Μπορεί να περνάμε ένα δύσκολο καλοκαίρι αλλά υπάρχουν ακόμα πράγματα που μπορούν να το κάνουν ξεχωριστό. Μια βόλτα, μικρές αποδράσεις, ο ήλιος και τραγούδια σαν το “Όλο αυτό”, του Lexxman που έρχονται για να σε σπρώξουν μακριά από την γκρίνια και τη μιζέρια.
Ο Αλέξανδρος Λίγγρης (aka Lexxman), αποφεύγει την εύκολη γκρίνια και με αρκετό ρομαντισμό, τρυφερότητα και καθαρό βλέμμα, περιγράφει όσα ζούμε, αφαιρώντας κάθε γκρίζα σκιά, γιατί “έχει λιακάδα κι απ όσο ξέρω δεν κοστίζει”.
Ο Lexxman συγκέντρωσε φέτος ενθουσιώδη σχόλια με το album του “Μάθε να ζεις”, δέκα μικρές, προσωπικές αλλά και δικές μας ιστορίες που ξεκινάνε από το σκοτάδι και συχνά οδηγούν στο φως.
Hip hop beats της old school σχολής, με περάσματα από 70’s rock, dub και electronica συνθέτουν ένα μουσικό μωσαϊκό που άλλοτε κινείται σε χαλαρούς τόνους και άλλοτε δονείται από δυνατό μπάσο και τύμπανα.
Το album είναι μια εντελώς προσωπική κατάθεση του Lexxman, που έχει γράψει μουσική και λόγια και είναι υπεύθυνος για την παραγωγή, με τη βοήθεια του Δημήτρη Καλούση, που έκανε τις μίξεις.
Σκηνοθεσία: Lexxman
Κάμερα: Lexxman, Δ. Αθανασάκου, Α. Πατρικίου
CREDITS:
Στίχοι/Ερμηνεία: Lexxman
Μουσική Σύνθεση: Lexxman
Μουσική Παραγωγή: Lexxman, Δημήτρης Καλούσης
Μίξη: Δημήτρης Καλούσης
Mastering: Νίκος Λάβδας στο Kiwi studio
Album Art: Soteur
Επιμέλεια Παραγωγής: Δ.Αθανασάκου, Sneeky Rad Squad
Όλο αυτό δεν αρκεί και δεν μπορεί
Να μας κρατήσει στη γη
Πάμε μια βόλτα μαζί
Έχει λιακάδα, κι έχει τελειώσει η εβδομάδα
Όλο αυτό δεν αρκεί και δεν μπορεί
Να μας κρατήσει στη γη
Είμαστε πάλι άφραγκοι
Έχει λιακάδα, κι απ’ όσο ξέρω δεν κοστίζει
Δεν ακούω πια ειδήσεις το ‘χω λύσει με τις κρίσεις
Παθαίνω πάνω από δέκα μόνο μου αν μ ’αφήσεις
Γιατρέ μου κράτα βερεσέ και μη μου κόβεις αποδείξεις
Όλοι έχουμε ένα χρέος, εξαρτάται πώς θα το μετρήσεις
Πιο άχρηστοι από ποτέ και σιγοβράζει το ηφαίστειο
Μιζέρια, φόβος κι ένα φρέντο μέτριο
Είναι όλοι έξαλλοι, ακόμα ψάχνουν τον υπαίτιο
Μετά ξεχνιούνται και χορεύουνε στο Σύνταγμα ζεϊμπέκικο
Κλείνω τ’ αυτιά μου στις μίζερες φωνές
Κλείνω την πόρτα στις ενοχές του χθες
Ο κόσμος μου λέει είσαι τρελός
Που πας, δεν είναι τώρα ο καιρός
Θα φας τα μούτρα σου είσαι χαζός
Μόνος στο δάσος και ο λύκος τρομερός
Μα εγώ δεν είμαι η κοκκινοσκουφίτσα
Αρπάζω τη ζωή απ’ τα μαλλιά και μια βαλίτσα
Όλο αυτό δεν αρκεί και δεν μπορεί
Να μας γαμάει τη ζωή
Λες να ‘χουμε κουραστεί
Το αποκλείω, αφού το πάρτι τώρα αρχίζει
Όλο αυτό δεν αρκεί και δεν μπορεί
Να μιζεριάζεις κι εσύ
Εσύ που ‘σαι δυνατή
Χαμογελάς, κι είμαστε ομάδα που κερδίζει
Δεν ακούω πια ειδήσεις δεν διαβάζω αναλύσεις
Unfollow ακτιβιστές του καναπέ με παρορμήσεις
Ιδεολογικές, φιλελέ με τα λεφτά του πατρός
Έχεις μάθει μόνος σου να τα τρως
Αριστερέ με τον παρωχημένο λόγο
Πιο γραφική από σένα ίσως η ακρόπολη μόνο
Δεν μπαίνω καν στον κόπο να εκνευριστώ
Έχω μάθει, δεν ελπίζω κι έτσι δεν θα απογοητευτώ
Το ηθικό δεν πέφτει όμως,
Θα πάρω το αυτοκίνητο κι όπου με βγάλει ο δρόμος
Γελάω δυνατά όπως φεύγω μακριά
Κι αναρωτιέμαι τελικά
Τόσο καιρό τι σκατά έκανα
Η κουβέντα έχει κουράσει το μυαλό μου έχει κάψει
Η ζωή δεν περιμένει την οικονομία να φτιάξει
Μα δεν παίζει δεν θα κλαίω στην γωνίτσα
Αρπάζω τη ζωή απ’ τα μαλλιά και μια βαλίτσα
Όλο αυτό δεν αρκεί και δεν μπορεί
Να μας κρατήσει στη γη
Πάμε μια βόλτα μαζί
Έχει λιακάδα, κι έχει τελειώσει η εβδομάδα
Όλο αυτό δεν αρκεί και δεν μπορεί
Να μας κρατήσει στη γη
Είμαστε πάλι άφραγκοι
Έχει λιακάδα, κι απ’ όσο ξέρω δεν κοστίζει
Όλο αυτό δεν αρκεί και δεν μπορεί
Να μας γαμάει τη ζωή
Λες να ‘χουμε κουραστεί
Το αποκλείω, αφού το πάρτι τώρα αρχίζει
Όλο αυτό δεν αρκεί και δεν μπορεί
Να μιζεριάζεις κι εσύ
Εσύ που ‘σαι δυνατή
Χαμογελάς, κι είμαστε ομάδα που κερδίζει