Γράφει η Μαρία Αβραμίδου
Φωτογραφίες: Αφροδίτη Ζαγγανά
Εδώ και τέσσερα χρόνια, τα βράδια της Δευτέρας στον «Σταυρό του Νότου club» έχουν χαρακτηριστεί από την αέρινη παρουσία της Μαρίας Παπαγεωργίου, η οποία, παρέα με τους εξαιρετικούς μουσικούς της, δημιουργεί προγράμματα – εμπειρίες για όσους έχουν την τύχη να τα παρακολουθήσουν. Το «απόσταγμα» αυτής της τετραετούς παρουσίας αποτυπώθηκε μάλιστα πολύ πρόσφατα και στο live album «4 Χρόνια Δευτέρα», το οποίο κυκλοφορεί από τη “Novel Vox”.
Μια ξεχωριστή Δευτέρα, αυτή της Πρωτομαγιάς, βρεθήκαμε κι εμείς, λοιπόν, στο στέκι της Μαρίας, η οποία «έπιασε τον Μάη» δένοντας ένα μπουκέτο αγριολούλουδα στη βάση από το σταντ του μικροφώνου της και φρόντισε να εντάξει στο πρόγραμμά της την «Πρώτη Μαΐου» και την «Αγάπη», των Μίκη Θεοδωράκη και Κώστα Τριπολίτη, τιμώντας την επέτειο.
Την πρώτη φορά που είχα ακούσει τη σπουδαία αυτή ερμηνεύτρια να τραγουδά ζωντανά –πριν ακόμη αρχίσουν οι Δευτέρες της, πριν από περίπου πέντε χρόνια– είχα στιγμές-στιγμές την αίσθηση πως είχα μπροστά μου ένα ξωτικό. Και στ’ αλήθεια, αυτό είναι η Μαρία –ένα ξωτικό με ανθρώπινη μορφή ή, ακόμη καλύτερα, ένας άνθρωπος με ξωτική φωνή.
Μαζί με τους εκλεκτούς μουσικούς της, δημιούργησαν ένα πρόγραμμα με θαυμάσιες, λεπτομερειακές ενορχηστρώσεις, τόσο πάνω στα δικά της τραγούδια, όσο και σε ιδιαίτερες επιλογές από το ελληνικό και το ξένο ρεπερτόριο. Ο Σταύρος Ρουμελιώτης (κιθάρες) και ο Κοσμάς Λαμπίδης (νέι) από το συγκρότημα “Usurum”, μάς έδειξαν και τις φωνητικές τους ικανότητες, ενώ οι έμπειροι Νίκος Παπαβρανούσης (τύμπανα), Ντίνος Μάνος (κοντραμπάσο) και Χρήστος Τόλης (πλήκτρα, harmonium) δημιουργούσαν μαζί τους την ιδανική ατμόσφαιρα για κάθε κομμάτι.
Και στο κέντρο της σκηνής, πάντοτε, αυτή η τόσο ξεχωριστή καλλιτέχνιδα, η Μαρία Παπαγεωργίου. Όσο την άκουγα, σκεφτόμουν ότι η μοναδική φωνή της συνδυάζει όλα τα στοιχεία της φύσης. Είναι η γη, το χώμα όπου φυτρώνουν οι ρίζες ενός παραδοσιακού τραγουδιού και το δέντρο του έρχεται τελικά στην επιφάνεια μέσα από μια έκρηξη ψυχής και ρυθμού. Είναι φωτιά, που αστράφτει και υψώνεται στον ουρανό με παλμό, όταν ερμηνεύει φλογισμένη από πάθος τον «Τρελό»: «Αν δεν φαντάζεσαι φωτιές / με κάρβουνα μην παίζεις». Είναι αεράκι, που πλανιέται πάνω από αυτή τη «Μαγική Πόλη» ξαλαφρώνοντας τις ψυχές μας σαν κελάηδημα πουλιών με τη «Νεράιδα» –και κάπως έτσι… «ο κόσμος ξημερώνει». Είναι νεράκι, που αναβλύζει γάργαρο από κάποια μυστική, κρυμμένη πηγή, κυλά σαν ποτάμι μέσα σε πληγές και τις ανοίγει για να τις καθαρίσει, μονολογώντας χαμηλόφωνα «Θα σου ψιθυρίζω τη Μαρκίζα»… Για να φτάσει τελικά να γίνει θάλασσα, πότε γαλήνια και πότε φουρτουνιασμένη, που μέσα στα κύματά της κρύβει από ένα ρεμπέτικο του 1934, μέχρι μια εξαιρετική διασκευή και ερμηνεία στο «Αντίθετα πια».
Κυρίαρχο όλων αυτών των τεσσάρων φυσικών στοιχείων, είναι ένα πέμπτο: η Αγάπη και η Ψυχή με την οποία η Μαρία Παπαγεωργίου βρίσκεται πάνω στη σκηνή και μας μεταφέρει κάθε φορά την Αλήθεια της, σε ένα πρόγραμμα που ισορροπεί σοφά ανάμεσα σε στιγμές κατάνυξης και την έκσταση του γλεντιού. Στιγμές τις οποίες η ερμηνεύτρια υπογραμμίζει πότε με τη χαρακτηριστική μικρή κόκκινη κιθάρα της, πότε με τον τζουρά και πότε με το νταούλι της.
Από τα ξεχωριστά σημεία του ανκόρ –και ολόκληρης της βραδιάς– ήταν η επιλογή της να κλείσουν τα μηχανήματα ήχου και να τραγουδήσουμε όλοι μαζί, ακουστικά, το «Άσπρο Περιστέρι». Εκείνη κάθισε οκλαδόν στη σκηνή με την κιθάρα της και οι φίλοι της –μεταξύ των οποίων βρίσκονταν οι Νατάσσα Μποφίλιου, Ηλίας Βαμβακούσης, Αλέξανδρος Εμμανουηλίδης, Σπύρος Γραμμένος, Ευτυχία Μητρίτσα και Παυλίνα Βουλγαράκη– τη συνοδεύσαμε μετά χαράς.
«Ακόμα και στο τίποτα υπάρχει κάτι», τραγούδησαν στο φινάλε αγκαλιασμένοι όλοι οι μουσικοί συντελεστές της βραδιάς, επιλέγοντας τη δημιουργία των Λάκη και Μιχάλη Χανιώτη, «Πάντα υπάρχει Κάτι», προκειμένου να μας αποχαιρετήσουν με ελπίδα και να ανανεώσουν το ραντεβού τους για ακόμη μία, τελευταία, παράσταση, στη γνωστή γωνία, Φραντζή και Θαρύπου, τη Δευτέρα 8 Μαΐου. Φροντίστε να βρεθείτε στην παρέα τους και δεν θα χάσετε!
*** Απαγορεύεται αυστηρά η αναδημοσίευση υλικού γραπτού ή οπτικού, χωρίς την άδεια του Music Corner…