Η Λαμπρινή Καρακώστα, που γνωρίσαμε κυρίως μέσα από τη συνεργασία της με τον Σωκράτη Μάλαμα, αλλά και με πολλούς άλλους καταξιωμένους καλλιτέχνες, μας συστήθηκε το 2019 και ως τραγουδοποιός, μέσα από τον πρώτο της προσωπικό δίσκο, με τίτλο “Ακούγομαι”.
Τον Φεβρουάριο η Λαμπρινή επέστρεψε με τα Αυτόγραφα, αυτή τη φορά νιώθοντας την ανάγκη να ενωθεί, να πιαστεί χέρι – χέρι, να κάνει παρέα, να συνομιλήσει με άλλους τραγουδοποιούς.
Εκφράζοντας το θαυμασμό της και το αίσθημα ταύτισης με ταλαντούχους δημιουργούς της δικής της γενιάς, αλλά και παλιότερους, πολύ αγαπημένους της, η Λαμπρινή τους ζητάει
να της δώσουν μια δημιουργία τους, ένα… αυτόγραφο, και τους προσκαλεί σε μια μουσική συνάντηση.
Μετά τον πρώτο της καλεσμένο, τον τραγουδοποιό Ορέστη Ντάντο και την “Ανηφοριά” του, σειρά έχουν “Τα Σύνορα Του Κόσμου“, ένα αμιγώς παραδοσιακό τραγούδι, σε στίχους και μουσική του Γιάννη Παπαγεωργίου.
Σε μια εποχή αρκετά μοναχική, όπου ο καθένας αναζητά και ορίζει το δρόμο του, η Λαμπρινή νιώθει την ανάγκη να επιστρέψουμε στις παρέες. Μέσα από το μοίρασμα, τα μονοπάτια πληθαίνουν και η αγάπη πολλαπλασιάζεται.
Από τα δέντρα πιάνομαι
Απ’ τα βουνά κρατιέμαι
Μπρός σ’ ανηφόρια απάτητα
Απ’ την αρχή γεννιέμαι
Σε μονοπάτια αδιάβατα
Βρίσκω τη λύτρωση μου
και στ’ ουρανού τα χρώματα
Ξοδεύω τη ζωή μου
Μέσα σε λίμνες χάνομαι
Σε θάλασσες ξενιέμαι
Ωκεανούς απέραντους
Διψώ και τυραννιέμαι
Μέσα σε βάρκες με κουπιά
Γυρνάω τις φεγγαράδες
και στου βυθού τα κύματα
Φτιάχνω όμορφες καντάδες
Τις πολιτείες βαρέθηκα,
Τα πλούτη τους ανθρώπους,
Που σιωπηλοί γυρεύουνε
Να βρουν το λυτρωμό τους
Πόσα καράβιαα μίσεψαν
Στη μέση του πελάγους
Πόσες ψυχές γλυστρήσανε
Στη πίσσα της ασφάλτου
Γυρεύω την αλήθεια μου
Στα σύνορα του κόσμου
Μήπως και βρώ τα βήματα
Μήπως και βρώ το φως μου
Γύρω μου χίλια πρόσωπα
Μα εγώ βαδίζω μόνος
Αφού ότι ερωτεύτηκα
Μου το κλέψε ο χρόνος
Τις πολιτείες βαρέθηκα,
Τα πλούτη τους ανθρώπους,
Που σιωπηλοί γυρεύουνε
Να βρουν το λυτρωμό τους
Πόσα καράβιαα μίσεψαν
Στη μέση του πελάγους
Πόσες ψυχές γλυστρήσανε
Στη πίσσα της ασφάλτου