Γράφει ο Γιάννης Μαυρόπουλος
Η στιγμή που πρέπει να αποχαιρετήσεις κάποιον δεν είναι πάντα τόσο εύκολη. Είτε μιλάμε για άτομο που γνωρίζεις χρόνια και ζεις καθημερινά δίπλα του, είτε απλά για έναν καλλιτέχνη που οι περισσότεροι άνθρωποι του ΣΗΜΕΡΑ δεν έχουν ιδέα ποιος είναι. Γιατί, ελάτε τώρα. Σίγουρα έχουν ακούσει ή -ποιος ξέρει;- μπορεί να έχουν χορέψει στον ρυθμό του μυθικού τραγουδιού στριπτίζ (έτσι αρέσκονται να το βαφτίζουν) που είδαν στο «9 ½ εβδομάδες». Η ταινία έγινε γνωστή από έναν άνθρωπο που σήμερα νικήθηκε από τον καρκίνο (ακόμα ένας, δυστυχώς), αλλά προηγουμένως άφησε πίσω του σπουδαίο έργο. Αλλά δεν θα θυμόμαστε τον Joe Cocker μόνο για το “You Can Leave your Hat on”.
Γεννημένος στις 20 Μαΐου του 1944 στο Σέφιλντ , ο Joe Cocker δεν αποτελεί την περίπτωση «ροκάκιας όλη μέρα». Δεν ήταν γνωστός στον κόσμο με τον γενικότερο όρο του «ροκάκια». Υδραυλικός στο επάγγελμα, έκανε απότομο ξεπέταγμα και έγινε γνωστός στο ευρύ κοινό από το πουθενά, ίσως στην πιο σημαντική στιγμή της rock ‘n’ roll μουσικής. Το 1968 τον βρίσκει στην πρώτη θέση των billboards στην Αμερική με το cover των Beatles “With a little help from my friends”. Έναν χρόνο μετά, τον Αύγουστο του 1969, βρισκόμαστε στο Woodstock. Ανάμεσα στους Jimmi Hendrix, Santana, The Who είναι και ένας νεαρός με φαβορίτα που φτάνει μέχρι το σαγόνι, και καθηλώνει το κοινό. Το νερό είχε μπει για τα καλά στο αυλάκι.
Αλλά αυτή δεν ήταν η πρώτη φορά που ο Joe Cocker ερχόταν σε επαφή με τη μουσική. Το 1961 ακολουθεί τον Vance Arnold στους “Avengers” όπου παίζουν σε διάφορες παμπ στο Σέφλιντ, με σημαντικότερη στιγμή τη συνεργασία τους με τους Rolling Stones στο Sheffield City Hall το 1963. Ο Cocker συμμετείχε σε άλλες δύο μπάντες: “The Grease Band” (1966-1969) και “Mad Dogs and Englishmen” (1969-1971), όπου συνεργάστηκε με τον Chris Straiton, τον Tommy Eyre, τον Leo Russel, τη Rita Coolidge και την Claudia Lennear. Συνέχισε μόνος του, στους δρόμους, όπου η μουσική έβρισκε ρυθμό, μαζί με τη λιγοστή παρέα του. Τα προβλήματα όμως δεν τον άφηναν ήσυχο. Η σύλληψη του για κατοχή μαριχουάνας το 1972 τον έκανε “Mad Dog”, ενώ, αν και κατάφερε να κόψει την ηρωίνη, τα ναρκωτικά είχαν αφήσει κατάλοιπα στο ταλαιπωρημένο σώμα του.
Η βραχνή και βαθιά συναισθηματική φωνή του, καθώς και οι σπασμωδικές κινήσεις του σώματός του ήταν το σήμα κατατεθέν του. Στο πέρασμα των χρόνων έγραψε μερικά εξαιρετικά τραγούδια, όπως τα “You are so beautiful”, “Summer in the City”, “Unchain my Heart” και φυσικά το “You Can Leave your Hat on”. Κάθε του επιτυχία όμως επισκιαζόταν από τα προβλήματα με το αλκοόλ. Ο δυνατός του χαρακτήρας ωστόσο δεν τον άφησε να λυγίσει.
Λίγα πράγματα άφησε να βγουν παραέξω για την προσωπική του ζωή, καθώς ο έρωτάς του έβρισκε αυτά που ζητούσε μέσα από τη μουσική. Τον Οκτώβριο του 1987 παντρεύτηκε την ηθοποιό Pam Baker, ύστερα από μια τυχαία γνωριμία τους στην Santa Barbara.
Προσωπικά, δεν βλέπω μια τεράστια απώλεια για την μουσική, όπως δήλωσε ο μάνατζέρ του, Bill Marshall. Αυτά είναι για τους τύπους. Άλλωστε οι άνθρωποι γίνονται ήρωες στα μάτια μας μόνο αν πάθουν κάτι σοβαρό. Τότε αφήνουμε να ξεχειλίσει απλόχερα η ανθρωπιά μας. Σήμερα έφυγε ένας άνθρωπος ρομαντικός. Και αυτό είναι πιο πάνω και από κάθε τραγούδι που έγραψε και από κάθε άλμπουμ που κυκλοφόρησε. Γιατί μέσα σε τρεις σειρές εξήγησε με πολύ απλά λόγια την αγάπη:
“You are everything I hope for
You are everything I need
You are so beautiful to me”
*** Απαγορεύεται αυστηρά η αναδημοσίευση υλικού γραπτού ή φωτογραφιών, χωρίς την άδεια του Music Corner…