Γράφει ο Τάσος Κριτσιώλης
“Η σημασία αυτής της στήλης του musiccorner είναι ακριβώς ότι λέει ο τίτλος της: “Αφιερωμένη εξαιρετικά” σε ανθρώπους που προσέφεραν στο ελληνικό τραγούδι, αλλά μένοντας ηθελημένα στην “οπισθοφυλακή” και χωρίς ποτέ να ζητήσουν κάτι περισσότερο από το να κάνουν αυτό που αγαπούσαν.
Η δουλειά τους περιορίστηκε στην πίστα, στο στούντιο, στη γραφή μουσικής και στίχου και πουθενά αλλού. Άλλοι έκαναν μεγάλη επιτυχία, άλλοι μικρότερη. Άλλοι συνεχίζουν την πορεία τους και παλεύουν, άλλοι έχουν αποχωρήσει. Άλλοι έχουν φύγει από τη ζωή.
Όμως, όλοι τους ανεξαιρέτως έβαλαν το δικό τους λιθαράκι στην ελληνική μουσική σκηνή και δικαιούνται αυτό που τους προσφέρουμε: Μια γωνιά “αφιερωμένη εξαιρετικά”…!
———————————————————–
Άραγε, μπορεί ν’ αποκαλείται «ιστορική» και «θρυλική» μια συνεργασία ενός συνθέτη και μιας ερμηνεύτριας, η οποία δισκογραφικά δεν ξεπερνά τα 20 τραγούδια; Ναι, όταν γράφει ο Γιάννης Σπανός για τη φωνή της Βίκυς Μοσχολιού κι όταν τα περισσότερα από τα «διαμάντια» που μοιράστηκαν, ήταν, είναι και θα παραμείνουν διαχρονικά, για να δίνουν εσαεί το φως και το χρώμα τους στην ελληνική μουσική…
Τούτη την κοινή πορεία τους στις 33 στροφές θα παρουσιάσουμε σήμερα, για να θυμηθούμε σπουδαίες κι αξέχαστες στιγμές που μας χάρισαν ο δημιουργός και η αξέχαστη ερμηνεύτρια, οι οποίες δυστυχώς έχουν περάσει ανεπιστρεπτί…
«Μια Κυριακή» κι ένα «Σαββατόβραδο»…
Από τα μέσα της δεκαετίας του ’60 και μετά, ο Γιάννης Σπανός υπήρξε ο κατ’ εξοχήν συνθέτης του «Νέου Κύματος», γράφοντας πολλά, όμορφα και σε μεγάλο βαθμό πασίγνωστα τραγούδια για τους κύριους ερμηνευτές του είδους (Χωματά, Αρλέτα, Βιολάρης κ.α.). Το αποκορύφωμα της ενασχόλησής του μ’ αυτό, ήταν οι δύο «Ανθολογίες» του το 1967 και το 1968, μελοποιώντας σπουδαίους Έλληνες ποιητές.
Κάπου εκεί, υπογράφει συμβόλαιο αποκλειστικής συνεργασίας με την -ακόμα πανίσχυρη- Columbia του Τάκη Β. Λαμπρόπουλου. Είναι η εποχή που ο Λευτέρης Παπαδόπουλος για τον «πειράξει», θα του πει ότι δε μπορεί να γράψει λαϊκά τραγούδια. Ο Σπανός δεν αφήνει αναπάντητη την «πρόκληση»: «Φέρε μου στίχους εσύ και θα δεις αν μπορώ ή όχι»…
Πράγματι, ο «πρόεδρος» θα του δώσει και πάνω σ’ αυτούς θα στηριχτεί η πρώτη ολοκληρωμένη δουλειά του στη νέα εταιρεία, με αμιγώς λαϊκά κομμάτια. Πρόκειται για το άλμπουμ «Μια Κυριακή» που κυκλοφορεί την άνοιξη του 1969 και σημειώνει μεγάλη επιτυχία, με ερμηνευτές το «βαρύ πυροβολικό» της Columbia: Γρηγόρης Μπιθικώτσης, Σταμάτης Κόκοτας και Βίκυ Μοσχολιού, ενώ δίνει το παρών κι ένας νέος τραγουδιστής που όμως δεν είχε συνέχεια, ο Χρήστος Εμμανουήλ.
Έτσι λοιπόν, ξεκινά η συνεργασία του συνθέτη με την αξέχαστη ερμηνεύτρια, η οποία συμμετέχει με τέσσερα τραγούδια: «Ξέχασες» (Κ. Κωτούλα), «Μπρος στο μπαλκόνι σου» (Γ. Παπαστεφάνου) και με στίχους Λευτέρη Παπαδόπουλου «Παίρνει τους δρόμους η καρδιά» και «Τι σου ‘φταιξαν τα νιάτα μου», το οποίο ακούστηκε και πιο πολύ.
Ακριβώς ένα χρόνο αργότερα, ο Σπανός θα ετοιμάσει το δεύτερο «μεγάλο» δίσκο του στην Columbia, με τον Παπαδόπουλο να τον υπογράφει ολόκληρο στιχουργικά. Είναι «Το Σαββατόβραδο», με βασικούς ερμηνευτές και πάλι τον Κόκοτα και τη Μοσχολιού και τη συμμετοχή του νεαρού Μανώλη Μητσιά, που βρισκόταν στο ξεκίνημα της σπουδαίας καριέρας του.
Η Βίκυ και πάλι ερμηνεύει τέσσερα τραγούδια, με πασίγνωστα τα «Ξύπνησε η πόλη» και «Τα χέρια», ένα πραγματικά συγκλονιστικό κομμάτι. Επίσης, την ακούμε στα «Το γράμμα» και «Πειραιωτάκι».
Πόσοι «Άνθρωποι μονάχοι, κάτω απ’ τη μαρκίζα»…
Η συμμετοχή της Μοσχολιού στο «Σαββατόβραδο» ήτανε και η τελευταία της πρώτης φάσης της συνεργασίας της με την Columbia. Ο Σπανός θα παραμείνει εκεί ως το 1973 οπότε και θα «ανεξαρτητοποιηθεί», παύοντας να δεσμεύεται με αποκλειστικά συμβόλαια με οποιαδήποτε εταιρεία. Έτσι, είναι ελεύθερος να γράφει για όποιον θέλει και όπου θέλει…
Πάντως, η επόμενη συνεργασία του με την ερμηνεύτρια θα καθυστερήσει επτά ολόκληρα χρόνια. Είναι πια φθινόπωρο του 1977, όταν θα μπούνε στο στούντιο για την πρώτη και μοναδική ολοκληρωμένη δισκογραφική δουλειά τους, κατόπιν πρότασης του παραγωγού της Βίκυς, Γιώργου Μακράκη. Ο δίσκος θα κυκλοφορήσει προς τα τέλη Οκτωβρίου, με τίτλο «Η Βίκυ Μοσχολιού τραγουδά Σπανό» και θα βγάλει ορισμένες από τις μεγαλύτερες και πιο διαχρονικές επιτυχίες στην καριέρα αμφοτέρων.
Κορωνίδα αυτών, φυσικά το «Άνθρωποι μονάχοι», ένα από τα σπουδαιότερα τραγούδια που γράφτηκαν ποτέ στη χώρα μας, με μια συγκλονιστική, μοναδική κι ανεπανάληπτη ερμηνεία από τη Μοσχολιού, η οποία μάλιστα έγινε κατά τη διάρκεια της πρόβας. Ήταν όμως τόσο «γεμάτη», που ο συνθέτης ζήτησε να μπει αυτή στο δίσκο κι έτσι, έχουμε ένα τραγούδι ερμηνευμένο «μια κι έξω»…
Στον ίδιο «παρονομαστή» θα βάλουμε και το «Κάτω απ’ τη μαρκίζα», το οποίο μέχρι και τώρα ακούγεται σε διάφορες επανεκτελέσεις, χωρίς όμως κάποια απ’ αυτές έστω να πλησιάζει την αντίστοιχη της αξέχαστης ερμηνεύτριας. Ακόμα κι όταν ηχογραφήθηκε με τη φωνή της Χαρούλας Αλεξίου, το 1992…
Από εκεί και πέρα, πολύ γνωστά κι αγαπημένα είναι τα «Ναύτης βγήκε στη στεριά» (που δεν άρεσε στη Μοσχολιού όταν το άκουσε για πρώτη φορά, αλλά στη συνέχεια το λάτρεψε…) και «Σ’ ένα εξπρές», ενώ εξαιρετικές στιγμές είναι και τα «Η ξένη πόλη», «Πέφτει μια βροχή» και «Είπα κι εγώ»…
Δυστυχώς, αυτή ήταν η τελευταία δισκογραφική συνεργασία της Βίκυς Μοσχολιού με το Γιάννη Σπανό. Ωστόσο, η σχέση τους διατηρήθηκε πολύ φιλική μέχρι το τέλος της ζωής της, ενώ συναντήθηκαν τη χειμερινή περίοδο 2002-2003 στη μουσική σκηνή «Εποχές», χαρίζοντας στο κοινό βραδιές γεμάτες υπέροχα ελληνικά τραγούδια…
————
*** Απαγορεύεται αυστηρά η αναδημοσίευση υλικού, χωρίς την άδεια του Music Corner…