Στις 21 Ιουλίου 1928, αυτοκτονεί ο Κώστας Καρυωτάκης σε ηλικία 32 ετών.
Στις 21 Ιουλίου 2022, κυκλοφορεί μελοποιημένο και ερμηνευμένο από τον Γιώργο Μάρτο, το ποίημα του “Νοσταλγία“, αποτέλεσμα της βαθιάς εκτίμησής του στο έργο του Καρυωτάκη.
Στη “Νοσταλγία” ο Γιώργος Μάρτος βυθίζεται στα λόγια που περιγράφουν μια περασμένη αγάπη. Φωτίζει με τη μελωδία του τα σκοτεινά της μνήμης και των ψυχών και με τον ηλεκτρισμό της ενορχήστρωσης μοιάζει να ξαναζωντανεύει την αγάπη που έφυγε.
Έχοντας παρουσιάσει και στο παρελθόν αντίστοιχες – υψηλής αισθητικής – μουσικές συνθέσεις πάνω σε έργα σημαντικών Ελλήνων ποιητών, ο χαρισματικός δημιουργός καταθέτει αυτή τη φορά τη δική του μουσική ματιά πάνω στο αγαπημένο ποίημα του Κώστα Καρυωτάκη, 94 χρόνια μετά τον θάνατό του.
Ποίηση: Κώστας Καρυωτάκης
Μελοποίηση: Γιώργος Μάρτος
Μουσικοί:
Σπύρος Αβραμιώτης (τύμπανα)
Γαβριήλ Σαββίδης (μπάσο)
Πέτρος Καλορίτης (πιάνο – πλήκτρα)
Νίκος Παπαδόπουλος (ηλεκτρική κιθάρα)
Λευκή Κολοβού (τσέλο)
Γιώργος Μάρτος (ακουστική κιθάρα)
Ηχοληψία – Μίξη – Mastering: Νίκος Παπαδόπουλος
Σχεδιασμός εξωφύλλου: Δημήτρης Κατσουλάκος
Ο πίνακας του εξωφύλλου είναι της Σοφίας Δατσέρη και έχει τίτλο «Ο Γλάρος».
Μεσ’ ἀπ’ τὸ βάθος τῶν καλῶν καιρῶν
οἱ ἀγάπες μας πικρὰ μᾶς χαιρετᾶνε.
Δὲν ἀγαπᾷς καὶ δὲ θυμᾶσαι, λές.
κι ἂν φούσκωσαν τὰ στήθη κι ἂν δακρύζεις
ποὺ δὲν μπορεῖς νὰ κλάψεις ὅπως πρῶτα,
δὲν ἀγαπᾷς καὶ δὲν θυμᾶσαι, ἂς κλαῖς.
Ξάφνου θὰ ἰδεῖς δυὸ μάτια γαλανὰ
– πόσος καιρός! – τὰ χάιδεψες μιὰ νύχτα·
καὶ σὰ ν᾿ ἀκοῦς ἐντός σου νὰ σαλεύει
μιὰ συφορὰ παλιὰ καὶ νὰ ξυπνᾷ.
Θὰ στήσουνε μακάβριο τὸ χορὸ
οἱ θύμησες στὰ περασμένα γύρω·
καὶ θ᾿ ἀνθίσει στὸ βλέφαρο σὰν τότε
καὶ θὰ πέσει τὸ δάκρυ σου πικρό.
Τὰ μάτια ποὺ κρεμοῦν – ἥλιοι χλωμοί –
τὸ φῶς στὸ χιόνι της καρδιὰς καὶ λιώνει,
οἱ ἀγάπες ποὺ σαλεύουν πεθαμένες
οἱ πρῶτοι ξανὰ ποὺ ἄναψαν καημοί…