Συνέντευξη τύπου στο Παλλάς (δελτίο Ant1)
http://www.antenna.gr/minisites/ant1-ne ... i-zaharato
Μαρινέλλα
Re: Μαρινέλλα
2 φορές Μαρινέλλα
Η σπουδαία ελληνίδα τραγουδίστρια θα βρεθεί στη σκηνή του Παλλάς παρέα με τον... εαυτό της, σε μια πρωτότυπη συνεργασία με τον Τάκη Ζαχαράτο
Αν η μίμηση είναι η ειλικρινέστερη μορφή κολακείας, όπως έχει ισχυριστεί ο βρετανός κληρικός και συγγραφέας Τσαρλς Κάλεμπ Κόλτον, τότε ο Τάκης Ζαχαράτος κολακεύει ειλικρινά, αδιάλειπτα (και πολύ επιτυχημένα) εδώ και αρκετά χρόνια την grande dame του ελληνικού τραγουδιού, τη Μαρινέλλα. Και, σε μια κίνηση πρωτότυπη και ενδιαφέρουσα, οι δύο καλλιτέχνες αποφάσισαν να συμπράξουν σε μια παράσταση που κάνει πρεμιέρα την παραμονή του νέου έτους. «Την πρώτη φορά που τον είδα τα 'χασα. Νόμιζα ότι έβλεπα εμένα» σχολιάζει η ντίβα με τα εξήντα χρόνια καριέρας. «Ο Ζαχαράτος είναι ο μόνος που κάνει καλές μιμήσεις. Μεταμορφώνεται εμφανισιακά, αλλά πετυχαίνει και τη φωνή πολύ καλά. Τον έχω ζήσει τον Τάκη, τον έχω δει πάρα πολλές φορές, και του κάνω καμιά φορά και παρατηρήσεις: "Ε, δεν κάνω έτσι, είσαι υπερβολικός, μαλάκωσέ το λίγο". Είναι σπουδαίος καλλιτέχνης. Υστερα από πολλά χρόνια τού δίνεται η ευκαιρία να συνεργαστούμε πάνω στη σκηνή. Το να δείτε δύο Μαρινέλλες εκεί θα είναι καταπληκτικό. Γελάμε πολύ και νομίζω ότι θα διασκεδάσουν και οι θεατές. Ο Τάκης τραγουδάει εκπληκτικά ακόμη και όταν δεν υποδύεται κάποιον, και αυτό το θέαμα που κάνουμε δεν έχει περιορισμούς, δεν είναι ούτε σκέτη πρόζα, ούτε μιούζικαλ, ούτε βαριετέ. Θα ακούσετε και δύο καινούργια τραγούδια που έγραψε ο Γιάννης Χριστοδουλόπουλος, ένα της έναρξης και ένα που έγραψε ειδικά για εμένα και θεωρώ πως είναι υπέροχο».
«Μαρινέλλα - Ζαχαράτος: Στον καθρέφτη του Παλλάς» τιτλοφορείται, λοιπόν, αυτή η συνεργασία τους, με κείμενα του Γιάννη Ξανθούλη, μουσική και ενορχηστρώσεις του Γιάννη Χριστοδουλόπουλου και χορογραφίες του Δημήτρη Παπάζογλου. Σκηνοθετεί ο Σταμάτης Φασουλής, στις οδηγίες του οποίου η Μαρινέλλα υπάκουσε για πρώτη φορά το 1985, στις «Αδελφές Τατά», ένα σόου που παρουσιάστηκε στη Θεσσαλονίκη με τη Βίκυ Μοσχολιού, την Αννα Βίσση, την Κωνσταντίνα και την Ντίνα Καμπάκη (μια τραγουδίστρια που έκανε στη συνέχεια μια βραχύβια καριέρα εκτός Ελλάδας με το ψευδώνυμο Tina Selini). Με έναν παλιό και γνώριμο κώδικα επικοινωνίας κατακτημένο, τα πράγματα είναι αλλιώς: «Ξέρεις τα χούγια του. Είμαστε σαν τα ανδρόγυνα, που από κάποια χρόνια και μετά συνεννοούνται και καταλαβαίνονται χωρίς να λένε πολλά» λέει η Μαρινέλλα για τον Φασουλή.
Στην παράσταση θα υπάρχει φυσικά λαϊκό πρόγραμμα, όπως και πολλά τραγούδια του μύθου που λέγεται Μαρινέλλα, μιας φωνής για την οποία ακούγεται συχνά ότι δεν ευτύχησε πάντα στο ρεπερτόριό της. Αραγε, αρνήθηκε να πει ποτέ τραγούδια που αποδείχτηκαν θησαυροί; «Βεβαίως και έχει συμβεί αυτό, όπως αντιθέτως είπα και τραγούδια που δεν ήταν καλά, όμως είχαν μια μουσική φράση που μου άρεσε, κι ας αποδείχτηκαν τελικά πατάτες. Από τα λάθη σου, όμως, μαθαίνεις, εκτός και αν μπει μπροστά ο εγωισμός. Δεν αρκεί να είσαι ταλαντούχος για να προχωρήσεις, θέλει να είσαι και έξυπνος. Το πακέτο δεν πάει μόνο του. Χρειάζεται, βεβαίως, να κάνεις και καμιά στάση, να μην έχεις το άγχος ότι θα σε ξεχάσει ο κόσμος αν δεν δουλεύεις συνέχεια. Εγώ ακόμη και σήμερα σκέφτομαι ότι έχω πολλά χρόνια μπροστά μου. Τη δουλειά δεν την αντιμετωπίζω ως μέσο για να βγάζω λεφτά. Πάντα την έβλεπα ως έναν τρόπο για να περνάω καλά. Θέλω να μου δίνει χαρά. Να γελάω. Να διασκεδάζω. Να είμαι ευτυχής όταν βγαίνω να τραγουδήσω».
Η γνώμη των άλλων δεν την αφορούσε ποτέ: «Δεν δίνω πεντάρα για το τι γράφεται για μένα. Μου έλεγε και η Αλίκη: "Θα έχεις ένα μπαούλο και θα βάζεις εκεί ό,τι γράφεται για σένα, και μόνο άμα γεράσεις θα το ανοίξεις να τα διαβάσεις". Δεν πρόκειται, όμως, να ασχοληθώ ποτέ». Ούτε την ενδιαφέρει να της λένε οι άλλοι συνεχώς πόσο «θεά» είναι. «Δεν μπορώ την αυλή και τους αυλοκόλακες. Δεν ήθελα ποτέ να περιτριγυρίζομαι από επιτήδειους. Μου χαλάει την ισορροπία. Ημουν πάντα ένας ελεύθερος και αντάρτης άνθρωπος. Από παιδάκι ακόμη. Δεν σήκωνα μύγα στο σπαθί μου. Κάτι παρόμοιο είμαι και τώρα αλλά στο πιο κουλ».
Στο σπίτι της, πάντως, δεν τραγουδάει. «Ακούω μουσική, δεν τραγουδάω, όμως. Ρωτάνε κάποιους: "Τραγουδάς στο μπάνιο σου;" και απαντούν εκείνοι: "Μερικές φορές". Εγώ καλέ ποτέ! Προχθές, όμως, που κάναμε πρόβα εδώ στο σπίτι, ο εγγονός μου - τα παιδιά μου μένουν κάτω από μένα - ήρθε και μου είπε μετά: "Γιαγιά, ήμουν στο μπάνιο, έφτανε εκεί η φωνή σου και έκλεισα το νερό για να σε ακούω καλύτερα, τόσο όμορφα που τραγουδούσες". Από τα καλύτερα κομπλιμέντα που έχω πάρει ήταν αυτό. "Βρε παιδί μου, ελπίζω να μην κρύωσες μόνο" του είπα. Τα παιδιά, ξέρετε, στην ηλικία αυτή, είναι δεκατριών ο εγγονός μου, ακούνε άλλα πράγματα. Η εγγονή μου λέει καμιά φορά: "Σε έχω ακούσει γιαγιά, καλά τραγουδάς". "Ε, το κατά δύναμιν, παιδί μου". Μη νομίσει ότι είμαι και καμιά φίρμα».
Μια γυναίκα που έχει ζήσει τόσα, αισθάνεται ποτέ νοσταλγία για το παρελθόν; «Κάθε εποχή, κάθε χρόνος, κάθε ηλικία, έχουν τα δικά τους ωραία πράγματα. Το να σκέφτεσαι συνεχώς τα παλιά είναι μια χαζή παρελθοντολογία που ποτέ δεν με αφορούσε. Γιατί να αναπολώ και να νοσταλγώ; Βλέπω φωτογραφίες μου παλιές και λέω "Μπράβο μου". Για τότε ήμουν μια χαρά. Γιατί και τώρα είμαι μια χαρά. Και δεν θα κάνω μπότοξ και τέτοια. Κάποιοι, ε, τα έχουμε κάνει αυτά λίγο παλαιότερα. Δεν επιτρέπεται μιας κάποιας ηλικίας άνθρωποι να μπαίνουμε σε τέτοια διαδικασία. Δεν μπορεί ένα κορμί μεγάλης γυναίκας να έχει πρόσωπο σαραντάρας ή πενηντάρας. Δεν συμβαδίζουν αυτά».
Με όρους ποπ κουλτούρας, η Μαρινέλλα έχει επίσης υπάρξει (και είναι ακόμη) ένα από τα μεγαλύτερα gay icons αυτού του τόπου. Ηταν πάντοτε άνετη με τα ζητήματα της σεξουαλικότητας; «Πάντα ήμουν άνετη. Τι θα πει αυτό το πράγμα; Ο καθένας κάνει την επιλογή του. Εγώ ήμουν πάντα προχωρημένο άτομο. Οι φίλοι μου οι πιο πολλοί είναι γκέι. Τα γκέι αγόρια και κορίτσια με αγαπάνε πολύ. Και δεν τα λέω αυτά για να κάνω την καλή - δεν ήμουν ποτέ δήθεν. Ανέκαθεν ήμουν μπροστά από την εποχή μου. Τα ρούχα που διάλεγα στις εμφανίσεις, για παράδειγμα, ήταν πρωτοποριακά. Επέβαλα το παντελόνι στη σκηνή, στην πίστα. Το στυλ που τώρα λέμε ανδρόγυνο το είχα λανσάρει πρώτη εγώ. Ενα θηλυκό που έβγαινε στη σκηνή με κοστούμι και κοντά μαλλιά».
Αξίζει, ωστόσο, να αναφερθεί ότι πίσω από αυτή τη συνεργασία υπάρχει και μια φιλία. «Με την κυρία Μαρινέλλα κάνουμε παρέα εδώ και χρόνια, τουλάχιστον δεκαπέντε, έχουμε πολύ στενή σχέση, καρμική θα την έλεγα» εξηγεί ο Τάκης Ζαχαράτος. «Είμαστε φίλοι, βγαίνουμε, τρώμε, μιλάμε. Πάντα τη συμβουλεύομαι στις κρίσιμες στιγμές και με έχει σώσει από λάθος κινήσεις. Είναι, βέβαια, πολύ διαφορετικό να έχεις προσωπική σχέση με κάποιον από το να συνεργάζεσαι μαζί του. Εμείς έχουμε ταιριάξει πολύ και επαγγελματικά. Είναι σπάνιο να συναντάς έναν άνθρωπο τόσο γενναιόδωρο και προστατευτικό. Επίσης, είναι απίστευτες η ενέργεια και η όρεξή της. Μερικές φορές νιώθω ότι είμαι μεγαλύτερός της».
Ο δημοφιλής σόουμαν θυμάται την πρώτη φορά που την άκουσε να τραγουδάει. «Ημουν τεσσάρων ετών και βρισκόμουν στο εξοχικό μας, στη γιαγιά μου, και, καθώς παίζει το παλιό ραδιόφωνο, ακούω μια τραγουδίστρια. Παθαίνω. Ρωτάω ποια είναι και μου λένε "Η Μαρινέλλα". Απαιτώ να έρθει εκεί. Μου λένε πως δεν γίνεται κι εγώ αρνούμαι να φάω το φαγητό μου. Επαθαν σοκ η μητέρα μου και η γιαγιά μου και χρειάστηκε να μου γράψουν ένα ψεύτικο γράμμα, που έλεγε ότι τάχα είναι στο εξωτερικό, για να αρχίσω πάλι να τρώω. Δεν ξέρω πώς να το εξηγήσω. Η ψυχή μου την αναγνώρισε, υπήρχε κάτι μαγνητικό. Και αυτή η έλξη έγινε, μεγαλώνοντας, θαυμασμός. Μια περιέργεια για το πώς αυτή η γυναίκα λέει τα τραγούδια της έτσι όπως τα λέει, για την πειθαρχία της, τη διαφορετικότητά της σε σχέση με όλες τις άλλες τραγουδίστριες. Μετά έμαθα και για τον τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίζει τη ζωή της, τον τρόπο που διαχειρίζεται τον θυμό και τη χαρά της, είναι πανεπιστήμιο τεράστιο. Εχουμε σχέση μαμάς - γιου κανονική. Με ακούει, την προσέχω. Μέσα σε αυτό το θηρίο που βλέπεις υπάρχει ένα ευαίσθητο κοριτσάκι που έχει βρει προστασία μέσα στον μύθο που έχει δημιουργήσει».
Ηταν η Μαρινέλλα από τις περιπτώσεις που τον δυσκόλεψαν όταν προσπάθησε πρώτη φορά να τη μιμηθεί; «Να πω πρώτα ότι η Μαρινέλλα δεν αντιγράφεται. Και κανένας άνθρωπος, εδώ που τα λέμε, δεν μπορεί να αντιγραφεί. Η δική μου δουλειά είναι να πάρω κάποια στοιχεία και να προσπαθήσω να τα αναδείξω με σεβασμό. Με τη Μαρινέλλα είναι σαν να υπήρχε η φωνή της πάντα μέσα μου, δεν χρειάζεται να καταβάλω προσπάθεια. Θα διαπιστώσει και το κοινό πώς δένουν οι φωνές μας στο πρόγραμμα όταν τραγουδάμε τα λαϊκά». Ποια τραγούδια της αγαπάει πιο πολύ; «Εχω πολλά αγαπημένα... Ξεχωρίζω, όμως, τρία: τo "Απόψε σε θέλω", το "Θα 'θελα να ήσουν" και το "Σ' αγαπώ (όπως η μάνα το παιδί)" - από το "Ρεσιτάλ" αγαπάω πάρα πολλά τραγούδια. Από όλες τις Μαρινέλλες αγαπώ την τωρινή πιο πολύ, όλες δηλαδή, για να είμαι ειλικρινής, συγκλονίστηκα όμως μαζί της στη "Σονάτα του σεληνόφωτος", γιατί δεν ήταν εκεί η Μαρινέλλα, αλλά μια τραγωδός που έκανε ακροβατικά πάνω σε τεντωμένο σχοινί».
Φοβήθηκε όταν του έγινε η πρόταση να βρεθεί μαζί της επί σκηνής; «Μου έχει πει κάτι η Μαρινέλλα στις πρόβες: "Είσαι ο μόνος που δεν τρόμαξε". Δεν είχα, όμως, το περιθώριο να τρομάξω. Επρεπε να δουλέψω αμέσως για να τη βγάλω ασπροπρόσωπη, να τιμήσω την επιλογή της. Με φρόντισε όμως εκείνη πολύ, με τη ζεστασιά και την αγάπη της». Υπάρχουν σήμερα αστέρια λαμπερά σαν τη Μαρινέλλα; Τι χρειάζεται για να κερδίσει κανείς τη διαχρονικότητα; «Είναι συνδυασμός πολλών πραγμάτων. Κατ' αρχάς, η ευλογία να έχεις αυτό το μυαλό. Στα πανεπιστήμια θα έπρεπε να διδάσκεται η περίπτωση της Μαρινέλλας, όχι το πώς τραγουδάει, αλλά το πώς σκέφτεται, το πώς διαχειρίστηκε την καριέρα της. Σαφέστατα γεννήθηκε σε μια χρυσή εποχή, όπου ανθούσαν οι τέχνες, η ποίηση, η μουσική. Γεννήθηκε με ένα άστρο. Το ανακάλυψε, και η εξυπνάδα, η φωνή της, οι επιλογές της τη βοήθησαν να αξιοποιήσει όλες τις δυνατότητές της. Ας μην ξεχνάμε ότι έχει κάνει δέκα καριέρες. Πάντα, όμως, υπάρχουν άνθρωποι ξεχωριστοί. Η Νατάσσα Μποφίλιου, σήμερα, είναι για μένα μία περίπτωση σπουδαία. Στη διάλυση που ζούμε σήμερα αυτό το κορίτσι λέει τόσο ωραία τραγούδια με τον δικό της τρόπο. Πιστεύω ότι μπορεί να έχει διάρκεια».
Ο Τάκης Ζαχαράτος άκουγε στην αρχή παράπονα από κάποιους για τις μιμήσεις τους, παράπονα το περιεχόμενο των οποίων άλλαξε εν συνεχεία μορφή. Οι ίδιοι άνθρωποι του γκρίνιαζαν όταν δεν έβλεπαν τον εαυτό τους ως μέρος του προγράμματός του. «Δεν είναι σκοπός μου ούτε να προσβάλω ούτε να στεναχωρήσω κανέναν. Αν κάποιος θεωρήσει ότι το κάνω, θα ζητήσω και συγγνώμη. Για εμένα η σάτιρα πρέπει να είναι ένα λεωφορείο μέσα στο οποίο βάζεις τον κόσμο για να κοιτάζει από τα παράθυρα και να βλέπει με άλλη ματιά όλο αυτό που συμβαίνει γύρω μας». Ενας άνθρωπος που υποδύεται άλλες προσωπικότητες πώς αποφεύγει να χαθεί μέσα στους ρόλους και την υπόκριση; «Με πολλή δουλειά. Δεν κινδυνεύεις ποτέ από κανέναν ρόλο, ούτε από κανέναν άλλον άνθρωπο. Ο μεγαλύτερος εχθρός μας είναι πάντα ο εαυτός μας. Με τα χρόνια έχω καταλάβει ότι η ταχύτητα της εποχής, όλες οι άχρηστες πληροφορίες που απορροφούμε καθημερινά, μας κάνουν να ξεχνάμε τις πραγματικές μας ανάγκες. Δεν επαναπαύτηκα ποτέ και δεν ξεχνούσα ποτέ να ανακαλύπτω κάθε στιγμή τι είχα πραγματικά ανάγκη. Μόνο έτσι χτίζεις γερά θεμέλια και ωριμάζεις. Επίσης, δεν κατηγορούσα ποτέ κανέναν πλην του εαυτού μου. Εγώ είμαι ο σκηνοθέτης, ο σεναριογράφος, ο παραγωγός και ο πρωταγωνιστής της ζωής μου. Μπορεί να το διαβάσει αυτό κάποιος και να πει "Τι λες, ρε φίλε". Ομως το πιστεύω και μόνο έτσι ξεβολεύεσαι και βρίσκεις τελικά το κέντρο σου. Και είναι καθημερινός αυτός ο αγώνας».
«Μαρινέλλα - Ζαχαράτος: Στον καθρέφτη του Παλλάς»: από 31 Δεκεμβρίου στο Παλλάς (Βουκουρεστίου 5) και για είκοσι παραστάσεις.
* Δημοσιεύθηκε στο BHmagazino την Κυριακή 18 Δεκεμβρίου 2016
http://www.tovima.gr/vimagazino/intervi ... aid=852232
Η σπουδαία ελληνίδα τραγουδίστρια θα βρεθεί στη σκηνή του Παλλάς παρέα με τον... εαυτό της, σε μια πρωτότυπη συνεργασία με τον Τάκη Ζαχαράτο
Αν η μίμηση είναι η ειλικρινέστερη μορφή κολακείας, όπως έχει ισχυριστεί ο βρετανός κληρικός και συγγραφέας Τσαρλς Κάλεμπ Κόλτον, τότε ο Τάκης Ζαχαράτος κολακεύει ειλικρινά, αδιάλειπτα (και πολύ επιτυχημένα) εδώ και αρκετά χρόνια την grande dame του ελληνικού τραγουδιού, τη Μαρινέλλα. Και, σε μια κίνηση πρωτότυπη και ενδιαφέρουσα, οι δύο καλλιτέχνες αποφάσισαν να συμπράξουν σε μια παράσταση που κάνει πρεμιέρα την παραμονή του νέου έτους. «Την πρώτη φορά που τον είδα τα 'χασα. Νόμιζα ότι έβλεπα εμένα» σχολιάζει η ντίβα με τα εξήντα χρόνια καριέρας. «Ο Ζαχαράτος είναι ο μόνος που κάνει καλές μιμήσεις. Μεταμορφώνεται εμφανισιακά, αλλά πετυχαίνει και τη φωνή πολύ καλά. Τον έχω ζήσει τον Τάκη, τον έχω δει πάρα πολλές φορές, και του κάνω καμιά φορά και παρατηρήσεις: "Ε, δεν κάνω έτσι, είσαι υπερβολικός, μαλάκωσέ το λίγο". Είναι σπουδαίος καλλιτέχνης. Υστερα από πολλά χρόνια τού δίνεται η ευκαιρία να συνεργαστούμε πάνω στη σκηνή. Το να δείτε δύο Μαρινέλλες εκεί θα είναι καταπληκτικό. Γελάμε πολύ και νομίζω ότι θα διασκεδάσουν και οι θεατές. Ο Τάκης τραγουδάει εκπληκτικά ακόμη και όταν δεν υποδύεται κάποιον, και αυτό το θέαμα που κάνουμε δεν έχει περιορισμούς, δεν είναι ούτε σκέτη πρόζα, ούτε μιούζικαλ, ούτε βαριετέ. Θα ακούσετε και δύο καινούργια τραγούδια που έγραψε ο Γιάννης Χριστοδουλόπουλος, ένα της έναρξης και ένα που έγραψε ειδικά για εμένα και θεωρώ πως είναι υπέροχο».
«Μαρινέλλα - Ζαχαράτος: Στον καθρέφτη του Παλλάς» τιτλοφορείται, λοιπόν, αυτή η συνεργασία τους, με κείμενα του Γιάννη Ξανθούλη, μουσική και ενορχηστρώσεις του Γιάννη Χριστοδουλόπουλου και χορογραφίες του Δημήτρη Παπάζογλου. Σκηνοθετεί ο Σταμάτης Φασουλής, στις οδηγίες του οποίου η Μαρινέλλα υπάκουσε για πρώτη φορά το 1985, στις «Αδελφές Τατά», ένα σόου που παρουσιάστηκε στη Θεσσαλονίκη με τη Βίκυ Μοσχολιού, την Αννα Βίσση, την Κωνσταντίνα και την Ντίνα Καμπάκη (μια τραγουδίστρια που έκανε στη συνέχεια μια βραχύβια καριέρα εκτός Ελλάδας με το ψευδώνυμο Tina Selini). Με έναν παλιό και γνώριμο κώδικα επικοινωνίας κατακτημένο, τα πράγματα είναι αλλιώς: «Ξέρεις τα χούγια του. Είμαστε σαν τα ανδρόγυνα, που από κάποια χρόνια και μετά συνεννοούνται και καταλαβαίνονται χωρίς να λένε πολλά» λέει η Μαρινέλλα για τον Φασουλή.
Στην παράσταση θα υπάρχει φυσικά λαϊκό πρόγραμμα, όπως και πολλά τραγούδια του μύθου που λέγεται Μαρινέλλα, μιας φωνής για την οποία ακούγεται συχνά ότι δεν ευτύχησε πάντα στο ρεπερτόριό της. Αραγε, αρνήθηκε να πει ποτέ τραγούδια που αποδείχτηκαν θησαυροί; «Βεβαίως και έχει συμβεί αυτό, όπως αντιθέτως είπα και τραγούδια που δεν ήταν καλά, όμως είχαν μια μουσική φράση που μου άρεσε, κι ας αποδείχτηκαν τελικά πατάτες. Από τα λάθη σου, όμως, μαθαίνεις, εκτός και αν μπει μπροστά ο εγωισμός. Δεν αρκεί να είσαι ταλαντούχος για να προχωρήσεις, θέλει να είσαι και έξυπνος. Το πακέτο δεν πάει μόνο του. Χρειάζεται, βεβαίως, να κάνεις και καμιά στάση, να μην έχεις το άγχος ότι θα σε ξεχάσει ο κόσμος αν δεν δουλεύεις συνέχεια. Εγώ ακόμη και σήμερα σκέφτομαι ότι έχω πολλά χρόνια μπροστά μου. Τη δουλειά δεν την αντιμετωπίζω ως μέσο για να βγάζω λεφτά. Πάντα την έβλεπα ως έναν τρόπο για να περνάω καλά. Θέλω να μου δίνει χαρά. Να γελάω. Να διασκεδάζω. Να είμαι ευτυχής όταν βγαίνω να τραγουδήσω».
Η γνώμη των άλλων δεν την αφορούσε ποτέ: «Δεν δίνω πεντάρα για το τι γράφεται για μένα. Μου έλεγε και η Αλίκη: "Θα έχεις ένα μπαούλο και θα βάζεις εκεί ό,τι γράφεται για σένα, και μόνο άμα γεράσεις θα το ανοίξεις να τα διαβάσεις". Δεν πρόκειται, όμως, να ασχοληθώ ποτέ». Ούτε την ενδιαφέρει να της λένε οι άλλοι συνεχώς πόσο «θεά» είναι. «Δεν μπορώ την αυλή και τους αυλοκόλακες. Δεν ήθελα ποτέ να περιτριγυρίζομαι από επιτήδειους. Μου χαλάει την ισορροπία. Ημουν πάντα ένας ελεύθερος και αντάρτης άνθρωπος. Από παιδάκι ακόμη. Δεν σήκωνα μύγα στο σπαθί μου. Κάτι παρόμοιο είμαι και τώρα αλλά στο πιο κουλ».
Στο σπίτι της, πάντως, δεν τραγουδάει. «Ακούω μουσική, δεν τραγουδάω, όμως. Ρωτάνε κάποιους: "Τραγουδάς στο μπάνιο σου;" και απαντούν εκείνοι: "Μερικές φορές". Εγώ καλέ ποτέ! Προχθές, όμως, που κάναμε πρόβα εδώ στο σπίτι, ο εγγονός μου - τα παιδιά μου μένουν κάτω από μένα - ήρθε και μου είπε μετά: "Γιαγιά, ήμουν στο μπάνιο, έφτανε εκεί η φωνή σου και έκλεισα το νερό για να σε ακούω καλύτερα, τόσο όμορφα που τραγουδούσες". Από τα καλύτερα κομπλιμέντα που έχω πάρει ήταν αυτό. "Βρε παιδί μου, ελπίζω να μην κρύωσες μόνο" του είπα. Τα παιδιά, ξέρετε, στην ηλικία αυτή, είναι δεκατριών ο εγγονός μου, ακούνε άλλα πράγματα. Η εγγονή μου λέει καμιά φορά: "Σε έχω ακούσει γιαγιά, καλά τραγουδάς". "Ε, το κατά δύναμιν, παιδί μου". Μη νομίσει ότι είμαι και καμιά φίρμα».
Μια γυναίκα που έχει ζήσει τόσα, αισθάνεται ποτέ νοσταλγία για το παρελθόν; «Κάθε εποχή, κάθε χρόνος, κάθε ηλικία, έχουν τα δικά τους ωραία πράγματα. Το να σκέφτεσαι συνεχώς τα παλιά είναι μια χαζή παρελθοντολογία που ποτέ δεν με αφορούσε. Γιατί να αναπολώ και να νοσταλγώ; Βλέπω φωτογραφίες μου παλιές και λέω "Μπράβο μου". Για τότε ήμουν μια χαρά. Γιατί και τώρα είμαι μια χαρά. Και δεν θα κάνω μπότοξ και τέτοια. Κάποιοι, ε, τα έχουμε κάνει αυτά λίγο παλαιότερα. Δεν επιτρέπεται μιας κάποιας ηλικίας άνθρωποι να μπαίνουμε σε τέτοια διαδικασία. Δεν μπορεί ένα κορμί μεγάλης γυναίκας να έχει πρόσωπο σαραντάρας ή πενηντάρας. Δεν συμβαδίζουν αυτά».
Με όρους ποπ κουλτούρας, η Μαρινέλλα έχει επίσης υπάρξει (και είναι ακόμη) ένα από τα μεγαλύτερα gay icons αυτού του τόπου. Ηταν πάντοτε άνετη με τα ζητήματα της σεξουαλικότητας; «Πάντα ήμουν άνετη. Τι θα πει αυτό το πράγμα; Ο καθένας κάνει την επιλογή του. Εγώ ήμουν πάντα προχωρημένο άτομο. Οι φίλοι μου οι πιο πολλοί είναι γκέι. Τα γκέι αγόρια και κορίτσια με αγαπάνε πολύ. Και δεν τα λέω αυτά για να κάνω την καλή - δεν ήμουν ποτέ δήθεν. Ανέκαθεν ήμουν μπροστά από την εποχή μου. Τα ρούχα που διάλεγα στις εμφανίσεις, για παράδειγμα, ήταν πρωτοποριακά. Επέβαλα το παντελόνι στη σκηνή, στην πίστα. Το στυλ που τώρα λέμε ανδρόγυνο το είχα λανσάρει πρώτη εγώ. Ενα θηλυκό που έβγαινε στη σκηνή με κοστούμι και κοντά μαλλιά».
Αξίζει, ωστόσο, να αναφερθεί ότι πίσω από αυτή τη συνεργασία υπάρχει και μια φιλία. «Με την κυρία Μαρινέλλα κάνουμε παρέα εδώ και χρόνια, τουλάχιστον δεκαπέντε, έχουμε πολύ στενή σχέση, καρμική θα την έλεγα» εξηγεί ο Τάκης Ζαχαράτος. «Είμαστε φίλοι, βγαίνουμε, τρώμε, μιλάμε. Πάντα τη συμβουλεύομαι στις κρίσιμες στιγμές και με έχει σώσει από λάθος κινήσεις. Είναι, βέβαια, πολύ διαφορετικό να έχεις προσωπική σχέση με κάποιον από το να συνεργάζεσαι μαζί του. Εμείς έχουμε ταιριάξει πολύ και επαγγελματικά. Είναι σπάνιο να συναντάς έναν άνθρωπο τόσο γενναιόδωρο και προστατευτικό. Επίσης, είναι απίστευτες η ενέργεια και η όρεξή της. Μερικές φορές νιώθω ότι είμαι μεγαλύτερός της».
Ο δημοφιλής σόουμαν θυμάται την πρώτη φορά που την άκουσε να τραγουδάει. «Ημουν τεσσάρων ετών και βρισκόμουν στο εξοχικό μας, στη γιαγιά μου, και, καθώς παίζει το παλιό ραδιόφωνο, ακούω μια τραγουδίστρια. Παθαίνω. Ρωτάω ποια είναι και μου λένε "Η Μαρινέλλα". Απαιτώ να έρθει εκεί. Μου λένε πως δεν γίνεται κι εγώ αρνούμαι να φάω το φαγητό μου. Επαθαν σοκ η μητέρα μου και η γιαγιά μου και χρειάστηκε να μου γράψουν ένα ψεύτικο γράμμα, που έλεγε ότι τάχα είναι στο εξωτερικό, για να αρχίσω πάλι να τρώω. Δεν ξέρω πώς να το εξηγήσω. Η ψυχή μου την αναγνώρισε, υπήρχε κάτι μαγνητικό. Και αυτή η έλξη έγινε, μεγαλώνοντας, θαυμασμός. Μια περιέργεια για το πώς αυτή η γυναίκα λέει τα τραγούδια της έτσι όπως τα λέει, για την πειθαρχία της, τη διαφορετικότητά της σε σχέση με όλες τις άλλες τραγουδίστριες. Μετά έμαθα και για τον τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίζει τη ζωή της, τον τρόπο που διαχειρίζεται τον θυμό και τη χαρά της, είναι πανεπιστήμιο τεράστιο. Εχουμε σχέση μαμάς - γιου κανονική. Με ακούει, την προσέχω. Μέσα σε αυτό το θηρίο που βλέπεις υπάρχει ένα ευαίσθητο κοριτσάκι που έχει βρει προστασία μέσα στον μύθο που έχει δημιουργήσει».
Ηταν η Μαρινέλλα από τις περιπτώσεις που τον δυσκόλεψαν όταν προσπάθησε πρώτη φορά να τη μιμηθεί; «Να πω πρώτα ότι η Μαρινέλλα δεν αντιγράφεται. Και κανένας άνθρωπος, εδώ που τα λέμε, δεν μπορεί να αντιγραφεί. Η δική μου δουλειά είναι να πάρω κάποια στοιχεία και να προσπαθήσω να τα αναδείξω με σεβασμό. Με τη Μαρινέλλα είναι σαν να υπήρχε η φωνή της πάντα μέσα μου, δεν χρειάζεται να καταβάλω προσπάθεια. Θα διαπιστώσει και το κοινό πώς δένουν οι φωνές μας στο πρόγραμμα όταν τραγουδάμε τα λαϊκά». Ποια τραγούδια της αγαπάει πιο πολύ; «Εχω πολλά αγαπημένα... Ξεχωρίζω, όμως, τρία: τo "Απόψε σε θέλω", το "Θα 'θελα να ήσουν" και το "Σ' αγαπώ (όπως η μάνα το παιδί)" - από το "Ρεσιτάλ" αγαπάω πάρα πολλά τραγούδια. Από όλες τις Μαρινέλλες αγαπώ την τωρινή πιο πολύ, όλες δηλαδή, για να είμαι ειλικρινής, συγκλονίστηκα όμως μαζί της στη "Σονάτα του σεληνόφωτος", γιατί δεν ήταν εκεί η Μαρινέλλα, αλλά μια τραγωδός που έκανε ακροβατικά πάνω σε τεντωμένο σχοινί».
Φοβήθηκε όταν του έγινε η πρόταση να βρεθεί μαζί της επί σκηνής; «Μου έχει πει κάτι η Μαρινέλλα στις πρόβες: "Είσαι ο μόνος που δεν τρόμαξε". Δεν είχα, όμως, το περιθώριο να τρομάξω. Επρεπε να δουλέψω αμέσως για να τη βγάλω ασπροπρόσωπη, να τιμήσω την επιλογή της. Με φρόντισε όμως εκείνη πολύ, με τη ζεστασιά και την αγάπη της». Υπάρχουν σήμερα αστέρια λαμπερά σαν τη Μαρινέλλα; Τι χρειάζεται για να κερδίσει κανείς τη διαχρονικότητα; «Είναι συνδυασμός πολλών πραγμάτων. Κατ' αρχάς, η ευλογία να έχεις αυτό το μυαλό. Στα πανεπιστήμια θα έπρεπε να διδάσκεται η περίπτωση της Μαρινέλλας, όχι το πώς τραγουδάει, αλλά το πώς σκέφτεται, το πώς διαχειρίστηκε την καριέρα της. Σαφέστατα γεννήθηκε σε μια χρυσή εποχή, όπου ανθούσαν οι τέχνες, η ποίηση, η μουσική. Γεννήθηκε με ένα άστρο. Το ανακάλυψε, και η εξυπνάδα, η φωνή της, οι επιλογές της τη βοήθησαν να αξιοποιήσει όλες τις δυνατότητές της. Ας μην ξεχνάμε ότι έχει κάνει δέκα καριέρες. Πάντα, όμως, υπάρχουν άνθρωποι ξεχωριστοί. Η Νατάσσα Μποφίλιου, σήμερα, είναι για μένα μία περίπτωση σπουδαία. Στη διάλυση που ζούμε σήμερα αυτό το κορίτσι λέει τόσο ωραία τραγούδια με τον δικό της τρόπο. Πιστεύω ότι μπορεί να έχει διάρκεια».
Ο Τάκης Ζαχαράτος άκουγε στην αρχή παράπονα από κάποιους για τις μιμήσεις τους, παράπονα το περιεχόμενο των οποίων άλλαξε εν συνεχεία μορφή. Οι ίδιοι άνθρωποι του γκρίνιαζαν όταν δεν έβλεπαν τον εαυτό τους ως μέρος του προγράμματός του. «Δεν είναι σκοπός μου ούτε να προσβάλω ούτε να στεναχωρήσω κανέναν. Αν κάποιος θεωρήσει ότι το κάνω, θα ζητήσω και συγγνώμη. Για εμένα η σάτιρα πρέπει να είναι ένα λεωφορείο μέσα στο οποίο βάζεις τον κόσμο για να κοιτάζει από τα παράθυρα και να βλέπει με άλλη ματιά όλο αυτό που συμβαίνει γύρω μας». Ενας άνθρωπος που υποδύεται άλλες προσωπικότητες πώς αποφεύγει να χαθεί μέσα στους ρόλους και την υπόκριση; «Με πολλή δουλειά. Δεν κινδυνεύεις ποτέ από κανέναν ρόλο, ούτε από κανέναν άλλον άνθρωπο. Ο μεγαλύτερος εχθρός μας είναι πάντα ο εαυτός μας. Με τα χρόνια έχω καταλάβει ότι η ταχύτητα της εποχής, όλες οι άχρηστες πληροφορίες που απορροφούμε καθημερινά, μας κάνουν να ξεχνάμε τις πραγματικές μας ανάγκες. Δεν επαναπαύτηκα ποτέ και δεν ξεχνούσα ποτέ να ανακαλύπτω κάθε στιγμή τι είχα πραγματικά ανάγκη. Μόνο έτσι χτίζεις γερά θεμέλια και ωριμάζεις. Επίσης, δεν κατηγορούσα ποτέ κανέναν πλην του εαυτού μου. Εγώ είμαι ο σκηνοθέτης, ο σεναριογράφος, ο παραγωγός και ο πρωταγωνιστής της ζωής μου. Μπορεί να το διαβάσει αυτό κάποιος και να πει "Τι λες, ρε φίλε". Ομως το πιστεύω και μόνο έτσι ξεβολεύεσαι και βρίσκεις τελικά το κέντρο σου. Και είναι καθημερινός αυτός ο αγώνας».
«Μαρινέλλα - Ζαχαράτος: Στον καθρέφτη του Παλλάς»: από 31 Δεκεμβρίου στο Παλλάς (Βουκουρεστίου 5) και για είκοσι παραστάσεις.
* Δημοσιεύθηκε στο BHmagazino την Κυριακή 18 Δεκεμβρίου 2016
http://www.tovima.gr/vimagazino/intervi ... aid=852232
-
billakos24
- Δημοσιεύσεις: 12540
- Εγγραφή: Σάβ Απρ 04, 2009 4:34 am
Re: Μαρινέλλα
ADAM2 έγραψε:Ποιος έχει μεγαλύτερο στόμα, ο Ζαχαράτος ή η Μαρινέλλα;
All of our endings can be found in our beginnings...
-
billakos24
- Δημοσιεύσεις: 12540
- Εγγραφή: Σάβ Απρ 04, 2009 4:34 am
Re: Μαρινέλλα
Θα πάω οπωσδήποτε στο ''Παλλάς''.
Ήρθε η ώρα να αναπληρώσω το κενό!
Μαρινέλλα σου'ρχομαι!!!!
Ήρθε η ώρα να αναπληρώσω το κενό!
Μαρινέλλα σου'ρχομαι!!!!
All of our endings can be found in our beginnings...
Re: Μαρινέλλα
Τελικά,ούτε η κυρία Μαρινέλλα φαίνεται να μην υποκύπτει στην ματαιοδοξία του photoshop. Όπως και να'χει,την αγαπάμε. Είναι no1 σε ό,τι κι αν -έχει- κάνει. Ας με συμπαθήσουν οι φανς άλλων τραγουδιστριών..
TASTE MY DUST!!!
Re: Μαρινέλλα
Μαρινέλλα - Ζαχαράτος… σαρώνουν το Παλλάς!
ΑΠΑΓΟΡΕΥΜΕΝΗ ΑΤΖΕΝΤΑ
Του ΒΑΣΙΛΗ ΜΠΟΥΖΙΩΤΗ
ΕΓΡΑΨΑ πρώτος για το υποσχόμενο «πάντρεμα» Μαρινέλλας-Ζαχαράτου στον «Καθρέφτη του Παλλάς», μπήκα πρώτος στις πρόβες και σου «πρόδωσα» ότι «τα σπάνε» με όρεξη και μεράκι και την παραμονή της Πρωτοχρονιάς ήμουν στην πρεμιέρα τους! Η παραγωγή των Αθηναϊκών Θεάτρων εντυπωσιακότατη,η σκηνοθετική δουλειά του «μαιτρ» Σταμάτη Φασουλή ζηλευτή,τα κείμενα και οι στίχοι του μοναδικού Γιάννη Ξανθούλη αληθινά εμπνευσμένα,η ενορχήστρωση και τα νέα τραγούδια που έγραψε για την παράσταση ο χαρισματικός Γιάννης Χριστοδουλόπουλος έξοχα,οι χορογραφίες του έμπειρου Δημήτρη Παπάζογλου ζηλευτές,η σκηνογραφική … πινελιά του άξιου Μανόλη Παντελιδάκη υπέροχη,τα κοστούμια της θεάς Ντένης Βαχλιώτη συναρπαστικά και οι φωτισμοί της καίριας Ελευθερίας Ντεκώ άψογοι!
ΣΤΟΝ ΚΑΘΡΕΦΤΗ ΤΟΥ ΠΑΛΛΑΣ ΠΟΤΕ ΚΛΑΙΣ ΠΟΤΕ ΓΕΛΑΣ,λέει ένας στίχος και πράγματι στην ομώνυμη εξαιρετική αυτή παραγωγή και γελάς μέχρι δακρύων και συγκινείσαι βαθιά! Στην έναρξη βγαίνουν υπέρλαμπροι μαζί Μαρινέλλα-Ζαχαράτος, τραγουδάνε το κομμάτι «Στον καθρέφτη του Παλλάς» και κλείνουν το μάτι για όσα έρχονται. Μετά ο «δαιμόνιος» Τάκης μένει μόνος στη σκηνή και μιμείται με τον μοναδικό τρόπο που έχει πολλά και διαφορετικά πρόσωπα με φωνές και αξεσουάρ,ενώ παράλληλα «τα σπάνε» και οι βιντεοσκοπημένες μεταμορφώσεις του.Τι χαρισματικό πλάσμα είναι αυτό και πως «γίνεται» τόσα πολλά πρόσωπα!
ΝΑΙ,ναι κάποια στιγμή μιμείται-ζηλευτά - τον Νίκο Χατζηνικολάου που παρουσιάζει την Γεροβασίλη-στον ρόλο ο ίδιος!-και στη συνέχεια «περνάει» στον Πρωθυπουργό Αλέξη Τσίπρα-τον «ντύνεται» ετοιμόρροπο όπως ήταν όταν ήρθε ο Ομπάμα με άκρως καυστικά σχόλια για την…μη εμφάνισή του- Μετά «τρέχουν»τα πρόσωπα:Αγγελοπούλου [κλαις],Λαγκάρντ και Τραμπ[με «χτένισμα κασκόλ»],Μπάσεϊ και Σάκης Ρουβάς που «παντρεύει»το «Μακαρόνια με κιμά» με το «Ηλιε Νοητέ»,Κιάμος και Ασλανίδου,Ζωζώ και Άντζελα Δημητρίου.Στην Μποφίλιου του που θρηνεί τραγουδώντας με πλερέζα,πέφτει το θέατρο-τρέχανε τα δάκρυά μου ποτάμι,το ομολογώ κι ας αγαπώ την φωνή της πολύ! -. Πολύτιμος «αρωγός» του σε όλο αυτό το συναρπαστικό «παιχνίδι» ο σεναριογράφος - κειμενογράφος Πάνος Έξαρχος που του έχει δώσει το καλύτερο υλικό να «πατήσει».
ΜΑΡΙΝΕΛΛΑ μοναδική,αναντικατάστατη, σαρωτική, χειμαρρώδης, ακάματη, συγκλονιστική,εκθαμβωτική. Η μεγάλη -όχι σε ηλικία γιατί ουσιαστική είναι … μικρότερη όλων μας - κυρία του τραγουδιού παίρνει τη σκυτάλη και απογειώνει το κοινό με τις σπουδαίες ερμηνείες της. Κάθε της τραγούδι και ένα μονόπρακτο.Γελάει και συγκινείται, δονείται και δονεί, πονάει και αγαπάει, χωρίζει και κομματιάζεται, γλεντά και σε ξεσηκώνει, χορεύει και μαγεύει. Δεν μπορεί κανείς μας να περιγράψει αυτό το «φαινόμενο»,γιατί για «φαινόμενο» πρόκειται. Κάνει…Πρόβα Νυφικού λέγοντας Τολμώ, φέρνει το Τρανζίστορ με τα αμερικάνικα, προτείνει Πάρ’το φεγγάρι. Στο «Όλος ο κόσμος είσαι εσύ» που αφιέρωνε στα παιδιά της και τα εγγόνια της που ήταν στην πρώτη σειρά του «Παλλάς» στην πρεμιέρα, γέμισαν δάκρια χαράς τα μάτια της και ταυτόχρονα και τα δικά μας.Ήταν η Θεά,που…έκλεινε το μάτι στα εγγονάκια της με ύφος «δείτε με τώρα και μετά θα σας μαγειρέψω και θα σας κάνω όμορφες αγκαλιές».Γιατί η Μαρινέλλα δεν είναι μόνο μια σπουδαία τραγουδίστρια.Είναι και ένας «κανονικός» άνθρωπος με μια ευτυχισμένη οικογένεια που «πλουτίζει» από αυτήν,όσο με τίποτα άλλο.
ΔΟΤΙΚΗ και γενναιόδωρη δίνει χώρο στον Τάκη Ζαχαράτο να βγούνε μαζί ως … Δύο Μαρινέλλες στη σκηνή-ντυμένοι αλλά και βαμμένοι ίδια!-,αστειεύεται,σαρκάζει και αυτοσαρκάζεται,του τείνει το χέρι, τον αγκαλιάζει όπως κάνει και αργότερα στο κοινό λαϊκό τους πρόγραμμα που κλείνει το πρόγραμμα.Οι παραστάσεις δεν είναι πολλές για αυτό σας προτείνω να τρέξετε να τους απολαύσετε να «τα σπάνε» στην παραγωγή αυτή που είναι αξιοζήλευτη!
http://www.enikos.gr/mpouz/428125,Marin ... allas.html
ΑΠΑΓΟΡΕΥΜΕΝΗ ΑΤΖΕΝΤΑ
Του ΒΑΣΙΛΗ ΜΠΟΥΖΙΩΤΗ
ΕΓΡΑΨΑ πρώτος για το υποσχόμενο «πάντρεμα» Μαρινέλλας-Ζαχαράτου στον «Καθρέφτη του Παλλάς», μπήκα πρώτος στις πρόβες και σου «πρόδωσα» ότι «τα σπάνε» με όρεξη και μεράκι και την παραμονή της Πρωτοχρονιάς ήμουν στην πρεμιέρα τους! Η παραγωγή των Αθηναϊκών Θεάτρων εντυπωσιακότατη,η σκηνοθετική δουλειά του «μαιτρ» Σταμάτη Φασουλή ζηλευτή,τα κείμενα και οι στίχοι του μοναδικού Γιάννη Ξανθούλη αληθινά εμπνευσμένα,η ενορχήστρωση και τα νέα τραγούδια που έγραψε για την παράσταση ο χαρισματικός Γιάννης Χριστοδουλόπουλος έξοχα,οι χορογραφίες του έμπειρου Δημήτρη Παπάζογλου ζηλευτές,η σκηνογραφική … πινελιά του άξιου Μανόλη Παντελιδάκη υπέροχη,τα κοστούμια της θεάς Ντένης Βαχλιώτη συναρπαστικά και οι φωτισμοί της καίριας Ελευθερίας Ντεκώ άψογοι!
ΣΤΟΝ ΚΑΘΡΕΦΤΗ ΤΟΥ ΠΑΛΛΑΣ ΠΟΤΕ ΚΛΑΙΣ ΠΟΤΕ ΓΕΛΑΣ,λέει ένας στίχος και πράγματι στην ομώνυμη εξαιρετική αυτή παραγωγή και γελάς μέχρι δακρύων και συγκινείσαι βαθιά! Στην έναρξη βγαίνουν υπέρλαμπροι μαζί Μαρινέλλα-Ζαχαράτος, τραγουδάνε το κομμάτι «Στον καθρέφτη του Παλλάς» και κλείνουν το μάτι για όσα έρχονται. Μετά ο «δαιμόνιος» Τάκης μένει μόνος στη σκηνή και μιμείται με τον μοναδικό τρόπο που έχει πολλά και διαφορετικά πρόσωπα με φωνές και αξεσουάρ,ενώ παράλληλα «τα σπάνε» και οι βιντεοσκοπημένες μεταμορφώσεις του.Τι χαρισματικό πλάσμα είναι αυτό και πως «γίνεται» τόσα πολλά πρόσωπα!
ΝΑΙ,ναι κάποια στιγμή μιμείται-ζηλευτά - τον Νίκο Χατζηνικολάου που παρουσιάζει την Γεροβασίλη-στον ρόλο ο ίδιος!-και στη συνέχεια «περνάει» στον Πρωθυπουργό Αλέξη Τσίπρα-τον «ντύνεται» ετοιμόρροπο όπως ήταν όταν ήρθε ο Ομπάμα με άκρως καυστικά σχόλια για την…μη εμφάνισή του- Μετά «τρέχουν»τα πρόσωπα:Αγγελοπούλου [κλαις],Λαγκάρντ και Τραμπ[με «χτένισμα κασκόλ»],Μπάσεϊ και Σάκης Ρουβάς που «παντρεύει»το «Μακαρόνια με κιμά» με το «Ηλιε Νοητέ»,Κιάμος και Ασλανίδου,Ζωζώ και Άντζελα Δημητρίου.Στην Μποφίλιου του που θρηνεί τραγουδώντας με πλερέζα,πέφτει το θέατρο-τρέχανε τα δάκρυά μου ποτάμι,το ομολογώ κι ας αγαπώ την φωνή της πολύ! -. Πολύτιμος «αρωγός» του σε όλο αυτό το συναρπαστικό «παιχνίδι» ο σεναριογράφος - κειμενογράφος Πάνος Έξαρχος που του έχει δώσει το καλύτερο υλικό να «πατήσει».
ΜΑΡΙΝΕΛΛΑ μοναδική,αναντικατάστατη, σαρωτική, χειμαρρώδης, ακάματη, συγκλονιστική,εκθαμβωτική. Η μεγάλη -όχι σε ηλικία γιατί ουσιαστική είναι … μικρότερη όλων μας - κυρία του τραγουδιού παίρνει τη σκυτάλη και απογειώνει το κοινό με τις σπουδαίες ερμηνείες της. Κάθε της τραγούδι και ένα μονόπρακτο.Γελάει και συγκινείται, δονείται και δονεί, πονάει και αγαπάει, χωρίζει και κομματιάζεται, γλεντά και σε ξεσηκώνει, χορεύει και μαγεύει. Δεν μπορεί κανείς μας να περιγράψει αυτό το «φαινόμενο»,γιατί για «φαινόμενο» πρόκειται. Κάνει…Πρόβα Νυφικού λέγοντας Τολμώ, φέρνει το Τρανζίστορ με τα αμερικάνικα, προτείνει Πάρ’το φεγγάρι. Στο «Όλος ο κόσμος είσαι εσύ» που αφιέρωνε στα παιδιά της και τα εγγόνια της που ήταν στην πρώτη σειρά του «Παλλάς» στην πρεμιέρα, γέμισαν δάκρια χαράς τα μάτια της και ταυτόχρονα και τα δικά μας.Ήταν η Θεά,που…έκλεινε το μάτι στα εγγονάκια της με ύφος «δείτε με τώρα και μετά θα σας μαγειρέψω και θα σας κάνω όμορφες αγκαλιές».Γιατί η Μαρινέλλα δεν είναι μόνο μια σπουδαία τραγουδίστρια.Είναι και ένας «κανονικός» άνθρωπος με μια ευτυχισμένη οικογένεια που «πλουτίζει» από αυτήν,όσο με τίποτα άλλο.
ΔΟΤΙΚΗ και γενναιόδωρη δίνει χώρο στον Τάκη Ζαχαράτο να βγούνε μαζί ως … Δύο Μαρινέλλες στη σκηνή-ντυμένοι αλλά και βαμμένοι ίδια!-,αστειεύεται,σαρκάζει και αυτοσαρκάζεται,του τείνει το χέρι, τον αγκαλιάζει όπως κάνει και αργότερα στο κοινό λαϊκό τους πρόγραμμα που κλείνει το πρόγραμμα.Οι παραστάσεις δεν είναι πολλές για αυτό σας προτείνω να τρέξετε να τους απολαύσετε να «τα σπάνε» στην παραγωγή αυτή που είναι αξιοζήλευτη!
http://www.enikos.gr/mpouz/428125,Marin ... allas.html
Re: Μαρινέλλα
Πήγα στην 3η παράσταση, την Δευτέρα 02/01/2017.
Ένα "μικρό" δείγμα... ενός από τα 4 τραγούδια που έχουν γραφτεί ειδικά για την παράσταση από τον Γ. Χριστουδουλόπουλο.
Η Μαρινέλλα... λίγο πριν κλεισει τα 79! συνεχίζει να εκπλήσει και τραγούδα επιτυχίες της που έχει να πει καιρό όπως το "Θα τραγουδήσω", "Τώρα τίποτα", "Πρόβα νυφικού", τραγουδια αλλων οπως το "Ισως φταινε τα φεγγαρια" αλλά φυσικά και τα all time classic "Ολος ο κοσμος εισαι εσυ", "Κι υστερα", "Τολμω", "Πρώτη μου φορά", "Απόψε σε θέλω", "Δως μου τ' αθανατο νερο", "Καμια φορα", "Ανοιξε πέτρα" κτλ.
Ένα "μικρό" δείγμα... ενός από τα 4 τραγούδια που έχουν γραφτεί ειδικά για την παράσταση από τον Γ. Χριστουδουλόπουλο.
Η Μαρινέλλα... λίγο πριν κλεισει τα 79! συνεχίζει να εκπλήσει και τραγούδα επιτυχίες της που έχει να πει καιρό όπως το "Θα τραγουδήσω", "Τώρα τίποτα", "Πρόβα νυφικού", τραγουδια αλλων οπως το "Ισως φταινε τα φεγγαρια" αλλά φυσικά και τα all time classic "Ολος ο κοσμος εισαι εσυ", "Κι υστερα", "Τολμω", "Πρώτη μου φορά", "Απόψε σε θέλω", "Δως μου τ' αθανατο νερο", "Καμια φορα", "Ανοιξε πέτρα" κτλ.
Re: Μαρινέλλα
Είδα χθες την παράσταση στο Παλλάς.
Αν και δεν την πέτυχα σε καλή μέρα καθώς ήταν κρυωμένη για άλλη μια φορά ήταν απλά μοναδική.
Η γυναίκα ακόμα παραδίδει μαθήματα ερμηνείας και σκηνικής παρουσίας.
Αυτό που κατεβάζει το μικρόφωνο και η φωνή ακούγεται καμπάνα σε όλο το θέατρο πάντα θα με εντυπωσιάζει.
Έκανε μια εκπληκτική ερμηνεία σε ένα από τα καινούρια τραγούδια που τους έχει γράψει ο Γιάννης Χριστοδουλόπουλος.
Πολύ ωραία και τα 4 νέα τραγούδια.
Ο Ζαχαράτος απολαυστικός.Κλάμα με Μποφίλιου που τραγουδάει με πλερέζα και μοιράζει κόλυβα.Φοβερός ως Ασλανίδου με σχόλια για τις πλαστικές της,ως Ρουβάς που τραγουδάει Θεοδωράκη και φυσικά ως Άντζελα.
Από τις δυνατές στιγμές της παράστασης όταν συνυπάρχουν ως δύο Μαρινέλλες.
Γενικά είναι μια καλά δουλεμένη παράσταση από άποψη σκηνοθεσίας,χορογραφιών και σκηνικών.
Και οι φωνές των παιδιών που έχουν μαζί τους κουμπώνουν απόλυτα με τις φωνές και των δύο.
Αν τα καταφέρω θα ξαναπάω.
Αν και δεν την πέτυχα σε καλή μέρα καθώς ήταν κρυωμένη για άλλη μια φορά ήταν απλά μοναδική.
Η γυναίκα ακόμα παραδίδει μαθήματα ερμηνείας και σκηνικής παρουσίας.
Αυτό που κατεβάζει το μικρόφωνο και η φωνή ακούγεται καμπάνα σε όλο το θέατρο πάντα θα με εντυπωσιάζει.
Έκανε μια εκπληκτική ερμηνεία σε ένα από τα καινούρια τραγούδια που τους έχει γράψει ο Γιάννης Χριστοδουλόπουλος.
Πολύ ωραία και τα 4 νέα τραγούδια.
Ο Ζαχαράτος απολαυστικός.Κλάμα με Μποφίλιου που τραγουδάει με πλερέζα και μοιράζει κόλυβα.Φοβερός ως Ασλανίδου με σχόλια για τις πλαστικές της,ως Ρουβάς που τραγουδάει Θεοδωράκη και φυσικά ως Άντζελα.
Από τις δυνατές στιγμές της παράστασης όταν συνυπάρχουν ως δύο Μαρινέλλες.
Γενικά είναι μια καλά δουλεμένη παράσταση από άποψη σκηνοθεσίας,χορογραφιών και σκηνικών.
Και οι φωνές των παιδιών που έχουν μαζί τους κουμπώνουν απόλυτα με τις φωνές και των δύο.
Αν τα καταφέρω θα ξαναπάω.
Re: Μαρινέλλα
Θα κυκλοφορήσει τραγούδι στο επόμενο διάστημα, σε μουσική Χριστοδουλόπουλου. "Μοναδική" είναι ο τίτλος του και θα είναι μπαλάντα.
Re: Μαρινέλλα
Ναι το ακουμε στην παρασταση
Re: Μαρινέλλα
Μαρινέλλα και Τάκης Ζαχαράτος: Μια σπάνια κοινή φωτογράφηση και συνέντευξη
Η συνύπαρξή τους στη σκηνή υπήρξε η καλύτερη αφορμή για μια σπάνια φωτογράφηση – και μια ακόμα πιο σπάνια συνέντευξη – της επιλεκτικότατης ερμηνεύτριας και του showman & alter ego της, αποκλειστικά στο Hello!
Του Άρη Καβατζίκη
Θα αποφύγω οποιονδήποτε επιθετικό προσδιορισμό και ομοίως τις μεγαλεπήβολες εκφράσεις, καθώς αυτό επιβάλλεται να κάνω, όπως θα διαπιστώσετε διαβάζοντας παρακάτω τα λόγια της Μαρινέλλας. Ας αρκεστώ, ωστόσο, να πω πως η έκφραση «Ένα όνομα, μια ιστορία» στην περίπτωσή της είναι απολύτως συμβατή. Και ας μου επιτρέψει η ίδια να αναφέρω πως στην 20ετή και πλέον πορεία μου στη δημοσιογραφία, είναι δυσεύρετο το ήθος και η ευγένεια της ψυχής της. Για τον Τάκη Ζαχαράτο, πέρα από την έμφυτη χαρά της ζωής που προνομιακά φέρει ως προίκα, ευχάριστα με ξάφνιασε το γεγονός της κοπιαστικής δουλειάς που έκανε τα τελευταία χρόνια με τον εαυτό του και το πολύτιμο «εντός» του.
ΜΑΡΙΝΕΛΛΑ
Τι σας πείθει κάθε φορά να επιστρέφετε στη σκηνή; Έχετε πει ότι το οικονομικό είναι το τελευταίο που σας αφορά.
Όχι ότι δεν το έχω ανάγκη. Απλώς, δεν είναι το πρώτο που με αφορά, όταν πρόκειται για μια ενδιαφέρουσα δουλειά. Δε με τρομάζει τίποτα. Ούτε λέω δεν παίζω, δε χορεύω. Έκανα μέχρι και σίριαλ (σ.σ.: «Ύστερα Ήρθαν οι Μέλισσες»). Πιστεύω ότι ο άνθρωπος κάνει ό,τι θέλει, εάν έχει τόλμη. Υπήρξα ανέκαθεν τολμηρή. Αυτήν τη φορά, στο «Παλλάς», το αποφασίσαμε μαζί με τον Τάκη. Ήθελα, όμως, να δω αν ταιριάζουμε. Τον πήρα μαζί μου στην Αυστραλία και διαπιστώσαμε τη χημεία μας. Ο Τάκης μιμείται τέλεια τους πάντες και πιάνει με απίστευτο τρόπο τις φωνές. Εμένα με κάνει πολύ καλά και με… νευριάζει. Αφού του λέω: «Αν αρρωστήσω καμιά φορά, βγες και κάνε με, αφού ίδιες είμαστε». Η σύμπραξή μας έχει ενδιαφέρον.
Φοβηθήκατε ποτέ για το θείο δώρο της φωνής σας;
Τι να πω; Κάποτε κάπνιζα πέντε πακέτα τσιγάρα την ημέρα. Και παράλληλα τραγουδούσα, ξενυχτούσα επτά ημέρες την εβδομάδα, έκανα δίσκους.
Δε θα μπορούσα να σας φανταστώ να καπνίζετε.
Και όμως. Μέχρι που 28 χρόνια πριν αρρώστησα πολύ άσχημα από κρυολόγημα, έκανα εισαγωγή στο «Υγεία», ήμουν με οξυγόνο, έως που μια μέρα είπα στο γιατρό μου ν’ ανοίξει το παράθυρο. Ήμουν στο 16ο όροφο, πήρα τα τσιγάρα και τον αναπτήρα και τα πέταξα. Ο γιατρός αστειεύτηκε λέγοντάς μου: «Εσύ, μόλις βγεις από εδώ θα καπνίσεις». Δεν το έβαλα στο στόμα μου ξανά, 28 ολόκληρα χρόνια. Έγινα φανατική αντικαπνίστρια.
Τα εγγόνια σας, σας έχουν δει επί σκηνής;
Ο εγγονός μου είναι 13 ετών και η εγγονή μου 9,5. Βέβαια με έχουν δει. Όσο άντεχαν, γιατί νομίζω ότι στο δεύτερο μέρος κοιμόντουσαν. Τώρα που μεγάλωσαν, ο εγγονός μου αντέχει λίγο παραπάνω.
Έχουν συναίσθηση του τι σημαίνετε εσείς για το τραγούδι και τους Έλληνες;
Τώρα που μεγάλωσαν, ναι. Ποτέ δεν τους δώσαμε να καταλάβουν ότι η γιαγιά είναι κάτι ιδιαίτερο. Τη βλέπουν άβαφη, αχτένιστη, με ρόμπα, με πιτζάμες, να σκουπίζει, καθώς μένουμε μαζί πάνω-κάτω. Περισσότερο έμαθαν για τη γιαγιά από τους συμμαθητές τους, καθώς τα παραλαμβάνω από το σχολικό και με βλέπουν τα πιτσιρίκια. Πριν από δύο χρόνια, με ρώτησε ο εγγονός μου: «Βρε, γιαγιά, είσαι διάσημη;». «Όχι και πολύ, αλλά με ξέρουν», του απάντησα. «Μα, γιαγιά, στο σχολικό μου λέγανε “Μπράβο Δημήτρη, η γιαγιά σου είναι η Μαρινέλλα”». Και του ξαναλέω: «Όχι, Δημήτρη, δεν είναι έτσι τα πράγματα. Με βλέπεις εσύ για διάσημη;». «Όχι, γιαγιάκα μου», μου απάντησε. Καμία δεν είμαι! Είμαι ένας άνθρωπος απλός, ούτε καλός ούτε κακός, που λέει και το τραγούδι. Γιατί να εμφυσήσω στα παιδάκια μου κάτι ή να τους γεμίσω το κεφάλι τους; Θα μπορούσα να είμαι καλή μοδίστρα ή καθαρίστρια. Έτσι έκανα και με την κόρη μου.
Με προλάβατε. Αυτό ήθελα να σας ρωτήσω.
Με αυτόν ακριβώς τον τρόπο μεγάλωσε η κόρη μου. Δεν πήγαινα στο σχολείο την ημέρα των βαθμών, αλλά άλλη μέρα, όταν τα παιδιά ήταν μέσα στις τάξεις. Οι 5-6 κολλητοί της ξέρανε, αλλά οι υπόλοιποι ιδέα δεν είχαν.
Τα καταφέρατε, πάντως. Την προστατεύσατε πολύ καλά.
Έτσι νομίζω και γι’ αυτό έγινε σπάνιο πλάσμα. Ο Θεός μάλλον μ’ αγαπάει πολύ, καθώς μου έδωσε ένα τέτοιο παιδί. Δεν υπάρχει καλύτερο πλάσμα και ωραιότερο κορίτσι από την κόρη μου. Τώρα, θα μου πεις, ωραία χαζομαμά είσαι. Αλλά, τι να κάνω αγόρι μου, είμαι! Δεν μπορώ να πω, έχω κι έναν σπουδαίο γαμπρό και μεγαλώνουν δύο καταπληκτικά παιδιά. Διαπιστώνω, λοιπόν, πως ό,τι σπέρνεις, θερίζεις.
Υπήρξατε αγωνίστρια. Επάνω και, κυρίως, κάτω από τη σκηνή. Πολλές προβεβλημένες γυναίκες, όπως η Αλίκη, είπαν ότι «Τελικά, ο άντρας της ζωής μου ήμουν εγώ». Το σκεφτήκατε κι εσείς;
Το είπαμε χάριν αστεϊσμού, αλλά έχει βάθος. Παλεύεις και λες ποιος θα με υποστηρίξει; Άρα μόνη, άρα εγώ. Βάζεις τον εαυτό σου μπροστά και παλεύεις. Δεν υπήρξα ποτέ «νιάου», «γατούλα», να ζητάω χαδάκια. Αυτά τα σιχαίνομαι φρικτά. Ό,τι έχω να πω, το λέω μπροστά σου. Δε φοβάμαι και δεν ντρέπομαι. Δε θα σου πω ποτέ ψέμματα. Το ίδιο ανοιχτή είμαι στην κριτική των άλλων. Θα ακούσω. Μην καθίσεις να μου χαϊδέψεις τα αυτιά, λέγοντάς με καταπληκτική. Πες μου τα άσχημα, για να τα διορθώσω.
Είχατε ποτέ αυλή στη ζωή σας;
(Γελάει). Δεν είχα ποτέ και δεν έχω. Έχω συνεργάτες, αλλά ο καθένας στο σπίτι του. Ανοίγοντας την πόρτα του σπιτιού μου, έχω τη θαλπωρή μου. Να πιω το πρωί τον καφέ μου με την οικογένειά μου, να δούμε τι θα φάμε το μεσημέρι. Η αδελφή μου είναι εκπληκτική μαγείρισσα.
Σ’ εκείνους που σας προσεγγίζουν, αντιλαμβάνεστε την πρόθεσή τους;
Σ’ ένα μεγάλο ποσοστό, ναι. Και πολλές φορές, εις γνώση μου, λέω θα την πατήσω. Αλλά θέλω να δω μέχρι πού θα φτάσει ο άλλος. Αν γυρίσω, όμως, σελίδα, κολλάει η μία με την άλλη και δεν ξεκολλάει ποτέ. Όχι ότι δε θα σου μιλάω, απλώς έχεις φύγει από μέσα μου. Το άλλο μου χαρακτηριστικό είναι ότι μπορεί να φωνάξω. Άσε με να ξεσπάσω πέντε λεπτά, αλλά εκείνα τα πέντε λεπτά μη μου μιλήσεις. Εμένα θα μου περάσει αμέσως μετά και θα ξεχάσω. Έχω μάθει να λέω «με συγχωρείς», «ευχαριστώ», «παρακαλώ». Λέξεις που ο κόσμος έχει ξεχάσει. Δε ζητάει κανείς συγνώμη και δεν παραδέχεται ότι έκανε λάθος. Η ανακούφιση από τη συγνώμη που θα ζητήσεις πρώτη φορά, θα στάξει μέσα σου σαν μέλι. Η ταπεινοφροσύνη είναι το άλφα και το ωμέγα. Αν είσαι ταπεινός, σου έρχονται όλα καλά. Πιστεύω ακράδαντα στον Κύριο, είναι πάντα δίπλα μας. Όπως κι ένας άγγελος είναι δίπλα μας, να παρακαλάμε μόνο να είναι ο καλός άγγελος, όχι ο κακός. Είμαι τόσο γεμάτη και χορτασμένη, που δε με πτοεί τίποτα. Μου λένε: «Μα, εσύ, που είσαι φίρμα, θεά…». Μόλις ακούω αυτές τις αηδίες, τρελαίνομαι, λέω «Λυπηθείτε με». Δεν είμαι αυτή. Στη σκηνή κάτι είμαι, αλλά κάτω τίποτε. Στο σούπερ μάρκετ, σήμερα, μου είπε ένας κύριος: «Θα έρθουμε στο “Παλλάς” να σας δούμε, είστε θεά». Τον κοίταξα και του είπα: «Κύριέ μου, δε μας πρέπουν τέτοια λόγια. Αυτά τα λένε τα νέα παιδάκια για τους νέους τραγουδιστές. Μην το λέτε σε μένα, σας παρακαλώ. Έχω φάει πολλά χρόνια για να μη μου πει κανένας αυτήν τη λέξη. Μη μου το κάνετε αυτό. Γιατί να με βρίσετε; Σας βρίζω εγώ;».
Σας ενοχλούν οι χαρακτηρισμοί όπως το «θεά», γιατί αποδίδονται στην εποχή μας με μεγάλη ευκολία;
Ναι, με ενοχλεί αφάνταστα. Αν ήταν κάποιος καθηγητής πανεπιστημίου, θα τον λέγανε θεό; Βγαίνει ένα τσακλοκούδουνο και φωνάζουν: «Εσύ είσαι η πρώτη!». Γιατί; Ο άλλος έφαγε τα νιάτα του, άσπρισαν τα μαλλιά του, του λένε «Είσαι θεός»; Ε, μα αυτός είναι ο θεός. Την ώρα που σε ναρκώνει για επέμβαση, είναι θεός, έχει τη ζωή σου στα χέρια του. Εμένα μου δόθηκε το δώρο της φωνής, προσπαθώ να το συντηρήσω και να το γυρίσω πίσω στον κόσμο. Δεν το κρατάω για τον εαυτό μου.
Ναι, αλλά δε φοβηθήκατε ποτέ, ούτε στη σκηνή ούτε στη ζωή σας. Από που πήγαζε η δύναμη;
Από το σπίτι μου. Έτσι ήταν και οι γονείς μου. Φτωχοί, αλλά μεγάλωσαν τέσσερα παιδιά, μας έμαθαν το καλό και το κακό. Μας δίδαξαν πώς να γίνουμε τίμιοι και θαρραλέοι άνθρωποι. Πρέπει να παλέψεις για το ψωμί σου. Δεν ξέρεις πόσες απίθανες δουλειές έχω κάνει. Έπρεπε όλοι να δουλέψουμε για την οικογένεια. Δε φοβήθηκα. Ούτε ο θάνατος με φοβίζει. Μόνο οι ανίατες αρρώστιες με φοβίζουν.
Ακόμη με εντυπωσιάζει το γεγονός ότι αποφεύγετε μετά βδελυγμίας τις κάμερες και τις δηλώσεις. Θα μου το εξηγήσετε;
Ξέρουν πια. Με βλέπουν από μακριά και τους κάνω νόημα. Οι φωτορεπόρτερ με γνωρίζουν καλύτερα, όμως, και τους λέω: «Άντε, βρε, βγάλτε τη φωτογραφία τη ρημάδα»! Έχω να βγω στην τηλεόραση εδώ και 25-30 χρόνια. Δε μ’ αρέσει. Απλά πράγματα. Είσαι ο τάδε ή η τάδε, μου κάνεις συνέντευξη και με ρωτάς διάφορα για την προσωπική μου ζωή και την οικογένειά μου. Με ποιο δικαίωμα, όμως, με ρωτάς; Εγώ, δηλαδή, γιατί δεν μπορώ να ρωτήσω «Εσύ, αλήθεια, γιατί χώρισες και παντρεύτηκες την άλλη;». Είναι το όπλο σου το μικρόφωνο, αλλά εγώ δεν έχω όπλο. Μπορείς, δηλαδή, να με ρωτήσεις, «Γιατί δεν παντρευτήκατε τον πατέρα του παιδιού σας;». Με ποιο δικαίωμα; Τα έχω πει κατ’ ιδίαν σε φίλους δημοσιογράφους, αλλά γιατί να μιλήσω δημοσίως; Πάω στο ραδιόφωνο, στο φίλο μου Νίκο Χατζηνικολάου. Εκείνος ξέρει. Του λέω: «Πρόσεξε τι θα ρωτήσεις, γιατί θ’ αρχίσω να ρωτάω κι εγώ». Άρα, γιατί να βγω να μιλάω σε ανθρώπους που με ρωτάνε πράγματα απόρρητα; Τους έδωσα εγώ το δικαίωμα;
Και οι δημόσιες σχέσεις;
Είτε το πιστεύεις είτε όχι, δεν ξέρω πώς γίνονται οι δημόσιες σχέσεις. Κάποτε μου είχε πει κάποιος πως αν δεν κάνω αυτά που πρέπει για τη δημοσιότητα, θα καταστραφώ. «Τι μου λες; Για να το σκεφτώ. Θα καταστραφώ αν δε γυρίσω τα πρωϊνάδικα και δε μιλήσω στους γνωστούς δημοσιογράφους; Άκου, επειδή εγώ θα υπάρχω, εσύ δε θα υπάρχεις», του είχα απαντήσει. Δεν υπάρχει αυτός που μου το είπε. Δεν το κάνω επίτηδες. Έτσι είμαι, καλή ή κακή. Ελάτε να με δείτε στη σκηνή και να με κρίνετε. Τι να πουν μετά από τόσα χρόνια; Εάν είμαι καλή τραγουδίστρια; Ή αν μεγάλωσα; Βεβαίως μεγάλωσα. Και πάχυνα. Και έχω ρυτίδες. Μα δεν έκανα ποτέ την γκόμενα. Η Αλεξίου, η Γαλάνη, η Βιτάλη, η Γλυκερία, η Πρωτοψάλτη έκαναν ποτέ τις γκόμενες; Τα νέα κορίτσια είναι όλα ίδια, σαν να βγαίνουν από το εργοστάσιο του Μάο Τσε Τουνγκ. Με στολή!
Ξεχωρίζετε κάποιους από τη νέα γενιά;
Φυσικά και υπάρχουν αξιόλογοι νέοι. Κυρίως αγόρια, που τραγουδάνε καλά. Απλώς, ποτέ δεν κατάλαβα γιατί ντύνονται όλοι ίδια και είναι μια κόπια. Γιατί μιμούνται; Όλες μαλλιά εξτένσιον στο ίδιο χρώμα, όλες με ίδιο βαμμένο μάτι. Δεν υπάρχει κάτι που να κάνει «τζιζ». Όλα ίδια. Άσε που δεν ξεχωρίζω φωνές πλέον. Αλλά της Νατάσας Θεοδωρίδου, την ξεχωρίζω.
Της Νατάσας Μποφίλιου;
Δεν είναι κακή. Καλή είναι η Μποφίλιου.
ΤΑΚΗΣ ΖΑΧΑΡΑΤΟΣ
Πότε μπήκε στη ζωή σου η Μαρινέλλα;
Η σχέση μας είναι καρμική. Ξεκίνησε όταν ήμουν τεσσάρων ετών και την άκουσα στο ραδιόφωνο της γιαγιάς μου. Ρώτησα ποια είναι, μου είπαν η Μαρινέλλα και είπα: «Να έρθει τώρα εδώ!». Όταν μου είπαν πως δε γίνεται, απάντησα πως δεν πρόκειται να ξαναφάω το φαγητό μου. Τρελάθηκα, έκανα απεργία πείνας για τρεις μέρες και μετά η μητέρα μου με τη γιαγιά μου σκέφτηκαν να μου γράφουν ψεύτικα γράμματα, ότι βρίσκεται στο εξωτερικό, ότι με αγαπάει και θα έρθει. Έτσι ξεκίνησε η σχέση μου με τη Μαρινέλλα. Μεγαλώνοντας, συνειδητοποίησα σε ποια ανήκει αυτή η φωνή. Υπήρχε μια κλωστή που μας ένωνε, χωρίς να έχουμε γνωριστεί. Μετά από χρόνια, εμφανίστηκα στο «Καφέ Γκρεκ», στο Κολωνάκι, και ήρθε ένα βράδυ να με δει, όταν εκείνη τραγουδούσε στο «Ρεξ». Εκεί βρεθήκαμε πρώτη φορά και ένιωσα σαν να τη γνώριζα χρόνια. Η βραδιά έκλεισε με τη Μαρινέλλα να με έχει μέσα στο παλτό της, στην πόρτα του μαγαζιού, δίνοντάς μου συμβουλές και λέγοντας στον κόσμο: «Σας ευχαριστούμε που ήρθατε, να είστε καλά». Μαμά, πορτιέρης και ντίβα ταυτόχρονα. Είναι ένας συγκλονιστικός συνδυασμός αυτή η γυναίκα. Έχει ένα ευλογημένο ταλέντο από τον Θεό, αλλά διαθέτει έναν εξίσου ευλογημένο εγκέφαλο, που κάνουν γλέντι.
Εσύ της μιλάς ως Μαρινέλλα;
Της κάνω πλάκα και διαθέτει πολύ χιούμορ. Ακομπλεξάριστη και σίγουρη για τον εαυτό της. Λέει κάτι, μετά της κάνω αναπαράσταση και πέφτει κάτω από τα γέλια. Μια από τις συμβουλές που μου έχει δώσει είναι: «Τα πόδια σου να είναι μέσα στο πάπλωμα». Δηλαδή, να μην εκτίθεμαι. Πολλές φορές νιώθω μεγαλύτερός της, πιο παλιός, καθώς είναι πάντα μπροστά, ένας πολύ μοντέρνος άνθρωπος.
Το κοινό σ’ έχει αγαπήσει πολύ. Αυτή η εναλλαγή των προσώπων που κάνεις, πώς και πόσο σε έχει βοηθήσει στην εξέλιξή σου;
Για ν’ ανακαλύψεις και να αγαπήσεις ένα χαρακτήρα, πρέπει να βρεις ένα κοινό σας κομμάτι. Είναι σαν τη μάνα που μαθαίνει να αγαπάει τα παιδιά της με τη διαφορετικότητα που έχει το καθένα. Αυτή η δουλειά με έκανε να έχω περισσότερη κατανόηση, να γίνω λίγο πιο σοφός απ’ ό,τι ήμουν. Με δίδαξε κατανόηση της διαφορετικότητας και αποδοχή. Όλοι μου, δε, οι ήρωες είναι τόσο διαφορετικοί, που με έκαναν καλύτερο άνθρωπο. Όταν ο άνθρωπος είναι απόλυτος, δεν έχει γνώση, κι όταν έχεις πρόβλημα με τον άλλο, έχεις και με σένα τον ίδιο.
Δεν απασχολείς με την προσωπική σου ζωή, αλλά θεωρώ ότι συνέβαλες με τον τρόπο σου στο ν’ ανοίξει το μυαλό του μέσου Έλληνα.
Ναι, ήρθα από το πουθενά και προφανώς αναρωτήθηκαν: «Τι είναι τούτο;». Βρέθηκα ξαφνικά από το κομμωτήριο στην Πάτρα μέσα στην αρένα, σκιάχτηκα –για να το πω πατρινά– και σκέφτηκα τι δουλειά έχω εγώ εδώ. Στην αρχή, δηλαδή, με κοίταζα με το βλέμμα των θεατών. Αλλά όταν είσαι έντιμος και ειλικρινής, πετυχαίνεις το στόχο σου. Θέλω να δίνω χαρά και αισιοδοξία στον κόσμο, επειδή πάντα ήθελα να δραπετεύω απ’ όπου δε μου άρεσε, με αλεξίπτωτο το χιούμορ. Ήταν ένα μέσο διαφυγής. Δε χρειάζεται να παίρνουμε πολύ σοβαρά ούτε τη ζωή ούτε τους εαυτούς μας. Δεν είχα ιδέα για την αγάπη του κόσμου, μέχρι που τόλμησα να κάνω την περιοδεία τη χρονιά που μόλις έφυγε. Είχα ανάγκη απ’ αυτή την αγάπη, καθώς ήρθε σε μια στιγμή μεγάλης εσωτερικής ανακατάταξης. Ανέφερες την προσωπική μου ζωή, αλλά εμένα δε μ’ ενδιαφέρει να κουράζω τον κόσμο.
Τι εννοείς;
Εννοώ τα social media κι αυτή την υπερβολική έκθεση ανθρώπων, που βομβαρδίζουν τον κόσμο με πληροφορίες για το πού βρίσκονται και το τι κάνουν. Είναι φθορά, κατά τη γνώμη μου. Κάτι που γνώριζε καλά η Αλίκη, αλλά γνωρίζει και η Μαρινέλλα, είναι ότι η υπερέκθεση κάνει κακό. Βλέπω ανθρώπους με ταλέντο να καίγονται μόνοι τους από την ανασφάλειά τους να υπάρχουν παντού. Αν είναι να σε ξεχάσουν, θα σε ξεχάσουν, όσα εξώφυλλα κι αν κάνεις.
Γιατί η περσινή ήταν χρονιά εσωτερικής ανακατάταξης;
Κάθε επτά χρόνια αλλάζουμε, κι εγώ δεν μπορώ να επαναλαμβάνομαι. Διψάω για νέα πράγματα, νέες εμπνεύσεις. Έρχεται, λοιπόν, η ώρα του ξεκαθαρίσματος και συνειδητοποιείς ότι μέσα σου υπάρχει ένας καινούργιος άνθρωπος. Είναι σαν να έχεις γεννήσει έναν νέο εαυτό. Μέχρι, όμως, να πάρει το χώρο του μέσα σου, υπάρχει μια διαδικασία που δεν είναι ιδιαίτερα ευχάριστη, αλλά ουσιαστική και εξελικτική.
Στους προσωπικούς σου απολογισμούς θεωρείς ότι περισσότερο αγάπησες ή αγαπήθηκες;
Το ίδιο. Δεν παίρνεις αγάπη, όταν εσύ ο ίδιος δεν έχεις επιτρέψει να πάρεις. Μπορεί να φοβάσαι. Βολεύεσαι στο να μην έχεις κάτι. Είναι αστείο να συνειδητοποιείς ότι ο άνθρωπος φοβάται να χαρεί. Είναι πιο εύκολο να είσαι στο φόβο, στη στέρηση και την ανεπάρκεια, από το να νιώθεις πλήρης. Αν εστιάσεις σ’ αυτά που έχεις και όχι σ’ εκείνα που δεν έχεις, νιώθεις χαρά. Πρέπει να ξέρεις καλά το «μαγαζί» σου: τι είσαι, τι θέλεις και τι μπορείς.
Ποιο είναι το μεγαλύτερο κακό που έκανες στον εαυτό σου;
Το ότι δεν άκουγα τα «θέλω» μου. Καταπίεζα τον εαυτό μου για να ικανοποιήσω τους άλλους και δεν άκουγα την πραγματική μου ανάγκη. Ξέρεις, ο καθένας μας έχει γνωρίσει υποσυνείδητα τον εαυτό του μέσα από τα μάτια και τις ιδέες των άλλων. Γι’ αυτό πρέπει να συνδεθούμε με τον πραγματικό μας εαυτό, να πάρουμε την ευθύνη, να αποσυνδεθούμε από όσα έχουν πει οι άλλοι για εμάς.
Ψάχνεις πολύ το μέσα σου.
Αν δεν έχεις καλό θεμέλιο και καλή σχέση με το μέσα σου, δεν μπορείς να πας μπροστά. Δεν μπορείς ν’ απαιτείς καλή σχέση ή καριέρα, αν δεν έχεις δημιουργήσει τη βάση γι’ αυτό. Οικοδόμημα χωρίς θεμέλια, δε γίνεται. Ειλικρινά, εύχομαι σε όλους μας, εν όψει της νέας χρονιάς, να δημιουργήσουμε τον εαυτό και τη ζωή που θέλουμε, γιατί εμείς είμαστε οι σεναριογράφοι, οι σκηνοθέτες και οι πρωταγωνιστές της ζωής μας. Εμείς είμαστε ο Άγιος Βασίλης μας, να μην τον ψάχνουμε αλλού. Να πιστεύουμε στη δική μας δύναμη.
Οι ήρωές σου, τα «παιδιά» σου, επανέρχονται στην καθημερινότητά σου εκτός σκηνής;
Ναι. Είμαστε περιφερόμενος θίασος. Εμένα με συγκινεί όταν βλέπω έναν οδηγό ταξί που δουλεύει δέκα συνεχόμενες ώρες στο τιμόνι, να μου ζητάει να του κάνω λίγο Άντζελα Δημητρίου. Φυσικά και θα του κάνω το χατήρι. Μόλις με ακούει, αλλάζει η έκφρασή του. Είναι μεγάλη η ικανοποίηση που παίρνω.
Πώς νιώθεις για την παράσταση «Στον Καθρέφτη του Παλλάς»;
Μοιράζομαι τη σκηνή με το «φάρο» μου, τη Μαρινέλλα, η φωνή της οποίας με συνεπήρε στα τέσσερά μου χρόνια. Πρόκειται για μία dream team: Σταμάτης Φασουλής σκηνοθεσία, Δημήτρης Παπάζογλου χορογραφίες, Γιάννης Ξανθούλης κείμενα, Μανόλης Παντελιδάκης σκηνικά, Ελευθερία Ντεκώ φωτισμοί, Ντένη Βαχλιώτη κοστούμια, Γιάννης Χριστοδουλόπουλος ενορχηστρώσεις. Νιώθω πως είχα μια οικογένεια την οποία δε γνώριζα, σαν να μου είπαν έχεις συγγενείς εκεί και πήγα να τους βρω. Είναι σαν το κρυφό σχολειό, μια απόδραση από το γκρίζο που κυριαρχεί γύρω μας. Ο κόσμος θα δει ένα σύγχρονο βαριετέ, με συγκίνηση, γέλιο, σάτιρα και τα υπέροχα τραγούδια της Μαρινέλλας με νέα ενορχήστρωση. Φεύγεις γεμάτος από την παράσταση. Άσε που δε βλέπεις συχνά δύο Μαρινέλλες στη σκηνή!
Επιμέλεια: Χρήστος Αλεξανδρόπουλος
Μακιγιάζ: Αχιλλέας Χαρίτος
Χτένισμα: Γιώργος Αθανασίου
Ευχαριστούμε το ξενοδοχείο «Μεγάλη Βρεταννία» και το «GB Corner Gifts & amp flavor», Βασ. Γεωργίου 1α, Πλ. Συντάγματος, τηλ. 210 3330000, www.grandebretagne.gr, για την ευγενική φιλοξενία.
http://like.philenews.com/marinella-ke- ... ynentefxi/
Η συνύπαρξή τους στη σκηνή υπήρξε η καλύτερη αφορμή για μια σπάνια φωτογράφηση – και μια ακόμα πιο σπάνια συνέντευξη – της επιλεκτικότατης ερμηνεύτριας και του showman & alter ego της, αποκλειστικά στο Hello!
Του Άρη Καβατζίκη
Θα αποφύγω οποιονδήποτε επιθετικό προσδιορισμό και ομοίως τις μεγαλεπήβολες εκφράσεις, καθώς αυτό επιβάλλεται να κάνω, όπως θα διαπιστώσετε διαβάζοντας παρακάτω τα λόγια της Μαρινέλλας. Ας αρκεστώ, ωστόσο, να πω πως η έκφραση «Ένα όνομα, μια ιστορία» στην περίπτωσή της είναι απολύτως συμβατή. Και ας μου επιτρέψει η ίδια να αναφέρω πως στην 20ετή και πλέον πορεία μου στη δημοσιογραφία, είναι δυσεύρετο το ήθος και η ευγένεια της ψυχής της. Για τον Τάκη Ζαχαράτο, πέρα από την έμφυτη χαρά της ζωής που προνομιακά φέρει ως προίκα, ευχάριστα με ξάφνιασε το γεγονός της κοπιαστικής δουλειάς που έκανε τα τελευταία χρόνια με τον εαυτό του και το πολύτιμο «εντός» του.
ΜΑΡΙΝΕΛΛΑ
Τι σας πείθει κάθε φορά να επιστρέφετε στη σκηνή; Έχετε πει ότι το οικονομικό είναι το τελευταίο που σας αφορά.
Όχι ότι δεν το έχω ανάγκη. Απλώς, δεν είναι το πρώτο που με αφορά, όταν πρόκειται για μια ενδιαφέρουσα δουλειά. Δε με τρομάζει τίποτα. Ούτε λέω δεν παίζω, δε χορεύω. Έκανα μέχρι και σίριαλ (σ.σ.: «Ύστερα Ήρθαν οι Μέλισσες»). Πιστεύω ότι ο άνθρωπος κάνει ό,τι θέλει, εάν έχει τόλμη. Υπήρξα ανέκαθεν τολμηρή. Αυτήν τη φορά, στο «Παλλάς», το αποφασίσαμε μαζί με τον Τάκη. Ήθελα, όμως, να δω αν ταιριάζουμε. Τον πήρα μαζί μου στην Αυστραλία και διαπιστώσαμε τη χημεία μας. Ο Τάκης μιμείται τέλεια τους πάντες και πιάνει με απίστευτο τρόπο τις φωνές. Εμένα με κάνει πολύ καλά και με… νευριάζει. Αφού του λέω: «Αν αρρωστήσω καμιά φορά, βγες και κάνε με, αφού ίδιες είμαστε». Η σύμπραξή μας έχει ενδιαφέρον.
Φοβηθήκατε ποτέ για το θείο δώρο της φωνής σας;
Τι να πω; Κάποτε κάπνιζα πέντε πακέτα τσιγάρα την ημέρα. Και παράλληλα τραγουδούσα, ξενυχτούσα επτά ημέρες την εβδομάδα, έκανα δίσκους.
Δε θα μπορούσα να σας φανταστώ να καπνίζετε.
Και όμως. Μέχρι που 28 χρόνια πριν αρρώστησα πολύ άσχημα από κρυολόγημα, έκανα εισαγωγή στο «Υγεία», ήμουν με οξυγόνο, έως που μια μέρα είπα στο γιατρό μου ν’ ανοίξει το παράθυρο. Ήμουν στο 16ο όροφο, πήρα τα τσιγάρα και τον αναπτήρα και τα πέταξα. Ο γιατρός αστειεύτηκε λέγοντάς μου: «Εσύ, μόλις βγεις από εδώ θα καπνίσεις». Δεν το έβαλα στο στόμα μου ξανά, 28 ολόκληρα χρόνια. Έγινα φανατική αντικαπνίστρια.
Τα εγγόνια σας, σας έχουν δει επί σκηνής;
Ο εγγονός μου είναι 13 ετών και η εγγονή μου 9,5. Βέβαια με έχουν δει. Όσο άντεχαν, γιατί νομίζω ότι στο δεύτερο μέρος κοιμόντουσαν. Τώρα που μεγάλωσαν, ο εγγονός μου αντέχει λίγο παραπάνω.
Έχουν συναίσθηση του τι σημαίνετε εσείς για το τραγούδι και τους Έλληνες;
Τώρα που μεγάλωσαν, ναι. Ποτέ δεν τους δώσαμε να καταλάβουν ότι η γιαγιά είναι κάτι ιδιαίτερο. Τη βλέπουν άβαφη, αχτένιστη, με ρόμπα, με πιτζάμες, να σκουπίζει, καθώς μένουμε μαζί πάνω-κάτω. Περισσότερο έμαθαν για τη γιαγιά από τους συμμαθητές τους, καθώς τα παραλαμβάνω από το σχολικό και με βλέπουν τα πιτσιρίκια. Πριν από δύο χρόνια, με ρώτησε ο εγγονός μου: «Βρε, γιαγιά, είσαι διάσημη;». «Όχι και πολύ, αλλά με ξέρουν», του απάντησα. «Μα, γιαγιά, στο σχολικό μου λέγανε “Μπράβο Δημήτρη, η γιαγιά σου είναι η Μαρινέλλα”». Και του ξαναλέω: «Όχι, Δημήτρη, δεν είναι έτσι τα πράγματα. Με βλέπεις εσύ για διάσημη;». «Όχι, γιαγιάκα μου», μου απάντησε. Καμία δεν είμαι! Είμαι ένας άνθρωπος απλός, ούτε καλός ούτε κακός, που λέει και το τραγούδι. Γιατί να εμφυσήσω στα παιδάκια μου κάτι ή να τους γεμίσω το κεφάλι τους; Θα μπορούσα να είμαι καλή μοδίστρα ή καθαρίστρια. Έτσι έκανα και με την κόρη μου.
Με προλάβατε. Αυτό ήθελα να σας ρωτήσω.
Με αυτόν ακριβώς τον τρόπο μεγάλωσε η κόρη μου. Δεν πήγαινα στο σχολείο την ημέρα των βαθμών, αλλά άλλη μέρα, όταν τα παιδιά ήταν μέσα στις τάξεις. Οι 5-6 κολλητοί της ξέρανε, αλλά οι υπόλοιποι ιδέα δεν είχαν.
Τα καταφέρατε, πάντως. Την προστατεύσατε πολύ καλά.
Έτσι νομίζω και γι’ αυτό έγινε σπάνιο πλάσμα. Ο Θεός μάλλον μ’ αγαπάει πολύ, καθώς μου έδωσε ένα τέτοιο παιδί. Δεν υπάρχει καλύτερο πλάσμα και ωραιότερο κορίτσι από την κόρη μου. Τώρα, θα μου πεις, ωραία χαζομαμά είσαι. Αλλά, τι να κάνω αγόρι μου, είμαι! Δεν μπορώ να πω, έχω κι έναν σπουδαίο γαμπρό και μεγαλώνουν δύο καταπληκτικά παιδιά. Διαπιστώνω, λοιπόν, πως ό,τι σπέρνεις, θερίζεις.
Υπήρξατε αγωνίστρια. Επάνω και, κυρίως, κάτω από τη σκηνή. Πολλές προβεβλημένες γυναίκες, όπως η Αλίκη, είπαν ότι «Τελικά, ο άντρας της ζωής μου ήμουν εγώ». Το σκεφτήκατε κι εσείς;
Το είπαμε χάριν αστεϊσμού, αλλά έχει βάθος. Παλεύεις και λες ποιος θα με υποστηρίξει; Άρα μόνη, άρα εγώ. Βάζεις τον εαυτό σου μπροστά και παλεύεις. Δεν υπήρξα ποτέ «νιάου», «γατούλα», να ζητάω χαδάκια. Αυτά τα σιχαίνομαι φρικτά. Ό,τι έχω να πω, το λέω μπροστά σου. Δε φοβάμαι και δεν ντρέπομαι. Δε θα σου πω ποτέ ψέμματα. Το ίδιο ανοιχτή είμαι στην κριτική των άλλων. Θα ακούσω. Μην καθίσεις να μου χαϊδέψεις τα αυτιά, λέγοντάς με καταπληκτική. Πες μου τα άσχημα, για να τα διορθώσω.
Είχατε ποτέ αυλή στη ζωή σας;
(Γελάει). Δεν είχα ποτέ και δεν έχω. Έχω συνεργάτες, αλλά ο καθένας στο σπίτι του. Ανοίγοντας την πόρτα του σπιτιού μου, έχω τη θαλπωρή μου. Να πιω το πρωί τον καφέ μου με την οικογένειά μου, να δούμε τι θα φάμε το μεσημέρι. Η αδελφή μου είναι εκπληκτική μαγείρισσα.
Σ’ εκείνους που σας προσεγγίζουν, αντιλαμβάνεστε την πρόθεσή τους;
Σ’ ένα μεγάλο ποσοστό, ναι. Και πολλές φορές, εις γνώση μου, λέω θα την πατήσω. Αλλά θέλω να δω μέχρι πού θα φτάσει ο άλλος. Αν γυρίσω, όμως, σελίδα, κολλάει η μία με την άλλη και δεν ξεκολλάει ποτέ. Όχι ότι δε θα σου μιλάω, απλώς έχεις φύγει από μέσα μου. Το άλλο μου χαρακτηριστικό είναι ότι μπορεί να φωνάξω. Άσε με να ξεσπάσω πέντε λεπτά, αλλά εκείνα τα πέντε λεπτά μη μου μιλήσεις. Εμένα θα μου περάσει αμέσως μετά και θα ξεχάσω. Έχω μάθει να λέω «με συγχωρείς», «ευχαριστώ», «παρακαλώ». Λέξεις που ο κόσμος έχει ξεχάσει. Δε ζητάει κανείς συγνώμη και δεν παραδέχεται ότι έκανε λάθος. Η ανακούφιση από τη συγνώμη που θα ζητήσεις πρώτη φορά, θα στάξει μέσα σου σαν μέλι. Η ταπεινοφροσύνη είναι το άλφα και το ωμέγα. Αν είσαι ταπεινός, σου έρχονται όλα καλά. Πιστεύω ακράδαντα στον Κύριο, είναι πάντα δίπλα μας. Όπως κι ένας άγγελος είναι δίπλα μας, να παρακαλάμε μόνο να είναι ο καλός άγγελος, όχι ο κακός. Είμαι τόσο γεμάτη και χορτασμένη, που δε με πτοεί τίποτα. Μου λένε: «Μα, εσύ, που είσαι φίρμα, θεά…». Μόλις ακούω αυτές τις αηδίες, τρελαίνομαι, λέω «Λυπηθείτε με». Δεν είμαι αυτή. Στη σκηνή κάτι είμαι, αλλά κάτω τίποτε. Στο σούπερ μάρκετ, σήμερα, μου είπε ένας κύριος: «Θα έρθουμε στο “Παλλάς” να σας δούμε, είστε θεά». Τον κοίταξα και του είπα: «Κύριέ μου, δε μας πρέπουν τέτοια λόγια. Αυτά τα λένε τα νέα παιδάκια για τους νέους τραγουδιστές. Μην το λέτε σε μένα, σας παρακαλώ. Έχω φάει πολλά χρόνια για να μη μου πει κανένας αυτήν τη λέξη. Μη μου το κάνετε αυτό. Γιατί να με βρίσετε; Σας βρίζω εγώ;».
Σας ενοχλούν οι χαρακτηρισμοί όπως το «θεά», γιατί αποδίδονται στην εποχή μας με μεγάλη ευκολία;
Ναι, με ενοχλεί αφάνταστα. Αν ήταν κάποιος καθηγητής πανεπιστημίου, θα τον λέγανε θεό; Βγαίνει ένα τσακλοκούδουνο και φωνάζουν: «Εσύ είσαι η πρώτη!». Γιατί; Ο άλλος έφαγε τα νιάτα του, άσπρισαν τα μαλλιά του, του λένε «Είσαι θεός»; Ε, μα αυτός είναι ο θεός. Την ώρα που σε ναρκώνει για επέμβαση, είναι θεός, έχει τη ζωή σου στα χέρια του. Εμένα μου δόθηκε το δώρο της φωνής, προσπαθώ να το συντηρήσω και να το γυρίσω πίσω στον κόσμο. Δεν το κρατάω για τον εαυτό μου.
Ναι, αλλά δε φοβηθήκατε ποτέ, ούτε στη σκηνή ούτε στη ζωή σας. Από που πήγαζε η δύναμη;
Από το σπίτι μου. Έτσι ήταν και οι γονείς μου. Φτωχοί, αλλά μεγάλωσαν τέσσερα παιδιά, μας έμαθαν το καλό και το κακό. Μας δίδαξαν πώς να γίνουμε τίμιοι και θαρραλέοι άνθρωποι. Πρέπει να παλέψεις για το ψωμί σου. Δεν ξέρεις πόσες απίθανες δουλειές έχω κάνει. Έπρεπε όλοι να δουλέψουμε για την οικογένεια. Δε φοβήθηκα. Ούτε ο θάνατος με φοβίζει. Μόνο οι ανίατες αρρώστιες με φοβίζουν.
Ακόμη με εντυπωσιάζει το γεγονός ότι αποφεύγετε μετά βδελυγμίας τις κάμερες και τις δηλώσεις. Θα μου το εξηγήσετε;
Ξέρουν πια. Με βλέπουν από μακριά και τους κάνω νόημα. Οι φωτορεπόρτερ με γνωρίζουν καλύτερα, όμως, και τους λέω: «Άντε, βρε, βγάλτε τη φωτογραφία τη ρημάδα»! Έχω να βγω στην τηλεόραση εδώ και 25-30 χρόνια. Δε μ’ αρέσει. Απλά πράγματα. Είσαι ο τάδε ή η τάδε, μου κάνεις συνέντευξη και με ρωτάς διάφορα για την προσωπική μου ζωή και την οικογένειά μου. Με ποιο δικαίωμα, όμως, με ρωτάς; Εγώ, δηλαδή, γιατί δεν μπορώ να ρωτήσω «Εσύ, αλήθεια, γιατί χώρισες και παντρεύτηκες την άλλη;». Είναι το όπλο σου το μικρόφωνο, αλλά εγώ δεν έχω όπλο. Μπορείς, δηλαδή, να με ρωτήσεις, «Γιατί δεν παντρευτήκατε τον πατέρα του παιδιού σας;». Με ποιο δικαίωμα; Τα έχω πει κατ’ ιδίαν σε φίλους δημοσιογράφους, αλλά γιατί να μιλήσω δημοσίως; Πάω στο ραδιόφωνο, στο φίλο μου Νίκο Χατζηνικολάου. Εκείνος ξέρει. Του λέω: «Πρόσεξε τι θα ρωτήσεις, γιατί θ’ αρχίσω να ρωτάω κι εγώ». Άρα, γιατί να βγω να μιλάω σε ανθρώπους που με ρωτάνε πράγματα απόρρητα; Τους έδωσα εγώ το δικαίωμα;
Και οι δημόσιες σχέσεις;
Είτε το πιστεύεις είτε όχι, δεν ξέρω πώς γίνονται οι δημόσιες σχέσεις. Κάποτε μου είχε πει κάποιος πως αν δεν κάνω αυτά που πρέπει για τη δημοσιότητα, θα καταστραφώ. «Τι μου λες; Για να το σκεφτώ. Θα καταστραφώ αν δε γυρίσω τα πρωϊνάδικα και δε μιλήσω στους γνωστούς δημοσιογράφους; Άκου, επειδή εγώ θα υπάρχω, εσύ δε θα υπάρχεις», του είχα απαντήσει. Δεν υπάρχει αυτός που μου το είπε. Δεν το κάνω επίτηδες. Έτσι είμαι, καλή ή κακή. Ελάτε να με δείτε στη σκηνή και να με κρίνετε. Τι να πουν μετά από τόσα χρόνια; Εάν είμαι καλή τραγουδίστρια; Ή αν μεγάλωσα; Βεβαίως μεγάλωσα. Και πάχυνα. Και έχω ρυτίδες. Μα δεν έκανα ποτέ την γκόμενα. Η Αλεξίου, η Γαλάνη, η Βιτάλη, η Γλυκερία, η Πρωτοψάλτη έκαναν ποτέ τις γκόμενες; Τα νέα κορίτσια είναι όλα ίδια, σαν να βγαίνουν από το εργοστάσιο του Μάο Τσε Τουνγκ. Με στολή!
Ξεχωρίζετε κάποιους από τη νέα γενιά;
Φυσικά και υπάρχουν αξιόλογοι νέοι. Κυρίως αγόρια, που τραγουδάνε καλά. Απλώς, ποτέ δεν κατάλαβα γιατί ντύνονται όλοι ίδια και είναι μια κόπια. Γιατί μιμούνται; Όλες μαλλιά εξτένσιον στο ίδιο χρώμα, όλες με ίδιο βαμμένο μάτι. Δεν υπάρχει κάτι που να κάνει «τζιζ». Όλα ίδια. Άσε που δεν ξεχωρίζω φωνές πλέον. Αλλά της Νατάσας Θεοδωρίδου, την ξεχωρίζω.
Της Νατάσας Μποφίλιου;
Δεν είναι κακή. Καλή είναι η Μποφίλιου.
ΤΑΚΗΣ ΖΑΧΑΡΑΤΟΣ
Πότε μπήκε στη ζωή σου η Μαρινέλλα;
Η σχέση μας είναι καρμική. Ξεκίνησε όταν ήμουν τεσσάρων ετών και την άκουσα στο ραδιόφωνο της γιαγιάς μου. Ρώτησα ποια είναι, μου είπαν η Μαρινέλλα και είπα: «Να έρθει τώρα εδώ!». Όταν μου είπαν πως δε γίνεται, απάντησα πως δεν πρόκειται να ξαναφάω το φαγητό μου. Τρελάθηκα, έκανα απεργία πείνας για τρεις μέρες και μετά η μητέρα μου με τη γιαγιά μου σκέφτηκαν να μου γράφουν ψεύτικα γράμματα, ότι βρίσκεται στο εξωτερικό, ότι με αγαπάει και θα έρθει. Έτσι ξεκίνησε η σχέση μου με τη Μαρινέλλα. Μεγαλώνοντας, συνειδητοποίησα σε ποια ανήκει αυτή η φωνή. Υπήρχε μια κλωστή που μας ένωνε, χωρίς να έχουμε γνωριστεί. Μετά από χρόνια, εμφανίστηκα στο «Καφέ Γκρεκ», στο Κολωνάκι, και ήρθε ένα βράδυ να με δει, όταν εκείνη τραγουδούσε στο «Ρεξ». Εκεί βρεθήκαμε πρώτη φορά και ένιωσα σαν να τη γνώριζα χρόνια. Η βραδιά έκλεισε με τη Μαρινέλλα να με έχει μέσα στο παλτό της, στην πόρτα του μαγαζιού, δίνοντάς μου συμβουλές και λέγοντας στον κόσμο: «Σας ευχαριστούμε που ήρθατε, να είστε καλά». Μαμά, πορτιέρης και ντίβα ταυτόχρονα. Είναι ένας συγκλονιστικός συνδυασμός αυτή η γυναίκα. Έχει ένα ευλογημένο ταλέντο από τον Θεό, αλλά διαθέτει έναν εξίσου ευλογημένο εγκέφαλο, που κάνουν γλέντι.
Εσύ της μιλάς ως Μαρινέλλα;
Της κάνω πλάκα και διαθέτει πολύ χιούμορ. Ακομπλεξάριστη και σίγουρη για τον εαυτό της. Λέει κάτι, μετά της κάνω αναπαράσταση και πέφτει κάτω από τα γέλια. Μια από τις συμβουλές που μου έχει δώσει είναι: «Τα πόδια σου να είναι μέσα στο πάπλωμα». Δηλαδή, να μην εκτίθεμαι. Πολλές φορές νιώθω μεγαλύτερός της, πιο παλιός, καθώς είναι πάντα μπροστά, ένας πολύ μοντέρνος άνθρωπος.
Το κοινό σ’ έχει αγαπήσει πολύ. Αυτή η εναλλαγή των προσώπων που κάνεις, πώς και πόσο σε έχει βοηθήσει στην εξέλιξή σου;
Για ν’ ανακαλύψεις και να αγαπήσεις ένα χαρακτήρα, πρέπει να βρεις ένα κοινό σας κομμάτι. Είναι σαν τη μάνα που μαθαίνει να αγαπάει τα παιδιά της με τη διαφορετικότητα που έχει το καθένα. Αυτή η δουλειά με έκανε να έχω περισσότερη κατανόηση, να γίνω λίγο πιο σοφός απ’ ό,τι ήμουν. Με δίδαξε κατανόηση της διαφορετικότητας και αποδοχή. Όλοι μου, δε, οι ήρωες είναι τόσο διαφορετικοί, που με έκαναν καλύτερο άνθρωπο. Όταν ο άνθρωπος είναι απόλυτος, δεν έχει γνώση, κι όταν έχεις πρόβλημα με τον άλλο, έχεις και με σένα τον ίδιο.
Δεν απασχολείς με την προσωπική σου ζωή, αλλά θεωρώ ότι συνέβαλες με τον τρόπο σου στο ν’ ανοίξει το μυαλό του μέσου Έλληνα.
Ναι, ήρθα από το πουθενά και προφανώς αναρωτήθηκαν: «Τι είναι τούτο;». Βρέθηκα ξαφνικά από το κομμωτήριο στην Πάτρα μέσα στην αρένα, σκιάχτηκα –για να το πω πατρινά– και σκέφτηκα τι δουλειά έχω εγώ εδώ. Στην αρχή, δηλαδή, με κοίταζα με το βλέμμα των θεατών. Αλλά όταν είσαι έντιμος και ειλικρινής, πετυχαίνεις το στόχο σου. Θέλω να δίνω χαρά και αισιοδοξία στον κόσμο, επειδή πάντα ήθελα να δραπετεύω απ’ όπου δε μου άρεσε, με αλεξίπτωτο το χιούμορ. Ήταν ένα μέσο διαφυγής. Δε χρειάζεται να παίρνουμε πολύ σοβαρά ούτε τη ζωή ούτε τους εαυτούς μας. Δεν είχα ιδέα για την αγάπη του κόσμου, μέχρι που τόλμησα να κάνω την περιοδεία τη χρονιά που μόλις έφυγε. Είχα ανάγκη απ’ αυτή την αγάπη, καθώς ήρθε σε μια στιγμή μεγάλης εσωτερικής ανακατάταξης. Ανέφερες την προσωπική μου ζωή, αλλά εμένα δε μ’ ενδιαφέρει να κουράζω τον κόσμο.
Τι εννοείς;
Εννοώ τα social media κι αυτή την υπερβολική έκθεση ανθρώπων, που βομβαρδίζουν τον κόσμο με πληροφορίες για το πού βρίσκονται και το τι κάνουν. Είναι φθορά, κατά τη γνώμη μου. Κάτι που γνώριζε καλά η Αλίκη, αλλά γνωρίζει και η Μαρινέλλα, είναι ότι η υπερέκθεση κάνει κακό. Βλέπω ανθρώπους με ταλέντο να καίγονται μόνοι τους από την ανασφάλειά τους να υπάρχουν παντού. Αν είναι να σε ξεχάσουν, θα σε ξεχάσουν, όσα εξώφυλλα κι αν κάνεις.
Γιατί η περσινή ήταν χρονιά εσωτερικής ανακατάταξης;
Κάθε επτά χρόνια αλλάζουμε, κι εγώ δεν μπορώ να επαναλαμβάνομαι. Διψάω για νέα πράγματα, νέες εμπνεύσεις. Έρχεται, λοιπόν, η ώρα του ξεκαθαρίσματος και συνειδητοποιείς ότι μέσα σου υπάρχει ένας καινούργιος άνθρωπος. Είναι σαν να έχεις γεννήσει έναν νέο εαυτό. Μέχρι, όμως, να πάρει το χώρο του μέσα σου, υπάρχει μια διαδικασία που δεν είναι ιδιαίτερα ευχάριστη, αλλά ουσιαστική και εξελικτική.
Στους προσωπικούς σου απολογισμούς θεωρείς ότι περισσότερο αγάπησες ή αγαπήθηκες;
Το ίδιο. Δεν παίρνεις αγάπη, όταν εσύ ο ίδιος δεν έχεις επιτρέψει να πάρεις. Μπορεί να φοβάσαι. Βολεύεσαι στο να μην έχεις κάτι. Είναι αστείο να συνειδητοποιείς ότι ο άνθρωπος φοβάται να χαρεί. Είναι πιο εύκολο να είσαι στο φόβο, στη στέρηση και την ανεπάρκεια, από το να νιώθεις πλήρης. Αν εστιάσεις σ’ αυτά που έχεις και όχι σ’ εκείνα που δεν έχεις, νιώθεις χαρά. Πρέπει να ξέρεις καλά το «μαγαζί» σου: τι είσαι, τι θέλεις και τι μπορείς.
Ποιο είναι το μεγαλύτερο κακό που έκανες στον εαυτό σου;
Το ότι δεν άκουγα τα «θέλω» μου. Καταπίεζα τον εαυτό μου για να ικανοποιήσω τους άλλους και δεν άκουγα την πραγματική μου ανάγκη. Ξέρεις, ο καθένας μας έχει γνωρίσει υποσυνείδητα τον εαυτό του μέσα από τα μάτια και τις ιδέες των άλλων. Γι’ αυτό πρέπει να συνδεθούμε με τον πραγματικό μας εαυτό, να πάρουμε την ευθύνη, να αποσυνδεθούμε από όσα έχουν πει οι άλλοι για εμάς.
Ψάχνεις πολύ το μέσα σου.
Αν δεν έχεις καλό θεμέλιο και καλή σχέση με το μέσα σου, δεν μπορείς να πας μπροστά. Δεν μπορείς ν’ απαιτείς καλή σχέση ή καριέρα, αν δεν έχεις δημιουργήσει τη βάση γι’ αυτό. Οικοδόμημα χωρίς θεμέλια, δε γίνεται. Ειλικρινά, εύχομαι σε όλους μας, εν όψει της νέας χρονιάς, να δημιουργήσουμε τον εαυτό και τη ζωή που θέλουμε, γιατί εμείς είμαστε οι σεναριογράφοι, οι σκηνοθέτες και οι πρωταγωνιστές της ζωής μας. Εμείς είμαστε ο Άγιος Βασίλης μας, να μην τον ψάχνουμε αλλού. Να πιστεύουμε στη δική μας δύναμη.
Οι ήρωές σου, τα «παιδιά» σου, επανέρχονται στην καθημερινότητά σου εκτός σκηνής;
Ναι. Είμαστε περιφερόμενος θίασος. Εμένα με συγκινεί όταν βλέπω έναν οδηγό ταξί που δουλεύει δέκα συνεχόμενες ώρες στο τιμόνι, να μου ζητάει να του κάνω λίγο Άντζελα Δημητρίου. Φυσικά και θα του κάνω το χατήρι. Μόλις με ακούει, αλλάζει η έκφρασή του. Είναι μεγάλη η ικανοποίηση που παίρνω.
Πώς νιώθεις για την παράσταση «Στον Καθρέφτη του Παλλάς»;
Μοιράζομαι τη σκηνή με το «φάρο» μου, τη Μαρινέλλα, η φωνή της οποίας με συνεπήρε στα τέσσερά μου χρόνια. Πρόκειται για μία dream team: Σταμάτης Φασουλής σκηνοθεσία, Δημήτρης Παπάζογλου χορογραφίες, Γιάννης Ξανθούλης κείμενα, Μανόλης Παντελιδάκης σκηνικά, Ελευθερία Ντεκώ φωτισμοί, Ντένη Βαχλιώτη κοστούμια, Γιάννης Χριστοδουλόπουλος ενορχηστρώσεις. Νιώθω πως είχα μια οικογένεια την οποία δε γνώριζα, σαν να μου είπαν έχεις συγγενείς εκεί και πήγα να τους βρω. Είναι σαν το κρυφό σχολειό, μια απόδραση από το γκρίζο που κυριαρχεί γύρω μας. Ο κόσμος θα δει ένα σύγχρονο βαριετέ, με συγκίνηση, γέλιο, σάτιρα και τα υπέροχα τραγούδια της Μαρινέλλας με νέα ενορχήστρωση. Φεύγεις γεμάτος από την παράσταση. Άσε που δε βλέπεις συχνά δύο Μαρινέλλες στη σκηνή!
Επιμέλεια: Χρήστος Αλεξανδρόπουλος
Μακιγιάζ: Αχιλλέας Χαρίτος
Χτένισμα: Γιώργος Αθανασίου
Ευχαριστούμε το ξενοδοχείο «Μεγάλη Βρεταννία» και το «GB Corner Gifts & amp flavor», Βασ. Γεωργίου 1α, Πλ. Συντάγματος, τηλ. 210 3330000, www.grandebretagne.gr, για την ευγενική φιλοξενία.
http://like.philenews.com/marinella-ke- ... ynentefxi/
Re: Μαρινέλλα
Να πω ότι είδα την παράσταση η οποία ήταν εξαιρετική υπέροχο πρόγραμμα και ο Ζαχαράτος πολύ γέλιο.. μου την έδωσε μόνο που άλλαξε τον στίχο στο γνωστό του τραγούδι και λέει για την Μπασει, αλλά αυτή η γυναίκα η Μαρινέλλα εμπειρία να την δεις live, φοβερές ερμηνείες και απίστευτη ενέργεια πάνω στη σκηνή, κρατάω την τοπ στιγμή της.. "πρόβα νυφικού" που ήταν συγκλονιστική και το "καμιά φορά" το έσκισε με το μικρόφωνο κάτω 