Γράφει η Ευδοκία Αραβαντινού–Σιμωνέτου
Φωτογραφίες: Στάθης Κατάρας
Hταν στις αρχές του καλοκαιριού, όταν τα παιδιά μας συνέστησαν την κοινή τους δισκογραφική δουλειά. Περίπου τέσσερις μήνες μετά, η Δήμητρα Σελεμίδου (με τη φωνή), ο Σπύρος Παρασκευάκος (με τις νότες) και ο Γιάννης Βασιλόπουλος (με τις λέξεις), αποφάσισαν να «απελευθερώσουν» την «Τρίτη τους Έξοδο» απ’ τις χαρακιές του δίσκου και να τη «ζωντανέψουν» παρέα με καλούς φίλους, στη σκηνή του Passport Upstairs. Κι εμείς, σ’ αυτό το πρώτο τους ατμοσφαιρικό live, ήμαστε εκεί – αρκετά τυχεροί – να μοιραζόμαστε τον ενθουσιασμό και τη φρεσκάδα τους.
Μόλις οι προβολείς φώτισαν τη σκηνή, ανέβηκε η Δήμητρα και περπατώντας αργά πήρε τη θέση της στο μικρόφωνο, ανάμεσα σε φίλους μουσικούς, ακτινοβολώντας μια ρομαντικά άγουρη λάμψη. «Κάντε δώρο στο παιδί ένα κουτάβι…», οι πρώτοι στίχοι βγήκαν από μέσα της με φωνή σταθερή, σίγουρη, μια φωνή πολύ πιο ώριμη απ’ αυτό που συνηθίζεται για την ηλικία της. Από κάτω επικράτησε ησυχία. Το βλέμμα της σοβαρό, οι κινήσεις της λίγες και συγκρατημένες. Ίσως είχε λίγο τρακ, μα φάνηκε κι αυτό χαριτωμένο και προπάντων δεν επηρέασε σε τίποτα την ερμηνεία της.
Ύστερα, ήρθε το δεύτερο τραγούδι και το ζεστό της καλωσόρισμα. Και μιλούσε εκ μέρους όλων τους, όταν τόνισε πόσο σημαντικό ήταν εκείνο το live, πόσο σημαντικοί οι φίλοι που τους στήριξαν και που τους στήριζαν όντες παρόντες εκείνο το βράδυ. Κάποιοι βρέθηκαν ανάμεσα στο κοινό και κάποιοι τους τίμησαν τραγουδώντας μαζί τους. Έτσι, λοιπόν, ο Σπύρος Παρασκευάκος (που έπαιζε αρμόνιο επί σκηνής) καλωσόρισε το Μιχάλη και τον Παντελή Καλογεράκη -τα αδέλφια Τάδε- που τραγούδησαν το «Γλυκό Γενάρη» και «αναστάτωσαν» λίγο τη σκηνή, αλλάζοντας θέση σε κιθάρα και αναλόγιο για να πουν το δικό τους «Προσωπικό» και να γεμίσουν το χώρο ποίηση κερδίζοντας τελικά ένα χειροκρότημα ενθουσιασμού για την ερμηνεία τους.
Δεν ήταν, όμως, μόνο αυτοί που εμφανίστηκαν στο πλευρό της Δήμητρας, του Σπύρου και των λοιπών μουσικών (Χρήστου Σπηλιόπουλου, Εύης Κανέλλου, Κωνσταντίνου Κλάγκου, Ιάσονα Θεόδωρο Μαυρογεώργου). Ήταν εκεί και ο Φοίβος Δεληβοριάς που –όπως συμβαίνει και στο δίσκο– έτσι και στο live μοιράστηκε με τη Δήμητρα το τραγούδι «Ο Μόνος και η Μόνη», ενώ χάρισε στα τρία παιδιά δύο ακόμα τραγούδια – δώρα για το καλό ξεκίνημα και για το γούρι. Ο «Φώτης», ένα τραγούδι για τον πατέρα του, ένα τραγούδι για το παιδί που μεγάλωσε και πατάει στα ίδια χνάρια με εκείνον που το ανέθρεψε, και ο «Καθρέπτης», ένα τραγούδι για εκείνους που χάσανε την αθωότητα της παιδικής τους ηλικίας, που κρύφτηκαν πίσω από καθρέπτες και προσωπεία. Αυτά ήταν τα δώρα του Φοίβου, αυτός ήταν ο δικός του φόρος τιμής στο θέμα που τα παιδιά αυτά είχαν το θάρρος να «αγγίξουν».
Και το θέμα αυτό ήταν η ενηλικίωση, η «Τρίτη Έξοδος», η στροφή που όλοι κάνουμε κάποια στιγμή στη ζωή μας και φεύγουμε από την πεπατημένη των γονιών μας, αυτή η λοξοδρόμηση σε απάτητα εδάφη που κάποιες φορές πονάει και πάντοτε θέλει θάρρος. «Μαμά, Μπαμπά, λυπάμαι δε σας μοιάζω…». Στη στροφή αυτή είναι αναφέρεται η «Τρίτη Έξοδος» και τα τραγούδια της. Ακούσαμε το «Μαξιλάρι», το «Βασιλιά Απρίλιο», την «Παραλία της Καντέν» και άλλα πολλά από το δίσκο αυτό που γέννησαν οι τρεις ταλαντούχοι νέοι καλλιτέχνες.
Κάπως αμήχανες στιγμές μας φάνηκαν αυτές που η Δήμητρα και ο Σπύρος ερμήνευσαν τραγούδια σε αγγλικό στίχο, αλλά ευτυχώς αυτές ήταν λίγες και «χάθηκαν» μέσα σε ένα πρόγραμμα που, πέρα από τα τραγούδια του και τις φιλικές συμμετοχές που προείπαμε, διανθίστηκε και με τραγούδια που υπογράφουν ο Θέμης Καραμουρατίδης («Εγώ Μεγάλωνα Για Σένα»), η Αρλέτα και η Ελένη Καραΐνδρου («Το Τραγούδι Της Λίμνης»), ο Μάνος Ελευθερίου και ο Σπύρος Παρασκευάκος («Ο Φετινός Νοέμβρης»), αλλά και ο Μάνος Χατζιδάκις («Ο Υμμητός»). Η Δήμητρα Σελεμίδου έδωσε ρέστα με την ερμηνεία της, ειδικά στο δεύτερο μέρος του προγράμματος, όταν είχε πια «ζεσταθεί».
Τον επίλογο, με μια δόση συγκίνησης, ανέλαβε ο Σπύρος Παρασκευάκος και το κλείσιμο του προγράμματος η «Κιβωτός». Το χειροκρότημα ήρθε επιβραβευτικό και γενναιόδωρο και στην τελευταία υπόκλιση με όλους τους συντελεστές επί σκηνής, πιάσαμε τον εαυτό μας να έχει παρασυρθεί σε σκέψεις γλυκόπικρες, έτσι όπως γλυκόπικρες είναι πάντα οι σχέσεις με εκείνους που μας έπιασαν απ’ το χέρι και το άφησαν με δισταγμό και φόβο, όταν ήρθε η ώρα για την «Τρίτη Έξοδο»…
*** Απαγορεύεται αυστηρά η αναδημοσίευση υλικού γραπτού ή οπτικού, χωρίς την άδεια του Music Corner…