28/3/2014
Γράφει ο Κωνσταντίνος Πετρόπουλος
www.musiccorner.gr
Προχθές το πρωί αφού, περίμενα κανένα μισάωρο στη στάση, επιβιβάστηκα επιτέλους στο αστικό λεωφορείο. Μετά από μερικές στάσεις μπήκαν στο λεωφορείο δύο κυρίες, πεπερασμένης ηλικίας θα έλεγα, και κάθισαν δίπλα μου. Περιττό να πω πως δεν σταμάτησαν να μιλάνε από την πρώτη μέχρι την τελευταία στιγμή. Εγώ δεν έδινα σημασία στο τι έλεγαν αλλά εκ των υστέρων λέω ‘’κρίμα’’, πρέπει να έχασα πολλά καλά!!
Τη μια φορά λοιπόν που ‘’έπιασε’’ το αυτί μου τον μεταξύ τους διάλογο, η μια κυρία έλεγε με καμάρι και υπερηφάνεια στην άλλη… ‘’Εμένα όλες μου οι ανιψιές και τα εγγόνια είναι γιατροί… και η τελευταία ειδικεύεται τώρα’’!! (Πρώτο σύμπτωμα της κοινωνίας μας. Να γίνουν τα παιδιά μας γιατροί, δικηγόροι και ότι άλλο θέλουμε εμείς.. απλά για να ‘’κοκορευόμαστε’’ στο λεωφορείο. Δεν μας νοιάζει αν το παιδί μας είναι ευτυχισμένο με αυτή τη δουλειά). Και συνεχίζει η εν λόγω κύρια… ‘’Θα σου πω εγώ τι να φάρμακο να πάρεις… με τόσους γιατρούς στο σόι έχω μάθει τα πάντα’’. (Νομίζει πως τα έχει μάθει και αυτό είναι το δεύτερο σύμπτωμα της κοινωνίας μας στο οποίο θα σταθούμε. Γιατί σ’ αυτή τη χώρα είναι όλοι παντογνώστες και καλύτεροι από το διπλανό τους.) Αμ δεν είναι έτσι κυρία μου… εγώ που βλέπω Grey’s anatomy θα κάτσεις να σε εγχειρήσω επειδή τα έχω μάθει όλα;;;
Για να μη λέμε μόνο για τους άλλους, το ίδιο κάνουν κι οι θείες μου και η γιαγιά μου. Ξέρουν τι έχεις, τι φάρμακο χρειάζεσαι.. και όταν τους πεις ‘’μα ο γιατρός μου είπε αυτό.’’ Σου απαντάνε ‘’Τι ξέρει κι ο γιατρός;;; 30 χρονών παιδί.. εμείς τα έχουμε φάει με το κουτάλι κάτι τέτοια’’. Απάντησε τους μετά. Παρ’ όλα αυτά γιαγιά σε αγαπώ.. μη μου κόψεις το χαρτζιλίκι.
Το συγκεκριμένο φαινόμενο βέβαια συναντάται σε πάσης φύσεως θέματα, όχι μόνο ιατρικά. Τώρα με την τηλεόραση δε και τα διάφορα show έχουμε εξελιχθεί. Ξέρεις τι είναι να βλέπεις ‘’Τhe voice’’ αμέριμνος και να πεταχτεί η μάνα σου με το θεϊκό σχόλιο ‘’Δεν μ’ άρεσε αυτή… φάλτσαρε λίγο στις ψηλές της’’. Μετά από αυτό σηκώνεσαι και πηγαίνεις για μπύρα. Να τα πεις κάπου να ξεσκάσεις. Και σκέφτεσαι μήπως να βάζαμε για κριτές τις μανάδες μας.
Γιατί το άλλο που το βάζετε;; μάθαμε και το τριπλό axel και κρίνουμε κιόλας. Όχι Axl Rose από τους Guns n’ Roses (είδατε πως πέρασα έξυπνα στο κείμενο και το μουσικό στοιχείο ε; γιατί μην ξεχνάτε είμαστε musiccorner) Το τριπλό axel λέω.. τη φιγούρα στο καλλιτεχνικό πατινάζ. Αυτή που πριν το dancing on ice την ήξερε μόνο ο Κωστάλας. Και τώρα η κυρά Μαριγώ που πλένει τα πιάτα κρίνει αν ήταν καλή η φιγούρα.
Για το τέλος άφησα τρία κλασσικά θέματα. Κυνήγι, Ποδόσφαιρο, Πολιτική. Αυτά τα τρία συζητιούνται κυρίως στο καφενείο. Όποιος δεν έχει περάσει ώρες μέσα σε καφενείο χωριού συγκεκριμένα (όχι οποιοδήποτε καφενείο) χάνει. Εκεί θα ακούσεις τα πάντα. ‘’Τι να μας πεις κι εσύ ρε;; εγώ τις προάλλες πέτυχα 5.000 ορτύκια.’’ Το λένε και το πιστεύουν γι αυτό και μόνο εγώ τους θαυμάζω. Στο ποδόσφαιρο;; όλοι Διακογιάννηδες. ‘’Τι κάνει ρε παιδιά αυτός ο Μessi. Βγάλ’ τον έξω. Να με έβλεπες εμένα στα 20 μου έκανα για δέκα Messi.’’ Πάω στοίχημα πως οι 9 στους 10 δεν ξέρουν να κλωτσήσουν μπάλα. Και τέλος στην πολιτική δίνουν ρέστα. Την ώρα που παίζουν πρέφα με τον ελληνικό καφέ τους έχουν βρει λύσεις για το Κυπριακό, για το χρέος, για την κρίση. Δώστε τη διακυβέρνηση της χώρα στο μπάρμπα Γιώργο παιδιά.
Βέβαια αυτός ο κατάλογος δεν τελειώνει ποτέ. Μπορείτε να προσθέσετε όποιο θέμα θέλετε αλλά τα άρθρο πρέπει να τελειώσει κάποια στιγμή. Ήδη είπα πολλά. Απλά πιστεύω αν ήμασταν λιγότερο εγωιστές, ισχυρογνώμονες και ξεροκέφαλοι και αντί αυτών συζητούσαμε περισσότερο, θα είχαμε λύσει πολλά από τα προβλήματά μας. Και ας αρχίσουμε από το κοντινό μας περιβάλλον.
Υ.Γ. Για να μην νομίζετε πως μόνο κρίνω… δεν βγάζω ούτε τον εαυτό μου απ’ έξω. Εγώ είμαι από τους πρώτους… ‘’ξερόλες’’ και ‘’ξεροκέφαλους’’.