ καλά…
Μίνα Μαύρου: Το πρόγραμμα «Αντικριστά» παρουσιάστηκε πρώτα στη Θεσσαλονίκη. Γιατί; Το κοινό της Θεσσαλονίκης με το κοινό της Αθήνας έχει κάποιες διαφορές;
Κ. Μακεδόνας: Η αρχική πρόταση για αυτές τις εμφανίσεις έγινε από το θέατρο «Βεργίνα», που ήταν και η αφορμή για τη συνάντησή μας με την Ελένη. Μας βγήκε σε πολύ καλό, γιατί στη Θεσσαλονίκη έγινε το αδιαχώρητο. Νομίζω ότι το κοινό της Θεσσαλονίκης είναι πιο παθιασμένο… Ή θα του αρέσει κάτι πολύ και θα το στηρίξει φανατικά ή δεν θα του αρέσει καθόλου και θα πρέπει σε μια εβδομάδα να τα μαζέψεις και να φύγεις. Στη Θεσσαλονίκη παίζει πάρα πολύ μεγάλο ρόλο το πρώτο βράδυ! Ο κόσμος βγαίνει και συζητάει το τι γίνεται. Το καλό και το κακό διαδίδεται με την ίδια ταχύτητα.
Ε. Πέτα: Γενικά, πιστεύω ότι υπάρχει κοινό που είναι εκπαιδευμένο και κοινό που δεν είναι, τόσο στην Αθήνα όσο και στη Θεσσαλονίκη αλλά και σε όλα τα μέρη της Ελλάδας. Προσωπικά, χάρηκα πάρα πολύ, όταν μου έγινε η πρόταση, γιατί ο Κώστας είναι ένας καλλιτέχνης, που αφενός εκτιμώ βαθύτατα και αφετέρου έχουμε συναντηθεί πολλές φορές σε εκπομπές αλλά και σε συναυλίες.
Μίνα Μαύρου: Είστε και οι δύο αποστασιοποιημένοι από την επονομαζόμενη Showbiz. Το γεγονός αυτό έχει κάνει καλό ή κακό στη μέχρι τώρα πορεία σας;
Κ. Μακεδόνας: Κατ’ εμέ καλό! Εγώ θέλω να βρίσκομαι στη δημοσιότητα με το έργο μου και μόνο, όταν έχω κάτι να πω. Όπως δεν ένοιαξε ποτέ εμένα από παιδί η προσωπική ζωή του καθενός, έτσι θεωρώ ότι και τον κόσμο δεν τον αφορά τι κάνω στο σπίτι μου. Θυμάμαι που από τους παλιούς καλλιτέχνες με ενδιέφερε η τέχνη τους και ο τρόπος με τον οποίο η τέχνη αυτή θα με άγγιζε!
Ε. Πέτα: Δεν υπάρχει κακό και καλό. Έχει να κάνει με το πώς αισθάνεσαι εσύ ο ίδιος, πώς βλέπεις τη δουλειά σου και μέχρι πού θέλεις να φτάσεις. Εμένα πάντα με ενδιέφερε να απασχολώ τον κόσμο με τη δουλειά μου!
Μίνα Μαύρου: Πώς «αντικρίζει» το ρεπερτόριο της Ελένης Πέτα το ρεπερτόριο του Κώστα Μακεδόνα σε αυτή τη συνεργασία;
Κ. Μακεδόνας:Μια χαρά! Έχει έναν πιο ποπ χαρακτήρα, αλλά και τα τραγούδια της είναι ωραία και η Ελένη είναι πολύ καλή, αναδεικνύοντάς τα με τον καλύτερο τρόπο! Υπάρχει πλήρης αλληλοσυμπλήρωση!
Μίνα Μαύρου: Πώς «αντικρίζει» το ρεπερτόριο του Κώστα Μακεδόνα το ρεπερτόριο της Ελένης Πέτα σε αυτές τις εμφανίσεις;
Ε. Πέτα: Πιστεύω ότι ο ένας συμπληρώνει τον άλλον. Ο Κώστας είναι ένας τραγουδιστής που έχει πιο λαϊκό ρεπερτόριο από ’μένα. Τα ακούσματά μας αλλά και τα τραγούδια που έχουμε επιλέξει είναι κοινά.
Πέντε λεπτά αργότερα, ανέβηκαν και οι δύο επί σκηνής, έτσι για να δείξουν ότι στη σύμπραξη αυτή δεν χωρούν πρώτοι και δεύτεροι! Αφού μάς καλησπέρισαν με τη «Βραχνή φυσαρμόνικα» των Κατσιμιχαίων , ξεκίνησαν οι ατελείωτες τραγουδιστικές πάσες με τους δυο τους να ερμηνεύουν, μεταξύ άλλων, τα: «Ένα χειμωνιάτικο πρωί», «Πάρτυ», «Θεός αν είναι», «Όλα σε θυμίζουν», «Με το τραγούδι, με το κρασί», «Κανείς εδώ δεν τραγουδά», αλλά και «Αυτή η νύχτα μένει», «Γλυκά μου μάτια», «Ταμπακιέρα», «Εφτά τραγούδια θα σου πω», «Σ’ αγαπώ, γιατί είσ’ ωραία» και τα «Καντήλια μας».
Το διάλλειμα δεν είχε τη μορφή που έχουμε συνηθίσει. Ο Δημήτρης Μηλιακίδης παρέμεινε πίσω από τα τύμπανα, ο Τραϊανός Αλμπανούδης πίσω από το μπάσο, ο Κώστας Σαμαράς στα πλήκτρα, ο «νεώτερος όλων» Αποστόλης Μαλλιάς στα πνευστά, ο Χρήστος Λαρίσης αγκαλιά με την κιθάρα και τέλος ο Κωνσταντίνος Βελλιάδης με την πένα ανά χείρας, έτοιμος να ξεκινήσει την πενιά στο μπουζούκι του για το «Όταν έρχονται τα σύννεφα» του Μάνου Χατζιδάκι!
Το δεύτερο μέρος ήταν πιο συγκεκριμένο ως προς την προσωπική δισκογραφία των δύο καλλιτεχνών. Το άνοιξε η Ελένη Πέτα, που μας χάρισε γνωστά και πολύ αγαπημένα της κομμάτια, «Τα λόγια της σιωπής», «Το ισόγειο», «Αυτό που ξέρω», «Τι μου ’χει λείψει», «Μια φορά», αλλά και ένα ολοκαίνουργιο τραγούδι της σε μουσική και στίχους του Γιάννη Χριστοδουλόπουλου, το «Να μείνεις εδώ». Τη σκυτάλη πήρε ο Κώστας Μακεδόνας και ερμήνευσε το ήδη αγαπημένο «Δεν σου ανήκω», τραγούδι από το νέο του δίσκο που θα κυκλοφορήσει σε λίγο καιρό, «Μη μου λες αντίο», «Έκανες το λάθος»…. Και σ’ αυτό το σημείο…, βρέθηκα να καλύπτω ρεπορτάζ Αεροπορίας, καθώς μάς σύστησε τους φίλους και πολύ καλούς του συνάδελφους Αεροπόρους (μιας και ο ίδιος είναι ιπτάμενος εδώ και πολλά χρόνια), με προεξάρχοντα το δήμαρχο Βάρης- Βούλας- Βουλιαγμένης.
Συνέχισε με την «Λίζα και την κορνίζα», το «Πάρε με», τα «Μαργαριτάρια», αλλά και με αλησμόνητες επιτυχίες των Ξαρχάκου, Πλέσσα, Παπαδόπουλου, Σουγιούλ, Νικολόπουλου και βεβαίως Ζαμπέτα. Είπαμε ότι το πρόγραμμα αυτό έδινε την αίσθηση της ισότητας και του σεβασμού από την αρχή. Έτσι, μετά από λίγο ξαναανέβηκε η Ελένη Πέτα στη σκηνή, για να δέσουν οι φωνές τους και να μας φέρουν εικόνες από την Ελλάδα του χθες, του σήμερα και του αύριο, καθώς ο λόγος των στίχων που τραγούδησαν είναι τόσο επίκαιρος και ακαριαίος, που νομίζεις ότι γράφτηκε σήμερα. Τι άλλο μπορείς να πεις για το «Καινούργιο μου φεγγάρι», την «Πρώτη φορά», το «Μία είναι η ουσία», το «Έκλαψα χτες», το «Αγάπη που ’γινες», το «Δίχτυ» και τόσα άλλα…..
Στο encore που επιβλήθηκε από το ενθουσιασμένο κοινό ακούσαμε το «Ποδήλατο», το «Δεν σου ανήκω», αλλά και το ομότιτλο κομμάτι της παράστασης, «Αντικριστά».
Υστερογραφικά, θέλω να επισημάνω το εξής: Περίπου στη μέση του προγράμματος, αφού ο Κώστας Μακεδόνας μάς σύστησε τα παιδιά της πραγματικά άρτιας συγκροτημένης και συγχρονισμένης ορχήστρας, είπε: «Ευχαριστούμε, που εμπιστευθήκατε το Σαββατόβραδό σας στα χέρια μας, θα κάνουμε ό, τι μπορούμε!». Ενημερωτικά, σας λέω ότι με πολλή χαρά θα παρακολουθούσα το ίδιο πρόγραμμα και για τα πέντε Σάββατα που είναι προγραμματισμένες αυτές οι εμφανίσεις!!!