Γράφει η Ελένη Λαμπράκη
Φωτογραφίες:  Ζέτα Χιώτη

Σάββατο βράδυ και ο προορισμός μας –μετά από πολύ καιρό– βρίσκεται στο κέντρο της Αθήνας και συγκεκριμένα σ’ ένα ιστορικό μαγαζί. Ηπείρου και Αχαρνών γωνία, στο ναό των παλαιοροκάδων, «Κύτταρο», μ’ ένα line up που θύμιζε βουτιά στο χωροχρόνο: Γιάννης Γιοκαρίνης, Νίκος Ζιώγαλας, Γιάννης Μηλιώκας και Λάκης Παπαδόπουλος, επανέλαβαν το πρώτο ανοιξιάτικο Σαββατόβραδο την άκρως επιτυχημένη συνύπαρξη τους τον περασμένο Οκτώβρη. Και φάνηκε πως αυτοί που ήθελαν αλλά δεν είχαν καταφέρει να παρακολουθήσουν το πρόγραμμα στην πρώτη του παρουσίαση ήταν παραπάνω από αρκετοί, μιας και ήδη από τις 22.30 το μαγαζί ήταν στην κυριολεξία ασφυκτικά γεμάτο, όχι μόνο στα τραπέζια αλλά και σε όλο τον κενό χώρο γύρω από τα bar – τόσο που μέχρι να φύγουν οι πρώτοι ήταν αρκετά δύσκολο να παρακολουθήσουμε τα τεκταινόμενα επί σκηνής για τις ανάγκες του ρεπορτάζ.  Σε κάθε περίπτωση οπλιστήκαμε με την καλύτερη δυνατή διάθεση και περιμέναμε την άφιξη των μουσικών επί σκηνής, κάτι που συνέβη γύρω στις 23.00.

giokarinis_mhliwkas_papadopoulos_ziwgalas_live_2017_03_016

Οι κύριοι Τάσος Ιωαννίδης στο μπάσο, Γρηγόρης Γιαρέλης στη κιθάρα και Αλέξης Αλεξίου στα τύμπανα μας υποδέχθηκαν με το “A Hard Day’s Night” ενώ αμέσως μετά από τις πρώτες νότες του “Mustang Sally” οι τέσσερις τραγουδοποιοί βρέθηκαν στη σκηνή με πολλή παραπάνω από την απαραίτητη δόση ενέργειας και τρέλας μιας και ούτε λίγο ούτε πολύ μας κράτησαν συντροφιά για τις επόμενες 3.5 ώρες με ένα πρόγραμμα κεφάτο, χωρίς κοιλιά, γεμάτο επιτυχίες, στιγμές ανάλαφρες – αλλά όχι φτηνές – και στιγμές συγκινητικές, που κέρδισαν το χειροκρότημα του κοινού.


Η δομή του προγράμματος ήταν απλή εκτός από την έναρξη και το φινάλε που ήταν όλοι μαζί. Οι καλλιτέχνες έβγαιναν εναλλάξ στη σκηνή για τρία – τέσσερα τραγούδια, παραδίδοντας την σκυτάλη στον επόμενο. Εξαίρεση αποτέλεσε ο Γιάννης Γιοκαρίνης ο οποίος βρισκόταν στη σκηνή πίσω από τα πλήκτρα σε όλη τη διάρκεια της βραδιάς, πλην ενός μικρού διαλείμματος όταν έπαιξε σόλο ο Λάκης Παπαδόπουλος.

Ο Νίκος Ζιώγαλας, ευγενής και πολύ κεφάτος, σου δίνει πάντα την αίσθηση του καλού παιδιού. Με το ντέφι του έδωσε το ρυθμό και με το μοναδικό του πάντρεμα ροκ και μακεδονίτικων ήχων, έδωσε μια ξεχωριστή νότα στη βραδιά. Συνειδητοποιείς δε πόσα του τραγούδια σιγοτραγουδάς απ’ έξω, ακόμα κι αν έχουν περάσει στην κυριολεξία τριάντα χρόνια από την κυκλοφορία τους (π.χ. «Σαν σταρ του σινεμά»).


Ο Γιάννης Γιοκαρίνης, ακούραστος δεν εγκατέλειψε λεπτό το πόστο του, ενώ ήταν εκείνος ο οποίος βγήκε για το encore. Επικοινωνιακός όπως πάντα, δε χάλασε χατήρι στο κοινό που ζητούσε διαρκώς παραγγελιές. Η αστείρευτη του ενέργεια αλλά και η rock n’ roll διάθεση φάνηκαν από την αρχή με το «Ρέγγαι και Λακέρδαι» και το «Μπριγιόλ» ενώ ακούσαμε κι ένα καινούριο τραγούδι που θα ηχογραφηθεί σύντομα με τίτλο «Ψάχνω για δουλειά».

Ο Γιάννης Μηλιώκας έχει πάντα την ικανότητα να ξεχωρίζει μέσα από οποιοδήποτε σχήμα. Σε μία από τις καλύτερες εμφανίσεις που τον έχω δει με μεγάλη άνεση επί σκηνής και με τα ανέκδοτα να εναλλάσσονται με την εξομολογητική διάθεση μας χάρισε μεν στιγμές γέλιου, αλλά και μια ανατριχιαστική ερμηνεία στο «Για το καλό μου».


Τέλος ο Λάκης Παπαδόπουλος μπορεί να δηλώνει επανειλημμένα στο κοινό του ότι έχει κουραστεί και πως γίνεται να θέλουν να ακούν τα ίδια και τα ίδια όλα αυτά τα χρόνια αλλά το μικρόβιο παραμένει και αρκεί η κλασσική συνταγή της συγκεκριμένης βραδιάς για να τον κάνει να πιάσει και πάλι την κιθάρα πίσω από το μικρόφωνο. Ακόμα και όταν η «Σερενάτα» περνάει στο fast forward, υπάρχει πάντα «Το παλιό μου παλτό», το «Σε ζητάω», το «Για να σ’ εκδικηθώ» και πόσα ακόμα για να σου υπενθυμίσουν το τεράστιο κεφάλαιο που αποτελεί “ο Λάκης με τα ψηλά ρεβέρ” στην ελληνική δισκογραφία. Και πως όσα χρόνια κι αν περάσουν, δε θα βαρεθείς να ακούς τα ίδια και τα ίδια τραγούδια.

giokarinis_mhliwkas_papadopoulos_ziwgalas_live_2017_03_019

Στο συγκεκριμένο πρόγραμμα υπήρχαν όμως δύο ακόμα καλλιτέχνες που αν και απώντες ήταν 100% εκεί, ο Σάκης Μπουλάς και η Αρλέτα. Ο Γιάννης Γιοκαρίνης μίλησε για τον πρώτο με λόγια και τραγούδια, λιτά και ουσιαστικά, ενώ ο Λάκης Παπαδόπουλος τραγουδώντας κομμάτια που είχε δώσει στην Αρλέτα ζήτησε να της ευχηθούμε όλοι περαστικά στο πρόβλημα υγείας που αντιμετωπίζει, τονίζοντας ότι είναι εφτάψυχη και την περιμένει πάλι πίσω.

Η ώρα πήγε 3.30 χωρίς να το καταλάβουμε. Για τη δική μου γενιά, που δεν είχε δει τους συγκεκριμένους καλλιτέχνες στο Ζουμ, το “Αχ Μαρία”, το παλιό Κύτταρο κλπ, αυτά τα τραγούδια είναι τα τραγούδια της παιδικής μου ηλικίας, αυτά που μου τραγουδούσαν οι γονείς μου και αυτά που πάντα θα αποτελούν καταφύγιο. Έφυγα παραπάνω από γεμάτη, έχοντας απολαύσει τους τέσσερις αυτούς κυρίους σε έναν χώρο που τους ταιριάζει και να σημειωθεί με εξαιρετικό ήχο. Οπότε αν επαναληφθεί το πρόγραμμα το προτείνω ανεπιφύλακτα, ευελπιστώ με παραπάνω από μία παραστάσεις για να αποφευχθεί ο τόσος συνωστισμός που ήταν και το μοναδικό αρνητικό της βραδιάς.

giokarinis_mhliwkas_papadopoulos_ziwgalas_live_2017_03_027
Ενδεικτικά ακούσαμε: Σαν Σταρ Του Σινεμά, Τσικαμπούμ, Να Δεις Που Κάποτε Θα Μας Πούνε Και Μαλάκες, Γυριστρούλα, Βέροια, Θεσσαλονίκη, Αθήνα, Μπριγιόλ, Κατά Ιωάννην Μ., Για Να Σ’ Εκδικηθώ, Τα Μικρά Μπαλκόνια, Μην Υποκρίνεσαι, Νοσταλγός Του Rock N’ Roll, Ποιμενικόν Ροκ, Σε Ζητάω, Και Θα Χαθώ, Τα Ήσυχα Βράδια, Ξημερώματα, Βάλε Μου Δύσκολα, Κιθαρίστας ή Ντάμερ, Ροζ, Κακοσάλεσι, Βασιλική, Φάλτσα Μενεξεδιά, Αχ Ευλαμπία, Μπανάκι Μανάκι και άλλα πολλά!


*** Απαγορεύεται αυστηρά η αναδημοσίευση υλικού γραπτού ή οπτικού, χωρίς την άδεια του Music Corner…

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

Please enter your comment!
Please enter your name here