27/4/2012
www.musiccorner.gr
Γράφει ο Λευτέρης Κατσουλιέρης
Μετά τις πρόσφατες δηλώσεις του Damon Albarn περί του τέλους των Blur και με αφορμή τις σχεδιαζόμενες επανεκδόσεις της δισκογραφίας τους για τα 21 χρόνια ζωής τους (τα μαθηματικά βέβαια δε βγαίνουν αφού κυκλοφόρησαν τον πρώτο τους δίσκο το 1990 και ήταν ανενεργοί από το 2003 ως το2009 αλλά ας μην κολλάμε σε λεπτομέρειες), είπαμε κι εμείς να ρίξουμε μια ματιά στην πορεία τους με 21 τραγούδια που μας έκαναν παρέα αυτά τα χρόνια.
1. She’s so high
2. There’s no other way
Ξεκινώντας ως Seymour το 1989, ο Albarn, o Graham Coxon (κιθάρα, φωνητικά), ο Alex James (μπάσο) και ο Dave Rowntree (ντραμς) άλλαξαν το όνομα του γκρουπ σε Blur όταν υπέγραψαν στη δισκογραφική εταιρία Food το 1990.
Τα δύο πρώτα singles τους (και το ντεμπούτο άλμπουμ Leisure)ήταν στο κλίμα της εποχής καθώς η indie Αγγλία λικνιζόταν στους ρυθμούς της σκηνής του Madchester: ‘60ς μελωδίες, ονειρική ως ελαφρά ψυχεδελική διάθεση το πρώτο, πιο funky το δεύτερο που ήταν το πρώτο Top 10 κομμάτι τους αλλά και η πρώτη από τις πολλές συνεργασίες με τον παραγωγό Stephen Street.
3. Popscene
Η πρώτη λάμψη όμως έσβησε γρήγορα και οι Blur ξαναανακάλυψαν τους εαυτούς τους με το ενεργητικό Popscene, ένας α λα Elvis Costello δυναμίτης με νευρικές κιθάρες, ένα έντονα κυκλικό ριφ στο μπάσο, ξέφρενα ντραμς και δυνατά πνευστά στο ρεφραίν.
4. Advert
Με το Modern Life Is Rubbish του 1993 η στροφή είχε ολοκληρωθεί: οι Blur ενστερνίστηκαν τη Βρετανικότητα τους και με οδηγούς τον Ray Davies και τους Kinks, τον Elvis Costello, τους mods και τον Paul Weller με τους Jam,έκαναν ένα δίσκο 100% αγγλικό, περήφανοι για την καταγωγή τους άλλα και επικριτικοί στη ματιά που έριχναν στη χώρα τους μέσα από τις ποπ βινιέτες τους. Το Modern Life Is Rubbish δεν ήταν μεγάλη επιτυχία αλλά έθεσε τα θεμέλια του ήχου τους για τα επόμενα χρόνια, του ήχου των Blur που αγαπήσαμε δηλαδή.
5. For tomorrow
6. Chemical World
Το δε For Tomorrow μπορεί να γράφτηκε (μαζί με το Chemical World) μετά από παραίνεση της εταιρίας ότι ο δίσκος δεν είχε κάποια ξεκάθαρα singles, παραμένει ωστόσο ένα από τα καλύτερα κομμάτια τους.
7. Girls & boys
Παραδόξως, για να έρθει η περιπόθητη επιτυχία και το hit single, χρειάστηκε ένα διεστραμμένο ντίσκο κομμάτι. Αν αναπνέατε το 1994, θα είχατε σίγουρα πετύχει το Girls & Boys στο ραδιόφωνο, τα μπαρ ή τα κλαμπ και μάλλον το μάτι σας θα είχε πετύχει κάπου το βίντεο κλιπ με την κλασική άσπρη πλαστική καρέκλα Ελληνικής παραλίας.
“Following the herd down to Greece” τραγούδαγε ο Albarn επικρίνοντας την αποκλειστικά ηδονιστική προσέγγιση των συμπατριωτών τους στις διακοπές τους αλλά ούτε αυτοί προσβλήθηκαν ούτε εμείς.
8. To the end
Κι εκεί που νομίζαμε ότι ο Albarn ήταν μόνο βρετανικό φλέγμα και καθόλου συναίσθημα, ήρθε αυτή η μπαλάντα, παρέα με την Laetitia Sadier των Stereolab, να μας κάνει να καταπιούμε τα λόγια μας αλλά και τον κόμπο στο λαιμό μας. Σπάνια το τέλος μιας σχέσης ακούστηκε τόσο ρομαντικό.
9. End of a century
Το πνεύμα της εποχής, ειδικά στην Αγγλία, ήταν ολότελα διαφορετικό από το σημερινό: ο Ψυχρός Πόλεμος είχε τελειώσει, οι Δυτικές οικονομίες είχαν αρχίσει να συνέρχονται από το στασιμοπληθωρισμό της δεκαετίας του ’80 και, με τον Μπλερ και το New Labour στην Αγγλία αλλά και την εκλογή Κλίντον στις ΗΠΑ, πολλοί πίστευαν σε ένα νέο κύμα πολιτικής ανανέωσης. Ακόμα και στην Ελλάδα, το διχαστικό κλίμα των προηγούμενων ετών άρχισε να αφήνει τη θέση του σε μια αισιοδοξία για ένα Ευρωπαϊκό μέλλον. Ή απλά εγώ ένιωθα καλά γιατί τελείωνα το σχολείο… Σε κάθε περίπτωση, το End of a century ακουγόταν σαν αδιαπραγμάτευτη αλήθεια καθώς η φωτεινή brit pop αντικαθιστούσε το θυμό και την αγωνία του grunge.
10. Parklife
Άλλο ένα τραγούδι-ορόσημο για τη δεκαετία του ’90, άλλη μια φωτογραφία του αγγλικού τρόπου ζωής, άλλο ένα ρεφραίν που μας κόλλησε στο μυαλό. Ξεχωριστή πινελιά η συμμετοχή του ηθοποιού Phil Daniels, ο οποίος με την cockney προφορά του μας αφηγείται πως ταΐζει περιστέρια και γλάρους γιατί του δίνει μια τεράστια αίσθηση οικονομικής άνεσης κι εμείς απαντάμε εν χορώ “Parklife!”.
11. This is a low
Κι ο δίσκος έκλεινε με το δραματικό “This is a low” που κρατά ακόμα τη θέση του στα αγαπημένα κομμάτια του γκρουπ.
12. Country house
Το πρώτο single από τον επόμενο δίσκο των Blur, το “The Great Escape” έγινε γνωστό από τη “μάχη της Brit pop” αφού κυκλοφόρησε την ίδια εβδομάδα με το “Roll with it” των Oasis από το “(What’s the story)Morning Glory” με συνέπεια όλη η Αγγλία να ασχολείται με το ποιο single θα κατακτήσει την κορυφή. Το τέλος της εβδομάδας βρήκε το Country House στην κορυφή των βρετανικών charts αλλά τελικά το The Great Escape επισκιάστηκε από το Morning Glory…
13. The Universal
14. Stereotypes
…Χωρίς αυτό βέβαια να σημαίνει ότι δεν είχε δυνατά κομμάτια. Το Stereotypes προτιμήθηκε από το Country House ως πρώτο single στις ΗΠΑ και μάλλον δικαίως. Το The Universal είναι άνετα μέσα στις κορυφαίες δουλειές τους.
15. Charmless man
Άλλη μια σκιαγράφηση χαρακτήρα, σαν αυτές που έστηνε ο Ray Davies τη δεκαετία του ’60, το Charmless man ήταν το τελευταίο “brit pop” single των Blur που θα άρχιζαν σιγά σιγά να αναζητούν νέες διεξόδους για τους μουσικές τους.
16. Beetlebum
17. Song 2
Για τον επόμενο δίσκο με τίτλο Blur, οι Blur επέλεξαν, υπό τις πιέσεις του Coxon που επηρεάστηκε έντονα από τους Pavement, μια κατεύθυνση πιο κοντά προς την αμερικάνικη indie σκηνή. Αυτό δεν αποτέλεσε πρόβλημα για την εμπορική τους απήχηση: το Beetlebum πήγε κατευθείαν στο ν.1 της Αγγλίας ενώ το Song 2 αποτελεί ίσως το πιο γνωστό κομμάτι της καριέρας τους (woo – hoo!).
18. Tender
Ο επόμενος δίσκος, με τίτλο “13” κυκλοφόρησε το 1999 και ήταν ένα βήμα πιο μακριά από τους Blur που είχαμε συνηθίσει. Το πρώτο single ήταν ένας αισιόδοξος ύμνος με gospel αποχρώσεις αλλά δεν ήταν χαρακτηριστικό κομμάτι του δίσκου.
19. Coffee & TV
20. No distance left to run
Το 13 ήταν σίγουρα η πιο «δύσκολη» δουλειά των Blur ως τότε, με πολλές πειραματικές indie αναφορές. Ακόμα και το Coffee & TV με τα φωνητικά του Coxon και το φοβερό βιντεο κλιπ που διατηρεί μια ποπ μελωδικότητα, θα μπορούσε κάλλιστα να έχει ηχογραφηθεί από κάποια underground μπάντα στην άλλη μεριά του Ατλαντικού. Το δε No distance left to run ήταν αποκαλυπτικό για τη συναισθηματική κατάσταση του Albarn μετά το χωρισμό του με τη Justine Frieschmann των Elastica.
Την ίδια χρονιά, οι Blur επισκέφτηκαν για πρώτη φορά τη χώρα μας ως headliners στο Rockwave στον Άγιο Κοσμά. Παίζοντας σχεδόν ολόκληρο το 13, ξένισαν την πλειοψηφία του κόσμου που περίμενε τα παλαιότερα hits.
21. Out of time
Τέσσερα χρόνια μεσολάβησαν μέχρι την κυκλοφορία του επόμενου (και τελευταίου) δίσκου τους με τίτλο Think Tank. Ενδιάμεσα, ο Coxon αποχώρησε από το γκρουπ αφήνοντας άπλετο χώρο στον Albarn να πειραματιστεί με το ενδιαφέρον του σε μουσικές από την Αφρική και τη Μέση Ανατολή καθώς και ηλεκτρονικούς ήχους. Το Think Tank έδειχνε προς τα πού θα κινηθεί ο Albarn χωρίς τους Blur (Gorillaz κλπ) όσο έδειχνε ότι το γκρουπ ήταν πλέον υπό διάλυση.
Η διάλυση αυτή ωστόσο δεν επισημοποιήθηκε ποτέ. Το γκρουπ μπήκε απλά στη ναφθαλίνη (με εξαίρεση κάποιες ημιτελείς ηχογραφήσεις το 2005) μέχρι την επαναπροσέγγιση των παιδικών φίλων Albarn και Coxon το 2008 και την ανακοίνωση της επιστροφής τους στα live. Δείχνοντας το μέγεθος του ονόματος Blur στην Αγγλία, τα εισιτήρια για το live στο Hyde Park του Λονδίνου εξαντλήθηκαν σε 2 λεπτά (κυριολεκτικά). Έκτοτε φήμες για νέες ηχογραφήσεις κυκλοφόρησαν αλλά δεν επαληθεύτηκαν και η αυλαία φαίνεται να ξαναπέφτει μαζί με αυτή των Ολυμπιακών του Λονδίνου.
Θα είναι αυτή η τελευταία ζωντανή εμφάνιση των Blur? Ίσως. Θα πάρουν τη θέση τους στο πάνθεον των μεγάλων βρετανικών γκρουπ? Σίγουρα πράγματα!
————————
Update: στο δρόμο για το (ηλεκτρονικό) πιεστήριο, διέψευσε ο Albarn τα περί τέλους των Blur, αφήνοντας ανοιχτά όλα τα ενδεχόμενα. «Δεν έχουμε συζητήσει το τέλος ή την αρχή του γκρουπ» δήλωσε συμπληρώνοντας ότι παρερμηνεύτηκαν τα λεγόμενά του…