Γράφει ο Τάσος Κριτσιώλης
Φωτογράφηση: Κωνσταντίνος Αργυρίου
Αλήθεια, πόσοι από μας-σας έχουν αναρωτηθεί τι συμβαίνει μετά το «ζήσαν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα», με το οποίο τελειώνανε τα παραμύθια που μας έλεγαν ή διαβάζαμε, όταν ήμασταν μικροί; Ποια μπορεί να ήταν η «ζωή» των παιδικών ηρώων μας, όταν έπαιρνε τέλος η ιστορία που μας διηγούνταν οι μεγάλοι; Προσωπικώς, ουδέποτε είχα σκεφθεί κάτι τέτοιο…
Να όμως που μια παρέα νέων και ταλαντούχων παιδιών με επικεφαλής το Σπύρο Ρασσιά -που είχε την αρχική ιδέα- και τη Μαρία Στεφάνου -που ανέλαβε να την υλοποιήσει συγγραφικά και…χορευτικά-, το σκέφτηκε! Και όχι μόνο, αλλά το έκανε και πράξη. Έτσι, «γεννήθηκαν» οι «Πριγκίπισσες», ένα μιούζικαλ βασισμένο σε ηρωίδες της Disney, το οποίο κάθε Κυριακή γεμίζει ασφυκτικά το ζεστό και φιλόξενο χώρο του “French Keys Jazz Club” στη Θεσσαλονίκη και τους θεατές με ποικίλα συναισθήματα…
Είχαμε ακούσει τα καλύτερα γι’ αυτό, οπότε το βράδυ της προηγούμενης Κυριακής βρεθήκαμε στο «πριγκιπάτο», ώστε να διαπιστώσουμε ιδίοις όμμασι αν όντως τα άκρως ευμενή σχόλια είχαν βάση. Μετά από σχεδόν δυόμιση ώρες, όχι απλώς τα επιβεβαιώσαμε, αλλά τα υπερθεματίσαμε!
Η υπόθεση
Η ιστορία διαδραματίζεται σ’ ένα παλάτι, όπου ζουν οι τέσσερις ηρωίδες των παραμυθιών: Η Γιασμίν, η Χιονάτη, η Σταχτοπούτα και η Ποκαχόντας. Πρόκειται για τέσσερις εντελώς διαφορετικούς τύπους γυναικών, καθώς η καθεμιά έχει τα δικά της ιδιαίτερα χαρακτηριστικά, αλλά κι ένα κοινό σημείο: Είναι μόνες και ψάχνουνε για τον άντρα της ζωής τους.
Η Γιασμίν (Ανδρομάχη Βουτσά) είναι η ιδιοκτήτρια του παλατιού και αντιμετωπίζει τις συγκατοίκους της με μια μονίμως σνομπ διάθεση. Δε χάνει ευκαιρία να επιδείξει τα πλούτη και την οικονομική άνεση που διαθέτει, έχει τάσεις μεγαλομανίας και γενικότερα, βλέπει τους γύρω της ως «ανύπαρκτα όντα». Απαιτεί δε να τη φωνάζουν «Τζαζ» και πιστεύει ότι μπορεί να κερδίσει έναν άντρα μόνο με τη χλιδή που έχει να του προσφέρει.
Η Χιονάτη (Μαρία Στεφάνου) είναι η «πεταχτούλα» και η «ναζιάρα» της ιστορίας. Μια γυναίκα που προβάλλει έντονα τη θηλυκή πλευρά της, ντύνεται σέξι και προκλητικά, καυχιέται ότι ουδέν αρσενικό μπορεί ν’ αντισταθεί στα κάλλη και στην ομορφιά της και είναι σίγουρη ότι μόνο μ’ αυτά τα «όπλα» έχει την ικανότητα να κάνει τους άντρες να σέρνονται στα πόδια της.
Η Σταχτοπούτα (Ματίνα Κολωνιάρη) είναι η επιτομή της «χαμηλοβλεπούσας», ντροπαλής κι ονειροπόλας γυναίκας. Σοκάρεται ακόμη και με το παραμικρό υπονοούμενο περί ερωτικής πράξης, είναι «αφόρητα» ρομαντική κι ονειρεύεται τον άντρα της ζωής της να έρχεται ως πρίγκιπας, καβάλα σε άσπρο άλογο. Πρόκειται για τη νοικοκυρά του παλατιού, καθώς όλες οι δουλειές (μαγείρεμα, καθαριότητα κλπ) περνούν από τα χέρια της κι αυτό θεωρεί ότι είναι το μεγαλύτερο πλεονέκτημά της, ώστε να κερδίσει κάποιο αρσενικό.
Η Ποκαχόντας (Όλγα Δριβάκου) είναι η «επαναστάτρια» της υπόθεσης. Μονίμως αντιδραστική κι «εξωσυστημική», τσακώνεται συνεχώς με τις υπόλοιπες «πριγκίπισσες», αλλά κυρίως με τη Γιασμίν, καθώς είναι εναντίον του πλούτου και της χλιδής. Ωστόσο, στην πορεία αποδεικνύεται εξαιρετικά ρομαντική και βγάζει μιαν απίστευτα πληγωμένη και προδομένη προσωπικότητα.
Βεβαίως, «πριγκίπισσες» χωρίς «πρίγκιπα» δεν υφίστανται. Έτσι, κάποια στιγμή καταφθάνει στο παλάτι ο Μένιος (Αρσένιος Γαβριηλίδης), αφού εντελώς απρόοπτα αντιμετωπίζει πρόβλημα με τη …βέσπα του, που παθαίνει ζημιά στη μέση του πουθενά. Προσπαθώντας λοιπόν να καλέσει την οδική βοήθεια, βρίσκεται μπροστά στις τέσσερις ηρωίδες μας, οι οποίες γοητεύονται και προσπαθούν να τον κατακτήσουν. Η καθεμιά τους χρησιμοποιεί τα δικά της «όπλα» για να μπορέσει να τον κερδίσει, ενώ εκείνος καταφέρνει να προσαρμόσει τη συμπεριφορά του αναλόγως με τον χαρακτήρα τους.
Ποια θα είναι η τυχερή που θα πάρει τον «πρίγκιπα»; Αυτό δε θα σας το πούμε, για ευνόητους λόγους. Πάντως, η παρουσία του Μένιου θα επαναπροσδιορίσει τις σχέσεις των τεσσάρων γυναικών και θ’ αποτελέσει αφορμή «ενδοσκόπησης» για την καθεμιά ξεχωριστά. Έτσι, όλες θα παραδεχτούνε τα λάθη τους, θ’ αντικρίσουνε κατάματα την πραγματικότητα και μια μεγάλη αγκαλιά θα τις ενώσει…
Οι μουσικές επιλογές
Μιούζικαλ όμως, σημαίνει πάνω απ’ όλα τραγούδι και χορός. Κι εδώ είναι όλο το «ζουμί» του έργου. Ο Σπύρος Ρασσιάς που είχε τη μουσική επιμέλεια και την προσαρμογή των τραγουδιών, κατάφερε να «στεγάσει» στην ίδια παράσταση εντελώς διαφορετικές κι ετερόκλητες επιλογές.
Για παράδειγμα, τι θα λέγατε αν σας πληροφορούσαμε ότι στις «Πριγκίπισσες» συνυπάρχουν «Τα εσώρουχά σου» του Καρβέλα με το “Imagine”; Το «Είμαι πολύ ωραίος» των Μαρκέα-Λογοθέτη με το “Like a virgin”; Το «Ένα γουρούνι λιγότερο» και η «Μαίρη Παναγιωταρά» του Κηλαηδόνη με το “I need a hero” και το “Money makes the world go around”;
Κι όμως, όλα αυτά τα τραγούδια (και πολλά άλλα) ακούστηκαν κατά τη διάρκεια της παράστασης, μα πάντα στο κατάλληλο χρονικό σημείο και στις συνθήκες που έπρεπε. Προσωπικώς, μου άρεσε πάρα πολύ ο συνδυασμός της «Μαριάνθης των ανέμων» του Χατζιδάκι με τη «Σουλτάνα τη Φωφώ» του Κραουνάκη, ερμηνευμένα ταυτόχρονα από την Όλγα (Ποκαχόντας) και τη Μαρία (Χιονάτη).
Επίσης, δε θα μπορούσα να μην αναφερθώ στα εξαιρετικά χορευτικά μέρη της παράστασης, τα οποία επιμελήθηκε η Μαρία. Ειδικά δε το τσάρλεστον που χόρεψε προς το τέλος του έργου με τη Ματίνα (Σταχτοπούτα) ήταν καταπληκτικό.
Θεωρώ λοιπόν ότι η επιλογή των τραγουδιών ήταν ευφάνταστη και «προχωρημένη», δείχνοντας ότι αν μη τι άλλο, ο Σπύρος Ρασσιάς γνωρίζει πολύ καλά το ελληνικό και διεθνές ρεπερτόριο.
Το καστ
Θα ήμουν άδικος αν αναφερόμουνα ξεχωριστά στο κάθε ένα από αυτά τα εξαιρετικά παιδιά. Η Μαρία, η Όλγα, η Ανδρομάχη, η Ματίνα και ο Αρσένης αποτελούν μια ομάδα γεμάτη κέφι, ταλέντο, μεράκι κι αγάπη γι’ αυτό που κάνουν. Ο καθένας τους, έδωσε τον καλύτερο εαυτό του και το αποτέλεσμα δε θα μπορούσε παρά να ήταν ιδανικό. Ακούγοντάς τους να τραγουδούν, αναρωτιόμουν: «Ποιος είπε ότι η Ελλάδα δεν βγάζει πια σπουδαίες φωνές; Έχω μπροστά μου πέντε»! Ήταν όλοι καταπληκτικοί. Μαζί τους βεβαίως και οι εξαιρετικοί μουσικοί, οι οποίοι μάλιστα είχαν κι αυτοί τη δική τους συμμετοχή στα επί σκηνής δρώμενα. Ο λόγος για τους Νίκο Βαργιαμίδη (ντραμς) και Γιώργο Σμυρνή (μπάσο).
Πραγματικά, θα είναι μεγάλο κρίμα αν δεν κάνουνε την καριέρα που τους αξίζει, πράγμα βεβαίως διόλου εύκολο. Και ιδιαίτερα σε τέτοιες εποχές. Όμως, επειδή είχα τη δυνατότητα να συζητήσω μαζί τους μετά το τέλος της παράστασης, είμαι βέβαιος ότι αργά ή γρήγορα θ’ ασχοληθεί μαζί τους η καλλιτεχνική Ελλάδα. Και τούτο γιατί έχουν ήθος, πάθος για τη δουλειά τους, σεμνότητα και σου μιλάνε κοιτώντας σε στα μάτια. Χώρια βεβαίως το ταλέντο τους που ξεχειλίζει…
Θα κάνω μια ξεχωριστή αναφορά στη Μαρία Στεφάνου, μόνο και μόνο επειδή έγραψε, σκηνοθέτησε και χορογράφησε τις «Πριγκίπισσες». Αν και στην κουβέντα μας επέμενε ότι η δουλειά είναι ομαδική (κι έχει δίκιο), εν τούτοις εκείνη βρίσκεται μισό βήμα μπροστά για τους λόγους που προανέφερα. Έχει ψυχή μικρού παιδιού και με την παραμικρή καλή κουβέντα που ακούει, τα μάτια της βουρκώνουν. Έπρεπε να τη βλέπατε πώς έτρεξε προς το μέρος μου αμέσως μετά το τέλος της παράστασης. Σαν ένα πιτσιρίκι που ζωγράφισε κάτι για πρώτη φορά και περιμένει με αγωνία την κριτική από τους «μεγάλους»!
Σχόλιο
Θα μπορούσα να πω ότι οι «Πριγκίπισσες» συγκαταλέγονται μέσα στα δέκα καλύτερα θεάματα που έχω παρακολουθήσει ως θεατής ή επαγγελματίας -και δεν είναι λίγα. Μια παράσταση γεμάτη χιούμορ, κέφι, ζωντάνια, μπρίο, συγκίνηση, τραγούδι, χορό, έξυπνους και γραμμένους σε σύγχρονη γλώσσα διαλόγους και πολύ καλές ερμηνείες. Πάνω απ’ όλα βεβαίως, έχει ένα πανέξυπνο θέμα.
Αν και στα πρώτα «αναγνωριστικά» λεπτά δεν ήμουν ιδιαίτερα ικανοποιημένος από αυτό που παρακολουθούσα, εν τούτοις όσο περνούσε η ώρα, το επίπεδο ανέβαινε όλο και πιο πολύ. Ειδικά δε το δεύτερο μέρος, ήτανε πραγματικό πανηγύρι. Ο κόσμος που είχε κατακλύσει το χώρο χειροκροτούσε με θέρμη, συμμετείχε στα επί σκηνής δρώμενα και ήταν ολοφάνερο ότι διασκέδαζε πάρα πολύ με όσα έβλεπε και άκουγε. Στο τέλος, υπήρχανε παντού χαμογελαστά κι ευχαριστημένα πρόσωπα, που δίνανε συγχαρητήρια στους πρωταγωνιστές. Και ειλικρινά, τα αξίζανε!
Κοντολογίς, σας συνιστούμε ανεπιφύλακτα να παρακολουθήσετε οπωσδήποτε τις «Πριγκίπισσες». Σας περιμένουν τουλάχιστον για τις επόμενες δύο Κυριακές (14 και 21 του μηνός) στο “French Keys Jazz Club” στη Θεσσαλονίκη, ενώ λόγω της μεγάλης επιτυχίας θεωρείται βέβαιο ότι θα πάρουν παράταση και για μετά τις γιορτές. Σπεύσατε λοιπόν και δε θα χάσετε!
Αποκλειστικές φωτογραφίες του MusicCorner από τη παράσταση
—————-
*** Απαγορεύεται αυστηρά η αναδημοσίευση υλικού γραπτού ή φωτογραφιών, χωρίς την άδεια του Music Corner…