Μαρινέλλα
Re: Μαρινέλλα
Ήθελα να την έχω δει σε περισσότερα προγράμματα. Είχα μια προκατάληψη και δεν πήγαινα. Κρίμα. Κι ήταν με τον Πάριο, με τη Θεοδωρίδου, έχει κάνει πολλές εμφανίσεις.
τι είμαι για ν' αρέσω σε όλους; Μερέντα;
Re: Μαρινέλλα
Τί προκατάληψη είχες για τη Μαρινέλλα, δηλαδή;yakinthos έγραψε:Ήθελα να την έχω δει σε περισσότερα προγράμματα. Είχα μια προκατάληψη και δεν πήγαινα. Κρίμα. Κι ήταν με τον Πάριο, με τη Θεοδωρίδου, έχει κάνει πολλές εμφανίσεις.
Και για μένα είναι υπέροχη! Παράδειγμα προς μίμηση για πολλές...
Life is a RollerCoaster...
Re: Μαρινέλλα
Την άκουγα μικρός στην επαρχία, ήταν μάλιστα στην αγαπημένη μου τριάδα τραγουδιστών. Αλλά με απωθούσαν οι φωτογραφίσεις οι σταριλέ. Αν βλέπω έτσι έναν καλλιτέχνη, παθαίνω κάτι. Με απωθεί. Νιώθω ότι έχει ωραιοπάθεια. Αυτό με έκανε να εισπράττω και τα γυρίσματα στη φωνή ως ωραιοπάθεια, και την περιποίηση στην εμφάνιση, στο πρόσωπο, επίσης το ίδιο. Και κάπου είχα απομακρυνθεί. Από τη γενιά της είχα κι έχω αγάπη για τη Μοσχολιού που ήταν πιο φυσική.
Στο Παλλάς προχτές, είδα ένα ταλέντο. Πηγαίο. Τη θαύμασα πραγματικά. Φωνάρα και ταλέντο.
Το έχω αυτό εγώ. Άλλωστε μια φορά κι έναν καιρό στη Βίσση είχα πάει με 2 φίλους για χαβαλέ. Ως τρας την είχαμε κι έναν Σεπτέμβρη (του 98) πήγαμε στα Αστέρια και πάθαμε σοκ. Μας είχε ακίνητους επί δυόμιση ώρες με το ταλέντο και τη φωνή της. Αλλά τι φταίω κι εγώ; Όλα τα δημοσιεύματα, οι κιτρινίλες, τα λαιφσταϊλίκια, χωρίσανε, παντρεύτηκαν, σκεπάζουν τον καλλιτέχνη. Άντε να τα κάνεις πέρα για να δεις την ουσία, που είναι το ταλέντο του.
Στο Παλλάς προχτές, είδα ένα ταλέντο. Πηγαίο. Τη θαύμασα πραγματικά. Φωνάρα και ταλέντο.
Το έχω αυτό εγώ. Άλλωστε μια φορά κι έναν καιρό στη Βίσση είχα πάει με 2 φίλους για χαβαλέ. Ως τρας την είχαμε κι έναν Σεπτέμβρη (του 98) πήγαμε στα Αστέρια και πάθαμε σοκ. Μας είχε ακίνητους επί δυόμιση ώρες με το ταλέντο και τη φωνή της. Αλλά τι φταίω κι εγώ; Όλα τα δημοσιεύματα, οι κιτρινίλες, τα λαιφσταϊλίκια, χωρίσανε, παντρεύτηκαν, σκεπάζουν τον καλλιτέχνη. Άντε να τα κάνεις πέρα για να δεις την ουσία, που είναι το ταλέντο του.
τι είμαι για ν' αρέσω σε όλους; Μερέντα;
Re: Μαρινέλλα
Απλά δε χρειάζεται να επηρεάζεται τόσο από αυτά που γράφονται ή λέγονται...
Εγώ αν δε δω από κοντά έναν καλλιτέχνη δεν μπορώ να έχω πλήρη εικόνα γι' αυτόν!
Θα ήθελα να δω τα τελευταία μουσικοθεατρικά projects της Μαρινέλλας πάντως, πρέπει να είναι όλα ένα κι ένα.
Εγώ αν δε δω από κοντά έναν καλλιτέχνη δεν μπορώ να έχω πλήρη εικόνα γι' αυτόν!
Θα ήθελα να δω τα τελευταία μουσικοθεατρικά projects της Μαρινέλλας πάντως, πρέπει να είναι όλα ένα κι ένα.
Nothing lasts forever but the earth and sky
Re: Μαρινέλλα
ΣΥΝΑΥΛΙΕΣ - ΕΛΛΗΝΕΣ
Μαρινέλλα & Φιλαρμονική Ορχήστρα «Ομόνοια» Γαστουρίου
Ένα γεμάτο μέχρι τελευταίας θέσης Παλλάς τη χειροκρότησε όρθιο, αλαλάζοντας από ενθουσιασμό. Και τι άλλο θα μπορούσε να κάνει, απέναντι σε μια τόσο εκρηκτική ντίβα, που «έτσι απλά» μας άφησε με το στόμα ανοιχτό να τη χαζεύουμε.
Κυρίες και κύριοι, έχει συμβεί ένα λάθος. Ανταποκρινόμενοι ίσως στα κελεύσματα μιας εποχής κατά την οποία τα μεγέθη μίκρυναν, επιτρέψαμε στον πήχη να κατέβει. Φτιάξαμε ένα σύστημα αναφορών και επαίνων για να βολέψουμε τον μεσαίο και τον μικρομεσαίο, αναγκάζοντας όμως έτσι την έννοια «βεληνεκές» να συμπιεστεί. «Καταπληκτική» η μία, «σπουδαία» η άλλη, «γκράντε» η παράλλη. Λάθος. Γκράντε είναι η Μαρινέλλα. Η οποία μπορεί να ετοιμάζεται να γιορτάσει τα 78, όμως ανάγκασε το κατάμεστο Παλλάς να τη χειροκροτήσει όρθιο, τσιρίζοντας από ενθουσιασμό. Και όχι χάριν νοσταλγίας. Αποκαλύφθηκε μπροστά μας εκρηκτική, συγκλονιστική, ως μια μεγάλη εγχώρια ντίβα που «έτσι απλά» μας άφησε με το στόμα ανοιχτό να τη χαζεύουμε.
Τα του Καίσαρος τω Καίσαρι, όμως. Μπορεί όλοι να πήγαμε στο Παλλάς για να δούμε τη Μαρινέλλα, αλλά εκείνη είχε σχεδιάσει τη συναυλία ως σύμπραξη με την κερκυραϊκή φιλαρμονική ορχήστρα «Ομόνοια» Γαστουρίου και τη μεικτή χορωδία Αχαράβης «Νικόλαος Πουλίασης». Και μπορεί η δεύτερη να αρκέστηκε στον ρόλο τον ...δεύτερο (με ικανοποιητικά ωστόσο αποτελέσματα), η πρώτη όμως –παραταγμένη έμπροσθεν του μαέστρου της, Σπύρου Ράλλη– κατείχε ρόλο συμπρωταγωνιστή. Αυτή λ.χ. άνοιξε και τα δύο μέρη του προγράμματος, παίζοντας αρχικά ένα ποτ πουρί γνωστών κλασικών μελωδιών κι έπειτα διασκευές σε οικείες από το ραδιόφωνο μελωδίες του Goran Bregović, αυτή και παρουσίασε τον Κερκυραίο βαρύτονο Παντελή Κόντο και τη διευθύντρια της χορωδίας Αγάθη Κοσκινά σε επιλεγμένες διασκευές, ως «ορντέβρ» πριν τις εμφανίσεις της Μαρινέλλας, αντίστοιχα στην εκκίνηση και μετά το διάλειμμα (ο Κόντος έκανε μάλιστα και δυο ντουέτα μαζί της).
Διάβασα πολλά για την Ομόνοια Γαστουρίου, εκ του αποτελέσματος εντούτοις τα κρίνω κομματάκι υπερβολικά. Δεν είδα δηλαδή «μία από τις σημαντικότερες φιλαρμονικές της Ελλάδας», αν και κάτι τέτοιο δεν θα πρέπει να αναγνωστεί παραπλανητικά. Γιατί είδα μια πράγματι γερή ορχήστρα, καλογυμνασμένη, με μπόλικα νεαρά πρόσωπα αγοριών και κοριτσιών που αν μη τι άλλο αποδείκνυαν ότι μια καινούρια γενιά ταλαντούχων Κερκυραίων θα συνεχίσει τη λαμπρή παράδοση του νησιού σε ανάλογα σχήματα. Υπό την άξια λοιπόν μπαγκέτα του Σπύρου Ράλλη, η φιλαρμονική στάθηκε μια χαρά και έδειξε κλάση σε αρκετά σημεία της βραδιάς.
Πρέπει επίσης να σημειωθεί ότι οι φρέσκιες ενορχηστρώσεις που έκανε στο ρεπερτόριο της Μαρινέλλας και στις διαλεγμένες διασκευές ο Νικόλας Αναδολής –έπαιξε και φανταστικό πιάνο και αν τον έβλεπες από μακριά μπορεί να τον μπέρδευες με τον The Boy– αναδείχθηκαν υποδειγματικά ισορροπημένες: πέτυχαν το ζητούμενο ακόμα και σε δύσκολες αποστολές (π.χ. "Συννεφιασμένη Κυριακή"), κάνοντας όσες τροποποιήσεις ήταν αναγκαίες, δίχως να θίξουν το πνεύμα των τραγουδιών. Αντιθέτως, δεν με εντυπωσίασε καθόλου ο Παντελής Κόντος, με το υπέρ το δέον λόγιο και στυλιζαρισμένο του ύφος. Καλή φωνή, όμως δεν νομίζω ότι αντιλήφθηκε πως κλήθηκε να συμπράξει με τη Μαρινέλλα και όχι να τραγουδήσει σε ιταλικό μελοδραματικό θίασο. Σε εκείνο το έρμο "Τόσα Καλοκαίρια", για παράδειγμα, χάθηκε η λέξη «χείλια» μέσα στον στόμφο, απαράδεκτο κατά τη γνώμη μου για τραγουδιστή με το φωνητικό επίπεδο και την εμπειρία του.
Η Μαρινέλλα, τώρα, μπούκαρε στη σκηνή χωρίς πολλά-πολλά και έδειξε πώς μπορείς να κερδίσεις την παρτίδα μέσα σε λίγα μόλις δευτερόλεπτα: είπε δηλαδή ένα «τώρααααα, είναι η ώρα να δούμε πού μας βγάζει αυτή η ζωήηη», η φιλαρμονική κορύφωσε με τα πνευστά της τονίζοντας τους οργιώδεις ρυθμούς του "Και Καλύτερα" και εμείς από κάτω πήραμε φωτιά σαν ξερά φρύγανα. Φτάνοντας από εκεί στο φινάλε, στο οποίο την καταχειροκροτήσαμε όρθιοι και αλαλάζοντας, είχε χαθεί κάθε αίσθηση χρόνου. Με μια βροχή από μεγάλες στιγμές του δικού της ρεπερτορίου ("Καμιά Φορά", "Άνοιξε Πέτρα", "Σταλιά Σταλιά", "Θα 'Θελα Να Ήσουν (Αγάπη Μου)") και διασκευές στις οποίες στάθηκε εξαιρετικά ("Τα Γαλάζια Σου Γράμματα", "Τα Λόγια Και Τα Χρόνια", "Βίρα Τις Άγκυρες" κ.ά.), η Μαρινέλλα μας έκοψε την ανάσα, «υποχρεώνοντάς» μας να την ακολουθήσουμε αποστομωμένοι στους ξέφρενους ρυθμούς των ερμηνειών και, ενίοτε, της κίνησής της επί σκηνής.
Αναμενόμενα, ο κόσμος εξερράγη. «Είσαι σπουδαία!», της φώναξε κάποιος από τις πίσω σειρές του Παλλάς καθώς τραγουδούσε με απίστευτες, πραγματικά απίστευτες επιδόσεις το "Έλα Γι' Απόψε" του Χρήστου Χαιρόπουλου, απλά με τη συνοδεία του Αναδολή στο πιάνο· «πρώιμο Πάσχα είναι αυτό!», ανέκραξε μια κυρία εκστασιασμένη από τα χορευτικά της, καθώς μας έλεγε το "Αφού Το Θες" σε ρυθμούς Χιώτη· «να ζήσεις 100 χρόνια!», μια άλλη κυρία –εκεί όμως σα να στράβωσε λίγο η Μαρινέλλα / «περισσότερα!» διόρθωσε μία τρίτη κυρία, πιάνοντας το νόημα. Ασφαλώς και έχουν περάσει τα χρόνια, ασφαλώς υπάρχει κι ένα τίμημα, αφού ορισμένα πράγματα θέλανε ένα εξτρά ζόρι για να βγουν. Βγαίνουν, όμως: οι κορώνες της Μαρινέλλας με άφησαν προσωπικά άλαλο με την ένταση, την έκταση και τη συναισθηματική τους ακρίβεια. Στο τέλος της παράστασης, μάλιστα, πέρασε από δίπλα μου ένας εμφανώς αλλοπαρμένος Σταμάτης Φασουλής, μουρμουρίζοντας κάποιο από τα τραγούδια που είχε μόλις ακούσει.
Σκεφτείτε το λοιπόν καλά, αγαπητοί αναγνώστες και αναγνώστριες, πριν αρχίσετε να στολίζετε με επίθετα την όποια διακριθείσα γυναικεία φωνή των τελευταίων χρόνων: γιατί γκράντε και σπουδαία είναι η Μαρινέλλα και υπάρχει μεγάλη διαφορά εκτοπίσματος. Δεν ξέρω αν πήγαν να τη δουν στις προγενέστερες βραδιές στο Παλλάς κάποιες συζητημένες εσχάτως κυρίες του πενταγράμμου, στη θέση τους πάντως θα είχα κάτσει ευλαβικά και σε κοντινή απόσταση, κρατώντας σημειώσεις. Η δε παρακολούθηση θα έπρεπε να είναι υποχρεωτική για ορισμένους συναδέλφους του εγχώριου πολιτιστικού ρεπορτάζ. Ναι, ξέρω, δεν ακούγονται ωραία αυτά τα λόγια στην εποχή της αβασάνιστης «να-μην-είμαστε-αυστηροί αποχρώσεων» αποψάρας. Κάπως έτσι πάντως χάσαμε εν τέλει το αληθινό μέτρο των πραγμάτων.
http://www.avopolis.gr/live/live-greek/ ... allas-2016
Μαρινέλλα & Φιλαρμονική Ορχήστρα «Ομόνοια» Γαστουρίου
Ένα γεμάτο μέχρι τελευταίας θέσης Παλλάς τη χειροκρότησε όρθιο, αλαλάζοντας από ενθουσιασμό. Και τι άλλο θα μπορούσε να κάνει, απέναντι σε μια τόσο εκρηκτική ντίβα, που «έτσι απλά» μας άφησε με το στόμα ανοιχτό να τη χαζεύουμε.
Κυρίες και κύριοι, έχει συμβεί ένα λάθος. Ανταποκρινόμενοι ίσως στα κελεύσματα μιας εποχής κατά την οποία τα μεγέθη μίκρυναν, επιτρέψαμε στον πήχη να κατέβει. Φτιάξαμε ένα σύστημα αναφορών και επαίνων για να βολέψουμε τον μεσαίο και τον μικρομεσαίο, αναγκάζοντας όμως έτσι την έννοια «βεληνεκές» να συμπιεστεί. «Καταπληκτική» η μία, «σπουδαία» η άλλη, «γκράντε» η παράλλη. Λάθος. Γκράντε είναι η Μαρινέλλα. Η οποία μπορεί να ετοιμάζεται να γιορτάσει τα 78, όμως ανάγκασε το κατάμεστο Παλλάς να τη χειροκροτήσει όρθιο, τσιρίζοντας από ενθουσιασμό. Και όχι χάριν νοσταλγίας. Αποκαλύφθηκε μπροστά μας εκρηκτική, συγκλονιστική, ως μια μεγάλη εγχώρια ντίβα που «έτσι απλά» μας άφησε με το στόμα ανοιχτό να τη χαζεύουμε.
Τα του Καίσαρος τω Καίσαρι, όμως. Μπορεί όλοι να πήγαμε στο Παλλάς για να δούμε τη Μαρινέλλα, αλλά εκείνη είχε σχεδιάσει τη συναυλία ως σύμπραξη με την κερκυραϊκή φιλαρμονική ορχήστρα «Ομόνοια» Γαστουρίου και τη μεικτή χορωδία Αχαράβης «Νικόλαος Πουλίασης». Και μπορεί η δεύτερη να αρκέστηκε στον ρόλο τον ...δεύτερο (με ικανοποιητικά ωστόσο αποτελέσματα), η πρώτη όμως –παραταγμένη έμπροσθεν του μαέστρου της, Σπύρου Ράλλη– κατείχε ρόλο συμπρωταγωνιστή. Αυτή λ.χ. άνοιξε και τα δύο μέρη του προγράμματος, παίζοντας αρχικά ένα ποτ πουρί γνωστών κλασικών μελωδιών κι έπειτα διασκευές σε οικείες από το ραδιόφωνο μελωδίες του Goran Bregović, αυτή και παρουσίασε τον Κερκυραίο βαρύτονο Παντελή Κόντο και τη διευθύντρια της χορωδίας Αγάθη Κοσκινά σε επιλεγμένες διασκευές, ως «ορντέβρ» πριν τις εμφανίσεις της Μαρινέλλας, αντίστοιχα στην εκκίνηση και μετά το διάλειμμα (ο Κόντος έκανε μάλιστα και δυο ντουέτα μαζί της).
Διάβασα πολλά για την Ομόνοια Γαστουρίου, εκ του αποτελέσματος εντούτοις τα κρίνω κομματάκι υπερβολικά. Δεν είδα δηλαδή «μία από τις σημαντικότερες φιλαρμονικές της Ελλάδας», αν και κάτι τέτοιο δεν θα πρέπει να αναγνωστεί παραπλανητικά. Γιατί είδα μια πράγματι γερή ορχήστρα, καλογυμνασμένη, με μπόλικα νεαρά πρόσωπα αγοριών και κοριτσιών που αν μη τι άλλο αποδείκνυαν ότι μια καινούρια γενιά ταλαντούχων Κερκυραίων θα συνεχίσει τη λαμπρή παράδοση του νησιού σε ανάλογα σχήματα. Υπό την άξια λοιπόν μπαγκέτα του Σπύρου Ράλλη, η φιλαρμονική στάθηκε μια χαρά και έδειξε κλάση σε αρκετά σημεία της βραδιάς.
Πρέπει επίσης να σημειωθεί ότι οι φρέσκιες ενορχηστρώσεις που έκανε στο ρεπερτόριο της Μαρινέλλας και στις διαλεγμένες διασκευές ο Νικόλας Αναδολής –έπαιξε και φανταστικό πιάνο και αν τον έβλεπες από μακριά μπορεί να τον μπέρδευες με τον The Boy– αναδείχθηκαν υποδειγματικά ισορροπημένες: πέτυχαν το ζητούμενο ακόμα και σε δύσκολες αποστολές (π.χ. "Συννεφιασμένη Κυριακή"), κάνοντας όσες τροποποιήσεις ήταν αναγκαίες, δίχως να θίξουν το πνεύμα των τραγουδιών. Αντιθέτως, δεν με εντυπωσίασε καθόλου ο Παντελής Κόντος, με το υπέρ το δέον λόγιο και στυλιζαρισμένο του ύφος. Καλή φωνή, όμως δεν νομίζω ότι αντιλήφθηκε πως κλήθηκε να συμπράξει με τη Μαρινέλλα και όχι να τραγουδήσει σε ιταλικό μελοδραματικό θίασο. Σε εκείνο το έρμο "Τόσα Καλοκαίρια", για παράδειγμα, χάθηκε η λέξη «χείλια» μέσα στον στόμφο, απαράδεκτο κατά τη γνώμη μου για τραγουδιστή με το φωνητικό επίπεδο και την εμπειρία του.
Η Μαρινέλλα, τώρα, μπούκαρε στη σκηνή χωρίς πολλά-πολλά και έδειξε πώς μπορείς να κερδίσεις την παρτίδα μέσα σε λίγα μόλις δευτερόλεπτα: είπε δηλαδή ένα «τώρααααα, είναι η ώρα να δούμε πού μας βγάζει αυτή η ζωήηη», η φιλαρμονική κορύφωσε με τα πνευστά της τονίζοντας τους οργιώδεις ρυθμούς του "Και Καλύτερα" και εμείς από κάτω πήραμε φωτιά σαν ξερά φρύγανα. Φτάνοντας από εκεί στο φινάλε, στο οποίο την καταχειροκροτήσαμε όρθιοι και αλαλάζοντας, είχε χαθεί κάθε αίσθηση χρόνου. Με μια βροχή από μεγάλες στιγμές του δικού της ρεπερτορίου ("Καμιά Φορά", "Άνοιξε Πέτρα", "Σταλιά Σταλιά", "Θα 'Θελα Να Ήσουν (Αγάπη Μου)") και διασκευές στις οποίες στάθηκε εξαιρετικά ("Τα Γαλάζια Σου Γράμματα", "Τα Λόγια Και Τα Χρόνια", "Βίρα Τις Άγκυρες" κ.ά.), η Μαρινέλλα μας έκοψε την ανάσα, «υποχρεώνοντάς» μας να την ακολουθήσουμε αποστομωμένοι στους ξέφρενους ρυθμούς των ερμηνειών και, ενίοτε, της κίνησής της επί σκηνής.
Αναμενόμενα, ο κόσμος εξερράγη. «Είσαι σπουδαία!», της φώναξε κάποιος από τις πίσω σειρές του Παλλάς καθώς τραγουδούσε με απίστευτες, πραγματικά απίστευτες επιδόσεις το "Έλα Γι' Απόψε" του Χρήστου Χαιρόπουλου, απλά με τη συνοδεία του Αναδολή στο πιάνο· «πρώιμο Πάσχα είναι αυτό!», ανέκραξε μια κυρία εκστασιασμένη από τα χορευτικά της, καθώς μας έλεγε το "Αφού Το Θες" σε ρυθμούς Χιώτη· «να ζήσεις 100 χρόνια!», μια άλλη κυρία –εκεί όμως σα να στράβωσε λίγο η Μαρινέλλα / «περισσότερα!» διόρθωσε μία τρίτη κυρία, πιάνοντας το νόημα. Ασφαλώς και έχουν περάσει τα χρόνια, ασφαλώς υπάρχει κι ένα τίμημα, αφού ορισμένα πράγματα θέλανε ένα εξτρά ζόρι για να βγουν. Βγαίνουν, όμως: οι κορώνες της Μαρινέλλας με άφησαν προσωπικά άλαλο με την ένταση, την έκταση και τη συναισθηματική τους ακρίβεια. Στο τέλος της παράστασης, μάλιστα, πέρασε από δίπλα μου ένας εμφανώς αλλοπαρμένος Σταμάτης Φασουλής, μουρμουρίζοντας κάποιο από τα τραγούδια που είχε μόλις ακούσει.
Σκεφτείτε το λοιπόν καλά, αγαπητοί αναγνώστες και αναγνώστριες, πριν αρχίσετε να στολίζετε με επίθετα την όποια διακριθείσα γυναικεία φωνή των τελευταίων χρόνων: γιατί γκράντε και σπουδαία είναι η Μαρινέλλα και υπάρχει μεγάλη διαφορά εκτοπίσματος. Δεν ξέρω αν πήγαν να τη δουν στις προγενέστερες βραδιές στο Παλλάς κάποιες συζητημένες εσχάτως κυρίες του πενταγράμμου, στη θέση τους πάντως θα είχα κάτσει ευλαβικά και σε κοντινή απόσταση, κρατώντας σημειώσεις. Η δε παρακολούθηση θα έπρεπε να είναι υποχρεωτική για ορισμένους συναδέλφους του εγχώριου πολιτιστικού ρεπορτάζ. Ναι, ξέρω, δεν ακούγονται ωραία αυτά τα λόγια στην εποχή της αβασάνιστης «να-μην-είμαστε-αυστηροί αποχρώσεων» αποψάρας. Κάπως έτσι πάντως χάσαμε εν τέλει το αληθινό μέτρο των πραγμάτων.
http://www.avopolis.gr/live/live-greek/ ... allas-2016
Re: Μαρινέλλα
Σωστό είναι αυτά που γράφεις. Ήδη ακούω αρκετή Μαρινέλλα αυτές τις μέρες και της δείχνω "Αγάπη μόνο"...ADAM2 έγραψε:Απλά δε χρειάζεται να επηρεάζεται τόσο από αυτά που γράφονται ή λέγονται...
Εγώ αν δε δω από κοντά έναν καλλιτέχνη δεν μπορώ να έχω πλήρη εικόνα γι' αυτόν!
Θα ήθελα να δω τα τελευταία μουσικοθεατρικά projects της Μαρινέλλας πάντως, πρέπει να είναι όλα ένα κι ένα.
τι είμαι για ν' αρέσω σε όλους; Μερέντα;
Re: Μαρινέλλα
Εντωμεταξύ βρήκα κι αυτό το βίντεο. 1981. Συναυλία με τον Πουλόπουλο. Φωνάρες και οι δύο. Να 'μουν από μια μεριά να έβλεπα. 
τι είμαι για ν' αρέσω σε όλους; Μερέντα;
Re: Μαρινέλλα
Ναι σήμερα είναι.78 και πάντα θεά.yakinthos έγραψε:Είδα ότι είναι τα γενέθλιά της σήμερα!
Re: Μαρινέλλα
Εχουμε να ακούσουμε νέο τραγουδι της από το 2005...panosif έγραψε:Ναι σήμερα είναι.78 και πάντα θεά.yakinthos έγραψε:Είδα ότι είναι τα γενέθλιά της σήμερα!
Re: Μαρινέλλα
Έχει δηλώσει πως δεν θα ξαναβγάλει album.Chris έγραψε:Εχουμε να ακούσουμε νέο τραγουδι της από το 2005...
Re: Μαρινέλλα
Αληθεια? δεν το γνωριζα! Ευχαριστω για την πληροφορια!panosif έγραψε:Έχει δηλώσει πως δεν θα ξαναβγάλει album.Chris έγραψε:Εχουμε να ακούσουμε νέο τραγουδι της από το 2005...
Re: Μαρινέλλα
Η ΜΑΡΙΝΕΛΛΑ ΚΑΙ Ο ΑΝΤΩΝΗΣ ΡΕΜΟΣ
ΕΝΩΝΟΥΝ ΤΙΣ ΦΩΝΕΣ ΤΟΥΣ
ΜΑΖΙ ΤΟΥΣ Ο ΧΡΗΣΤΟΣ ΝΙΚΟΛΟΠΟΥΛΟΣ
«Όσο υπάρχεις θα υπάρχω»
Η Cyta Ελλάδος είναι ο Μεγάλος Χορηγός των συναυλιών που θα πραγματοποιηθούν το φετινό καλοκαίρι με το σχήμα Μαρινέλλα, Αντώνης Ρέμος, Χρήστος Νικολόπουλος.
Δεν είναι η πρώτη φορά που οι δύο τους θα συναντηθούν στη σκηνή. Που θα ενώσουν τις φωνές τους, το συναίσθημά τους και την δυναμική τους για να μας ξεναγήσουν στον κόσμο της μουσικής, με έναν μοναδικό τρόπο. Με όπλα τα αγαπημένα τους τραγούδια, την αγάπη τους για την μουσική και τις μοναδικές τους φωνές.
Μιλάμε βέβαια για την ΜΑΡΙΝΕΛΛΑ, την μεγαλύτερη ελληνίδα ερμηνεύτρια και για τον ΑΝΤΩΝΗ ΡΕΜΟ, τον σημαντικότερο λαϊκό τραγουδιστή της γενιάς του.
Σ' αυτή τη μουσική ξενάγηση, τον κύριο λόγο έχουν τα δικά τους τραγούδια.
Η Μαρινέλλα με τα πιο δυνατά και αγαπημένα τραγούδια της καριέρας της, επιλεγμένα με μεράκι αποτελούν τον βασικό κορμό του δικού της προγράμματος. Τραγούδια που θα τραγουδήσουμε όλοι μαζί της.
Ο Αντώνης Ρέμος έχει διαλέξει για το δικό του πρόγραμμα, τις πιο δυνατές του επιτυχίες, με τις πιο ιδιαίτερες και ευαίσθητες ερμηνείες του, που θα μας μαγέψουν για ακόμα μία φορά.
Εκτός από τα δικά τους αγαπημένα τραγούδια έχουν και οι δυό τους μια κοινή συνισταμένη. Τον ΣΤΕΛΙΟ ΚΑΖΑΝΤΖΙΔΗ. Η Μαρινέλλα, το αγαπημένο σεκόντο του Στέλιου, είναι το κατ 'εξοχήν άτομο που ήταν δίπλα του οκτώ χρόνια, στη ζωή και στο πάλκο και ο Αντώνης Ρέμος που τον είχε σαν πρότυπο, αφού τα πρώτα του ακούσματα είναι απόλυτα συνδεδεμένα με τον Στέλιο.
Η μεγάλη αγάπη τους για τον Στέλιο Καζαντζίδη τους οδήγησε στην απόφαση να κάνουν μια σειρά από εμφανίσεις, στην Ελλάδα και στην Κύπρο, με την σημαντική συμβολή του ΧΡΗΣΤΟΥ ΝΙΚΟΛΟΠΟΥΛΟΥ, αφιερωμένες στον Στέλιο Καζαντζίδη, με τίτλο «ΟΣΟ ΥΠΑΡΧΕΙΣ ΘΑ ΥΠΑΡΧΩ».
Στις συναυλίες αυτές, εκτός από τα αγαπημένα τραγούδια των δύο ερμηνευτών θα υπάρχει και ένα μεγάλο αφιέρωμα στα τραγούδια του Στέλιου, που τόσο τα λάτρεψε ο κόσμος, όπως και τον ίδιο.
«Όσο υπάρχουν τα τραγούδια του Στέλιου θα υπάρχει και ο ίδιος μέσα στις καρδιές μας» λένε οι δύο καλλιτέχνες και μας προσκαλούν σε μια μοναδική μουσική διαδρομή που θα μας μείνει αξέχαστη.
Συναυλίες:
ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ
Δευτέρα 4 Ιουλίου 2016
Θέατρο Γης
ώρα: 21:30
ΠΑΤΡΑ
Τετάρτη 6 Ιουλίου 2016
Παμπελοποννησιακό Στάδιο
ΗΡΑΚΛΕΙΟ ΚΡΗΤΗΣ
Δευτέρα 11 Ιουλίου 2016
Παγκρήτιο Στάδιο
ώρα: 21:30
ΑΘΗΝΑ
Τετάρτη 13 Ιουλίου 2016
Κατράκειο Θέατρο Νίκαιας
ώρα: 21:30
Δευτέρα 12 Σεπτεμβρίου 2016
Θέατρο Πέτρας, Πετρούπολη
ώρα: 21:30
ΤΙΜΗ ΕΙΣΙΤΗΡΙΟΥ
15 ευρώ γενική είσοδος
ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΗ ΠΡΟΠΩΛΗΣΗ
TICKET SERVICES
Online: http://www.ticketservices.gr
Τηλεφωνικά: 210 7234567
http://www.ticketservices.gr/event/Mari ... s/?lang=el
ΕΝΩΝΟΥΝ ΤΙΣ ΦΩΝΕΣ ΤΟΥΣ
ΜΑΖΙ ΤΟΥΣ Ο ΧΡΗΣΤΟΣ ΝΙΚΟΛΟΠΟΥΛΟΣ
«Όσο υπάρχεις θα υπάρχω»
Η Cyta Ελλάδος είναι ο Μεγάλος Χορηγός των συναυλιών που θα πραγματοποιηθούν το φετινό καλοκαίρι με το σχήμα Μαρινέλλα, Αντώνης Ρέμος, Χρήστος Νικολόπουλος.
Δεν είναι η πρώτη φορά που οι δύο τους θα συναντηθούν στη σκηνή. Που θα ενώσουν τις φωνές τους, το συναίσθημά τους και την δυναμική τους για να μας ξεναγήσουν στον κόσμο της μουσικής, με έναν μοναδικό τρόπο. Με όπλα τα αγαπημένα τους τραγούδια, την αγάπη τους για την μουσική και τις μοναδικές τους φωνές.
Μιλάμε βέβαια για την ΜΑΡΙΝΕΛΛΑ, την μεγαλύτερη ελληνίδα ερμηνεύτρια και για τον ΑΝΤΩΝΗ ΡΕΜΟ, τον σημαντικότερο λαϊκό τραγουδιστή της γενιάς του.
Σ' αυτή τη μουσική ξενάγηση, τον κύριο λόγο έχουν τα δικά τους τραγούδια.
Η Μαρινέλλα με τα πιο δυνατά και αγαπημένα τραγούδια της καριέρας της, επιλεγμένα με μεράκι αποτελούν τον βασικό κορμό του δικού της προγράμματος. Τραγούδια που θα τραγουδήσουμε όλοι μαζί της.
Ο Αντώνης Ρέμος έχει διαλέξει για το δικό του πρόγραμμα, τις πιο δυνατές του επιτυχίες, με τις πιο ιδιαίτερες και ευαίσθητες ερμηνείες του, που θα μας μαγέψουν για ακόμα μία φορά.
Εκτός από τα δικά τους αγαπημένα τραγούδια έχουν και οι δυό τους μια κοινή συνισταμένη. Τον ΣΤΕΛΙΟ ΚΑΖΑΝΤΖΙΔΗ. Η Μαρινέλλα, το αγαπημένο σεκόντο του Στέλιου, είναι το κατ 'εξοχήν άτομο που ήταν δίπλα του οκτώ χρόνια, στη ζωή και στο πάλκο και ο Αντώνης Ρέμος που τον είχε σαν πρότυπο, αφού τα πρώτα του ακούσματα είναι απόλυτα συνδεδεμένα με τον Στέλιο.
Η μεγάλη αγάπη τους για τον Στέλιο Καζαντζίδη τους οδήγησε στην απόφαση να κάνουν μια σειρά από εμφανίσεις, στην Ελλάδα και στην Κύπρο, με την σημαντική συμβολή του ΧΡΗΣΤΟΥ ΝΙΚΟΛΟΠΟΥΛΟΥ, αφιερωμένες στον Στέλιο Καζαντζίδη, με τίτλο «ΟΣΟ ΥΠΑΡΧΕΙΣ ΘΑ ΥΠΑΡΧΩ».
Στις συναυλίες αυτές, εκτός από τα αγαπημένα τραγούδια των δύο ερμηνευτών θα υπάρχει και ένα μεγάλο αφιέρωμα στα τραγούδια του Στέλιου, που τόσο τα λάτρεψε ο κόσμος, όπως και τον ίδιο.
«Όσο υπάρχουν τα τραγούδια του Στέλιου θα υπάρχει και ο ίδιος μέσα στις καρδιές μας» λένε οι δύο καλλιτέχνες και μας προσκαλούν σε μια μοναδική μουσική διαδρομή που θα μας μείνει αξέχαστη.
Συναυλίες:
ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ
Δευτέρα 4 Ιουλίου 2016
Θέατρο Γης
ώρα: 21:30
ΠΑΤΡΑ
Τετάρτη 6 Ιουλίου 2016
Παμπελοποννησιακό Στάδιο
ΗΡΑΚΛΕΙΟ ΚΡΗΤΗΣ
Δευτέρα 11 Ιουλίου 2016
Παγκρήτιο Στάδιο
ώρα: 21:30
ΑΘΗΝΑ
Τετάρτη 13 Ιουλίου 2016
Κατράκειο Θέατρο Νίκαιας
ώρα: 21:30
Δευτέρα 12 Σεπτεμβρίου 2016
Θέατρο Πέτρας, Πετρούπολη
ώρα: 21:30
ΤΙΜΗ ΕΙΣΙΤΗΡΙΟΥ
15 ευρώ γενική είσοδος
ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΗ ΠΡΟΠΩΛΗΣΗ
TICKET SERVICES
Online: http://www.ticketservices.gr
Τηλεφωνικά: 210 7234567
http://www.ticketservices.gr/event/Mari ... s/?lang=el
Re: Μαρινέλλα
Απ' τα 57 της; Πολύ νέα αποσύρθηκε από το να βγάζει νέα τραγούδια, ειδικά μάλιστα με τη φωνή αυτή που θα μπορούσε άνετα και σήμερα να ηχογραφεί.panosif έγραψε:Έχει δηλώσει πως δεν θα ξαναβγάλει album.Chris έγραψε:Εχουμε να ακούσουμε νέο τραγουδι της από το 2005...
τι είμαι για ν' αρέσω σε όλους; Μερέντα;
Re: Μαρινέλλα
Από τα 67 της.Το 2005 είχε βγει το cd με τον Θεοφάνους.yakinthos έγραψε:Απ' τα 57 της; Πολύ νέα αποσύρθηκε από το να βγάζει νέα τραγούδια, ειδικά μάλιστα με τη φωνή αυτή που θα μπορούσε άνετα και σήμερα να ηχογραφεί.panosif έγραψε:Έχει δηλώσει πως δεν θα ξαναβγάλει album.Chris έγραψε:Εχουμε να ακούσουμε νέο τραγουδι της από το 2005...
Ναι είχε πει σε συνεντευξή της λίγο καιρό μετά την κυκλοφορία του album πως μια μέρα πριν βγει στα δισκοπωλεία ήταν σε μια ταβέρνα και πήγε ένας μαύρος με το cd της και προσπαθούσε να της το πουλήσει.
Μετά από αυτό απογοητεύτηκε και πήρε την απόφαση να μην ξαναβγάλει δίσκο.
Βέβαια πρόσφατα δήλωσε ότι έχει αρχίσει να το σκέφτεται.
Re: Μαρινέλλα
Το πήρε κι αυτή τόσο σοβαρά...; Σιγά πια, ας το έπαιρνε...
Μου θυμίζει την Άντζελα που της είπαν, ότι τα cd της κυκλοφορούν από πλανόδιους ευρέως κι είχε απαντήσει ενοχλημένη, αυτός ο Εβραίος πρέπει να συλληφθεί.
Μου θυμίζει την Άντζελα που της είπαν, ότι τα cd της κυκλοφορούν από πλανόδιους ευρέως κι είχε απαντήσει ενοχλημένη, αυτός ο Εβραίος πρέπει να συλληφθεί.
τι είμαι για ν' αρέσω σε όλους; Μερέντα;
Re: Μαρινέλλα
Χρόνια της πολλά αν και καθυστερημένα. 78 ετών! 
Nothing lasts forever but the earth and sky
Re: Μαρινέλλα
Μαρινέλλα: Είμαστε ενοικιαστές της ζωής
Σπίτι της, Κυριακή πρωί. Απέναντι απ’ τη γυναίκα-μύθο που ούτε μια εγκυκλοπαίδεια δεν προσεγγίζει στο ελάχιστο τα όσα κατάφερε, επέβαλε, καθιέρωσε, άλλαξε. Και όσο και αν η ίδια θυμώνει με τα κοσμητικά επίθετα –ναι, μάλλον θα θυμώσει με αυτό το μύθος- κάποια πράγματα, όσο κλισέ και να είναι, δεν αλλάζουν.
Γράφει: Πιερής Παναγή
Φωτο: Τάσος Βρεττός (αρχείο περιοδικoύ Omikron)
Σας αρέσει η φωνή σας όπως αρέσει σε μας; Για να είμαι ειλικρινής, όχι. Δεν κόβω φλέβα, που λέμε. Καταρχάς, δεν με ακούω. Απ' την ώρα που κάνω μια δουλειά, έβγαζα για παράδειγμα ένα cd, το άκουγα μια φορά μόνο και ποτέ ξανά. Τι δηλαδή; Θα βάλω στο σπίτι να ακούσω Μαρινέλλα; Δεν πάμε καλά!
Τι ακούτε λοιπόν; Μου αρέσει να ταξιδεύω μόνη και να ακούω τη μουσική που θέλω, που αγαπώ. Μου αρέσει η κλασική μουσική. Πηγαίνοντας Αθήνα-Θεσσαλονίκη, το αυτοκίνητο πάει μόνο του πια, σε τέσσερις ώρες είμαι εκεί. Ξέρεις ποιο είναι το κόλπο; Να ακούς μουσική και να στήνεις εικόνες, μην την ακούς μόνο για το πόσο ωραία τραγουδάει η Κάλλας. Βεβαίως θα το πεις κι αυτό, αλλά φτιάξε και εικόνες. Τι γίνεται, γιατί τραγουδάει έτσι, τι λέει, πού πάει.
Ακούτε Κάλλας. Άλλους; Ο Βάγκνερ, ας πούμε, δεν μου αρέσει. Βρίσκω κάπως… βάρβαρη τη μουσική αυτή. Θέλω άλλου τύπου. Με τον Λιστ και τον Σοπέν αγαλλιάζω. Ακούς ένα πιάνο, την «Πολωνέζα», για παράδειγμα, και αλλάζει το μέσα σου. Μου αρέσει επίσης πολύ ο Μπετόβεν, ο Μότσαρτ. Αυτή η μουσική σε πάει άλλου. Άσε που περνάνε οι ώρες στο αυτοκίνητο και δεν καταλαβαίνω πότε φτάνω Θεσσαλονίκη. Φαντάσου ότι έχω χωρισμένα τα λεφτά των διοδίων για να τα δίνω μάνι-μάνι και να φεύγω, να περνάω γρήγορα. Αλλά και εδώ στο σπίτι ακούω μουσική. Κλασική, Έλληνες που θαυμάζω, ξένα τραγούδια…
Τι σας αρέσει να κάνετε στο σπίτι; Πώς περνά ο χρόνος σας όταν δεν τραγουδάτε; Ήρεμα… Θα δω την κόρη μου και τον γαμπρό μου, θα παίξω με τα εγγόνια μου.
Είναι η οικογένειά σας το προστατευτικό σας κουκούλι; Μόνο η οικογένειά μου! Είναι το λιμάνι μου. Τρώμε μαζί κάθε μεσημέρι. Αλλά κάθε μεσημέρι όμως. Απ' τον καιρό που γεννήθηκα έτσι έμαθα. Μιάμιση με δυο πρέπει να φάμε. Και αυτό κάνω όλα αυτά τα χρόνια. Αν δεν είσαι σπίτι, τότε μετά δεν έχει. Αν δεν έφαγες, το βράδυ πάλι. Έτσι μας έλεγε η μάνα μου. Υπάρχει πειθαρχία, πάντα μου άρεσε αυτό. Την Κυριακή θα φάμε με τη Λούλα, την αδελφή μου. Σήμερα έκανε ψάρι στον φούρνο: με το σκορδάκι του, την ντομάτα του, το κρασί του…
Εσείς μαγειρεύετε; Εμένα από μικρή με έβγαζαν απ' την κουζίνα. Η μάνα μου συνήθως… Επειδή τραγουδούσα, δεν ήθελε να με κουράζει με αυτό. Όταν όμως μπαίνω, μαγειρεύω καλά. Κάνω όμως χειρωνακτικές δουλειές.
Όπως; Ράβω. Δεν έχω διδαχθεί, αλλά ξέρω πώς να μαντάρω κάτι, να βάλω μανίκια σε μια μπλούζα. Θα ασχοληθώ με τον κήπο μου, θα φυτέψω ντοματιές. Να σου πω μια ωραία ιστορία; Μια μέρα δεν είχα τι να κάνω, ήταν καλοκαίρι. Αυτό το σπίτι το έχω 39 χρόνια. Πριν 5-6 χρόνια το γκρεμίσαμε και φτιάξαμε εκ θεμελιών αυτό που βλέπεις σήμερα. Όπως το είχα παλιά, πίσω είχα την πισίνα. Και είχα κάνει μια τύπου ταβέρνα, όπου ερχόντουσαν τα παιδιά μας, ανίψια, φίλοι. Είχα λοιπόν κάτι καφέ τεράστιες, ψηλές γλάστρες. Πήγα και πήρα μια άσπρη μπογιά και τις έβαψα όλες! Μετά πήγα και πήρα χρώματα και ξεκίνησα να τις ζωγραφίζω, εγώ, που δεν είχα πιάσει πινέλο στη ζωή μου. Έφτιαξα κάτι τεράστια μπουκέτα με πασχαλιές, με τριαντάφυλλα. Έβλεπες από πάνω τα ανθισμένα και από κάτω τα ζωγραφισμένα λουλούδια. Μετά που γκρεμίσαμε το σπίτι, τα χάρισα σε φίλους. Θέλω να πω, τα χέρια μου πιάνουν. Με τα ηλεκτρικά, να κρεμάσω ένα κάδρο, να στολίσω το σπίτι. Χριστούγεννα και πρωτοχρονιά γίνεται ένας χαμός εδώ. Τα τραπέζια και το φτιάξιμό τους είναι ειδικότητά μου. Το ντεκόρ μού περνά…
Περνάτε δηλαδή χρόνο σπίτι. Μα άμα δεν έχω δουλειά, εδώ είμαι, εδώ έρχονται τα εγγόνια μου, το παιδί μου, οι φίλοι μου. Βλέπεις, το σπίτι είναι ανοικτό. Δεν είναι τυχαίο. Τα εγγόνια μου μεγάλωσαν εδώ με τα ποδήλατα και τα πατίνια τους. Τράβαγα τη μια πολυθρόνα στην άκρη και τους άφηνα να σουλατσάρουν πέρα δώθε. Τα έπιπλα δεν είναι για να τους δίνεις σημασία. Δεν μπορεί επειδή είναι άσπρος ο καναπές να μην αφήνω τα παιδιά να παίξουν. Και αν πέσει κάτι, παίρνεις το σφουγγάρι και το καθαρίζεις. Αυτά είναι για να μας χρησιμεύουν. Και αν το ποτήρι που πίνουμε τώρα καφέ σπάσει, πήγαινε στη λαϊκή και πάρε άλλα. Δεν πρέπει να σε νοιάζουν αυτά!
Υπήρξατε καλή μητέρα; Νομίζω ναι. Όπως και καλή γιαγιά. Είναι σημαντικό να μη δίνεις πολλά στα παιδιά. Εννοώ υλικά. Αγάπη να δώσεις, αγκαλιές επίσης. Κανείς δεν έπαθε κάτι μ' αυτά. Έρχεται ένας πιτσιρικάς σήμερα και ζητάει απ' τον πατέρα του ένα πενηντάρικο. Τι να κάνει όμως πενήντα ευρώ; Ή θέλει ο εγγονός μου ένα πεντάευρω να πάρει ένα σάντουιτς. Του κάνω εγώ απ' το σπίτι, που είναι και πιο υγιεινό.
Κλασική Ελληνίδα γιαγιά, δηλαδή. Μα να μην του το φτιάξω εγώ; Αφού θα 'ναι καλύτερο απ' τα έτοιμα! Να το πάρει και το έτοιμο, αλλά να μην το παίρνει κάθε μέρα, απ' τη στιγμή που μπορεί να το φτιάξει η μαμά ή η γιαγιά. Πρέπει τα παιδιά να αντιλαμβάνονται ότι η οικογένεια είναι το άλφα και το ωμέγα. Από την οικογένεια περνάνε όλα αυτά που μπορούν να σε διαμορφώσουν, να σε χτίσουν. Σήμερα πολλά παιδιά δεν είναι ευγενικά. Σου μιλάνε λες και παίζετε μαζί πρέφα. Και εγώ δεν μπορώ τους ανάγωγους, τους αγενείς ανθρώπους. Εγώ τον Τσιτσάνη, και φίρμα που έγινα, τον έλεγα κύριε Τσιτσάνη. «Μα είσαι τρελή τώρα, να μου μιλάς στον πληθυντικό;» μου έλεγε.
Αντιλαμβανόσασταν το μέγεθος των ανθρώπων με τους οποίους συναναστραφήκατε; Βέβαια! Και ποιους δεν γνώρισα: Τσιτσάνη, Παπαϊωάννου, Καλδάρα, Μητσάκη, Χιώτη, Θεοδωράκη, Χατζιδάκι. Ατέλειωτοι άνθρωποι. Μόνο που μιλάς και συναναστρέφεσαι με αυτούς τους ανθρώπους, αυτά τα ιερά τέρατα, νιώθεις δέος. Γι' αυτό και σήμερα αναλογίζομαι πόσο ευλογημένη είμαι… Έστω κι αν έγινε η γνωριμία μας από σπόντα, με εμένα δίπλα απ' τον Καζαντζίδη. Αυτό ήταν πολύ σπουδαίο. Και μη νομίσεις ότι παρελθοντολογώ. Αυτό ποτέ! Είμαι τυχερή που γνώρισα αυτούς τους ανθρώπους. Πρέπει να έκανα κάτι καλό, να είμαι ευλογημένη που δούλεψα με όλους αυτούς, που δούλεψα τόσα χρόνια και που νομίζω… θα δουλεύω ακόμα.
Μου κάνει εντύπωση, βέβαια, πώς μια αεικίνητη γυναίκα με αυτό το ταμπεραμέντο καθόταν σε μια καρέκλα για δέκα χρόνια δίπλα από μια μεγάλη φωνή όπως αυτή του Στέλιου Καζαντζίδη ως σεγκόντο; Αεικίνητη! Μ' άρεσε η έκφραση… Ήμουν παιδάκι και αυτό συνέβη πολλά χρόνια πριν. Πάντα είχα αυτό που δεν έχει… κάτσιμο ο πωπός μου. Αυτά τα δέκα χρόνια όμως ήταν μεγάλο σχολείο. Όχι μόνο ο Καζαντζίδης, αλλά και όλοι οι άλλοι.
Γιατί λοιπόν ύστερα από τόσα χρόνια επιχειρείτε να κάνετε πρώτη φορά στην Κύπρο ένα αφιέρωμα στον Καζαντζίδη; Πιστεύω πως όλα τα πράγματα στη ζωή γίνονται για κάποιο λόγο. Όπως και το να μη γίνονται, πάλι κάποιος λόγος θα υπάρχει. Δεν ήταν η ώρα του φαίνεται… Στη ζωή είναι σημαντικό να έχουμε υπομονή και τα καλά θα έρθουν. Με αυτόν τον άνθρωπο τραγουδούσαμε δέκα χρόνια μαζί, ήμουν σύντροφός του, γυναίκα του, συνεργάτης του. Τώρα ήρθε η ώρα να γίνει με τον Αντώνη (σ.σ. Ρέμο) και τον Χρίστο (σ.σ. Νικολόπουλο). Θα έχουμε λοιπόν ένα μπουκέτο από καλά τραγούδια του Νικολόπουλου που έγραψε για τον Στέλιο, θα πούμε τραγούδια δικά μας, αλλά και άλλων συναδέλφων. Τραγούδια που έγραψε ο Χρίστος για τη Χαρούλα, την Ελευθερία, στη Γλυκερία, στον Νταλάρα. Και όλα αυτά θα γίνουν με τον φίλο μου, τον Αντώνη τον Ρέμο.
Εκτιμάτε τον Ρέμο απ' ό,τι φαίνεται. Ο Αντώνης και η συνεργασία μαζί του είναι απ' τις λίγες καλές που έχω κάνει. Η αγάπη που έχουμε μεταξύ μας φαίνεται. Αυτό έγινε πριν επτά χρόνια, όταν ήμασταν στο Αθηνών Αρένα, αυτό θα γίνει και τώρα στις συναυλίες μας την επόμενη βδομάδα στην Κύπρο. Γι' αυτό είμαστε και φίλοι. Με πολύ λίγους ανθρώπους από το επάγγελμα έχω πάρε δώσε. Ο Αντώνης είναι ένας απ' αυτούς. Τον αγαπάω και τον εκτιμώ πολύ ως τραγουδιστή.
Γιατί τον ξεχωρίζετε; Τον άνθρωπο που έχει χιούμορ και γελά, παιδάκι μου, να τον εμπιστεύεσαι. Από την καινούρια γενιά είναι αυτός που πάει και θα πηγαίνει καλά. Την επικοινωνία του Αντώνη δεν την έχω δει σε κανέναν, ούτε από μένα, που θα έλεγε κανείς ότι είμαι προσιτή… Ο Αντώνης είναι πάνω απ' όλους σ' αυτό, μπορεί να κάνει ένα μαγαζί άνω κάτω. Μπορεί επίσης να πει από τζαζ μέχρι δημοτικά. Έχει ευκολία και μεγάλη γκάμα. Δεν λέω ότι είναι τέλειος. Και τα στραβά του έχει, όπως όλοι μας.
Περιγράψτε μου μια εικόνα απ' την εποχή Καζαντζίδη στην οποία επιστρέφετε συχνά. Δεν επιστρέφω ποτέ, γιατί δεν μου αρέσει να παρελθοντολογώ. Θυμάμαι όμως πολλά. Το αυτοκίνητό μας, ένα Mercedes 180. Ήταν μαύρο και το κάναμε εκρού, έτσι, για να είναι λίγο πιο νεανικό. Και τότε η αδελφή μου μπορούσε και έραβε και μας έφτιαξε καλύμματα για τις μαξιλάρες, κάτι εμπριμέ ήτανε. Ή ένα μεγάλο τετράδιο από τότε. Εκεί μέσα έγραφα όλες τις παραγγελίες που ήθελαν οι πελάτες να τραγουδήσει ο Στέλιος. Είναι απ' τα πιο συγκινητικά πράγματα που έχω από εκείνη την εποχή. Τα τραγούδια, με τα νούμερα που τους δίναμε γραμμένα στο πλάι.
Κοιτάτε παλιές φωτογραφίες από τότε; Μπα! Πολύ σπάνια το κάνω. Θυμάμαι τη μάνα μου, τον πατέρα μου, τα αδέλφια μου, παλιούς φίλους που δεν υπάρχουν. Δεν χρειάζεται όμως να κοιτάω φωτογραφίες για να τους θυμάμαι. Τους νιώθω δίπλα μου, γύρω μου. Ούτε κάθομαι να λέω «αχ τι ωραία που ήμουν τότε». Ο κάθε χρόνος έχει την ομορφιά του. Δεν μπορώ να πάω στην ηλικία των 40 ή των 20. Κάθε χρόνος που περνάει, σημασία έχει να τον περνάμε καλά και να λέμε δόξα τω Θεώ που πατάμε. Ανοίγω καμιά φορά άλμπουμ για να δουν τα παιδιά, τα εγγόνια δηλαδή, πώς ήταν η μαμά τους μικρή. Αυτό μόνο.
Ο χρόνος που περνά δεν σας αγχώνει; Όχι καλέ! Καθόλου, και νομίζω αυτό φαίνεται. Απ' την ώρα που μπορώ και τραγουδάω καλά ακόμη, δεν φοβάμαι.
Η φωνή συνήθως έχει ηλικία. Η δική σας είναι η εξαίρεση στον κανόνα. Πώς τα καταφέρνετε; Δεν ξέρω… Μετά από μια ηλικία, οι χορδές φθείρονται. Όπως απ' έξω ο άνθρωπος γερνάει, το ίδιο γίνεται και με τη φωνή. Δεν ξέρω τι γίνεται με μένα. Έχω χειρουργηθεί στον λαιμό οκτώ φορές, είχα κάλλους απ' την κατάχρηση και την κούραση. Τώρα, να χτυπήσω ξύλο, έχω πολλά χρόνια που είμαι καλά.
Απ' την άλλη, ποιο είναι το μυστικό για την επιθυμία του κόσμου να σας βλέπει; Υπάρχει κάποιο τρικ πίσω απ' αυτό; Φέτος κλείνω εξήντα χρόνια δουλειά! Εξήντα! Χωρίς να σταματήσω, ουσιαστικά. Νομίζω το κόλπο είναι ότι δεν έχω σούρτα φέρτα στο σπίτι. Αυτή την αυλή που υπάρχει στη δουλειά μας εγώ δεν την είχα ποτέ μου. Ποτέ δεν είχα κάποιον που θα με παίρνει και θα με φέρνει, θα οδηγεί. Μονίμως εγώ, μόνη μου.
Ενώ βέβαια θα περίμενε κανείς ότι θα διεκδικούσατε τίτλους, μεγάλη κυρία, θεά και ντίβα, εσείς είτε τους κανιβαλίζετε είτε τους αποστρέφεστε. Δεν τα πιστέψατε ποτέ; Μα τι να πιστέψω, χριστιανέ μου; Πας καλά; Τι θα πει θεά; Ένας μεγάλος επιστήμονας που βγάζει την καρδούλα σου σε μια επέμβαση και την αντικαθιστά τον λες θεό; Το λες για έναν μαθηματικό, για έναν γιατρό; Με ποιο δικαίωμα μεταχειριζόμαστε τη λέξη θεός; Η Απόλυτη Θεά! Μα τι βλακείες είναι αυτές; Ο από πάνω μας ακούει και γελάει. Δεν πιστεύω στα κοσμητικά επίθετα. Περαστικοί είμαστε, όπως όλοι. Αν είσαι καλός δημοσιογράφος, θα σου πω ότι είσαι θεός; Δεν με παρατάς; Μπαλόνια είμαστε, και γω και συ, που άμα τα τρυπήσεις, θα σκάσουν.
Γίνατε γνωστή όμως πολύ πρώιμα και πολύ γρήγορα. Υπήρξαν στιγμές που περάσατε από μονοπάτια αλαζονείας, που «ξεφύγατε»; Ποτέ! Ήρθες στο σπίτι μου σήμερα και βλέπεις έναν απλό άνθρωπο να κάθεται απέναντί σου. Είδες καμιά με τουαλέτα να σε υποδεχτεί; Ή με βλέπεις βαμμένη ή χτενισμένη; Καθόλου. Καθόμαστε εδώ σαν φίλοι και τα λέμε. Αυτό θα αλλάξει αν με δεις πάνω στη σκηνή. Εκεί είμαι… μη με αγγίζει άνθρωπος. Αφήνω τη γυναίκα που βλέπεις τώρα στο καμαρίνι και όταν βγαίνω, μια άλλη. Είμαι η Μαρινέλλα εκεί πάνω: βαμμένη, χτενισμένη, ντυμένη.
Το τραγούδι δεν σας κούρασε ποτέ; Δυστυχώς ή ευτυχώς όχι. Δεν είπα ποτέ φτάνει. Αν το έλεγα, θα είχα φύγει. Κάνουμε μια δουλειά, και είμαστε και τυχεροί, γιατί την αγαπάμε. Αυτός είναι και ο λόγος που το κάνω ακόμα. Γιατί την αγαπάω. Και όταν καταλάβω ότι πρέπει να φύγω, θα φύγω. Το θέμα είναι να μη σε διώξουν. Και εάν έχω την τύχη να το δω να έρχεται, θα πάω σπίτι μου χωρίς φανφάρες ή χωρίς αυτή την τελευταία συναυλία που κάνουν άλλοι. Θα καλέσω τους φίλους μου σε ένα τραπέζι και θα τους πω «στην υγειά μας, αυτό είναι το τελευταίο βράδυ που με έχετε ακούσει να τραγουδάω».
Το άλλο ανεξήγητο με εσάς ξέρετε ποιο είναι; Που ενώ σήμερα υπάρχει απαξίωση ως προς τους τραγουδιστές -πριν μερικά χρόνια γιαούρτωναν τον Νταλάρα, μια μεγάλη μερίδα κόσμου ήταν επικριτική απέναντι στην Αλεξίου που βγήκε σε συναυλία με τα γάντια που φοράνε οι καθαρίστριες- εσείς απολαμβάνετε μια καθολική αποδοχή. Δεν αμφισβητεί κανείς τα κίνητρα ή τη διάθεσή σας. Τραγουδάω τόσα χρόνια. Θα βρεθεί κάποιος να πει ότι έχω κάποιο κίνητρο; Ό,τι σπέρνεις θερίζεις. Δεν ξέρω τι έχουν κάνει οι άλλοι συνάδελφοί μου, ξέρω τι κάνω εγώ. Δεν έχω προκαλέσει ποτέ, γι' αυτό και δεν με αμφισβήτησαν, απ' την αρχή ακόμα. Από τότε που έκανα το παιδί μου χωρίς να έχω παντρευτεί τον πατέρα της, πριν από 40 χρόνια, και ήταν πολύ δύσκολο. Το κάναμε με αγάπη και όχι απλά για να το κάνω. Τη μεγάλωσα με φροντίδα και έγινε ο σωστότερος άνθρωπος. Γι' αυτό λέω πως είμαι ευλογημένη, απ' όλες τις απόψεις. Δεν εγκατέλειψα ποτέ το παιδί μου για να τραγουδάω, το προφύλαξα απ' όλα τα μάτια του κόσμου. Δεν ανοίγω την πόρτα μου εύκολα. Τόση ώρα που καθόμαστε εδώ, μία και πλέον ώρα, είδες να χτυπάει κανένα τηλέφωνο ή κανένα κουδούνι; Είναι μια ησυχία, που πονάν τα αυτιά σου. Πώς να χτυπήσουν λοιπόν την πόρτα μου; Γιατί να το κάνουν; Δεν θα με ενοχλήσουν, γι' αυτό και έχω ήρεμη ζωή.
Αυτό είναι το κλειδί τελικά; Δεν δίνω δικαίωμα να αρχίσουν το μπούρου-μπούρου. Είμαι έξω απ' αυτά. Οτιδήποτε έχω απ' τα θέατρα, απ' τη δουλειά, τα μαγαζιά, τα αφήνω έξω στο πατάκι. Σκουπίζω τα πόδια μου και μπαίνω στο σπίτι καθαρή, αφήνοντας έξω τα προβλήματα. Θα έρχομαι και θα λέω στη Λούλα έγινε αυτό και έγινε εκείνο; Ποτέ! Ένας γιατρός θα πάει σπίτι και θα ξεκινήσει να λέει για τις εγχειρήσεις που έκανε ή για τους τρεις ασθενείς του που έχουν καρκίνο; Ή θα βγαίνουμε έξω να πιούμε ένα ποτήρι κρασί με την κόρη μου, τον γαμπρό μου, τους φίλους μου, και θα λέει ο καθένας τι κάνει στη δουλειά του; Μου έχει συμβεί να φύγω από τραπέζι όταν με ρωτάνε για τη δουλειά.
Αντιλαμβάνεστε ότι ιντρικάρει τον άλλο να μάθει τι γίνεται στα παρασκήνια. Το ξέρω, αλλά το κόβω μαχαίρι! Αν είχα στήσει απέναντί σου τη Μαρινέλλα που βγαίνει στη σκηνή, θα ήμουν μια τρελή. Άλλο η σκηνή και άλλο να είμαστε έξω, φιλαράκια. Πάω στο σουπερμάρκετ και ρωτάω για το απορρυπαντικό, αν αυτό το καινούριο είναι καλό. Όπως μιλάει ένας κανονικός άνθρωπος. Απλοποίησε τη ζωή σου, παιδάκι μου. Και να μάθεις ότι δεν είσαι τίποτα περισσότερο απ' τον διπλανό σου, απ' αυτόν που σκουπίζει τον δρόμο, απ' τον κηπουρό. Δεν βάζω παραπάνω τον εαυτό μου απ' αυτούς. Έμαθα από μικρή πως όλοι είμαστε ίσοι. Το ότι βγάζω πιο πολλά λεφτά από σένα, ότι με ξέρει περισσότερος κόσμος, έτυχε. Είμαστε ενοικιαστές της ζωής.
Σκέφτεστε πώς θα είναι η επόμενη μέρα που θα έχετε ήδη φύγει; Ο θάνατος δεν σε ρωτάει, αγόρι μου. Και ξέρω ότι θα έρθει. Απ' την ώρα που γεννιόμαστε, χρωστάμε ένα θάνατο.
Πώς θέλετε να σας θυμούνται; Ως έναν καλό άνθρωπο που πέρασε και δεν ενόχλησε κανένα. Και θέλω να με θυμούνται οι άνθρωποι που με αγαπάνε πολύ.
Info: Η Μαρινέλλα, ο Αντώνης Ρέμος και ο Χρίστος Νικολόπουλος θα εμφανιστούν στις συναυλίες, αφιερωμένες στον Στέλιο Καζαντζίδη, με τίτλο «Όσο υπάρχεις θα υπάρχω». Παραστάσεις: Λάρνακα: Σάββατο 4 Ιουνίου, Παττίχειο Δημοτικό Αμφιθέατρο Λάρνακας, Λευκωσία: Κυριακή 5 Ιουνίου & Δευτέρα 6 Ιουνίου, Αμφιθέατρο Αρχιεπισκόπου Μακαρίου (Σχολή Τυφλών). Εισιτήρια διατίθενται στο www.tickethour.com.cy.
http://www.philenews.com/el-gr/politism ... s-tis-zois
Σπίτι της, Κυριακή πρωί. Απέναντι απ’ τη γυναίκα-μύθο που ούτε μια εγκυκλοπαίδεια δεν προσεγγίζει στο ελάχιστο τα όσα κατάφερε, επέβαλε, καθιέρωσε, άλλαξε. Και όσο και αν η ίδια θυμώνει με τα κοσμητικά επίθετα –ναι, μάλλον θα θυμώσει με αυτό το μύθος- κάποια πράγματα, όσο κλισέ και να είναι, δεν αλλάζουν.
Γράφει: Πιερής Παναγή
Φωτο: Τάσος Βρεττός (αρχείο περιοδικoύ Omikron)
Σας αρέσει η φωνή σας όπως αρέσει σε μας; Για να είμαι ειλικρινής, όχι. Δεν κόβω φλέβα, που λέμε. Καταρχάς, δεν με ακούω. Απ' την ώρα που κάνω μια δουλειά, έβγαζα για παράδειγμα ένα cd, το άκουγα μια φορά μόνο και ποτέ ξανά. Τι δηλαδή; Θα βάλω στο σπίτι να ακούσω Μαρινέλλα; Δεν πάμε καλά!
Τι ακούτε λοιπόν; Μου αρέσει να ταξιδεύω μόνη και να ακούω τη μουσική που θέλω, που αγαπώ. Μου αρέσει η κλασική μουσική. Πηγαίνοντας Αθήνα-Θεσσαλονίκη, το αυτοκίνητο πάει μόνο του πια, σε τέσσερις ώρες είμαι εκεί. Ξέρεις ποιο είναι το κόλπο; Να ακούς μουσική και να στήνεις εικόνες, μην την ακούς μόνο για το πόσο ωραία τραγουδάει η Κάλλας. Βεβαίως θα το πεις κι αυτό, αλλά φτιάξε και εικόνες. Τι γίνεται, γιατί τραγουδάει έτσι, τι λέει, πού πάει.
Ακούτε Κάλλας. Άλλους; Ο Βάγκνερ, ας πούμε, δεν μου αρέσει. Βρίσκω κάπως… βάρβαρη τη μουσική αυτή. Θέλω άλλου τύπου. Με τον Λιστ και τον Σοπέν αγαλλιάζω. Ακούς ένα πιάνο, την «Πολωνέζα», για παράδειγμα, και αλλάζει το μέσα σου. Μου αρέσει επίσης πολύ ο Μπετόβεν, ο Μότσαρτ. Αυτή η μουσική σε πάει άλλου. Άσε που περνάνε οι ώρες στο αυτοκίνητο και δεν καταλαβαίνω πότε φτάνω Θεσσαλονίκη. Φαντάσου ότι έχω χωρισμένα τα λεφτά των διοδίων για να τα δίνω μάνι-μάνι και να φεύγω, να περνάω γρήγορα. Αλλά και εδώ στο σπίτι ακούω μουσική. Κλασική, Έλληνες που θαυμάζω, ξένα τραγούδια…
Τι σας αρέσει να κάνετε στο σπίτι; Πώς περνά ο χρόνος σας όταν δεν τραγουδάτε; Ήρεμα… Θα δω την κόρη μου και τον γαμπρό μου, θα παίξω με τα εγγόνια μου.
Είναι η οικογένειά σας το προστατευτικό σας κουκούλι; Μόνο η οικογένειά μου! Είναι το λιμάνι μου. Τρώμε μαζί κάθε μεσημέρι. Αλλά κάθε μεσημέρι όμως. Απ' τον καιρό που γεννήθηκα έτσι έμαθα. Μιάμιση με δυο πρέπει να φάμε. Και αυτό κάνω όλα αυτά τα χρόνια. Αν δεν είσαι σπίτι, τότε μετά δεν έχει. Αν δεν έφαγες, το βράδυ πάλι. Έτσι μας έλεγε η μάνα μου. Υπάρχει πειθαρχία, πάντα μου άρεσε αυτό. Την Κυριακή θα φάμε με τη Λούλα, την αδελφή μου. Σήμερα έκανε ψάρι στον φούρνο: με το σκορδάκι του, την ντομάτα του, το κρασί του…
Εσείς μαγειρεύετε; Εμένα από μικρή με έβγαζαν απ' την κουζίνα. Η μάνα μου συνήθως… Επειδή τραγουδούσα, δεν ήθελε να με κουράζει με αυτό. Όταν όμως μπαίνω, μαγειρεύω καλά. Κάνω όμως χειρωνακτικές δουλειές.
Όπως; Ράβω. Δεν έχω διδαχθεί, αλλά ξέρω πώς να μαντάρω κάτι, να βάλω μανίκια σε μια μπλούζα. Θα ασχοληθώ με τον κήπο μου, θα φυτέψω ντοματιές. Να σου πω μια ωραία ιστορία; Μια μέρα δεν είχα τι να κάνω, ήταν καλοκαίρι. Αυτό το σπίτι το έχω 39 χρόνια. Πριν 5-6 χρόνια το γκρεμίσαμε και φτιάξαμε εκ θεμελιών αυτό που βλέπεις σήμερα. Όπως το είχα παλιά, πίσω είχα την πισίνα. Και είχα κάνει μια τύπου ταβέρνα, όπου ερχόντουσαν τα παιδιά μας, ανίψια, φίλοι. Είχα λοιπόν κάτι καφέ τεράστιες, ψηλές γλάστρες. Πήγα και πήρα μια άσπρη μπογιά και τις έβαψα όλες! Μετά πήγα και πήρα χρώματα και ξεκίνησα να τις ζωγραφίζω, εγώ, που δεν είχα πιάσει πινέλο στη ζωή μου. Έφτιαξα κάτι τεράστια μπουκέτα με πασχαλιές, με τριαντάφυλλα. Έβλεπες από πάνω τα ανθισμένα και από κάτω τα ζωγραφισμένα λουλούδια. Μετά που γκρεμίσαμε το σπίτι, τα χάρισα σε φίλους. Θέλω να πω, τα χέρια μου πιάνουν. Με τα ηλεκτρικά, να κρεμάσω ένα κάδρο, να στολίσω το σπίτι. Χριστούγεννα και πρωτοχρονιά γίνεται ένας χαμός εδώ. Τα τραπέζια και το φτιάξιμό τους είναι ειδικότητά μου. Το ντεκόρ μού περνά…
Περνάτε δηλαδή χρόνο σπίτι. Μα άμα δεν έχω δουλειά, εδώ είμαι, εδώ έρχονται τα εγγόνια μου, το παιδί μου, οι φίλοι μου. Βλέπεις, το σπίτι είναι ανοικτό. Δεν είναι τυχαίο. Τα εγγόνια μου μεγάλωσαν εδώ με τα ποδήλατα και τα πατίνια τους. Τράβαγα τη μια πολυθρόνα στην άκρη και τους άφηνα να σουλατσάρουν πέρα δώθε. Τα έπιπλα δεν είναι για να τους δίνεις σημασία. Δεν μπορεί επειδή είναι άσπρος ο καναπές να μην αφήνω τα παιδιά να παίξουν. Και αν πέσει κάτι, παίρνεις το σφουγγάρι και το καθαρίζεις. Αυτά είναι για να μας χρησιμεύουν. Και αν το ποτήρι που πίνουμε τώρα καφέ σπάσει, πήγαινε στη λαϊκή και πάρε άλλα. Δεν πρέπει να σε νοιάζουν αυτά!
Υπήρξατε καλή μητέρα; Νομίζω ναι. Όπως και καλή γιαγιά. Είναι σημαντικό να μη δίνεις πολλά στα παιδιά. Εννοώ υλικά. Αγάπη να δώσεις, αγκαλιές επίσης. Κανείς δεν έπαθε κάτι μ' αυτά. Έρχεται ένας πιτσιρικάς σήμερα και ζητάει απ' τον πατέρα του ένα πενηντάρικο. Τι να κάνει όμως πενήντα ευρώ; Ή θέλει ο εγγονός μου ένα πεντάευρω να πάρει ένα σάντουιτς. Του κάνω εγώ απ' το σπίτι, που είναι και πιο υγιεινό.
Κλασική Ελληνίδα γιαγιά, δηλαδή. Μα να μην του το φτιάξω εγώ; Αφού θα 'ναι καλύτερο απ' τα έτοιμα! Να το πάρει και το έτοιμο, αλλά να μην το παίρνει κάθε μέρα, απ' τη στιγμή που μπορεί να το φτιάξει η μαμά ή η γιαγιά. Πρέπει τα παιδιά να αντιλαμβάνονται ότι η οικογένεια είναι το άλφα και το ωμέγα. Από την οικογένεια περνάνε όλα αυτά που μπορούν να σε διαμορφώσουν, να σε χτίσουν. Σήμερα πολλά παιδιά δεν είναι ευγενικά. Σου μιλάνε λες και παίζετε μαζί πρέφα. Και εγώ δεν μπορώ τους ανάγωγους, τους αγενείς ανθρώπους. Εγώ τον Τσιτσάνη, και φίρμα που έγινα, τον έλεγα κύριε Τσιτσάνη. «Μα είσαι τρελή τώρα, να μου μιλάς στον πληθυντικό;» μου έλεγε.
Αντιλαμβανόσασταν το μέγεθος των ανθρώπων με τους οποίους συναναστραφήκατε; Βέβαια! Και ποιους δεν γνώρισα: Τσιτσάνη, Παπαϊωάννου, Καλδάρα, Μητσάκη, Χιώτη, Θεοδωράκη, Χατζιδάκι. Ατέλειωτοι άνθρωποι. Μόνο που μιλάς και συναναστρέφεσαι με αυτούς τους ανθρώπους, αυτά τα ιερά τέρατα, νιώθεις δέος. Γι' αυτό και σήμερα αναλογίζομαι πόσο ευλογημένη είμαι… Έστω κι αν έγινε η γνωριμία μας από σπόντα, με εμένα δίπλα απ' τον Καζαντζίδη. Αυτό ήταν πολύ σπουδαίο. Και μη νομίσεις ότι παρελθοντολογώ. Αυτό ποτέ! Είμαι τυχερή που γνώρισα αυτούς τους ανθρώπους. Πρέπει να έκανα κάτι καλό, να είμαι ευλογημένη που δούλεψα με όλους αυτούς, που δούλεψα τόσα χρόνια και που νομίζω… θα δουλεύω ακόμα.
Μου κάνει εντύπωση, βέβαια, πώς μια αεικίνητη γυναίκα με αυτό το ταμπεραμέντο καθόταν σε μια καρέκλα για δέκα χρόνια δίπλα από μια μεγάλη φωνή όπως αυτή του Στέλιου Καζαντζίδη ως σεγκόντο; Αεικίνητη! Μ' άρεσε η έκφραση… Ήμουν παιδάκι και αυτό συνέβη πολλά χρόνια πριν. Πάντα είχα αυτό που δεν έχει… κάτσιμο ο πωπός μου. Αυτά τα δέκα χρόνια όμως ήταν μεγάλο σχολείο. Όχι μόνο ο Καζαντζίδης, αλλά και όλοι οι άλλοι.
Γιατί λοιπόν ύστερα από τόσα χρόνια επιχειρείτε να κάνετε πρώτη φορά στην Κύπρο ένα αφιέρωμα στον Καζαντζίδη; Πιστεύω πως όλα τα πράγματα στη ζωή γίνονται για κάποιο λόγο. Όπως και το να μη γίνονται, πάλι κάποιος λόγος θα υπάρχει. Δεν ήταν η ώρα του φαίνεται… Στη ζωή είναι σημαντικό να έχουμε υπομονή και τα καλά θα έρθουν. Με αυτόν τον άνθρωπο τραγουδούσαμε δέκα χρόνια μαζί, ήμουν σύντροφός του, γυναίκα του, συνεργάτης του. Τώρα ήρθε η ώρα να γίνει με τον Αντώνη (σ.σ. Ρέμο) και τον Χρίστο (σ.σ. Νικολόπουλο). Θα έχουμε λοιπόν ένα μπουκέτο από καλά τραγούδια του Νικολόπουλου που έγραψε για τον Στέλιο, θα πούμε τραγούδια δικά μας, αλλά και άλλων συναδέλφων. Τραγούδια που έγραψε ο Χρίστος για τη Χαρούλα, την Ελευθερία, στη Γλυκερία, στον Νταλάρα. Και όλα αυτά θα γίνουν με τον φίλο μου, τον Αντώνη τον Ρέμο.
Εκτιμάτε τον Ρέμο απ' ό,τι φαίνεται. Ο Αντώνης και η συνεργασία μαζί του είναι απ' τις λίγες καλές που έχω κάνει. Η αγάπη που έχουμε μεταξύ μας φαίνεται. Αυτό έγινε πριν επτά χρόνια, όταν ήμασταν στο Αθηνών Αρένα, αυτό θα γίνει και τώρα στις συναυλίες μας την επόμενη βδομάδα στην Κύπρο. Γι' αυτό είμαστε και φίλοι. Με πολύ λίγους ανθρώπους από το επάγγελμα έχω πάρε δώσε. Ο Αντώνης είναι ένας απ' αυτούς. Τον αγαπάω και τον εκτιμώ πολύ ως τραγουδιστή.
Γιατί τον ξεχωρίζετε; Τον άνθρωπο που έχει χιούμορ και γελά, παιδάκι μου, να τον εμπιστεύεσαι. Από την καινούρια γενιά είναι αυτός που πάει και θα πηγαίνει καλά. Την επικοινωνία του Αντώνη δεν την έχω δει σε κανέναν, ούτε από μένα, που θα έλεγε κανείς ότι είμαι προσιτή… Ο Αντώνης είναι πάνω απ' όλους σ' αυτό, μπορεί να κάνει ένα μαγαζί άνω κάτω. Μπορεί επίσης να πει από τζαζ μέχρι δημοτικά. Έχει ευκολία και μεγάλη γκάμα. Δεν λέω ότι είναι τέλειος. Και τα στραβά του έχει, όπως όλοι μας.
Περιγράψτε μου μια εικόνα απ' την εποχή Καζαντζίδη στην οποία επιστρέφετε συχνά. Δεν επιστρέφω ποτέ, γιατί δεν μου αρέσει να παρελθοντολογώ. Θυμάμαι όμως πολλά. Το αυτοκίνητό μας, ένα Mercedes 180. Ήταν μαύρο και το κάναμε εκρού, έτσι, για να είναι λίγο πιο νεανικό. Και τότε η αδελφή μου μπορούσε και έραβε και μας έφτιαξε καλύμματα για τις μαξιλάρες, κάτι εμπριμέ ήτανε. Ή ένα μεγάλο τετράδιο από τότε. Εκεί μέσα έγραφα όλες τις παραγγελίες που ήθελαν οι πελάτες να τραγουδήσει ο Στέλιος. Είναι απ' τα πιο συγκινητικά πράγματα που έχω από εκείνη την εποχή. Τα τραγούδια, με τα νούμερα που τους δίναμε γραμμένα στο πλάι.
Κοιτάτε παλιές φωτογραφίες από τότε; Μπα! Πολύ σπάνια το κάνω. Θυμάμαι τη μάνα μου, τον πατέρα μου, τα αδέλφια μου, παλιούς φίλους που δεν υπάρχουν. Δεν χρειάζεται όμως να κοιτάω φωτογραφίες για να τους θυμάμαι. Τους νιώθω δίπλα μου, γύρω μου. Ούτε κάθομαι να λέω «αχ τι ωραία που ήμουν τότε». Ο κάθε χρόνος έχει την ομορφιά του. Δεν μπορώ να πάω στην ηλικία των 40 ή των 20. Κάθε χρόνος που περνάει, σημασία έχει να τον περνάμε καλά και να λέμε δόξα τω Θεώ που πατάμε. Ανοίγω καμιά φορά άλμπουμ για να δουν τα παιδιά, τα εγγόνια δηλαδή, πώς ήταν η μαμά τους μικρή. Αυτό μόνο.
Ο χρόνος που περνά δεν σας αγχώνει; Όχι καλέ! Καθόλου, και νομίζω αυτό φαίνεται. Απ' την ώρα που μπορώ και τραγουδάω καλά ακόμη, δεν φοβάμαι.
Η φωνή συνήθως έχει ηλικία. Η δική σας είναι η εξαίρεση στον κανόνα. Πώς τα καταφέρνετε; Δεν ξέρω… Μετά από μια ηλικία, οι χορδές φθείρονται. Όπως απ' έξω ο άνθρωπος γερνάει, το ίδιο γίνεται και με τη φωνή. Δεν ξέρω τι γίνεται με μένα. Έχω χειρουργηθεί στον λαιμό οκτώ φορές, είχα κάλλους απ' την κατάχρηση και την κούραση. Τώρα, να χτυπήσω ξύλο, έχω πολλά χρόνια που είμαι καλά.
Απ' την άλλη, ποιο είναι το μυστικό για την επιθυμία του κόσμου να σας βλέπει; Υπάρχει κάποιο τρικ πίσω απ' αυτό; Φέτος κλείνω εξήντα χρόνια δουλειά! Εξήντα! Χωρίς να σταματήσω, ουσιαστικά. Νομίζω το κόλπο είναι ότι δεν έχω σούρτα φέρτα στο σπίτι. Αυτή την αυλή που υπάρχει στη δουλειά μας εγώ δεν την είχα ποτέ μου. Ποτέ δεν είχα κάποιον που θα με παίρνει και θα με φέρνει, θα οδηγεί. Μονίμως εγώ, μόνη μου.
Ενώ βέβαια θα περίμενε κανείς ότι θα διεκδικούσατε τίτλους, μεγάλη κυρία, θεά και ντίβα, εσείς είτε τους κανιβαλίζετε είτε τους αποστρέφεστε. Δεν τα πιστέψατε ποτέ; Μα τι να πιστέψω, χριστιανέ μου; Πας καλά; Τι θα πει θεά; Ένας μεγάλος επιστήμονας που βγάζει την καρδούλα σου σε μια επέμβαση και την αντικαθιστά τον λες θεό; Το λες για έναν μαθηματικό, για έναν γιατρό; Με ποιο δικαίωμα μεταχειριζόμαστε τη λέξη θεός; Η Απόλυτη Θεά! Μα τι βλακείες είναι αυτές; Ο από πάνω μας ακούει και γελάει. Δεν πιστεύω στα κοσμητικά επίθετα. Περαστικοί είμαστε, όπως όλοι. Αν είσαι καλός δημοσιογράφος, θα σου πω ότι είσαι θεός; Δεν με παρατάς; Μπαλόνια είμαστε, και γω και συ, που άμα τα τρυπήσεις, θα σκάσουν.
Γίνατε γνωστή όμως πολύ πρώιμα και πολύ γρήγορα. Υπήρξαν στιγμές που περάσατε από μονοπάτια αλαζονείας, που «ξεφύγατε»; Ποτέ! Ήρθες στο σπίτι μου σήμερα και βλέπεις έναν απλό άνθρωπο να κάθεται απέναντί σου. Είδες καμιά με τουαλέτα να σε υποδεχτεί; Ή με βλέπεις βαμμένη ή χτενισμένη; Καθόλου. Καθόμαστε εδώ σαν φίλοι και τα λέμε. Αυτό θα αλλάξει αν με δεις πάνω στη σκηνή. Εκεί είμαι… μη με αγγίζει άνθρωπος. Αφήνω τη γυναίκα που βλέπεις τώρα στο καμαρίνι και όταν βγαίνω, μια άλλη. Είμαι η Μαρινέλλα εκεί πάνω: βαμμένη, χτενισμένη, ντυμένη.
Το τραγούδι δεν σας κούρασε ποτέ; Δυστυχώς ή ευτυχώς όχι. Δεν είπα ποτέ φτάνει. Αν το έλεγα, θα είχα φύγει. Κάνουμε μια δουλειά, και είμαστε και τυχεροί, γιατί την αγαπάμε. Αυτός είναι και ο λόγος που το κάνω ακόμα. Γιατί την αγαπάω. Και όταν καταλάβω ότι πρέπει να φύγω, θα φύγω. Το θέμα είναι να μη σε διώξουν. Και εάν έχω την τύχη να το δω να έρχεται, θα πάω σπίτι μου χωρίς φανφάρες ή χωρίς αυτή την τελευταία συναυλία που κάνουν άλλοι. Θα καλέσω τους φίλους μου σε ένα τραπέζι και θα τους πω «στην υγειά μας, αυτό είναι το τελευταίο βράδυ που με έχετε ακούσει να τραγουδάω».
Το άλλο ανεξήγητο με εσάς ξέρετε ποιο είναι; Που ενώ σήμερα υπάρχει απαξίωση ως προς τους τραγουδιστές -πριν μερικά χρόνια γιαούρτωναν τον Νταλάρα, μια μεγάλη μερίδα κόσμου ήταν επικριτική απέναντι στην Αλεξίου που βγήκε σε συναυλία με τα γάντια που φοράνε οι καθαρίστριες- εσείς απολαμβάνετε μια καθολική αποδοχή. Δεν αμφισβητεί κανείς τα κίνητρα ή τη διάθεσή σας. Τραγουδάω τόσα χρόνια. Θα βρεθεί κάποιος να πει ότι έχω κάποιο κίνητρο; Ό,τι σπέρνεις θερίζεις. Δεν ξέρω τι έχουν κάνει οι άλλοι συνάδελφοί μου, ξέρω τι κάνω εγώ. Δεν έχω προκαλέσει ποτέ, γι' αυτό και δεν με αμφισβήτησαν, απ' την αρχή ακόμα. Από τότε που έκανα το παιδί μου χωρίς να έχω παντρευτεί τον πατέρα της, πριν από 40 χρόνια, και ήταν πολύ δύσκολο. Το κάναμε με αγάπη και όχι απλά για να το κάνω. Τη μεγάλωσα με φροντίδα και έγινε ο σωστότερος άνθρωπος. Γι' αυτό λέω πως είμαι ευλογημένη, απ' όλες τις απόψεις. Δεν εγκατέλειψα ποτέ το παιδί μου για να τραγουδάω, το προφύλαξα απ' όλα τα μάτια του κόσμου. Δεν ανοίγω την πόρτα μου εύκολα. Τόση ώρα που καθόμαστε εδώ, μία και πλέον ώρα, είδες να χτυπάει κανένα τηλέφωνο ή κανένα κουδούνι; Είναι μια ησυχία, που πονάν τα αυτιά σου. Πώς να χτυπήσουν λοιπόν την πόρτα μου; Γιατί να το κάνουν; Δεν θα με ενοχλήσουν, γι' αυτό και έχω ήρεμη ζωή.
Αυτό είναι το κλειδί τελικά; Δεν δίνω δικαίωμα να αρχίσουν το μπούρου-μπούρου. Είμαι έξω απ' αυτά. Οτιδήποτε έχω απ' τα θέατρα, απ' τη δουλειά, τα μαγαζιά, τα αφήνω έξω στο πατάκι. Σκουπίζω τα πόδια μου και μπαίνω στο σπίτι καθαρή, αφήνοντας έξω τα προβλήματα. Θα έρχομαι και θα λέω στη Λούλα έγινε αυτό και έγινε εκείνο; Ποτέ! Ένας γιατρός θα πάει σπίτι και θα ξεκινήσει να λέει για τις εγχειρήσεις που έκανε ή για τους τρεις ασθενείς του που έχουν καρκίνο; Ή θα βγαίνουμε έξω να πιούμε ένα ποτήρι κρασί με την κόρη μου, τον γαμπρό μου, τους φίλους μου, και θα λέει ο καθένας τι κάνει στη δουλειά του; Μου έχει συμβεί να φύγω από τραπέζι όταν με ρωτάνε για τη δουλειά.
Αντιλαμβάνεστε ότι ιντρικάρει τον άλλο να μάθει τι γίνεται στα παρασκήνια. Το ξέρω, αλλά το κόβω μαχαίρι! Αν είχα στήσει απέναντί σου τη Μαρινέλλα που βγαίνει στη σκηνή, θα ήμουν μια τρελή. Άλλο η σκηνή και άλλο να είμαστε έξω, φιλαράκια. Πάω στο σουπερμάρκετ και ρωτάω για το απορρυπαντικό, αν αυτό το καινούριο είναι καλό. Όπως μιλάει ένας κανονικός άνθρωπος. Απλοποίησε τη ζωή σου, παιδάκι μου. Και να μάθεις ότι δεν είσαι τίποτα περισσότερο απ' τον διπλανό σου, απ' αυτόν που σκουπίζει τον δρόμο, απ' τον κηπουρό. Δεν βάζω παραπάνω τον εαυτό μου απ' αυτούς. Έμαθα από μικρή πως όλοι είμαστε ίσοι. Το ότι βγάζω πιο πολλά λεφτά από σένα, ότι με ξέρει περισσότερος κόσμος, έτυχε. Είμαστε ενοικιαστές της ζωής.
Σκέφτεστε πώς θα είναι η επόμενη μέρα που θα έχετε ήδη φύγει; Ο θάνατος δεν σε ρωτάει, αγόρι μου. Και ξέρω ότι θα έρθει. Απ' την ώρα που γεννιόμαστε, χρωστάμε ένα θάνατο.
Πώς θέλετε να σας θυμούνται; Ως έναν καλό άνθρωπο που πέρασε και δεν ενόχλησε κανένα. Και θέλω να με θυμούνται οι άνθρωποι που με αγαπάνε πολύ.
Info: Η Μαρινέλλα, ο Αντώνης Ρέμος και ο Χρίστος Νικολόπουλος θα εμφανιστούν στις συναυλίες, αφιερωμένες στον Στέλιο Καζαντζίδη, με τίτλο «Όσο υπάρχεις θα υπάρχω». Παραστάσεις: Λάρνακα: Σάββατο 4 Ιουνίου, Παττίχειο Δημοτικό Αμφιθέατρο Λάρνακας, Λευκωσία: Κυριακή 5 Ιουνίου & Δευτέρα 6 Ιουνίου, Αμφιθέατρο Αρχιεπισκόπου Μακαρίου (Σχολή Τυφλών). Εισιτήρια διατίθενται στο www.tickethour.com.cy.
http://www.philenews.com/el-gr/politism ... s-tis-zois