afierwmeno_eksairetika_logo_500x100

Γράφει ο Τάσος Κριτσιώλης

“Η σημασία αυτής της στήλης του musiccorner είναι ακριβώς ότι λέει ο τίτλος της: “Αφιερωμένη εξαιρετικά” σε ανθρώπους που προσέφεραν στο ελληνικό τραγούδι, αλλά μένοντας ηθελημένα στην “οπισθοφυλακή” και χωρίς ποτέ να ζητήσουν κάτι περισσότερο από το να κάνουν αυτό που αγαπούσαν.

Η δουλειά τους περιορίστηκε στην πίστα, στο στούντιο, στη γραφή μουσικής και στίχου και πουθενά αλλού. Άλλοι έκαναν μεγάλη επιτυχία, άλλοι μικρότερη. Άλλοι συνεχίζουν την πορεία τους και παλεύουν, άλλοι έχουν αποχωρήσει. Άλλοι έχουν φύγει από τη ζωή.

Όμως, όλοι τους ανεξαιρέτως έβαλαν το δικό τους λιθαράκι στην ελληνική μουσική σκηνή και δικαιούνται αυτό που τους προσφέρουμε: Μια γωνιά “αφιερωμένη εξαιρετικά”…!

———————————————————–

Στο πρώτο μέρος του αφιερώματός μας στην κοινή πορεία της Λίτσας Διαμάντη και του Γιάννη Πάριου, «σεργιανίσαμε» στη δεκαετία του ’70, όταν οι δυο τους έκαναν τα πρώτα βήματά τους προς την κορυφή, όπου κατάφεραν να φτάσουν από τα μισά της και μετά.

Στο σημερινό δεύτερο και τελευταίο, θα «βαδίσουμε» σ’ εκείνη του ’80, όπου πλέον ήταν καθιερωμένα και «πρώτα» ονόματα. Μπορεί κατά τη διάρκειά της η συνεργασία τους να μην ήταν τόσο μεγάλη όσο στα ‘70s, ωστόσο και πάλι θα βρούμε αρκετά «κοινά» τραγούδια, μεγάλο μέρος των οποίων είναι σχετικά άγνωστο στο ευρύ κοινό…

parios_diamanti_002

Από το βινύλιο στην πίστα του «Διογένη»

Με την είσοδο της δεκαετίας του ’80, φαίνεται ότι σιγά-σιγά τα πράγματα αλλάζουνε στη νυχτερινή διασκέδαση. Η μπουάτ είναι πλέον παρελθόν κι εκείνες που ακόμα υπάρχουν, έχουνε «προσαρμοστεί» στα μηνύματα των καιρών: Φαγητό, γλέντι, χορός…

Ο Γιάννης Πάριος, τη χειμερινή σεζόν 1979-80, έπειτα από πολλά χρόνια θα βρεθεί σ’ ένα τέτοιο χώρο και συγκεκριμένα στο «Ζυγό» του Μίμη Δομάζου, έχοντας πλάι του τη Χάρις Αλεξίου και τη Δήμητρα Γαλάνη, αλλά και τον ανερχόμενο Ηλία Κλωναρίδη.

Ο πρώτος δίσκος του στη δεκαετία θα κυκλοφορήσει το Μάρτιο, με τίτλο «Σε χρειάζομαι» και για ακόμα μια φορά, θα καταγράψει υψηλές πωλήσεις. Η Λίτσα Διαμάντη, θα συμμετάσχει κάνοντάς του δεύτερες φωνές στο πολύ γνωστό «Αχ βασανάκι μου» (Νίκου Λαβράνου-Δημήτρη Ιατρόπουλου) και στο όμορφο «Στάσου πριν να φύγεις» (Δημήτρη Σταμπουλή-Σώτιας Τσώτου).

Οκτώ μήνες αργότερα, είναι η σειρά του νέου άλμπουμ της ερμηνεύτριας, που «βαφτίζεται» με τη μεγάλη «ντίσκο» επιτυχία της «Αγάπη θέλω μόνο» και ξεπερνά τις 50.000 αντίτυπα. Εκεί, ο «αδελφός» της (όπως η ίδια τον αποκαλούσε) θα τη βοηθήσει με τα σεκόντα του στα «Άλλη μια φορά να ζούσα», «Σα να ‘μαι πετραδάκι» (αμφότερα των Στέλιου Ζαφειρίου-Σόφης Παππά) και «Χωρίς αντίο» (Βασίλη Βασιλειάδη-Λούλας Παπαγιαννοπούλου).

Έπειτα από δύο περιόδους, Πάριος και Διαμάντη θα «ξανασμίξουν» επί πίστας τη σεζόν 1981-82. Θα τραγουδήσουνε μαζί στο νεότευκτο «Διογένης Παλλάς» στη Λεωφόρο Συγγρού, παρέα με την Άννα Βίσση, το Γιάννη Βογιατζή και τους αδελφούς Τζαβάρα.

Το Νοέμβριο του ’81, λίγο μετά την έλευση της «Αλλαγής», έρχεται και ο καινούργιος δίσκος της τραγουδίστριας, με τίτλο «Τέλειωσαν τα σ’ αγαπώ», ο οποίος για ακόμα μια φορά θα γίνει «χρυσός», με έμφαση περισσότερο στο λαϊκό ήχο. Το ομότιτλο, που γίνεται επιτυχία της εποχής, υπογράφει στιχουργικά ο Πάριος και τη μουσική ο Θανάσης Πολυκανδριώτης, όπως και στα «Σαν τη καλαμιά», «Μάνα» και «Ένας καημός», ενώ ο ερμηνευτής έγραψε στίχους και στο «Κι αν δε μ’ αγαπάς», πάνω σε μελωδία του Νέστορα Δάνα.

Ο ίδιος ακούγεται στις δεύτερες φωνές σε πέντε τραγούδια του άλμπουμ: «Τέλειωσαν τα σ’ αγαπώ», «Μάνα», «Είσαι μια ψεύτικη εικόνα», «Αυτή η αγάπη μου ταιριάζει» (τα δύο τελευταία των Αλέκου Χρυσοβέργη-Σπύρου Γιατρά) και «Κι αν δε μ’ αγαπάς».

Οι δυο τους θα εμφανιστούνε στην τηλεόραση της ΕΡΤ το Σάββατο, 27 Φεβρουαρίου 1982. Αφορμή, ένα σόου του Γιώργου Μαρίνου, στο οποίο συμμετέχει και η Ελπίδα και το καλύτερο μέρος της εκπομπής, είναι όταν και οι τέσσερις τραγουδούν ένα διαφορετικό ρεπερτόριο, από εκείνο που τους είχε συνηθίσει το κοινό.

Είναι η στιγμή που ο Γιάννης Πάριος παρουσιάζει για πρώτη φορά τα θρυλικά νησιώτικα, ακόμα πριν κυκλοφορήσουνε στα δισκοπωλεία. Ξεχωριστή στιγμή, ο χορός του με τη Λίτσα Διαμάντη στο «Ντάρι-ντάρι»…

Οι δύο αγαπημένοι ερμηνευτές, θα συνεχίσουν την επί πίστας συνεργασίας τους και την επόμενη σεζόν (1982-83), πάλι στο «Διογένη». Εκτός του Γιάννη Βογιατζή, μαζί τους θα είναι η Ζανέτ Καπούγια. Ουδείς πίστευε τότε ότι αυτή θα ήταν η τελευταία φορά που θα εμφανίζονταν μαζί σε νυχτερινό κέντρο…

Προς το τέλος του 1982, έρχεται το καινούργιο άλμπουμ της Διαμάντη, με τίτλο «Όταν αγαπάς». Ένα ωραίο τραγούδι, σε μουσική Τάκη Σούκα και στίχους Γιάννη Πάριου, ο οποίος τη συνοδεύει και στις δεύτερες φωνές, όπως και στο «Κάποτε», που έγραψε ο ίδιος τη μελωδία και τα λόγια ο Δημήτρης Ιατρόπουλος, αλλά και στο «Καρδιά μου», με δικούς του στίχους και μουσική Αντώνη Βαρδή.

Ωστόσο, η τραγουδίστρια βρίσκεται στο ξεκίνημα μιας «κοιλιάς» όσον αφορά την εμπορικότητα των δίσκων της, η οποία θα κρατήσει τέσσερα χρόνια…

Το Μάρτιο του ’83, κυκλοφορεί το νέο άλμπουμ του Πάριου, που τιτλοφορείται «Όταν βραδιάζει» και ξεπερνά σε πωλήσεις τις 100.000 αντίτυπα, με κύριο «όχημα» το πασίγνωστο κι αγαπημένο «Αν δεν είχα και σένα».

Εδώ, είναι η τελευταία φορά που η Διαμάντη θα τον συνοδεύσει με τις δεύτερες φωνές της σε κάποιο δίσκο του. Την ακούμε μαζί του στα «Λάθος μου κι αυτό» και «Οι αναμνήσεις» (αμφότερα σε μουσική Πολυκανδριώτη και στίχους δικούς του).

Το δεύτερο ντουέτο και το τέλος…

Όπως προείπαμε, την άνοιξη του 1983 ολοκληρώθηκε η «ζωντανή» συνεργασία του Γιάννη Πάριου και της Λίτσας Διαμάντη. Ωστόσο, η δισκογραφική ακόμα είχε κάποια κεφάλαια μέχρι να ολοκληρωθεί.

Έτσι, το Νοέμβριο του 1983 και στο (εμπορικά…απαρατήρητο) άλμπουμ «Κάθε εμπόδιο για καλό», εκείνος υπογράφει στιχουργικά το «Μη μου ζητάτε να ξεχάσω» σε μουσική Πολυκανδριώτη και τη συνοδεύει με τα μοναδικά σεκόντα του…

Το ίδιο «δίδυμο» υπογράφει το «Πέρασα πολλά» στο δίσκο της «Τα μυστικά του έρωτα» (Μάρτιος 1985) και φτάνουμε στον Οκτώβριο του ’86, όταν η Διαμάντη κάνει ένα πολύ δυναμικό δισκογραφικό come back, με το χρυσό σε πωλήσεις άλμπουμ «Έχεις τρελάνει κόσμο».

Εδώ, υπάρχει το δεύτερο και τελευταίο ντουέτο της με τον Πάριο, ακριβώς δέκα χρόνια μετά το πρώτο. Πρόκειται για το «Σου φωνάζω άκουσέ με» των Νίκου Μπαξεβάνη-Μίμη Θειόπουλου, το οποίο δυστυχώς «χάθηκε» μπροστά στα μεγάλα σουξέ «Δεν παντρεύομαι», «Είμαι ερωτευμένη» και «Σ’ αγαπώ» του Νίκου Καρβέλα…

https://youtu.be/mchvbY7mlZA

Τρία χρόνια αργότερα, το Σεπτέμβριο του 1989, καταγράφεται η τελευταία κοινή ηχογράφησή τους. Μέσα από το δίσκο της Διαμάντη «Δε σε πιστεύω», ο Πάριος ακούγεται στις δεύτερες φωνές στο «Γι’ αγάπη μη μιλάς» του Γιάννη Καραλή, μακράν το καλύτερο τραγούδι ενός άλμπουμ που είχε για «χιτ» το «Πάμε πακέτο»…

Έκτοτε και μέχρι σήμερα, οι δυο τους ακολούθησαν εντελώς διαφορετικούς δρόμους. Κι όπως όλα δείχνουν, δε θα τους ξαναδούμε και δε θα τους ξανακούσουμε μαζί, αφού η Λίτσα Διαμάντη έχει αποχωρήσει τόσο από τη δισκογραφία, όσο και από τα νυχτερινά κέντρα. Ωστόσο, όλα όσα έκαναν από κοινού, θα μένουνε πάντα «ζωντανά», για να μας θυμίζουν δύο μοναδικές φωνές, που ταίριαζαν μεταξύ τους «όπως το φύλλο το χαρτί με το καρμπόν», σύμφωνα με λόγια της τραγουδίστριας…

————

*** Απαγορεύεται αυστηρά η αναδημοσίευση υλικού, χωρίς την άδεια του Music Corner…

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

Please enter your comment!
Please enter your name here