ΑΡΗΣ ΖΕΡΒΑΣ
(σε… meeting με την Ελένη Λαμπράκη)
Στο σημερινό μας Meeting Point σας παρουσιάζουμε τον Άρη Ζέρβα ο οποίος μπορεί να είναι νεοφερμένος στο κομμάτι της προσωπικής δισκογραφίας –ο πρώτος του δίσκος με τίτλο «Πες μου αλμυρή μου θάλασσα» κυκλοφόρησε πριν από λίγο καιρό– όμως μετράει ήδη μία μεγάλη και σημαντική πορεία σαν συνθέτης, μουσικός και ενορχηστρωτής. Τον έχουμε συναντήσει πλάι σε καταξιωμένους Έλληνες καλλιτέχνες, να συμπράττει σε μερικούς από τους πιο σημαντικούς δίσκους των τελευταίων ετών καθώς και σε ξεχωριστές μουσικές παραστάσεις.
Στις ερωτήσεις που ακολουθούν θα επιχειρήσουμε να τον γνωρίσουμε λίγο καλύτερα…
Ποια ήταν η κινητήριος δύναμη που σε έκανε μετά από τόσα χρόνια παρουσίας σαν μουσικός και ενορχηστρωτής, να περάσεις στο χώρο της τραγουδοποιίας και της ερμηνείας;
Ήθελα να δημιουργήσω κάτι τελείως δικό μου. Να γράψω όλα αυτά που είχα στο μυαλό μου και να δοκιμάσω να τα βγάλω προς τα έξω. Είχα και έχω πάντα ιδέες για κομμάτια και η δυνατότητα του αυτοσχεδιασμού που έχω στις περισσότερες συνεργασίες ως τσελίστας μου γεννάει την ανάγκη να γράψω δική μου μουσική.
«Πες μου αλμυρή μου θάλασσα» είναι ο τίτλος λοιπόν της πρώτης προσωπικής δισκογραφικής σου δουλειάς. Μερικές πρώτες σκέψεις τώρα που κρατάς πια το δίσκο στα χέρια σου;
Είναι μια πολύ ιδιαίτερη διαδικασία να περνάς στην πλευρά του δημιουργού. Στην αρχή μου φάνηκε βουνό αλλά βρήκα τελικά το δρόμο να αποτυπώσω αυτό που είχα στο μυαλό μου στις μουσικές του δίσκου οπότε είμαι πολύ χαρούμενος για το τελικό αποτέλεσμα.
Έχοντας παρακουλουθήσει μουσικό σχολείο και έχοντας σπουδάσει μουσική στην Ελλάδα και το εξωτερικό και όντας και ο ίδιος καθηγητής μουσικής, ποια θετικά στοιχεία βρίσκεις στη μουσική εκπαίδευση στην Ελλάδα και ποιες παθογένειες;
Έχουμε πολύ καλούς μουσικούς και πολύ καλούς καθηγητές επίσης. Αυτό που λείπει, όπως σε αρκετούς τομείς άλλωστε, είναι η οργάνωση των σπουδών στον τομέα της μουσικής. Σε χώρες της Ευρώπης η μουσική κατέχει βασική θέση σε όλες της βαθμίδες της εκπαίδευσης. Για κάποιον που θέλει να ασχοληθεί επαγγελματικά με την μουσική στην Ελλάδα οι βασικές γνώσεις που είναι υποχρεωμένος να κάνει δεν είναι υψηλού επιπέδου, σκεφτείτε μόνο το ότι δεν έχουμε καν μουσική ακαδημία στη χώρα μας. Υπάρχει μια ιδιότυπη κατάσταση στην μουσική εκπαίδευση στην Ελλάδα που περισσότερο εγκλωβίζει παρά ενθαρρύνει κάποιον που ενδιαφέρεται να προχωρήσει επαγγελματικά με αυτή.
Για να επιστρέψουμε στα δισκογραφικά, έχεις συμπεριλάβει και τρία ορχηστρικά κομμάτια στο δίσκο. Πόσο εξοικειωμένος θεωρείς πως είναι ο μέσος ακροατής με την ορχηστρική μουσική;
Δεν είναι πολύ εξοικειωμένος είναι η αλήθεια. Αυτό όμως συμβαίνει γιατί δεν του προσφέρεται και η ορχηστρική μουσική στο βαθμό που θα έπρεπε κατά τη γνώμη μου. Εξαίρεση αποτελούν οι κινηματογραφικές ταινίες που εκεί ευτυχώς η ορχηστρική μουσική έχει ανθίσει και πάλι και πολλές ταινίες έχουν γίνει σημείο αναφοράς μόνο και μόνο για την μουσική τους.
Υπάρχει όμως και μία πολύ ωραία ιστορία πίσω από το ομώνυμο τραγούδι «Πες μου αλμυρή μου θάλασσα» όπως και με το «Έσβησε πια». Θα ήθελες να τη μοιραστείς μαζί μας;
Η γιαγιά μου που ζούσαμε μαζί στο ίδιο σπίτι, κάποια στιγμή μας είπε ότι έχει δύο τετράδια που έγραφε διάφορα κείμενα και ποιήματα κυρίως σε μικρή ηλικία. Δεν μας τα έδινε αρχικά, ωστόσο εγώ είχα δώσει μια υπόσχεση ότι όταν θα έρθουν στα χέρια μου θα φτιάξω ένα τραγούδι με ένα από τα ποιήματα της. Έτσι και έγινε λοιπόν. Η γιαγιά μου «έφυγε» και μετά διαβάζοντας τα ποιήματα αυτά έγραψα το «Έσβησε πια» και το «Πες μου αλμυρή μου θάλασσα».
Εκτός από το υλικό του δίσκου, τι άλλο έχεις ετοιμάσει για την εμφάνισή σου στο Σταυρό του Νότου στις 3 Μαΐου;
Στον Σταυρό θα παίξουμε, πέρα από τα κομμάτια του δίσκου, κάποια αγαπημένα μου τραγούδια ελληνικά και ξένα που πάντα ήθελα να παίξω και τώρα όντως μου δίνεται η ευκαιρία. Επίσης θα με τιμήσουν με την παρουσία τους στην σκηνή η Νατάσσα Μποφίλιου, ο Στάθης Δρογώσης και ο Θέμης Καραμουρατίδης.
Έχεις συνεργαστεί επί σκηνής με πολλούς καλλιτέχνες (ενδεικτικά αναφέρω τη Νατάσσα Μποφίλιου, τη Γιώτα Νέγκα, το Μανώλη Φάμελλο και τη Monika). Υπάρχει κάποια καλλιτεχνική συνεργασία – απωθημένο τόσο σε εγχώριο όσο και σε παγόσμιο επίπεδο;
Ένας από τους καλλιτέχνες που θαυμάζω και θα ήθελα πολύ να παίξω μαζί του είναι ο Αλκίνοος Ιωαννίδης. Παίζει μαζί του βέβαια ο υπέροχος τσελίστας και φίλος Γιώργος Καλούδης οπότε μάλλον έχω …ελάχιστες πιθανότητες!
Η ενασχόληση με τη μουσική είναι κάτι απαιτητικό από τα χρόνια των σπουδών μέχρι την επαγγελματική πραγματικότητα με τη δυσκολία στο βιοπορισμό. Τι είναι αυτό που στο τέλος της ημέρας το κάνει να αξίζει τον κόπο;
Το να ασχολείσαι με την μουσική είναι ευτυχία. Οι εμπειρίες που έχω αποκομίσει μέχρι τώρα είναι φοβερές και κάθε συνεργασία, ακόμα και κάθε διαφορετική συναυλία είναι κάτι το ξεχωριστό. Σε γεμίζει τόσο πολύ, δεν σταματάς να αισθάνεσαι, να γελάς, να συγκινείσαι, να κουράζεσαι ακόμα, όμως όταν βλέπεις το τελικό αποτέλεσμα η ικανοποίηση είναι μεγάλη. Αν γύριζα πίσω στο χρόνο και έπρεπε να αποφασίσω, σίγουρα πάλι μουσικός θα γινόμουν.
Μέσα σε όλα αυτά τα χρόνια που ασχολείσαι με τη μουσική, υπάρχει κάποια στιγμή που ξεχωρίζεις;
Πολλές στιγμές μπορώ να ξεχωρίσω. Μία από αυτές ήταν πίσω στο 2011, 13/9 στο ARK FESTIVAL στην Τεχνόπολη. Είχα την ονομαστική μου εορτή, όλοι οι φίλοι μου ήταν στο κοινό και τυχαία έπαιζα την ίδια ημέρα με τις αγαπημένες μου, Monika και Νατάσσα Μποφίλιου. Απίστευτη συγκίνηση, τίποτα άλλο.
Ποια είναι τα μελλοντικά σου σχέδια;
Θέλω να συνεχίσω κάποια live δικά μου παράλληλα με τις συνεργασίες που κάνω ως τσελίστας και ταυτόχρονα ετοιμάζω σιγά σιγά και καινούργια κομμάτια.
———————–
*** Απαγορεύεται αυστηρά η αναδημοσίευση υλικού, χωρίς την άδεια του MusicCorner…