Ελεωνόρα Ζουγανέλη

Επιλέξτε για να συζητήσετε θέματα που αφορούν την ελληνική pop ή λαϊκή μουσική σκηνή...
Άβαταρ μέλους
panosif
Δημοσιεύσεις: 42376
Εγγραφή: Τρί Μαρ 09, 2010 11:09 pm

Re: Ελεωνόρα Ζουγανέλη

Μη αναγνωσμένη δημοσίευση από panosif »

Άβαταρ μέλους
panosif
Δημοσιεύσεις: 42376
Εγγραφή: Τρί Μαρ 09, 2010 11:09 pm

Re: Ελεωνόρα Ζουγανέλη

Μη αναγνωσμένη δημοσίευση από panosif »

Άβαταρ μέλους
panosif
Δημοσιεύσεις: 42376
Εγγραφή: Τρί Μαρ 09, 2010 11:09 pm

Re: Ελεωνόρα Ζουγανέλη

Μη αναγνωσμένη δημοσίευση από panosif »

Άβαταρ μέλους
panosif
Δημοσιεύσεις: 42376
Εγγραφή: Τρί Μαρ 09, 2010 11:09 pm

Re: Ελεωνόρα Ζουγανέλη

Μη αναγνωσμένη δημοσίευση από panosif »

Άβαταρ μέλους
panosif
Δημοσιεύσεις: 42376
Εγγραφή: Τρί Μαρ 09, 2010 11:09 pm

Re: Ελεωνόρα Ζουγανέλη

Μη αναγνωσμένη δημοσίευση από panosif »

Άβαταρ μέλους
panosif
Δημοσιεύσεις: 42376
Εγγραφή: Τρί Μαρ 09, 2010 11:09 pm

Re: Ελεωνόρα Ζουγανέλη

Μη αναγνωσμένη δημοσίευση από panosif »

Άβαταρ μέλους
panosif
Δημοσιεύσεις: 42376
Εγγραφή: Τρί Μαρ 09, 2010 11:09 pm

Re: Ελεωνόρα Ζουγανέλη

Μη αναγνωσμένη δημοσίευση από panosif »

Ελεωνόρα Ζουγανέλη: «Είμαι ένας άνθρωπος που θα παλεύει πάντα για το φως»

Εικόνα

Αν η συνέντευξη αυτή ήταν μυρωδιά, θα ήταν το άρωμα των ανθών της νεραντζιάς. Όπως οι νεραντζιές στο κέντρο της Αθήνας, που η μυρωδιά τους επιμένει να σε γυρίζει σε μια εποχή πιο φωτεινή, «καθαρή», γεμάτη συναισθήματα, κι ας βρίσκεσαι στο χάος της μεγαλούπολης. Όπως η φωνή της Ελεωνόρας Ζουγανέλη, που σε κάνει πάντα να νιώθεις μια ζεστασιά, μια «ησυχία», κι ας έχεις στεναχώριες… Κυρίως, όμως, επειδή η ίδια αγαπάει τόσο πολύ αυτή τη μυρωδιά που, με ένα τρόπο μαγικό, πότισε τα τραγούδια που της έγραψε ο Σταμάτης Κραουνάκης. Έτσι, για να μπορεί εκείνη, με κάθε μελωδία και κάθε στίχο, να μας φέρνει με τη φωνή της την άνοιξη.

Συνέντευξη στη Μαρία Λυσάνδρου

_Η περίοδος κυκλοφορίας μιας καινούργιας δουλειάς είναι για σένα συνήθως αγχωτική ή λυτρωτική;
Ανάλογα… Έχει να κάνει με το τι είναι αυτή η δουλειά, τι εμπειρίες σού έχει αφήσει και πόση λαχτάρα έχεις να την επικοινωνήσεις.
Στη συγκεκριμένη περίπτωση, με την κυκλοφορία του CD «Τι να λέμε τώρα», σε μουσική και στίχους του Σταμάτη Κραουνάκη, καθημερινά αλλάζουν τα συναισθήματά μου. Έχω πολύ μεγάλη χαρά που έχει ολοκληρωθεί αυτή η δουλειά, αλλά παράλληλα έχει κορυφωθεί και η αγωνία μου για το πώς θα τη δεχτεί ο κόσμος.

_Ψυχανεμίζεσαι καθόλου τι περιμένει ο κόσμος να ακούσει;
Όχι, γενικά δεν έχω αυτό το ταλέντο να αντιλαμβάνομαι αν ένα τραγούδι μπορεί να αγαπηθεί περισσότερο από τα άλλα. Ωστόσο, οι αντιδράσεις του κόσμου από το πρώτο τραγούδι, το «Πέταξα», που είχε κυκλοφορήσει ως προάγγελος, μας έδειξαν ότι το μουσικόφιλο κοινό, που ψάχνεται λίγο παραπάνω, την περιμένει αυτή τη δουλειά με λαχτάρα. Αυτό που μπορώ εγώ να πω είναι ότι αυτός ο δίσκος είναι κάτι πάρα πολύ αληθινό…

_Ο Σταμάτης Κραουνάκης μου είχε πει, λίγους μήνες πριν, «Η Ελεωνόρα σ’ αυτό τον δίσκο θα πει πράγματα που δεν έχει ξαναπεί»…
Αυτό είναι σίγουρο! Τα τραγούδια αυτά εκφράζουν συναισθήματα που δεν έχω ξανατολμήσει να αγγίξω. Δεν ξέρω αν είχα και την ωριμότητα…
Αυτό το υλικό ήρθε στα χέρια μου σε μια στιγμή που, προφανώς, και εγώ ήμουν έτοιμη να κάνω αυτό το βήμα. Σίγουρα έχει παίξει ρόλο και το ότι τα τραγούδια είναι του Σταμάτη – δηλαδή έχω την ασφάλεια ενός ανθρώπου που έχει καθορίσει την αισθητική μου όλα αυτά τα χρόνια, ενός από τους μεγαλύτερους εν ζωή δημιουργούς που έχουμε. Ενδεχομένως να μην είχα το ίδιο θάρρος με κάποιον άλλο δημιουργό.
Όταν πας να κάνεις κάτι που φαντάζει πρωτοποριακό, τουλάχιστον εγώ χρειάζομαι την «αγκαλιά» ενός ανθρώπου που έχει περάσει από αυτά τα μονοπάτια πολλές φορές. Ο Σταμάτης έχει κληθεί πολλές φορές να δημιουργήσει πράγματα, τα οποία ήταν μπροστά από την εποχή τους. Αυτό είναι κάτι που εγώ, ούτως ή άλλως, λατρεύω σ’ αυτόν.
Προσωπικά τον αγαπούσα και τον αγαπώ πάντα και ως στιχουργό, τον θεωρώ πολύ ιδιαίτερο. Και χαίρομαι πάρα πολύ που έχει γράψει και όλο τον δίσκο στιχουργικά. Εννοείται ότι πάντα ένας συνθέτης γράφει κάποια πράγματα «επάνω σου». Απλώς είδα ότι αυτό το «επάνω σου» τώρα είναι διαφορετικό, κι αυτό με έκανε να σκεφτώ κι εγώ πόσο έχω αλλάξει, πόσο έχω ωριμάσει…

_Και πού έχεις καταλήξει;
Ότι, τελικά, κάποιες ποιότητες του χαρακτήρα μου, της προσωπικότητάς μου, ακόμα κι αν εγώ νομίζω ότι δεν φαίνονται, μια πιο έμπειρη ψυχή τις αντιλαμβάνεται. Και πήρα λίγο θάρρος από αυτό. Γιατί, καμιά φορά, απογοητεύομαι και λέω «Γιατί κάθομαι και τα αναλύω όλα τόσο πολύ, η ζωή μπορεί να είναι πιο απλή»…
Τώρα είπα ότι καλώς μού πήραν χρόνο κάποια πράγματα. Γιατί αυτό το πράγμα, προφανώς, κάποιος το αντιλήφθηκε και τώρα έχει αποτυπωθεί σ’ αυτό τον δίσκο.

_Νιώθεις ότι μπορεί να κληθείς να εξηγήσεις κάτι – σε σχέση με την ιδιαιτερότητα των τραγουδιών, ας πούμε…;
Καθόλου! Δεν νομίζω ότι είναι ένα υλικό που χρειάζεται επεξήγηση∙ ίσα ίσα… Πιστεύω ότι είναι ένα υλικό, του οποίου η ύπαρξη θα εξηγήσει ίσως πολλά για το πώς βλέπω τη ζωή, πώς αντιλαμβάνομαι τα πράγματα, τις σχέσεις των ανθρώπων…
Χρόνια λέω ότι είμαι ρομαντική, και όλοι μου λέγανε ότι η εμφάνισή μου ήταν πάντα πιο δυναμική, είχε πιο ροκ χροιά. Επειδή γενικώς είμαι πολυπράγμων, νομίζω ότι αυτό το υλικό θα εξηγήσει αυτή την «πολυσυλλεκτικότητα» του εαυτού μου.

_Ο Σταμάτης Κραουνάκης, λοιπόν, εμπνεύστηκε τα τραγούδια του δίσκου από σένα. Τι θεωρείς ότι είδε σε σένα κι έγραψε το «Πέταξα»;
Θεωρώ ότι κατάλαβε πως μπορώ να υποστηρίξω κάτι τέτοιο. Στην ουσία, το τραγούδι αυτό είναι ένας μονόλογος – και, μάλιστα, ένας μονόλογος που συνεχώς κορυφώνεται. Επίσης, ο λόγος που χρησιμοποιεί είναι ελαφρώς «εκκεντρικός».

_Αυτό σε προβλημάτισε καθόλου;
Καθόλου! Κι ακριβώς επειδή δεν με προβλημάτισε, ο Σταμάτης μάλλον κατάλαβε ότι μπορώ να το υποστηρίξω. Θεωρώ ότι δεν υπάρχει καμία λέξη που δεν χρειάζεται, γι’ αυτό και το άκουσμα αυτού του τραγουδιού είναι πιο… αληθινό. Και η αλήθεια δεν είναι πάντα ευχάριστη στο άκουσμα. Αλλά, για μένα, το αποτέλεσμα της αλήθειας είναι ευχάριστο. Αφορά, όμως, όσους μπορούν και θέλουν να τη δουν – μπορεί να λέγεται, αλλά δεν την ακούν όλοι. Ή ο καθένας να βλέπει κάτι άλλο για αλήθεια…
Πρόκειται, λοιπόν, για ένα τραγούδι που σίγουρα έχει αγαπηθεί από κάποιους, και από κάποιους άλλους ίσως δεν αγαπηθεί και ποτέ. Όλες αυτές οι λέξεις –«στρατιωτάκια», «εφημεριδούλες», «δούλες»– είναι λόγια που δεν μπορεί να τα ακούσει εύκολα ο άνθρωπος. Πόσω μάλλον να τα δεχτεί…

_Εγώ, πάντως, στο video σε βλέπω να τα λες και να το ευχαριστιέσαι!
Το ευχαριστιέμαι! Γενικά μου αρέσει να πετάω πράγματα – και να πετάω και με κόστος. Γιατί οι άνθρωποι νομίζουν ότι πετάνε μόνο πράγματα, του τύπου παλιά ρούχα, ένα χαλασμένο τηλέφωνο… Κάποιοι δεν τα πετάνε ούτε αυτά, όπως ο πατέρας μου, καλή ώρα, που δεν πετάει τίποτα.
Αλλά υπάρχουν και πράγματα που χρειάζεται να τα πετάξεις ενώ είναι δύσκολο, χρειάζεται πολύς αγώνας και ψυχολογική προετοιμασία. Αλλά αλλάζουν οι άνθρωποι, αλλάζουν οι συνθήκες, και χρειάζεται κάποια πράγματα να τα αφήσεις πίσω, για να πας παρακάτω.

Εικόνα

_Ο τίτλος του δίσκου είναι «Τι να λέμε τώρα». Τυχαίο;
Να σου πω την αλήθεια, παιδευτήκαμε πολύ με τους τίτλους, γιατί μας άρεσαν διάφορα. Πολλά πράγματα, ακόμα κι αν ψάξεις επικεφαλίδα, δεν μπορείς να τα περιγράψεις. Οπότε, αποφασίσαμε ότι ίσως αυτό ήταν το πιο ταιριαστό. Λέει απλά «Ακούστε το»! Δίνει μια ελευθερία, να καταλάβει ο καθένας τα δικά του.

_Ένας καλλιτέχνης που ως άνθρωπος έχει πλέον κατασταλάξει, μπορεί να ερμηνεύσει με τον ίδιο τρόπο τραγούδια που έχουν πόνο, που έχουν τέτοιο ζόρι;
Μου είναι παντελώς άγνωστο. Εγώ δεν είμαι ένας κατασταλαγμένος άνθρωπος – και δεν θέλω και να κατασταλάξω. Είναι ζητούμενο της ζωής μου το να μην κατασταλάξω! Και το παλεύω πάρα πολύ! Δεν μου αρέσουν οι άνθρωποι, οι οποίοι εμφανίζονται κατασταλαγμένοι, ειδικά σε μια ηλικία σαν τη δική μου. Τώρα, τι να σου πω, μπορεί στα 60 μου…

_Άρα, δεν είσαι τόσο «ήσυχη»…
Ήσυχη είμαι. Είμαι πιο ήρεμη από παλιά.
Υπάρχουν στιγμές που ευχαριστιέμαι περισσότερο, που φροντίζω να κάνω τον εαυτό μου ευτυχισμένο και στην καθημερινότητα, αλλά και από πλευράς ισορροπίας. Αλλά σαφώς δεν είμαι ένας άνθρωπος ολημερίς και ολoνυχτίς ισορροπημένος…
Και δεν θέλω και να πω «Εδώ είμαι, τελείωσε». Θέλω κάθε μέρα να έρχονται άλλα πράγματα, να με «ξυπνάνε». Γι’ αυτό και πιστεύω ότι ερμηνεύω με τόση χαρά αυτά τα τραγούδια.
Ωστόσο, εγώ αυτόν τον δίσκο θα τον χαρακτήριζα «τρυφερό». Τα περισσότερα τραγούδια είναι πολύ στοργικά, με τη βαθιά έννοια της αγάπης. Με μια αγάπη που, δυστυχώς, τα νέα παιδιά μπορεί να μην έχουν νιώσει καν, έτσι όπως έχει γίνει η ζωή. Έχει εικόνες από την Αθήνα που λατρεύω – γιατί είχα την τύχη να μεγαλώσω σε μια οικογένεια που μου τις έδωσε. Και δεν εννοώ μόνο τη μάνα μου και τον πατέρα μου. Εννοώ και τη γιαγιά μου, που ήταν ένας λαϊκός άνθρωπος, που κάναμε δουλειές, που απλώναμε τα σεντόνια στις ταράτσες, που πηγαίναμε στη λαϊκή, με χρώματα και με μια επαφή ανθρώπων διαφορετική από αυτή που υπάρχει σήμερα.
Και ένας λόγος που είμαι περήφανη για το συγκεκριμένο υλικό είναι ότι, με αφορμή αυτά τα τραγούδια, ίσως κάποιοι νέοι άνθρωποι «ψαχτούν» λίγο και μάθουν κάτι παραπάνω γι’ αυτή τη χώρα στην οποία ζούμε. Είναι ένας δίσκος που έχει και χαρά πολλή, δεν έχει μόνο τραγούδια πόνου…

_Και πόσο εύκολο είναι, τραγουδώντας, να καταφέρεις να αγγίξεις την ψυχή του άλλου;
Νιώθω ότι, όπως πάει ένας δάσκαλος στο σχολείο και πρέπει να προετοιμάσει τι θα πει στο μάθημα, να διορθώσει τα γραπτά του, έτσι κι εγώ είμαι υποχρεωμένη να είμαι παρατηρητής στη ζωή, οπουδήποτε κι αν βρίσκομαι. Ακόμα κι αν είμαι με παρέα, έχω βρει τον τρόπο να απομονώνομαι, να κατεβάζω τις «ασφάλειες»… Νιώθω ότι, εκείνη την ώρα, έχω ανάγκη να καταγράψω κάτι.

_Άρα, θεωρείς μέρος της δουλειάς σου και την παρατήρηση των ανθρώπων;
Για μένα είναι το απόλυτο! Τι δηλαδή… η δουλειά μου είναι μόνο να κάθομαι σε ένα πιάνο και να λέω «λα-λα-λα»; Είναι και αυτό, αλλά κάπως πρέπει να ξέρεις και πώς είναι η κοινωνία που ζεις, εφόσον ζητάς να σε αποδεχτεί, αλλά και να την εκφράσεις μέσα από τα τραγούδια σου.

_Και τι συμπεράσματα έβγαλες, ειδικά αυτή την περίοδο, από αυτή την παρατήρηση;
Εγώ παρατηρώ κυρίως αντιδράσεις. Και τώρα, εδώ που καθόμαστε, παρατηρώ πολύ αυτά τα κορίτσια που κάθονται δίπλα μας, πώς επικοινωνούν, τι λένε…
Θεωρώ ότι, αυτή τη στιγμή, οι άνθρωποι είναι λίγο πιο «ασυγκέντρωτοι». Δεν θέλω ακόμα να πω ότι έχουν σκληρύνει… Απλώς θεωρώ ότι, με όλα αυτά που γίνονται, πολλοί άνθρωποι κουβαλάνε πλέον πολύ πόνο, τον οποίο δεν θέλουν ούτε να δουν, ούτε να τον εξωτερικεύσουν.
Μιλάς με ανθρώπους και βλέπεις ότι, καμιά φορά, απαντάνε με άλλα θέματα. Έρχεται ο καθένας να πει το δικό του και, τελικά, φεύγουν και δεν έχεις πει κάτι κοινό. Και επαναλαμβάνονται πράγματα… Έχω βρεθεί σε παρέες που λένε το ίδιο αστείο δεκαπέντε φορές, κάθε φορά που συναντιούνται, και γελάνε. Και δεν υπάρχει ένας να του πει «Ρε φίλε, μου το έχεις πει σαράντα φορές». Είναι από ντροπή; Είναι ότι κανείς δεν ακούει κανέναν; Ότι συμβαίνουν πράγματα, έτσι απλά, για να συμβούν; Για να νιώσουν οι άνθρωποι καλά για δέκα λεπτά…;
Αυτό το πράγμα, λοιπόν, στη δική μου τη δουλειά, δεν βοηθάει. Και όχι γιατί, για να πας να δεις έναν καλλιτέχνη, πρέπει να είσαι σε κατάσταση… διαλογισμού. Αλλά χρειάζεται να υπάρχει εστίαση, χρειάζεται να υπάρχει θέληση για να επικοινωνήσεις με κάποιον επί της ουσίας.

_Αυτή την περίοδο της πανδημίας βλέπεις διαφορές στο κοινό ενός live;
Ο κόσμος κάνει προσπάθεια να περάσει καλά, δεν είναι καθόλου σε mood…
Συν το ότι έχει πληγεί τρομερά αυτό το επάγγελμα – για μένα, καθόλου τυχαία. Η μουσική και το τραγούδι, ειδικά το τραγούδι που έχει και τον στίχο, βοηθά τους ανθρώπους. Μπαίνει μέσα σου και μαλακώνει την ψυχή, σε κινητοποιεί να πάρεις θέση. Πολλές φορές, ακούς ένα τραγούδι και λες «Μωρέ, να στείλω μήνυμα στο αγόρι μου…».
Δεν είναι, λοιπόν, καθόλου τυχαίο που η μουσική αυτή την εποχή έχει «φιμωθεί». Όλο αυτό που ζούμε με τις μάσκες… Δεν μιλάμε, δεν επικοινωνούμε, δεν βλεπόμαστε, έχουμε απόσταση… Κι αυτό δεν συμβαίνει μόνο στην Ελλάδα, είναι παγκόσμιο το φαινόμενο. Είναι θλιβερό, αυτή την εποχή, να μην υπάρχει καν η υποστήριξη μιας Τέχνης που ενισχύει τις αισθήσεις – παρά μόνο συνεχώς μας στερούν αισθήσεις…

_Όπως και να το κάνουμε, η μουσική έχει θεραπευτικό ρόλο…
Έχει τον απόλυτο θεραπευτικό ρόλο! Η αισθητική διαμορφώνεται από τις πέντε μας αισθήσεις, αλλά εδώ και δύο χρόνια ζούμε χωρίς τις δύο. Δεν ξέρω κατά πόσον αυτό μπορεί να έχει ένα υγιές αποτέλεσμα γι’ αυτή την κοινωνία…
Όσο δύσκολα κι αν περνούσα σε προσωπικό επίπεδο, με όλες αυτές τις αναζητήσεις, με όλα αυτά τα «γιατί», εμένα μου έλειψε η δουλειά μου πάρα πολύ. Μετά θύμωσα, μετά είπα «Γιατί διάλεξα αυτή τη δουλειά;» – πέρασα όλα αυτά τα στάδια. Αλλά κάθε φορά που πήγαινα να τραγουδήσω ένα από αυτά τα τραγούδια, με ανάγκαζαν να ξαναβρίσκω το φως. Γι’ αυτό χαίρομαι που ήρθε στη ζωή μου αυτό το συγκεκριμένο υλικό.
Εγώ είμαι ένας άνθρωπος που αγαπά το φως. Είμαι ένας άνθρωπος που θα παλεύει πάντα για το φως και θα μάχεται τα «σκοτάδια» της ζωής. Αυτή η δουλειά, λοιπόν, ήταν σαν να μου έδωσε ένα χέρι να πιαστώ, την ώρα που άρχισα κι εγώ να «παλαντζάρω» και να λέω «Εντάξει, δεν υπάρχει τίποτα…». Μου είπε «Όχι, ρε φίλε, εδώ που είσαι, μέσα στα “υπόγεια”, βρες ένα τρόπο κι έλα στο στούντιο να τραγουδήσεις για το μέλλον, για τη ζωή».
Νιώθω πολύ τυχερή, πέρα από το ότι τραγούδησα Σταμάτη Κραουνάκη, που είναι το πρώτο και το αυτονόητο. Και μόνο που το έγραψα στο βιογραφικό μου… Αλλά δεν είναι μόνο αυτό: Είναι το ότι η επαφή μου με αυτόν τον άνθρωπο και με αυτά τα τραγούδια, με έκανε να εμπιστευτώ ξανά τους ανθρώπους, τη ζωή και τον εαυτό μου.

_Μου είπες ότι αυτή η δουλειά έχει εικόνες της Αθήνας που έχεις μέσα σου από μικρή. Υπάρχει, ας πούμε, κάποιο τραγούδι που «μυρίζει» εκείνη τη μυρωδιά των φρεσκοπλυμένων σεντονιών που απλώνατε με τη γιαγιά στην ταράτσα;
Θα σου απαντήσω «στο περίπου». Πριν κυκλοφορήσει ο δίσκος, εμείς φροντίσαμε να οπτικοποιήσουμε όλα τα τραγούδια. Δεν είναι τυχαίο, λοιπόν, που υπάρχουν τέτοιες εικόνες, όπως το να απλώνεις σεντόνια, τα χρώματα στα ρούχα μου, ωραίες μυρωδιές. Είναι κάτι που θελήσαμε να κάνουμε με ένα τρόπο σημειολογικό για εμάς, το «σήκωνε» και το υλικό.
Πολλές φορές, μυρίζοντας μια μυρωδιά νοσταλγώ πράγματα, ή αναζητώ μια μυρωδιά για να νιώσω ασφάλεια, να κοιμηθώ…

_Μα η όσφρηση είναι η πιο ισχυρή αίσθηση στο κομμάτι της ανάκλησης αναμνήσεων. Είναι σημαντική για την ψυχολογία…
Γι’ αυτό και φοράμε μάσκες. Θα ήμασταν πολύ καλύτερα, αν είχαμε τις μύτες μας ελεύθερες. Αλήθεια είναι αυτό…

_Αν, λοιπόν, το συγκεκριμένο CD ήταν μυρωδιά, ποια μυρωδιά θα μπορούσε να είναι;
Κάποια τραγούδια θα ήταν σίγουρα η λεβάντα στα παλιά συρτάρια των καλών νοικοκυρών…

_Κι αν ήταν χρώμα;
Νομίζω ότι θα ήταν όλοι οι τόνοι του κίτρινου. Από το μουσταρδί, μέχρι το πολύ φωτεινό του ήλιου. Και θα ήταν πολύ και η μυρωδιά της νεραντζιάς. Αυτή τη μυρωδιά, για κάποιον ανεξήγητο λόγο, εγώ την έχω συνδυάσει με το κέντρο της Αθήνας.
Καμιά φορά, πατάω κάτι πεσμένα νεράντζια στον δρόμο όταν παρκάρω και, όταν ανοίγω την πόρτα και μου έρχεται αυτή η μυρωδιά, όσο κουρασμένη κι αν είμαι, όσο μπαϊλντισμένη, μου φτιάχνει τόσο τη διάθεση, που νιώθω ότι όλα θα πάνε καλά. Μέχρι να φτάσω στο ασανσέρ του σπιτιού μου, για κάποια λεπτά νιώθω ότι «εντάξει, όλα θα γίνουν». Γι’ αυτό αγαπώ και το κέντρο της Αθήνας. Το αγαπώ!

Εικόνα

_Τα προηγούμενα χρόνια δοκίμασες και την τηλεόραση, σε είδαμε στο “The Voice”. Καθώς βλέπουμε πλέον μουσικές εκπομπές, τις οποίες παρουσιάζουν άνθρωποι του χώρου (βλέπε π.χ. «Μουσικό κουτί» με Πορτοκάλογλου – Μόρφη ή «Δυνατά» με Μαραβέγια), αν είχες μια καλή πρόταση για παρουσίαση μιας τέτοιας εκπομπής, θα το έκανες;
Κοίταξε, η τηλεόραση μού έμαθε πάρα πολλά. Όταν ξεπέρασα τις φοβίες μου και τις δεύτερες σκέψεις, η τηλεόραση μού έθεσε κάποια όρια – ακόμα και στο ότι έπρεπε να μάθω να λειτουργώ μόνη μου, δεν είχα ούτε υποστήριξη, δεν είχα την μπάντα μου… Γενικώς με έβαλε στη διαδικασία να κοντρολάρω καλύτερα ό,τι αντιμετώπιζα, από την κούραση και τη χαρά μου, μέχρι τα νεύρα μου. Η τηλεόραση σε βάζει σε «καλούπια»: οι χρόνοι είναι «εκεί», δεν μπορείς να καθυστερείς, στην αρχή χρειάζεται να δουλέψεις με άγνωστους ανθρώπους… Δεν υπάρχει καμιά δικαιολογία, κι αυτό το πράγμα εμένα μου κάνει πολύ καλό στη δουλειά μου.
Αλλά πέρασα και πολύ καλά μέσα από όλη αυτή τη διαδικασία. Βέβαια, για να μη σου λέω και ψέματα, ήταν ένα πολύ προστατευμένο project. Κι εγώ έπρεπε να είμαι συνεπής απέναντι σε κάποια πλάσματα, τα οποία δοκίμαζαν την τύχη τους…

_Θα το τολμούσες, λοιπόν;
Η τηλεόραση είναι ένας χώρος που μου έχει κεντρίσει το ενδιαφέρον. Δεν ξέρω, βέβαια, αν θα μπορούσα να κάνω συνέχεια τηλεόραση, γιατί απαιτεί και πάρα πολλές ώρες. Αλλά οι εκπομπές που προανέφερες, ειδικά το «Μουσικό κουτί», έδωσαν μια πολύ ευχάριστη πνοή. Μακάρι να είχα την έμπνευση για κάτι τέτοιο, και μακάρι να έρθει κάτι τέτοιο στον δρόμο μου. Ναι, θα το ήθελα.
Και άλλα πράγματα θα μπορούσα να κάνω. Εννοώ όχι άσχετα, να κάνω μαγειρική, ας πούμε… Αλλά κι αυτό δεν είναι άσχετο, γιατί μαγειρεύω πιο πολύ από ό,τι τραγουδάω! (γέλια)

_Θα μπορούσες, πάντως, να κάνεις μια τέτοια εκπομπή που δεν περιμένει κανείς! (γέλια)
Θα μπορούσα! Αν έρθει κάτι στη ζωή μου σε μια φάση που θα μου κεντρίσει το ενδιαφέρον, θα το κάνω. Κι ας έχω αντιδράσεις.
Και για άλλα πράγματα που έκανα μπορεί να σκέφτηκαν οι άλλοι «Τι διαλέγεις τώρα, ρε παιδί μου, να κάνεις θέατρο, ενώ είσαι στο peak της αποδοχής στο τραγούδι»…
Κοίτα, υπάρχουν κάποιες προτάσεις που μου γίνονται πάρα πολύ καιρό… Απλά πρέπει να νιώσω ότι «Τώρα εδώ κάτι έχει». Και συνήθως το «εδώ κάτι έχει» είναι ένα μάθημα για μένα. Ένα μάθημα για να πάω παρακάτω. Γι’ αυτό δεν θέλω πολύ να ακούω τους άλλους, γιατί επηρεάζομαι. Γενικά μου παίρνει λίγο παραπάνω χρόνο να πάρω απόφαση για κάτι.

_Πάντως, η απόφαση να βγεις την τηλεόραση μάλλον ήταν σωστή…
Δεν νιώθω ότι ήμουν καλή. Νιώθω ότι ήμουν αληθινή. Νιώθω ότι αυτό το Μέσο, που μπορεί να σε τρελάνει από το πόσο μπαίνει στα σπίτια των ανθρώπων, δεν με ανάγκασε να ξεπουλήσω πράγματα του χαρακτήρα μου. Θα μπορούσα να βγω και να κάνω τον «κλόουν». Θα μπορούσα να βγαίνω και να βγάζω το βρακί μου… Δεν το έκανα. Και ο λόγος που δεν το έκανα, είναι αυτή η προσωπική μου διαδρομή μέχρι να πάρω μια απόφαση.

_Κάποιος που σε έχει παρακολουθήσει και live, βλέπει ότι έχεις κάτι αντισυμβατικό. Γιατί, μαζί με τα αναμενόμενα, θα ακούσει και αρκετά «απρόσμενα» τραγούδια. Σε έχω ακούσει π.χ. να τραγουδάς Μαζωνάκη, Καρρά… Πέρα από το να λες τραγούδια τέτοιων καλλιτεχνών, θα μπορούσες να δεις τον εαυτό σου και σε μια τέτοια συνεργασία σε ένα μαγαζί;
Δεν ξέρω. Το βλέπω πιο δύσκολο από το να δανείζομαι απλά δικά τους τραγούδια που μου αρέσουν πολύ…

_Μα δεν θα είχε φοβερό ενδιαφέρον;
Μπορεί να είχε… Αυτή τη στιγμή, όμως, δεν νιώθω έτοιμη γι’ αυτό.
Κατ’ αρχάς, τώρα δεν έχω το ίδιο πάτημα στο live εγώ, ως Ελεωνόρα, διότι έχουμε να παίξουμε δύο χρόνια. Η ανασφάλεια είναι στο peak. Όσο και να προπονείσαι ενδιάμεσα, δεν είναι το ίδιο. Είναι σαν ένας ποδοσφαιριστής να έχει να βγει στο γήπεδο δύο χρόνια, και είναι απλά μέσα στα αποδυτήρια και κάνει μασάζ. Και ξαφνικά βγαίνει να παίξει. Βρε ο καλύτερος του πλανήτη να είναι, δεν θα είναι το ίδιο! Γιατί εκεί είναι ο κόσμος, είναι το στρες, είναι η αδρεναλίνη, είναι όλα αυτά που έχεις δύο χρόνια να αισθανθείς.
Οπότε, αυτή τη στιγμή θέλω να ξανα-αισθανθώ καλά με την πάρτη μου, δεν νιώθω τόσο ασφαλής για να βρεθώ δίπλα σε κάποιον.

_Όποιος κι αν είναι αυτός;
Αυτή τη στιγμή δεν θα πήγαινα ούτε με κάποιον από τον χώρο μου. Γιατί θέλω λίγο να ξαναβρώ τα γράδα μου, να επικοινωνήσω με το κοινό σε μια κανονικότητα. Γι’ αυτό σου λέω, ακόμα κι αυτά τα τραγούδια που λες, βλέπω ότι τώρα δεν έχω την ίδια ανάγκη να τα πω. Νιώθω ότι χρειάζεται να «κεντράρω» λίγο στον εαυτό μου.

_Αυτή την περίοδο εμφανίζεσαι στη Θεσσαλονίκη, κάθε Σάββατο και Κυριακή, στο “Stage Live Downtown”. Το πρόγραμμα αυτό πώς θα το περιέγραφες;
Τώρα, στη Θεσσαλονίκη, ένιωσα την ανάγκη να φτιάξω ένα άλλο πρόγραμμα. Κι αυτό, γιατί είναι πολύ σημαντικό για μένα να είμαι εγώ σε ροή, ώστε να μπορέσω να συνεπάρω τον κόσμο. Ο κόσμος είναι πιο δύσκολος πια, έρχεται με την προσδοκία να περάσει καλά, είναι σαν να έχει μια αυξημένη απαίτηση.
Καμιά φορά λες «Πήγαμε σε αυτό το εστιατόριο και περάσαμε καταπληκτικά». Και μετά ξαναπάς, και δεν είναι το ίδιο πράγμα… Γιατί; Επειδή έχεις πάει με την προσδοκία, δεν έχεις αφήσει τη βραδιά να κυλήσει ελεύθερα. Και παλεύεις εκεί, να πεις ένα αστείο, να πιεις λίγο παραπάνω για να γίνει κάτι, αλλά… δεν γίνεται, δεν γίνεται – δεν είναι η ώρα του να γίνει.
Το live είναι ένα τέτοιο πράγμα. Θέλει να έρθεις και να αφεθείς, να δεις τι θα σου συμβεί. Εάν δεν…
Έχουμε συνηθίσει, δύο χρόνια, να μην έχουμε αυτή την ανάγκη της επαφής. Γι’ αυτό και λέω ότι πρέπει να το παλέψουμε. Αυτή τη στιγμή έχουμε «πόλεμο» και πρέπει να βγαίνουμε, με όποιο κόστος, με όποια δυσκολία – με το να μην έχουμε κόσμο, με το να είναι της μόδας η τραπ… Νομίζω ότι πρέπει να βγαίνουμε, να το παλεύουμε, να κρατήσουμε αυτή την ανάγκη και τη μνήμη ζωντανή πρώτα σ’ αυτούς που είναι πιο «ανοιχτοί» σε αυτό. Έτσι ίσως καταφέρουμε να συνεπάρουμε και τους υπόλοιπους.

_Εσύ πώς αισθάνεσαι που ξανάρχισες τα live μετά από τόσο καιρό;
Είμαι πολύ αγχωμένη και προσπαθώ κι εγώ να κρατήσω τον εαυτό μου όσο γίνεται πιο «καθαρό» απέναντι στις δικές μου προσδοκίες. Γιατί κι εγώ έχω προσδοκίες, περιμένω να είναι όλα όπως ήταν παλιά. Είναι λάθος μου.
Προσπαθώ να «καθαρίσω» τον εαυτό μου από την ανάμνηση των προηγούμενων live. Γιατί πλέον είμαστε σε μια νέα πραγματικότητα – και όσο πιο «ξύπνιος» είναι κάποιος να το δει, τόσο πιο γρήγορα θα έρθει η πραγματική αλλαγή και το φως. Θέλω, λοιπόν, να βρω τον τρόπο να περνάω το ίδιο καλά στα live μου, μέσα σ’ αυτή τη νέα πραγματικότητα.

https://www.planbemag.gr/sinentefkseis/ ... ia-to-fws/
Άβαταρ μέλους
panosif
Δημοσιεύσεις: 42376
Εγγραφή: Τρί Μαρ 09, 2010 11:09 pm

Re: Ελεωνόρα Ζουγανέλη

Μη αναγνωσμένη δημοσίευση από panosif »

Σ. Κραουνάκης: «Έχω πολύ καιρό να είμαι φαν ενός αποτελέσματός μου»

Εικόνα

Βρεθήκαμε στην παρουσίαση του δίσκου της Ελεωνόρας Ζουγανέλη «Τι να λέμε τώρα»

«Σ' αυτήν την εποχή, τη δύσκολη, την τόσο βάρβαρη, την τόσο επιθετική, την τόσο σκληρή, δύο άνθρωποι- θα τολμήσω να πω η καλύτερη φωνή της γενιάς της-, μ’ έναν συνθέτη ο οποίος έχει καταχωρηθεί στους ικανούς, βρέθηκαν και έφτιαξαν κάτι». Αυτή είναι η επικεφαλίδα – όπως είπε χαρακτηριστικά ο Σταμάτης Κραουνάκης, για τη συνεργασία του με την Ελεωνόρα Ζουγανέλη.

Η δισκογραφική τους συνάντηση αποτυπώνεται σ’ ένα album με 13 τραγούδια και με τίτλο «Τι να λέμε τώρα».

Μεσημέρι Τρίτης βρεθήκαμε στην Ταινιοθήκη της Ελλάδος για την παρουσίαση του δίσκου.

Η επιλογή του κινηματογράφου δεν ήταν τυχαία, καθώς παρακολουθήσαμε στη μεγάλη οθόνη δέκα κινηματογραφημένες ιστορίες βασισμένες στα τραγούδια, φτιαγμένες από τους σκηνοθέτες Μαρίνα Δανέζη και Βαγγέλη Τσαουσόπουλο.

Κάθε κλιπ και μια ιστορία με την Ελεωνόρα Ζουγανέλη σε διαφορετικούς ρόλους. Στο YouTube είχαμε ήδη δει το «Πέταξα» και τον «Ταρίφα».

«Ο Σταμάτης με πήγε σε καινούργια μονοπάτια, για πρώτη φορά ανακάλυψα πράγματα του εαυτού μου», είπε η Ελεωνόρα Ζουγανέλη, με τον Σταμάτη Κραουνάκη να παραδέχεται ότι «είχε πολύ καιρό να είναι φαν ενός αποτελέσματός του» και να εκτιμά ότι η συνεργασία αυτή θα έχει μέλλον.

«Αυτό αγαπώ στη ζωή. Την έκπληξη που κάθε φορά επιφυλάσσει. Να συναντάς αυτόν που αγαπάς από πάντα», σημειώνει μεταξύ άλλων η ίδια στο booklet του cd (μιας εξαιρετικά προσεγμένης έκδοσης).

Στην παρουσίαση του δίσκου μεταξύ άλλων βρέθηκαν και οι γονείς της Ελεωνόρας, Ισιδώρα Σιδέρη και Γιάννης Ζουγανέλης. Ο Σταμάτης Κραουνάκης λοιπόν, μιλώντας για τη νέα του συνεργασία μίλησε και για τη «βαθύτατη υποχρέωση να ανταπεξέλθει επειδή είναι το παιδί δύο πολύ σημαντικών καλλιτεχνών και φίλων. Μου έφεραν το παιδί τους και έπρεπε να είμαι εντάξει», πρόσθεσε.

Όσο για τον τίτλο του δίσκου;

«Θα μπορούσε να είναι η απάντηση στην ερώτηση τι δίσκο φτιάξατε.

Η απάντηση στην εποχή

Η απάντηση στο τι σημαίνει αυτό στις ζωές μας…

Θα μπορούσε να λέγεται… Όταν η Ελεωνόρα συνάντησε το Σταμάτη

ή Όταν ο Σταμάτης έγραψε με ηρωίδα του την Ελεωνόρα

ή Όταν ένας συνθέτης συναντάει μια τραγουδίστρια.

Να το αγαπήσετε και να το στείλετε παντού».

Σταμάτης - Ελεωνόρα

Εικόνα
Εικόνα
Εικόνα
Εικόνα

https://www.loaded.gr/Article/33613/s-k ... rYkpOGbIVk
Άβαταρ μέλους
panosif
Δημοσιεύσεις: 42376
Εγγραφή: Τρί Μαρ 09, 2010 11:09 pm

Re: Ελεωνόρα Ζουγανέλη

Μη αναγνωσμένη δημοσίευση από panosif »



Άβαταρ μέλους
panosif
Δημοσιεύσεις: 42376
Εγγραφή: Τρί Μαρ 09, 2010 11:09 pm

Re: Ελεωνόρα Ζουγανέλη

Μη αναγνωσμένη δημοσίευση από panosif »

Άβαταρ μέλους
panosif
Δημοσιεύσεις: 42376
Εγγραφή: Τρί Μαρ 09, 2010 11:09 pm

Re: Ελεωνόρα Ζουγανέλη

Μη αναγνωσμένη δημοσίευση από panosif »

Συνέντευξη και παρουσίαση του νέου album στο Πρώτο Πρόγραμμα της ΕΡΤ.

https://webradio.ert.gr/proto-programma ... i-vasilia/
Άβαταρ μέλους
panosif
Δημοσιεύσεις: 42376
Εγγραφή: Τρί Μαρ 09, 2010 11:09 pm

Re: Ελεωνόρα Ζουγανέλη

Μη αναγνωσμένη δημοσίευση από panosif »

Άβαταρ μέλους
panosif
Δημοσιεύσεις: 42376
Εγγραφή: Τρί Μαρ 09, 2010 11:09 pm

Re: Ελεωνόρα Ζουγανέλη

Μη αναγνωσμένη δημοσίευση από panosif »

Άβαταρ μέλους
panosif
Δημοσιεύσεις: 42376
Εγγραφή: Τρί Μαρ 09, 2010 11:09 pm

Re: Ελεωνόρα Ζουγανέλη

Μη αναγνωσμένη δημοσίευση από panosif »

Άβαταρ μέλους
panosif
Δημοσιεύσεις: 42376
Εγγραφή: Τρί Μαρ 09, 2010 11:09 pm

Re: Ελεωνόρα Ζουγανέλη

Μη αναγνωσμένη δημοσίευση από panosif »

Στο 8:49:30 η ομιλία της Ελεωνόρας.

Άβαταρ μέλους
panosif
Δημοσιεύσεις: 42376
Εγγραφή: Τρί Μαρ 09, 2010 11:09 pm

Re: Ελεωνόρα Ζουγανέλη

Μη αναγνωσμένη δημοσίευση από panosif »

Άβαταρ μέλους
panosif
Δημοσιεύσεις: 42376
Εγγραφή: Τρί Μαρ 09, 2010 11:09 pm

Re: Ελεωνόρα Ζουγανέλη

Μη αναγνωσμένη δημοσίευση από panosif »

Άβαταρ μέλους
panosif
Δημοσιεύσεις: 42376
Εγγραφή: Τρί Μαρ 09, 2010 11:09 pm

Re: Ελεωνόρα Ζουγανέλη

Μη αναγνωσμένη δημοσίευση από panosif »

Ολύμπια Δημοτικό Μουσικό Θέατρο Μαρία Κάλλας

ΜΑΝΟΣ ΛΟΪΖΟΣ

40 ΧΡΟΝΙΑ ΜΕΤΑ

Από την καρδιά στην μνήμη


Εικόνα

Λένε ότι πέθανε στις 17 Σεπτεμβρίου 1982 στην Μόσχα. Δεν είναι αλήθεια. Ο Μάνος Λοΐζος κατάφερε με μόλις 10 δίσκους που εκδόθηκαν όσο ζούσε μαζί μας και ακόμα 2 που εκδόθηκαν όσο ζούσε μακριά μας να αφήσει στην μνήμη και στην καρδιά μας ένα από τα πιο ισχυρά αποτυπώματα όσον αφορά στο ελληνικό τραγούδι.

Για πρώτη φορά 40 χρόνια μετά από εκείνο τον Σεπτέμβρη του 1982, παρουσιάζεται σχεδόν το σύνολο του έργο του, 9 από τους 12 κύκλους τραγουδιών του, σε 4 παραστάσεις με την συμμετοχή των πρώτων ερμηνευτών που βρίσκονται ακόμα σε δημιουργική πορεία, αλλά και νεότερων σημαντικών ερμηνευτών που έχουν συμπορευτεί μέσα στα χρόνια με τα τραγούδια του.

Είναι η πρώτη φορά που παρουσιάζεται το έργο του αυτούσιο και όχι ως ένα αποσπασματικό best of.

Είναι η πρώτη φορά που αντιστρέφεται ο στίχος, παίρνουμε τα τραγούδια της καρδιάς και φτιάχνουμε μαζί τους την καινούρια μνήμη.

Πέμπτη 26 Μαΐου 2022

ΕΛΕΩΝΟΡΑ ΖΟΥΓΑΝΕΛΗ

ΓΙΑΝΝΗΣ ΔΙΟΝΥΣΙΟΥ - ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΠΑΓΕΩΡΓΙΟΥ


Η Ελεωνόρα Ζουγανέλη, μια από τις σημαντικότερες ερμηνεύτριες σήμερα στο ελληνικό τραγούδι ανοίγει, ακούει, συγκινείται και μας παρουσιάζει έναν δίσκο χαρακτηρισμένο ακόμα και στον τίτλο του από το όνομα της Χαρούλας, "Τα τραγούδια της Χαρούλας" (1979) σε στίχους Μανώλη Ρασούλη και Πυθαγόρα.

Και δύο από τους νεότερους καλλιτέχνες που έχουν με διαφορετικό τρόπο ο καθένας συνδέσει το όνομα τους με το λαϊκό τραγούδι μας γυρνάνε στην αρχή της πορείας του Μάνου Λοΐζου, εκεί απ' όπου άρχισαν όλα και ίσως στον πιο λαϊκό ηχητικά δίσκο του, τον "Σταθμό" (1968) σε στίχους Λευτέρη Παπαδόπουλου, Μάνου Λοΐζου.

ΟΛΥΜΠΙΑ ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΜΟΥΣΙΚΟ ΘΕΑΤΡΟ
ΜΑΡΙΑ ΚΑΛΛΑΣ
Ακαδημίας 59, Αθήνα 106 79
τηλ. 210 3642540

ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΙΣ
Πέμπτη, 26 Μαΐου 2022

ώρα έναρξης: 20:30

ΤΙΜΕΣ ΕΙΣΙΤΗΡΙΩΝ
Προεδρικό θεωρείο: €40
Διακεκριμένη Ζώνη: €40
Α Ζώνη: €35
Β Ζώνη: €30
Γ Ζώνη: €25
Δ Ζώνη: €20
Θέσεις περιορισμένης ορατότητας: €8

Μειωμένα: €15 στην Δ' Ζώνη σε περιορισμένο αριθμό (Ανέργων, ΑμεΑ, Φοιτητικό, Άνω των 65 ετών)

ΠΡΟΠΩΛΗΣΗ
Ticket Services
- Πανεπιστημίου 39, Αθήνα
- 2107234567
- www.ticketservices.gr

ΠΑΡΑΓΩΓΗ
ΟΠΑΝΔΑ & MINOS EMI

ΟΠΑΝΔΑ - Οργανισμός Πολιτισμού-Αθλητισμού και Νεολαίας
Δήμου Αθηναίων

https://www.ticketservices.gr/event/man ... L-lUf3tC6Y
Άβαταρ μέλους
panosif
Δημοσιεύσεις: 42376
Εγγραφή: Τρί Μαρ 09, 2010 11:09 pm

Re: Ελεωνόρα Ζουγανέλη

Μη αναγνωσμένη δημοσίευση από panosif »

«Παντός Καιρού» – η Ελεωνόρα Ζουγανέλη στο Δεύτερο Πρόγραμμα 103.7

Γνωστές και άγνωστες λεπτομέρειες για την κυκλοφορία του νέου της δίσκου σε μουσική και στίχους του Σταμάτη Κραουνάκη καθώς για την μουσική της πορεία ακούγονται στην εκπομπή «Παντός Καιρού», στο Δεύτερο Πρόγραμμα 103.7.
Και σε μια τηλεφωνική παρέμβαση – έκπληξη μαζί μας ο Σταμάτης Κραουνάκης.

https://webradio.ert.gr/deytero-program ... mma-103-7/
Άβαταρ μέλους
panosif
Δημοσιεύσεις: 42376
Εγγραφή: Τρί Μαρ 09, 2010 11:09 pm

Re: Ελεωνόρα Ζουγανέλη

Μη αναγνωσμένη δημοσίευση από panosif »

Πώς η Ελεωνόρα Ζουγανέλη χώρεσε ολόκληρη σε μία Τσάντα

Εικόνα

Συνήθως, την αναζητώ τη νύχτα. Σε μοναχικές στιγμές, η φωνή της ξεγλιστρά μέσα από τα ακουστικά μου. Στο αυτοκίνητο, όσο οδηγώ, εκείνη κάνει αυτό που αγαπά πιο πολύ στη ζωή της. (Μου) τραγουδάει. Σε κοινωνικές στιγμές, εγώ, ως κοινό την απολαμβάνω στη σκηνή, στον φυσικό της χώρο. Και να που ήρθε η μέρα να συναντήσω την Ελεωνόρα Ζουγανέλη στο φως της ημέρας. Ένα πρωινό κάπου στην Καισαριανή. Είναι χαρούμενη, περνάει πολύ καλά στις φωτογραφήσεις, το λέει και το εννοεί.

https://www.ladylike.gr/synentefxeis/po ... 1649933352
Απάντηση