LISA GERRARD
(σε… meeting με τη Μαρία Αβραμίδου)
Η πρώτη μου επαφή με τη Lisa Gerrard ήταν όταν άκουσα την απόκοσμα μαγευτική φωνή της, στο soundtrack της ταινίας «Ο Μονομάχος». 21 χρόνια μετά, ό,τι αγγίζει αυτή η φωνή, εξακολουθεί να ντύνεται με τον μανδύα ενός «ξωτικού» της παγκόσμιας μουσικής σκηνής. Δεν είναι, άλλωστε, τυχαίο ότι, στις αρχές της δεκαετίας του ‘80, η Gerrard δημιούργησε τους Dead Can Dance, ένα από τα πιο sui generis συγκροτήματα στην ιστορία της μουσικής, μαζί με τον συμπατριώτη και συνοδοιπόρο της, Brendan Perry.
Αφορμή γι’ αυτήν τη συνομιλία της με το MusicCorner.gr αποτελεί η συμμετοχή της στο soundtrack της νέας, βραβευμένης ταινίας της Yelena Popovic, «Ο Άνθρωπος του Θεού» (“Man of God”), η οποία κυκλοφορεί στις ελληνικές αίθουσες στις 26 Αυγούστου, σε διανομή από τη Feelgood Entertainment. Οι λακωνικές αλλά ουσιαστικές απαντήσεις της νομίζω ότι διατηρούν τη μαγεία και ταυτόχρονα φωτίζουν όσα καθορίζουν τη μουσική της –και όχι μόνο– διαδρομή: αφοσίωση, φιλία, συναίσθημα, αλήθεια, ταπεινότητα, πειραματισμός, συγκίνηση, αποκάλυψη…
Πέρα από το να συνεργαστείτε με τον φίλο σας, Zbigniew Preisner, τί παρακίνησε τη συμμετοχή σας στο soundtrack της νέας ταινίας της Yelena Popovic, «Ο Άνθρωπος του Θεού»;
Ειλικρινά, μπήκα στο συγκεκριμένο project ακριβώς διότι συμμετείχε ο Zbigniew Preisner. Άλλωστε, δεν είχα ακουστά για τον Άγιο Νεκτάριο και την ιστορία του.
Σας κίνησε, εν τέλει, το ενδιαφέρον το ότι η ταινία είναι εμπνευσμένη από πραγματικά γεγονότα και μάλιστα από τη ζωή του Αγίου Νεκταρίου, ο οποίος αποτελεί αξιοσέβαστη προσωπικότητα, με σημαντική πνευματική επιρροή στην Ελλάδα;
Η ιστορία που διηγείται η ταινία είναι όντως θαυμάσια. Και, βεβαίως, το γεγονός ότι είναι αληθινή την κάνει ακόμη πιο σημαντική. Για μένα, ωστόσο, κίνητρο για την εμπλοκή μου σε αυτή τη δουλειά ήταν ο Zbigniew Preisner. Αυτός παρακίνησε τη συμμετοχή μου, καθώς αποφάσισε να χρησιμοποιήσει τη φωνή μου σαν «κλειδί» που θα παίξει έναν μικρό ρόλο στην «αποκάλυψη» της μουσικής της ταινίας.
Τι θεωρείτε ότι ενέπνευσε και επηρέασε την ερμηνεία σας στο συγκεκριμένο soundtrack;
Η φωνή μου υπήρχε ήδη, οπότε ήταν και πάλι ο Zbigniew, ο οποίος καθόρισε πώς θα τη χρησιμοποιήσω. Δοκιμάσαμε πολλές διαφορετικές ερμηνευτικές προσεγγίσεις κι εκείνος επέλεξε αυτήν που ακούγεται τελικά στην ταινία.
Οι ήχοι, λοιπόν, δημιουργούν εικόνες. Υπάρχει κάποιο μυστικό προκειμένου να τηρηθεί η ισορροπία ανάμεσα σε αυτό που βλέπουμε και σε αυτό που ακούμε, γράφοντας μουσική για μία ταινία; Πώς μπορεί ένα soundtrack να ξεχωρίσει και να αποκτήσει δική του ζωή;
Νομίζω ότι αυτό εξαρτάται από τον συνθέτη –σίγουρα όμως δεν έχει να κάνει με το «μέγεθος» μίας μουσικής σύνθεσης. Υπάρχουν περιπτώσεις όπου ένα εξαιρετικά λιτό κομμάτι μπορεί να σταθεί από μόνο του, αποτελώντας μάλιστα μια βαθιά συγκινητική εμπειρία.
Έχετε λάβει πολλά βραβεία και πολυάριθμες υποψηφιότητες για τη δουλειά σας σε διακεκριμένες ταινίες, όπως «Ο Μονομάχος», «Το Σημάδι της Φάλαινας», “The Insider”, “Ali”, «Μαύρο Γεράκι: Η Κατάρριψη» και «Ένταση». Τα βραβεία αποτελούν κίνητρο για να συνεχίσετε την καλή δουλειά ή δεν τους δίνετε ιδιαίτερη σημασία;
Οπωσδήποτε αποτελεί τεράστια έκπληξη για μένα το να έρχεται ένα βραβείο για τη μουσική μου –και το λέω και το εννοώ αυτό απολύτως ειλικρινά…
Αναφέρετε στο βιογραφικό σας ότι, μεγαλώνοντας στη Μελβούρνη, ανακαλείτε «ελληνικές, τουρκικές και ιρλανδέζικες μελωδίες να ξεχύνονται στους δρόμους» της γειτονιάς σας. Με ποιον τρόπο επηρέασε τη μουσική σας αυτό το πολυπολιτισμικό περιβάλλον; Θεωρείτε ότι ο πειραματισμός και η μίξη διαφορετικών στοιχείων και μουσικών οργάνων είναι ζωτικής σημασίας για τη δημιουργική διαδικασία;
Ναι, πάρα πολύ. Ειδικά σε ό,τι έχει να κάνει με την κλιμάκωση και το συναισθηματικό σχήμα που αποκτούν οι ήχοι που δημιουργώ –τόσο σε ό,τι έχει να κάνει με τις φωνές, όσο και με τα όργανα.
Ποια νομίζετε ότι είναι η πιο σημαντική ιδιότητα της ανθρώπινης φωνής; Και ποια είναι η σημαντικότερη ιδιότητα της δικής σας φωνής;
Η ειλικρίνεια.
Ποιος είναι ο πρώτος ήχος που θυμάστε να σας έχει πραγματικά εντυπωσιάσει;
Η πρώτη φορά που θυμάμαι να αποκτώ μια αίσθηση ευεξίας χάρη στη μουσική, ήταν όταν με νανούριζε η μητέρα μου για να κοιμηθώ, όταν ήμουν μικρό παιδί.
Όταν γράφετε ένα τραγούδι, συνθέτετε ένα soundtrack ή ερμηνεύετε, είναι το συναίσθημα αυτό που σας ενδιαφέρει περισσότερο από οτιδήποτε άλλο;
Όντως, πάνω απ’ όλα με κινητοποιεί περισσότερο αυτό που νοιώθω κάθε στιγμή. Όμως, προφανώς, όταν γράφω ή τραγουδώ για το σινεμά, έχω στον νου μου ότι είναι πολύ σημαντικό να δημιουργούνται οι κατάλληλες ατμόσφαιρες και το δραματουργικό περιεχόμενο που βοηθά ούτως ώστε να «ξεκλειδωθούν» οι χαρακτήρες και η ιστορία.
Η πανδημία του COVID-19 επηρέασε τη ζωή όλων μας παγκοσμίως και, εδώ στην Ελλάδα, οι καλλιτέχνες μόλις πρόσφατα άρχισαν να ξανακάνουν live, έπειτα από έναν χρόνο σιωπής –και παραπάνω. Ποιος νομίζετε ότι είναι ο ρόλος που μπορεί να παίξει η Τέχνη, ιδιαίτερα σε δύσκολες στιγμές;
Η Τέχνη έχει πολλούς και διαφορετικούς ρόλους στη ζωή μας. Όμως αυτό που προσωπικά με ευχαριστεί περισσότερο σε αυτήν είναι ότι, οποιαδήποτε στιγμή, έχει την ικανότητα να ξυπνά τα πιο εσωτερικά στρώματα της εσώτερης, βαθειάς συνείδησής μας. Η Τέχνη γνωρίζει πάντοτε πώς να ενθαρρύνει τη λεπταίσθητη εμβάθυνση.
Είστε ιδιαιτέρως γνωστή και αγαπητή στην Ελλάδα. Επίσης, έχετε ζήσει αρκετό καιρό εδώ. Τι σας αρέσει περισσότερο στη χώρα μας;
Αγαπώ τους Έλληνες –είναι ειλικρινά τόσο αξιαγάπητοι, με τις τεράστιες καρδιές και τις γλυκές ψυχές τους.
Έχετε κάποια μελλοντικά σχέδια ή όνειρα που είναι ανακοινώσιμα;
Ονειρεύομαι ότι μια μέρα θα ανοίξω έναν δικό μου χώρο, σαν μουσική σκηνή, όπου ο καθένας θα μπορεί να έρχεται να τραγουδά –μόνος ή με την μπάντα του.
Περιγράψτε μας το ιδανικό σας καλοκαίρι και το “soundtrack” που έχει.
Για μένα, το ιδανικό καλοκαίρι είναι αυτό που δεν έχει δασικές πυρκαγιές. Για soundtrack θα επιλέξω το “Dawn” του συνθέτη Dario Marianelli, από την ταινία «Περηφάνια και Προκατάληψη».
———————
*** Απαγορεύεται αυστηρά η αναδημοσίευση υλικού, χωρίς την άδεια του MusicCorner…