Ανοιξιάτικο (αν και «προχωρημένος» Οκτώβρης) απόγευμα Δευτέρας κι ανηφορίζω για το Άλσος Παπάγου, παρέα με την εκλεκτή φωτογράφο του MusicCorner.gr Χαρά Γερασιμοπούλου. Τελικός «προορισμός» ένα ήσυχο μέρος, όπου μας περιμένει η Κατερίνα Ντίνου, για μια συνέντευξη «εφ’ όλης της ύλης». Συνέντευξη είπα; Γράψτε λάθος. Φιλική κουβέντα επί παντός του επιστητού, θα τη χαρακτήριζα…
Θεωρητικά, αντικείμενο της συνάντησής μας, ήταν το νέο άλμπουμ της με τίτλο «Άλλαξα», το οποίο θα κυκλοφορήσει τη Δευτέρα 2 Νοεμβρίου. Πρακτικά, εξελίχθηκε σε μια άκρως ενδιαφέρουσα συζήτηση περί μουσικής, η οποία διήρκεσε περισσότερες από δύο ώρες. Πέρα από μια σημαντικότατη ερμηνεύτρια, η Κατερίνα έχει βαθιά γνώση, άποψη με επιχειρήματα και συγκροτημένες θέσεις για το αντικείμενο της δουλειάς της. Θα έλεγα ότι είναι «η χαρά του δημοσιογράφου», ο ρόλος του οποίου στην προκειμένη περίπτωση, ήταν μάλλον…διακοσμητικός. Φτάνει μόνο να της δώσεις το «θέμα» και να την αφήσεις να ξεδιπλώσει τη σκέψη της. Από εκεί και πέρα, δεν έχεις να κάνεις κάτι άλλο, από το να την παρακολουθείς. Ειλικρινά, δεν ξέρω αν την απολαμβάνεις περισσότερο όταν μιλά ή όταν τραγουδά, όχι μόνο με τη φωνή, αλλά κυρίως και πάνω απ’ όλα με την ψυχή της.
Μιλήσαμε για πολλά και διάφορα. Από τα «ρεμπετάδικα» της Θεσσαλονίκης, όπου ξεκίνησε την καλλιτεχνική πορεία της ως φοιτήτρια της φαρμακευτικής τραγουδώντας και παίζοντας μπαγλαμά, μέχρι τον …Παναθηναϊκό, τον οποίο λατρεύει κι ακολουθεί πιστά και φανατικά. Αλλά και για το νέο δισκογραφικό βήμα της, τα δυο παιδιά της και τη Σκόπελο, το νησί που γεννήθηκε και υπεραγαπά. Σε κάθε αναφορά μας σ’ αυτό, τα μάτια της υγραίνονταν από συγκίνηση και παθολογική αγάπη…
«Άλλαξα» λοιπόν, ο τίτλος της νέας σου δουλειάς. Να υποθέσω ότι πρόκειται για ένα «συμπέρασμα ζωής»;
Το ρήμα «αλλάζω», είναι «πολυπρόσωπο», ενεργητικό και παθητικό κι έχει δύο έννοιες. Αλλάζω τον τρόπο που βλέπω τα πράγματα, το περιβάλλον μου, καταστάσεις και πρόσωπα που ίσως δε μου ταιριάζουν κι από την άλλη, αλλάζω και κάτι από μένα. Ίσως γκρεμίζω τα στεγανά μου, τον τρόπο που αντιμετώπιζα κάποια πράγματα ή ακόμα και κάποιους φόβους μου. Αλλάζω για να μου ταιριάξω περισσότερο ακόμα κι εγώ. Γενικότερα, κάνω συχνά μικρούς απολογισμούς. Επιπλέον, το «Άλλαξα» είναι και το μοναδικό καινούργιο τραγούδι του δίσκου, σε στίχους δικούς μου και μουσική του Μίμη Πλέσσα.
Αλήθεια, πώς προέκυψε η συνεργασία μαζί του;
Όλα προκύπτουν από μια ιδέα. Την ωριμάζεις στο μυαλό σου κι έρχεται η σωστή στιγμή. Από μικρή είχα μέσα μου μερικά “σημαδεμένα” τραγούδια. Κάποια στιγμή λοιπόν η ιδέα γίνεται χτύπημα στην πόρτα, αγκαλιά και βγαίνει από το μυαλό. “Μαέστρο μου, έχω ονειρευτεί να πω το “Έλα να σβήσεις τη φωτιά”-σημαδεμένο-, το “Αχ ας έβρισκα τα λόγια”- σημαδεμένο- το “Πες μου” και η απάντηση ήταν, “Όχι ένα, δυο, τρία, πέντε, αλλά όσα θες”. Έντεκα τραγούδια λοιπόν και ένα καινούργιο. Με το Μίμη Πλέσσα να παίζει πιάνο και να ξεδιπλώνονται συναισθήματα αληθινά μαζί με αληθινά τραγούδια. Πολλά από αυτά τα τραγούδησα μια και μοναδική φορά. Τα κράτησα έτσι, για να θυμάμαι τη στιγμή που η ιδέα μετουσιώθηκε σε πράξη. Πριν από όλο αυτό βέβαια, με το Μίμη Πλέσσα έχουμε συνεργαστεί σε επίπεδο ζωντανών εμφανίσεων στο παρελθόν.
Από αυτά που ήδη κυκλοφόρησαν στο διαδίκτυο, μου έχει κάνει εντύπωση η επιλογή του «Πες μου». Ένα κομμάτι που έδωσε τον τίτλο στον πρώτο προσωπικό δίσκο της Βασιλικής Λαβίνα το 1977, αλλά ούτε τότε, ούτε αργότερα έκανε ιδιαίτερη επιτυχία. Πρέπει να είσαι πολύ «ψαγμένη» για να το γνωρίζεις…
Αναζητώντας κάποτε ένα τραγούδι του Μίμη Πλέσσα με τον ίδιο τίτλο τραγουδισμένο από την Τζένη Βάνου, έπεσα πάνω σ´ ένα αλλο «Πες μου» αυτό με ερμηνεύτρια τη Βασιλική Λαβίνα. Δεν το ήξερα, το άκουσα και με συγκίνησε πάρα πολυ. Άσχετα όμως με την αφορμή για να βρω το συγκεκριμένο, ψάχνω και ψάχνομαι πάντα. Αγαπώ βαθιά το ελληνικό τραγούδι και ιδιαίτερα τραγούδια που χαρακτήρισαν εποχές και χαρακτηρίστηκαν απ´ αυτές.
Ενδεικτικά, ποια άλλα τραγούδια επέλεξες;
Σου είπα ήδη τέσσερα, μαζί και με το άλλαξα που είναι το καινούργιο, στο οποίο έγραψα τους στίχους και τη μουσική ο Μίμης Πλέσσας. Σε λίγες μέρες κυκλοφορεί το cd. Δεν θα σου πω τίτλους αλλα κάτι αλλο. Ότι είναι διαλεγμένα από μένα ένα-ένα, τραγούδια που αγαπώ, τραγούδια που κουβαλάνε για μένα μνήμες και εικόνες χαραγμένες μοναδικά κι ανεξίτηλα.
Παρόλο που «μετράς» δώδεκα χρόνια στη δισκογραφία και μια μεγάλη επιτυχία στο ξεκίνημά σου σ’ αυτήν, με το «Σ’ αναζητώ» του Γιάννη Σπανού, εν τούτοις το «Άλλαξα» είναι μόλις το πέμπτο προσωπικό άλμπουμ σου. Ουσιαστικά το τέταρτο, αν βγάλουμε έξω το CD-single με το οποίο μας «συστήθηκες»…
Κυκλοφορεί λοιπόν το single ” Σ’αναζητώ”, μια υπέροχη συνεργασία με τον Γ. Σπανό και σε λίγο το ολοκληρωμένο cd. Σε κείνη τη χρονική στιγμή και μάλιστα μέσα σε διάστημα 15 μηνών, έγινα δύο φορές μαμά. Ο σπουδαιότερος ρόλος της ζωής μου. Χωρίς δεύτερη σκέψη, οι προτεραιότητές μου άλλαξαν. Θυμάμαι που ακόμη ήταν μωρά τα αγόρια μου όταν άκουγαν το “Σ’αναζητώ” από το ραδιόφωνο του αυτοκινήτου και γνώριζαν τη φωνή της μαμάς τους. Τραγουδούσα λοιπόν πέντε χρόνια, μόνο για να κοιμίζω τα παιδιά μου. Έζησα όλες τους τις στιγμουλες μεγαλώνοντας τα, πολύτιμος θησαυρός, που μου άλλαξε τη ζωή. Για άλλα πέντε χρόνια είχα ένα δικό μου χώρο, μαζί με μια αγαπημένη φίλη από το νησί μου. Ένα μουσικό χώρο που άρχισα ξανά να τραγουδάω, και να διαχειρίζομαι σιγά σιγά το χρόνο μου, ώστε να μη λείπω από τα αγόρια μου. Εκεί ήρθε και το τρίτο δισκάκι, σε συνθέσεις του Θ. Παπαδόπουλου. Όμως, το επιχειρηματικό δεν ήταν το μεγάλο μου ταλέντο και προκειμένου να χάσω τον ψυχισμό μου σαν καλλιτέχνις, πήρα τη δύσκολη απόφαση να το δώσω. Ήταν μια πολυ όμορφη εμπειρία, αγάπησα πολύ αυτό τον χώρο, το “Duetto”, που είχα δημιουργήσει μόνο με ψυχή και μεράκι, αλλά έπρεπε να την αφήσω πίσω για να κάνω αποκλειστικά αυτό ήξερα και που μου γέμιζε την ψυχή. Να τραγουδώ, να παίζω κιθάρα, να γράφω. Μετά ήρθε το “Άλλαξα”. Κι από «ζωντανές» εμφανίσεις; Συζητάω τόσα, που ό,τι και να σου πω τωρα θα είναι βιαστικό. Ξεκινάω στο el convento del arte στις 30 Οκτώβρη, σε λίγο κυκλοφορεί το cd και τα επόμενα βήματα θα τα ανακοινώσω στην ώρα τους.
Τι σημαίνει για σένα το να γράφεις στίχους;
Τι σημαίνει…Σημαίνει να ξυπνάω τις νύχτες ξαφνικά για να γράψω ό,τι ένοιωσα ακόμα και στο όνειρο, να σταματάω στο δρόμο για να σημειώνω σκέψεις σε ρίμες που γεννάει το μυαλό μου, να εκφράζω τα πιο βαθιά μου συναισθήματα. Σημαίνει πως ακόμα και μια αδιάφορη φαινομενικά εικόνα μπορεί να φτιάξει στο μυαλό αυτόματα μια δική της ιστορία. Παρατηρώ τον κόσμο γύρω μου μέχρι τις λεπτομέρειές του. Και γράφω. Γράφω, σημαίνει εκφράζομαι. Τις περισσότερες φορές απαίδευτα, ακατέργαστα. Αυτό σημαίνει. Για μένα.
Τα παιδιά σου έχουν άποψη για τη δουλειά σου; Σε κριτικάρουν;
Οι γιοί μου έτσι κι αλλιώς γεννήθηκαν με άποψη!! Φυσικά και θα μου πουν τι τους αρέσει, θα διαλέξουν αγαπημένα τους τραγούδια, θα τα τραγουδάμε μαζί, θα αναλύουμε το στίχο και θα μπαίνουμε στο ρυθμό της μουσικής. Και φυσικά θα με κριτικάρουν και φυσικα θα ακούσω το αγνό, αληθινό ένστικτο των μικρών μου παιδιών…
Προσπαθείς να τα γαλουχήσεις μουσικά με σωστό τρόπο ή τ’ αφήνεις ελεύθερα να κάνουν τις επιλογές τους; Ρωτώ γιατί δε διανύουμε και την καλύτερη περίοδο, όσον αφορά το τραγούδι.
Το πρώτο που τους “μαθαίνω” είναι η ελευθερία στη σκέψη τους. Και πιστεύω πως ένα παιδί που έχει όμορφα ακούσματα από τα βρεφικά του ακόμα χρόνια, όταν μεγαλώνει αρμονικά και μελωδικά, τότε και οι δικές του επιλογές θα είναι ανάλογες. Όπως και η δική μου μουσική παιδεία, καθώς και του αδερφού μου,ξεκίνησε με τα ακούσματα των γονιών μου. Όσο για τις κακές εποχές στο τραγούδι…όπως παντού, ας αναλάβει ο καθένας τις ευθύνες του κι αντί να λέμε για κακές εποχές ας προσπαθήσουμε για το καλύτερο.
Η παθολογική αγάπη σου για τη Σκόπελο, το νησί σου, είναι γνωστή σε όσους σε γνωρίζουν. Προσφάτως, δοκιμάστηκε από τις έντονες βροχοπτώσεις, οι οποίες προκάλεσαν αρκετές καταστροφές. Ποια είναι η σημερινή εικόνα, όπως την κατέγραψες κατά την επίσκεψή σου εκεί;
(«Συννεφιάζει»…). Τι να σου πω… Έχουν γίνει μεγάλες ζημιές και οι πληγέντες προσπαθούν να βρουν το κουράγιο που χρειάζεται, ώστε να συνέλθουν και να σταθούν στα πόδια τους μετά από όλη αυτή τη δοκιμασία. Θα χρειαστεί χρόνος για να συμβεί αυτό. Μακάρι οι αρμόδιοι φορείς, όπως κι αν λέγονται κι όποιοι κι αν είναι, να βοηθήσουν με όποιο τρόπο μπορούν, ώστε η Σκόπελος να ξεπεράσει τις πληγές της. Κι απο κει και πέρα όλοι μαζί κι ο καθένας μας ξεχωριστά ας βοηθησει όπως μπορεί. Πριν μια εβδομάδα ήμουν εκεί. Το νησί μου πανέμορφο κι αγέρωχο πάντα, αλλα χτυπημένο. Η ίδια η φύση χτυπημένη απο τη φύση. Όσα μπορεί να τα φτιάξει η θάλασσα, ήδη τα φτιάχνει. Στα υπόλοιπα, υποδομές και ζημιές στους επιχειρηματίες, χρειάζεται σοβαρή βοήθεια.
Ας κλείσουμε κάπως ευχάριστα. Την τελευταία φορά που παραχώρησες «προσωπική» συνέντευξη στο MusicCorner.gr (2010), η αγαπημένη σου ομάδα, ο Παναθηναϊκός, είχε κατακτήσει το νταμπλ στο ποδόσφαιρο!
Ευχάριστο το λες εσύ αυτό (γέλια); Αχ γλυκιά μακρινή μου ανάμνηση! Όπως και να ´χει πάντα εκεί, πάντα μαζί και με πίστη. Όπως σε όσα αγαπώ. Γιατί όσα αγαπώ, κρατάνε μέσα μου για πάντα.
——————
*** Απαγορεύεται αυστηρά η αναδημοσίευση υλικού γραπτού ή οπτικού, χωρίς την άδεια του Music Corner…