Οι Swing Shoes και η Sugahspank παρουσίασαν το «Α Holy Show» – halleluiah!

Γράφει η Ελένη Λαμπράκη
Φωτογράφηση: Ελένη Νικολουδάκη

The Swing Shoes, ακόμα μια swing μπάντα; Και όμως όχι… Και για να μην παρεξηγηθώ, όταν τους είχα πρωτoακούσει στην υπέροχη αλά django διασκευή του «Περα στους περα κάμπους», τους είχα λατρέψει. Πολύ πριν το swing γίνει μόδα, με πολλές καλές και κακές μπάντες , πουά γκαρνταρόμπα, σκαρπίνια και το Μανώλη Χιώτη να κάνει δεύτερη καριέρα στο youtube. Οι Swing Shoes όμως δεν έμειναν στάσιμοι, όπως άλλωστε προδίδει και το όνομά τους. Συνέχισαν να πειράζουν  κομμάτια αγαπημένα και με μόνιμη συνεργάτιδα τη Sugahspank εδώ και αρκετά χρόνια, έβαλαν στο τραπέζι ηλεκτρισμό και μαύρο ήχο με πολύ blues, funk και soul, δημιουργώντας σταδιακά ένα μοναδικό πάντρεμα ήχων και καλλιτεχνών.

Το Σάββατο το βράδυ βρεθήκαμε στο Six D.o.g.s. για την παρουσίαση του album τους «A Holy Show», το οποίο ηχογραφήθηκε μόλις μέσα σε μία μέρα στην αίθουσα «Δημήτρης  Μητρόπουλος» του Μεγάρου Μουσικής Αθηνών. Και χωρίς καμία υπερβολή, ήταν ένα από τα ωραιότερα live στα οποία έχω πάει – κι έχω πάει σε αρκετά. Κατ’ αρχήν η αίθουσα του Six D.o.g.s. αποδείχτηκε καλή επιλογή όσον αφορά και την ακουστική αλλά και τη χωροταξία του κόσμου, γιατί παρά το γεγονός ότι γέμισε πολύ πριν αρχίσει το live, δε ένιωσα ούτε μία στιγμή αποπνικτικά ή δυσάρεστα. Το live κινήθηκε στα στενά όρια της παρουσίασης, το οποίο σημαίνει ότι είχε μικρή διάρκεια –γύρω στη 1 ½ ώρα αν δεν κάνω λάθος– ήταν όμως υπεραρκετό για να πάρουμε μια καλή γεύση απ’ το…  άγιο θέαμα πριν προλάβει να μας ταλαιπωρήσει η ορθοστασία.

Και επειδή κάθε μπάντα που σέβεται τον εαυτό της, δε μπορεί να μην παρουσιάσει δίσκο χωρίς απρόοπτα, χρέη κιθαρίστα ανέλαβε ο Παυλέας των Jazzmatazz στη θέση του Άδωνι Γουλιέλμου, ο οποίος λόγω ενός last minute ατυχήματος και μιας μικροεπέμβασης στο χέρι ήταν αδύνατο να παίξει. Αυτό όμως δεν αποτέλεσε πρόβλημα, καλή διάθεση και καλοί μουσικοί να υπάρχουν και όλα διορθώνονται.

Βλέποντας τους Swing Shoes μετά από πολλά χρόνια, χάρηκα που είδα εξέλιξη, άκουσα φρέσκο ήχο και νέες προεκτάσεις, να πατάνε πάνω σε blues και funk μονοπάτια, κάτι το οποίο πιστεύω πως τους ταιριάζει. Δε λείπουν φυσικά ποτέ τα gypsy roots, ειδικά στα ορχηστρικά κομμάτια ενώ είναι κάποιες προσεγμένες λεπτομέρειες όπως π.χ. η προσθήκη της φυσαρμόνικας σε κάποια τραγούδια, που δίνει μια πιο ολοκληρωμένη νότα.

Τι να πεις όμως για τη Sugahspank η οποία πραγματικά πιστεύεις πως ξεπήδησε από κάποιο πλωτό μπαρ στη Λουϊζιάνα και μεταφέρθηκε με μαγικό τρόπο εδώ για να σου τραγουδήσει blues όπως τα λένε στην πατρίδα τους. Υπάρχουν πολλοί χαρισματικοί ερμηνευτές εκεί έξω, αλλά λίγοι που να μπορούν να αποδώσουν με τέτοιο συναίσθημα, τραγούδια και μουσικές τόσο έξω απ’ τη de facto κουλτούρα μας. Το πιο ωραίο όμως είναι ότι πέρα απ’ τη δεξιοτεχνία των μουσικών ή τη φωνή της Sugahspank, βλέπεις καλλιτέχνες ακομπλεξάριστους στη σκηνή, ωραίους τύπους, που πρώτα απ’ όλα χαίρονται και το διασκεδάζουν μεταξύ τους όλο αυτό που κάνουν, ανεξαρτήτως αν από κάτω είναι, 10, 500 ή 8000 άτομα!

Όσον αφορά το τι ακούσαμε η βραδιά ξεκίνησε με ένα ορχηστρικό “Mystery Twin” – ντεμπούτο κομμάτι και του δίσκου – και κινήθηκε σχεδόν αυστηρά πάνω στο tracklist, το οποίο αποτελείται σχεδόν ισότιμα από ορχηστρικά και vocal κομμάτια. Από το «My babe» του Little Walter και το «It’ ain’t necessary» του George Gershwin μέχρι μια instrumental version της «Τυρλικιότισσας» – με ένα πολύ δυνατό  κιθαριστικό σόλο – και φυσικά πρωτότυπες συνθέσεις της μπάντας όπως το «Koo koo girl» το οποίο μεταμόρφωσε τη Sugahspank σε real vamp επί σκηνής αλλά και το «Say it loud», ένα επίσης νέο κομμάτι το οποίο δε συμπεριλαμβάνεται στο δίσκο. Η βραδιά έκλεισε με folk μελωδία και το «God’s gotta cut you down» και αν και όπως είπα και παραπάνω, ένιωσα πως η βραδιά έκλεισε λίγο απότομα, κύλησε τόσο ευχάριστα αφήνοντας ένα κοινό ενθουσιασμένο.

Εν αναμονή της επόμενής τους εμφάνισης λοιπόν στο Bookabar στις 6/3 και στο Faust στις 22/3… Όσο για το δίσκο αξίζει πραγματικά να τον έχετε αν αγαπάτε αυτές τις μουσικές και μπορείτε να τον βρείτε στα live των παιδιών. Extra tip, το εξώφυλλο στην πραγματικότητα είναι πίνακας της Sugahspank και απεικονίζει τη μπάντα, βρείτε ποιος είναι ποιος!

The Swing Shoes ft. Sugahspank:
Γεωργία Καλαφάτη (Sugahspank)  – Φωνή
Άδωνις Γουλιέλμος – Κιθάρα
Γιώργος Κούτρας – Κιθάρα, κλαρινέτο, φωνητικά
Πάνος Τομαράς – Μπάσο, φωνητικά
Βαγγέλης Κασβίκης – Drums
Ιάκωβος Κρόκος – Φυσαρμόνικα

Κατά τα καθιερωμένα, βρεθήκαμε στα παρασκήνια για μια σύντομη κουβέντα με τους Swing Shoes και τη Sugahspank, λίγο πριν την έναρξη του live…

Music Corner: Επειδή τα πολλά λόγια είναι φτώχεια, ποια είναι η ιστορία πίσω απ’ το «Α Holy Show»;
Sugahspank: Ο δίσκος γράφτηκε μέσα σε μια μέρα, Πρωταπριλιά συγκεκριμένα, στο Μέγαρο Μουσικής στην αίθουσα Μητρόπουλου. Είναι live album, έχει 4 κοινά δικά μας κομμάτια, 3 instrumental των Swing Shoes και κάποιες διασκευές. Κυκλοφόρησε το Δεκέμβριο από τη Lab Records και ελπίζουμε πως σύντομα θα κυκλοφορήσει και σε βυνίλιο.
Άδωνις Γουλιέλμος: Παίζουμε μέσα αρκετά διαφορετικά είδη μουσικής, από  blues, gospel και swing μέχρι και λίγο παραδοσιακό. Επίσης το εξώφυλλο του cd είναι ένας πίνακας της Γεωργίας, τον οποίο έχουμε φέρει και κάτω!

Music Corner: Θέλετε να μας πείτε δυο λόγια για την αποψινή παρουσίαση;
Άδωνις Γουλιέλμος: Κατ’ αρχήν απόψε τα παιδιά θα παίξουν χωρίς εμένα γιατί λόγω ενός ατυχήματος έπρεπε να κάνω 11 ράμματα στο χέρι 3 μέρες πριν το live, οπότε θα βρίσκεται μαζί μας ο Παυλέας απ’ τους Jazzmatazz σήμερα, αύριο που θα παίξουμε στο Κόκκινο και την επόμενη Παρασκευή 6/3 που θα εμφανιστούμε στο Bookabar.

Music Corner: Για να είμαι ειλικρινής δεν έχει τύχει να σας δω τα τελευταία χρόνια που συνεργάζεστε και η εικόνα που έχω είναι αρκετά διαφορετική για τους Swing Shoes και διαφορετική για τη Sugahspank. Που υπάρχει ο κοινός τόπος;
Άδωνις Γουλιέλμος: Και τα δύο είναι μαύρη μουσική αν το καλοσκεφτείς. Παίξαμε την πρώτη φορά και κολλήσαμε πολύ εύκολα. Όταν παίζεις με τον άλλο 3-4 χρόνια μαζί, μετά είναι εύκολο να γράψετε και δίσκο μαζί. Έτσι έγινε και με τη Γεωργία και με τον Ιάκωβο που είναι πάντα μαζί μας στη φυσαρμόνικα.
Ιάκωβος Κρόκος: Τα παιδιά είναι μια μεγάλη παρέα και αυτό φαίνεται στα live τους. Εγώ τους γνώρισα πριν ένα χρόνο και είδα ακριβώς αυτό, μια παρέα πάνω στη σκηνή. Και αυτό είναι που μ’ αρέσει περισσότερο απ’ όλα, τζαμάρουν τα κομμάτια τους και αυτό που γίνεται είναι ένα πανηγύρι, το οποίο έχει και αντίκτυπο στο κοινό.

Music Corner: Πολλοί και διαφορετικοί άνθρωποι επί σκηνής, πολλές και μουσικές διαφορετικές επιρροές που έχει ο καθένας…
Γιώργος Κούτρας: Υπάρχουν πολλά διαφορετικά και υπάρχουν και κάποια λίγα κοινά πάω στα οποία έχουμε στηριχτεί. Όλοι μας ακούμε blues από εκεί και πέρα, ναι θα βρεις και μεγάλες διαφορές στις επιρροές μας, από παραδοσιακά μέχρι κλασσική μουσική.

Music Corner: Όταν ξεκινήσατε το 2006, blues, jazz, swing δεν ήταν στη μόδα όπως σήμερα, πως θεωρείτε ότι προέκυψε αυτο;
Γιώργος Κούτρας: Το blues παιζόταν πάντα, χωρίς ποτέ όμως να είναι μόδα. Το swing έχει γίνει μόδα τα τελευταία χρόνια, αλλά εμείς ποτέ δεν παίζαμε σκληροπυρηνικό swing. Τώρα τελευταία μας ασκείται κριτική ότι δεν είμαστε αυθεντικό swing κλπ. Και δεν επιδιώξαμε και ποτέ να γίνουμε.
Πάνος Τομαράς: Ουσιαστικά μόνο το όνομα μας έχει μείνει,  κι αυτό άντε να το αλλάξεις!
Γιώργος Κούτρας: Τώρα υπάρχουν πολλές περισσότερες μπάντες που παίζουν και είναι και purists, πολύ πιστοί σε αυτό τον ήχο και δεν το λέω για κακό αυτό. Εμάς από την αρχή ο σκοπός μας ήταν να μην κάνουμε κάτι τέτοιο. Γι’ αυτό και στο πρώτο album είχε 2-3 django και τα υπόλοιπα ήταν π.χ. η Καραγκούνα. Η αναφορά είναι εμφανής σε κάποιον που έχει ακούσει gypsy προφανώς, αλλά ποτέ δεν κάτσαμε εξ’ επιτούτου να αφοσιωθούμε σε κάτι τέτοιο.
Πάνος Τομαράς: Η διαφορά είναι ότι πλέον έχει γίνει πολύ πιο ηλεκτρικός ο ήχος. Έτσι όπως προχώρησε το πράγμα με τη Γεωργία, χρειαζόταν κάτι πολύ πιο ρυθμικό από σκέτες κιθάρες, δηλαδή το ακούγαμε ότι πλέον χρειαζόταν  τύμπανα. Όταν μπήκαν τα τύμπανα, ουσιαστικά εξαφάνισαν τις κιθάρες.
Βαγγέλης Κασβίκης: Και με όλες αυτές τις αλλαγές, σήμερα είναι η πρώτη φορά που θα παίξουν όρθιοι.

Music Corner: Η κυκλοφορία ενός δίσκου πλέον αποφέρει ελάχιστο κέρδος στον καλλιτέχνη. Εσείς με ποιο κόστος μπαίνετε σ’ αυτή τη διαδικασία;
Πάνος Τομαράς: Το καλό στη δική μας περίπτωση είναι ότι επειδή ο δίσκος είναι ζωντανός και γράψαμε σε μια μέρα, μειώθηκε πολύ το κόστος του. Ουσιαστικά υπήρχαν μόνο τα έξοδα της κοπής και των εξωφύλλων.
Άδωνις Γουλιέλμος: Ένας δίσκος φαντάζει σαν άπειρες ώρες μίξης, mastering και γενικά studio. Εμείς και στους δύο δίσκους, επειδή ηχογραφήθηκαν ζωντανά, ουσιαστικά γράψαμε σε μια μέρα.
Πάνος Τομαράς: Δε μπορείς όμως να κάνεις διαφορετικά. Κάποια στιγμή ο δίσκος πρέπει να βγει. Έχοντας κάνει εσύ όμως την παραγωγή και πουλώντας το δίσκο στα live σου, είναι ο μοναδικός τρόπος να κάνεις μια κάποια απόσβεση. Οπότε όταν δεν έχεις τόσο μεγάλο κόστος παραγωγής, όπως δεν είχαμε κι εμείς, δεν είναι τόσο ασύμφορο. Και σίγουρα αυτό δεν είναι λόγος για να μη το κάνεις, σε δυσκολεύει μεν, αλλά πως αλλιώς θα μάθει ο κόσμος τη δουλειά σου;
Άδωνις Γουλιέλμος: Πλέον οι δίσκοι πωλούνται πολύ πιο δίσκολα. Δεν υπάρχουν μεγάλα δισκοπωλεία, και γενικά είναι δύσκολο να πάει ο άλλος να δώσει λεφτά για να πάρει ένα cd, ακόμα κι ενός πολύ γνωστού καλλιτέχνη. Το κατεβάζεις απ’ το internet πολύ εύκολα.
Sugahspank: Οι περισσότεροι πια έχουν σταματήσει και το cd player. Μ’ ένα laptop και καλά ηχεία έχεις πια το ίδιο αποτέλεσμα, το cd είναι μόνο για το αμάξι, για όσο καιρό είναι ακόμα γιατί κι αυτό πάει να καταργηθεί.
Πάνος Τομαράς: Γι’ αυτό υπάρχει πάλι αυτή η στροφή στο βινύλιο. Γιατί αυτός που θέλει να ακούσει καλά, θα επιλέξει το βινύλιο και όχι το cd. Το cd ξεπεράστηκε πολύ γρήγορα, ήταν ένα μέσο πολύ φτηνό στην παραγωγή, το οποίο πουλήθηκε πολύ ακριβά. Και εμάς ο στόχος μας είναι το βινύλιο.

Music Corner: Τελικά ο καλλιτέχνης πως βιοπορίζεται;
Άδωνις Γουλιέλμος: Κυρίως από άλλες δουλειές. Είναι ελάχιστοι αυτοί που μπορούν να ζήσουν –οριακά– από αυτό.
Παυλέας: Υπάρχουν δύο μουσικοί που γνωρίζω ότι ζουν απ’ αυτό αλλά παίζουν π.χ. σ’ όλες τις τζαζ  μπάντες, έχουν 1-2 live σχεδόν καθημερινά.
Γιώργος Κούτρας: Τι ορίζοντα μπορεί να έχει όμως κάτι τέτοιο; Μια διετία στην καλύτερη περίπτωση. Εκτός αν παίζεις σε κάποια πολλή μεγάλη ορχήστρα, οπότε εκεί ίσως είναι κάπως καλύτερα τα πράγματα.
Πάνος Τομαράς: Σίγουρα ο λόγος για να γίνεις μουσικός, δεν είναι για να βγάλεις λεφτά, αλλιώς θα γινόσουν κάτι άλλο, θα γινόσουν δικηγόρος. Ειδικά αν κινείσαι σε μη mainstream χώρους.

Music Corner: Και η mainstream μουσική έχει πέσει τα τελευταία χρονια; Δεν ξέρω αν είναι συνέπεια τάσης ή κρίσης, αλλά κι εκεί πλέον είναι πιο δύσκολα.
Άδωνις Γουλιέλμος: Ναι γιατί τώρα με την κρίση, ο άλλος θα πάει να δει κάτι το οποίο πραγματικά γουστάρει. Γι’ αυτό έχουν πέσει τα σκυλάδικα ή οι pop μπάντες, σχήματα που καναν αρπαχτές. Ο κόσμος πια θα επιλέξει τι θα πάει να δει, ένα πράγμα και συγκεκριμένο. Όταν το μεροκάματο έχει φτάσει 17€ το 10ευρο του δε θα το δώσει όπου να ‘ναι. Απ’ τη μία είναι δύσκολο να επιβιώσεις, απ’ την άλλη αν επιβιώσει κάτι κάνεις καλά.

Music Corner: Έχετε παρατηρήσει αλλαγές τα τελευταία χρόνια;
Βαγγέλης Κασβίκης: Είναι λιγότερος ο κόσμος αλλά καλύτερος. Μπορεί να παίζαμε παλιότερα σε ένα χι χώρο που να γινόταν χαμός αλλά έρχεται επιλεγμένα, δεν έτυχε στο live, και έτρωγε- φώναζε –μιλούσε και οι άλλοι παίζανε.
Πάνος Τομαράς: Πάντως μέσα στην κρίση, θα βρεις πάρα πολλές μπάντες οι οποίες παίζουν καλά, κινούνται, το κυνηγάνε και τις επιλέγει και ο κόσμος, γιατί όπως και στην πολιτική έτσι και στη μουσική υπάρχει μια «Εθνική Ελλάδος» καλλιτεχνών την οποία πια το κοινό θεωρεί «μνημονιακή» και ψάχνει το καινούριο.
Γιώργος Κούτρας: Πάντος για τη στροφή του κόσμου σε νέες μουσικές, το internet έχει παίξει το σημαντικότερο ρόλο. Θυμάμαι όταν στήναμε τη μπάντα, τότε ήταν στα πάνω του το MySpace και ακόμα και μουσικοί τότε δεν ήξεραν τι είναι η gypsy jazz, φαινόταν σαν κάτι πολύ εξωτικό και περιέργο. Ξαφνικά έσκασαν άπειρα πράγματα, βρίσκεις ελληνική μπάντα που παίζει χαβανέζικα. Στο internet υπάρχει πολύ υλικό, και για να ακούσει ο ακροατής, αλλά εκπαιδευτικό υλικό το οποίο υπάρχει προσβάσιμο, ελεύθερα και τζάμπα για το μουσικό, για να έρθει πολύ εύκολα σε επαφή με κάτι διαφορετικό. Πιο πριν έπρεπε να αγοράσεις cd για να ακούσεις κάτι, πόσα cd θα αγόραζες, πόσες φορές θα δοκίμαζες; Μ’ ένα κλικ, ακόμα και το πιο κουφό στυλ π.χ. metal reggae εμφανίζεται μπροστά σου.

Music Corner: Υπάρχει όμως και η αντίθετη άποψη, ότι με τόση πολλή και εύκολα προσβάσιμη πληροφορία, χάνεσαι μέσα σε αυτή και τελικά κατεβάζεις τόνους μουσική που δε θα ακούσεις ποτέ.
Γιώργος Κούτρας: Αυτό ισχύει, τίποτα δεν είναι παράδεισος, αλλά τώρα με ένα κλικ μπορείς να επιλέξεις ένα τόνο από βιβλία που κάποτε ήταν δυσεύρετα, να μάθεις τα ακορντάκια, κι είσαι έτοιμος. Δώσε τέχνη και γνώση στο λαό. Αυτό αν το καλοσκεφτείς, είναι επανάσταση.
Άδωνις Γουλιέλμος: Αν το καλοσκεφτείς, ο καθένας μπορεί να το χρησιμοποιήσει όπως θέλει. Άλλος θα αποθηκεύσει 5000 giga που δε θα ακούσει ποτέ και άλλος θα το χρησιμοποιήσει υπέρ του.
Sugahspank: Και πλέον μιλάμε για ένα πιο ακομπλεξάριστο κοινό. Παλιά αν δεν είχε μια ταμπέλα δεν ήξερε πως να κινηθεί, ο τζαζ, ο κλασσικός, ο μεταλλάς κλπ. Πλέον αυτό έχει αλλάξει και είναι και οι ίδιοι πιο απελευθερωμένοι.!

Περισσότερες φωτογραφίες του MusicCorner από τo live!

*** Απαγορεύεται αυστηρά η αναδημοσίευση υλικού γραπτού ή φωτογραφιών, χωρίς την άδεια του Music Corner…