Φωτορεπορτάζ: Ματίνα Φουντούλη
Ναι, ναι, καλά το λέει ο τίτλος. Καλοκαιρινή διάθεση λίγο πριν από τη μεγαλύτερη νύχτα του έτους. Όχι ότι και ο καιρός δεν βοηθούσε, βέβαια. Αλλά η μουσική ήταν αυτή που έπαιξε τον πρώτο ρόλο σε αυτή τη διάθεση εκείνο το βράδυ Παρασκευής. Πάμε όμως να το πιάσω από την αρχή, γιατί μάλλον κάπου χάθηκα στις σκέψεις μεταξύ φοίνικα, αμμουδιάς και μπύρας στην παραλία.
Με την Κατερίνα Κυρμιζή και τον Νίκο Γρηγοριάδη λοιπόν, μετά από αρκετό καιρό, και μετά από αρκετές προσπάθειες (μου) να συγχρονιστώ και να πάω επιτέλους να τους ακούσω σε live, βρεθήκαμε στον ίδιο χώρο, σε έναν νέο, μάλιστα, μουσικό χώρο της Αθήνας, στο Γκάζι, το Μουσικό Κουτί. Ήταν η δεύτερη εμφάνιση των παιδιών εκεί, και θα υπάρχει και συνέχεια όπως φαίνεται με τη νέα χρονιά. Η αρχή ήταν, ομολογώ, λίγο μουδιασμένη και αγχωμένη, όμως δεν πήρε παρά λίγη ώρα και μερικά αγαπημένα τραγούδια μέχρι να ζεσταθούμε για τα καλά, και αυτή η παρέα της Παρασκευής να γίνει ένα και να ανταλλάσει από αστεία μέχρι και… λευκώματα –ναι, λευκώματα, ή αλλιώς το βιβλίο της αγάπης, όπως θα σας το πει η Κατερίνα, για να έχει κάτι να διαβάζει τις κρύες νύχτες του χειμώνα μετά από πολλά χρόνια, στα γεράματα.
Ακόμα ψάχνετε το καλοκαίρι όμως, ε; Λοιπόν, αυτό το έπαθα, όταν άρχισαν –τυχαία ή και όχι– να ακούγονται στη σειρά τραγούδια που μιλάνε για θάλασσα, βαρκούλες του ψαρά, αιγαίο πέλαγος. Και εκεί, κάπως, συνειδητοποίησα, ότι κάθε φορά που βάζω να ακούσω τη μουσική και τα τραγούδια του Νίκου και της Κατερίνας, είτε μιλούν για θάλασσα είτε όχι, έτσι και κλείσω λίγο τα μάτια κι αφήσω τη μουσική να παίζει από πίσω, έχω αυτόματα μεταφερθεί στο νησί –την Ικαρία ή την Ηρακλειά κατά προτίμηση–, Αύγουστο μήνα, με ένα ελαφρύ μελτέμι να ισορροπεί τη ζέστη του μήνα. Και αφού αυτό κατάφερα να το νιώσω αυτό και μια Παρασκευή, Δεκέμβρη μήνα στο κέντρο της Αθήνας, δεν μπορεί, κάτι πραγματικά καλοκαιρινό και αισιόδοξο θα έχει ο ήχος τους!
Μου άρεσε που άκουσα το αγαπημένο και όχι τόσο παιγμένο «Είμαι καλά» από τη «Λάρβα» τους του 2015, όπως και τα «Καινούρια μέρα» και «Λουλούδι της ερήμου» από τον ίδιο δίσκο –ήθελα όμως κι ένα «Χρυσόψαρο», χαρακτηρισμένο ως ΤΟ αγαπημένο πια. Χάρηκα που θυμήθηκα τα «Στην πίσω τσέπη του blue jean», «Παραμυθένια» και «Γυμνή από αγάπη» και ταξίδεψα μερικά χρόνια πίσω στον χρόνο. Χάρηκα περισσότερο με το «Της καρδιάς μου οι κάκτοι», την πρόσφατη κυκλοφορία τους, αλλά και το νέο ότι και άλλα τραγούδια ετοιμάζονται για την κυκλοφορία ενός επόμενου CD.
Γενικά, η βραδιά κύλησε ιδανικά και επιβεβαίωσε αυτό που είχα στο μυαλό μου για τη μουσική τους. Είναι ποπ, και συγκεκριμένα είναι αυτή η κατηγορία που έχω δημιουργήσει εγώ στο μυαλό μου, η λεγόμενη «καλή ποπ», ερμηνευμένη από πολύ καλές φωνές, με ιδιαίτερη ενέργεια επί σκηνής. Θα έλεγα, αν τους πετύχετε κάπου στην πόλη, να μην διστάσετε να μπείτε να τους ακούσετε. Θα σας παρασύρουν κι εσάς σε μια παραλία, δίπλα στην αγαπημένη σας θάλασσα, ακόμα κι αν έξω από το παράθυρο, εκείνη τη στιγμή, πέφτει πυκνό χιόνι.
*** Απαγορεύεται αυστηρά η αναδημοσίευση υλικού γραπτού ή οπτικού, χωρίς την άδεια του Music Corner…