Γράφει η Ματίνα Φουντούλη
Φωτογραφίες: Στάθης Κατάρας
Η Κυψέλη έχει ήδη ξεκινήσει να γίνεται το νέο Κουκάκι / Παγκράτι / Ψυρρή και αυτό φαίνεται και από τον Ορφέα, ένα τυπικό κυψελιώτικο cafe-bar μέχρι πριν λίγα χρόνια, όπου έχει μετατραπεί σχεδόν μια νέα μουσική σκηνή της Αθήνας και τα δύο τελευταία χρόνια έχουν περάσει από εκεί αρκετοί καλλιτέχνες για live, stand up comedy κ.α. Ο Σπύρος Γραμμένος είναι από τους πιο πιστούς στο ραντεβού με τον Ορφέα -ήταν και το τελευταίο live που είχα δει λίγο πριν έρθει το λουκέτο καραντίνας «δε-θυμάμαι-πια-νούμερο»- και φέτος επέστρεψε μαζί με τον Κωνσταντίνο Πουλή, δημοσιογράφο του The Press Project, όπου είτε τον ξέρεις είτε όχι, πάνω στη σκηνή, δεν είσαι σίγουρος αν τον γνωρίζεις καν.
Η παράσταση «Πεταμένα λεφτά», λοιπόν, από δύο φαινομενικά διαφορετικούς ανθρώπους, που ανήκουν σε διαφορετικό κλάδο, αλλά τελικά τόσο ίδιους, έχει έναν και μόνο σκοπό: «…να συνεχίσουμε να γελάμε κυρίως όταν όλα πάνε κατά διαόλου». Και να τραγουδάμε, προσθέτω εγώ. Γιατί αλλιώς θα γίνουμε όλοι «Τίγκα στα ψυχολογικά» και μόνο η διαδρομή Κουφονήσια – Ικαρία – Αμοργός ίσως να μπορεί τότε να βοηθήσει.
Μια παράσταση λοιπόν, με τραγούδια του Σπύρου, κείμενα του Κωνσταντίνου, όλα με βασικό συστατικό το χιούμορ, μαζί τους στη σκηνή και ο Γιάννης Ταυλάς, σε κιθάρα και φωνή, στο ίδιο ύφος, έχει σίγουρα πετύχει ο παραπάνω στόχος της: Συνεχίζουμε να γελάμε για θέματα που θα έπρεπε να κλαίμε.
Τι κρατάω από την παράσταση, χωρίς όμως να αποκαλύψω πολλά γιατί υπάρχει ακόμα ένα σαββατοκύριακο που παίζει στον ίδιο χώρο; Φυσικά, την εισαγωγή με το τραγούδι που έδωσε και τον τίτλο της, φυσικά τα τραγούδια που γράφτηκαν με αφορμή την επικαιρότητα για την ίδια την παράσταση (ε είπαμε, δεν αποκαλύπτω τίποτα!), τις ιστορίες του Σπύρου, όπως πάντα, πριν από κάθε τραγούδι -να δείτε που όπου να ‘ναι θα τον δούμε και σε open mic-, το πείραγμα και το παιχνίδι του Γιάννη Ταυλά όπου στο γνωστό, παιδικό «Παζάρι», συναντήσαμε εκτός από το κοκοράκι, και τον Θεοδωράκη και τον Χατζηδάκι και τον Σαββόπουλο, ο «Ανθρωπάκος» του Σπύρου, όπως κάθε φορά άλλωστε, τα δημοτικά τραγούδια του Κωνσταντίνου (ναι, είχαμε και τέτοια), η ευκολία που περνάει ο Σπύρος από το γλυκό «Να είσαι εδώ» στο σκληρό «Το όνομά σου» και δεν καταλαβαίνεις από που σου ήρθε, την Μιρέλα Πάχου να βιντεοσκοπεί τον Σπύρο Γραμμένο όταν ερμηνεύει το δικό τους «Μιρέλα» και μετά από λίγο να κάθεται η ίδια στο πιάνο για να πουν μαζί το «Τι να θυμηθώ» -ναι είχαμε και τέτοιους guests.
Με λίγα λόγια, μπήκα στο μαγαζί κατά τις 21.30, βγήκα κατά τις 01.30, η Φωκίωνος Νέγρη ήταν ακόμα γεμάτη, κόσμος τραγουδούσε στην πλατεία, συνέβαλλα κι εγώ λίγο, ή καθόταν στα τραπεζάκια των μπαρ και των εστιατορίων της περιοχής, και κάπως έτσι μπορεί και να επανερχόμαστε σιγά-σιγά στους ρυθμούς που είχαμε μέχρι το 2020. Κι ας πάνε όλα κατά διαόλου, εμείς συνεχίζουμε να γελάμε…!
——————-
*** Απαγορεύεται αυστηρά η αναδημοσίευση υλικού, χωρίς την άδεια του MusicCorner.gr…