ΝΙΚΟΣ ΣΙΑΚΟΥΦΗΣ
(σε …meeting με τον Νίκο Φράγκο)
Έπεσε στα χέρια μας λίγες μέρες πριν το νέο, δεύτερο σε σειρά, album του Νίκου Σιακούφη με τίτλο «Ταξίδι σε φόντο μπλε». Από το πρώτο κιόλας τραγούδι, είναι εμφανής η πρόθεση του καλλιτέχνη να ξεφύγει από την πεπατημένη του έντεχνου που ακολούθησε στον προηγούμενο δίσκο, και να βαδίσει σε νέα μουσικά μονοπάτια.
Δεν έχουμε πλέον να κάνουμε με ένα έντεχνο album, αλλά με ένα δίσκο με πολύ ιδιαίτερο ατμοσφαιρικό ύφος. Ακούμε μέσα στα τραγούδια ένα quartetο εγχόρδων, το οποίο δημιουργεί έναν ήχο πρωτόγνωρο και εξαιρετικά ενδιαφέρον. Είναι χαρακτηριστικό πως υπάρχουν κομμάτια στο cd των οποίων τις μπασογραμμές θα ζήλευαν αρκετά “New wave”και “Funk” συγκροτήματα!
Με αφορμή το «ταξίδι σε φόντο μπλε» λοιπόν, μιλήσαμε με τον ίδιο τον Νίκο Σιακούφη…
MusicCorner: Καταρχήν πες μας δύο λόγια για εσένα. Γεννήθηκες και μεγάλωσες στην Άρτα την οποία διαβάζω πως άφησες στα 18 σου για να επιστρέψεις αργότερα… Τι σε έκανε να επιστρέψεις; Είναι εφικτό να κάνεις καριέρα ζώντας σε επαρχιακή πόλη;
Νίκος Σιακούφης: Σημασία μετά από τόσα χρόνια δεν έχει ο λόγος που αναγκάστηκα να επιστρέψω, αλλά το ότι επέστρεψα κι αυτό το λέω γιατί ήταν η βασική προϋπόθεση όπως αποδείχθηκε για να κάνω όσα έκανα πάνω στη μουσική. Η αλήθεια είναι ότι περιπλανήθηκα αρκετά, πήρα αποφάσεις που τις αναίρεσα σε μια νύχτα, ρισκάρισα με κάτι το άγνωστο μέχρι τότε και στο τέλος κέρδισα αυτό που ήθελα, την ηρεμία μου και τη δυνατότητα να εκφράζομαι μέσα απ’ τα τραγούδια μου. Απέρριψα, τρεις πιθανές πόλεις που θα μπορούσα να ζήσω και γύρισα στην αφετηρία.
Κάθε μέρα που περνάει με δικαιώνει για την επιλογή μου ακόμη περισσότερο. Η καριέρα τώρα, είναι άλλο πράγμα, όταν με το καλό έρχεται και υπάρχει πάντα μια λεπτή γραμμή που διαχωρίσει το θέμα αυτό, πρέπει να σε βρει έτοιμο περισσότερο ψυχολογικά. Σε μένα αυτό το άκρως επαγγελματικό με το τραγούδι δεν έχει ανατείλει ακόμη ώστε να μου βάλει διλήμματα. Πιστεύω πάντως, πως είμαι πλέον έτοιμος να ακολουθήσω οτιδήποτε με τραβήξει κεντρικότερα, με τι όποιες απαιτήσεις βέβαια και θα το στηρίξω εξίσου καλά όπως και αν ήμουν κάτοικος της πρωτεύουσας. Υπάρχει πάντα θα μπορούσα να πω η τάση, όλοι οι καλλιτέχνες που ακολουθούν καριέρα να μένουν στην Αθήνα, ή τουλάχιστον κάπου κοντά, εγώ θα ήθελα να αποτελέσω την εξαίρεση.
MusicCorner: Τι είναι αυτό που σε ώθησε στο να ασχοληθείς με τη μουσική (γενικά και επαγγελματικά);
Νίκος Σιακούφης: Στην αρχή ήταν ένστικτο, απλά μου άρεσε. Τραγουδούσα από μικρός, πάντα στις χορωδίες των σχολείων και αργότερα με την κιθάρα μου σε παρέες φίλων, όταν έφυγα σαν φοιτητής. Κάποια στιγμή ένας φίλος μου λέει: ”δεν έρχεσαι ρε Νικόλα στο μαγαζί να λες κανένα τραγουδάκι, να περνάς καλά και να βγάζεις κι ένα μεροκάματο;”. Αυτή ήταν με λίγα λόγια η αρχή και μετά ακολούθησαν κι άλλα μαγαζιά, άλλα μουσικά σχήματα κατά καιρούς και αυτό μέχρι και πριν από λίγα χρόνια που αποφάσισα να κάνω προσωπική δισκογραφία και να παίζω πλέον κατ’ επιλογή στους χώρους που μου άρεσαν περισσότερο.
Αυτό που με οδηγεί περισσότερο θέλω να πω ότι είναι η έκφραση, ο τρόπος που γίνεται όλο αυτό το σκηνικό γύρω από τα τραγούδια μου, νιώθω ότι έχω αλήθειες να πω και πρέπει να τις ακούσουν όλοι. Τα λόγια με τις νότες αγκαλιά με κάνουν να πετάω στα σύννεφα.
MusicCorner: Ποιες είναι οι μουσικές σου επιρροές;
Νίκος Σιακούφης: Αυτό είναι πολύ δύσκολο να το προσδιορίσω. Μεγάλωσα από μικρός με τραγούδια του Μητροπάνου, του Πάριου και του Νταλάρα (αυτά άκουγε ο πατέρας μου στο αυτοκίνητο και θέλοντας και μη τα άκουγα κι εγώ). Τη δεκαετία του ’90, που άρχισα συνειδητά να ακούω μουσική έπρεπε να ακούς τα πάντα για να είσαι διαβασμένος στις παρέες των fun της μουσικής, ξένης και ελληνικής και να έχεις και άποψη στα πάρτι των σχολείων. Μετά από αυτή τη μουσική μάζα ήρθε η περίοδος που είχα καταλάβει ή μάλλον είχα ξεχωρίσει πολλά πράγματα μέσα στο μυαλό μου ως προς το τι πραγματικά με αντιπροσώπευε μουσικά.
Ξεχώρισα στη χώρα μου τους αδερφούς Κατσιμίχα, και τους λάτρεψα μπορώ να πω, μέχρι να κλέψει την προσοχή μου ο Αλκίνοος Ιωαννίδης κάποια χρόνια αργότερα. Ενδιάμεσα υπήρχαν πολλοί καλλιτέχνες που μου έκαναν κλικ, αλλά ήταν παροδικό, τίποτα που να με κάνει να προσηλωθώ πάνω τους. Στο τέλος κατέληξα πως μου ήταν δύσκολο μάλλον να ταυτιστώ με κάποιον καλλιτέχνη, έτσι άκουγα τα πάντα και έπαιζα ότι μου άρεσε περισσότερο.
Ταυτόχρονα η επιρροή της διεθνούς μουσικής σκηνής ήταν τεράστια σε όλα τα παιδιά στη Ελλάδα και σε μένα το ίδιο. Ο Sting και ο Eric Clapton ήταν από τους πιο αγαπημένους μου. Σήμερα έχω αλλάξει λίγο μουσικό δρομολόγιο. Αρχίζω να ανακαλύπτω έναν τεράστιο μουσικό θησαυρό που δυστυχώς δεν ήταν αυτός που μας σερβιρίστηκε τότε που ακούγαμε μέρα-νύχτα μουσική. Δεν πειράζει όμως, ποτέ δεν είναι αργά, η ζωή συνεχίζεται και η μουσική δεν τελειώνει ποτέ.
MusicCorner: Από τα χάρτινα τρένα κατέληξες σε ένα ταξίδι σε φόντο μπλε! Είναι τυχαίο ότι οι τίτλοι έχουν μια ταξιδιάρικη διάθεση ή αν θες, μια τάση προς αναζήτηση και περιπλάνηση;
Νίκος Σιακούφης: Γενικότερα, πάντα είχα την τάση να φεύγω, να το σκάω για να ξαναβρώ τον εαυτό μου, όταν τα έβρισκα σκούρα περισσότερο. Αναζητούσα ιδανικά προκειμένου να προσκολληθώ σε κάτι και να μην έχω ανάγκη για αλλαγές. Αυτό δεν έγινε ποτέ τελικά και αυτός ο φαύλος κύκλος συνεχίστηκε.
Ακόμη και σήμερα που το σώμα έχει κουραστεί το μυαλό μου ψάχνει ρωγμές διαφυγής από την καθημερινότητα. Με βασανίζει η ρουτίνα και η λέξη”πρέπει” και μέσα από τα τραγούδια μου μπορώ να εκφράζω αυτό που θέλει η ψυχή μου και να πετάω όσο μακρύτερα μπορώ. Τελικά, τώρα που το λέτε μάλλον έχετε δίκιο, οι τίτλοι των άλμπουμ δεν είναι τυχαίοι . . . !
MusicCorner: Παρατηρούμε μία «στροφή» στη συνθετική σου άποψη από τον προηγούμενο δίσκο. Αυτό οφείλεται σε μεγαλύτερη μουσική ωριμότητα ή είναι εσκεμμένο και υπάρχουν άλλοι λόγοι;
Νίκος Σιακούφης: …Είναι αποτέλεσμα περισσότερο της ενορχήστρωσης που επέλεξα αυτή τη φορά. Θέλησα να περάσω τη μουσική μου μέσα από φυσικούς ήχους εγχόρδων, να φιλτράρω τις όποιες ροκ επιρροές μου έχουν καταλογιστεί μέχρι σήμερα και να φτιάξω τον δικό μου ήχο που πάνω σ’ αυτόν ακριβώς χτίστηκε το άλμπουμ. Η άποψή μου ταυτίστηκε με την άποψη του ενορχηστρωτή του άλμπουμ Νίκου Σαλωνίτη και ήταν ουσιαστικά μια κοινά αποφασισμένη γραμμή αυτή που οδήγησε σε ότι ακούσατε. Αν αυτό εσείς το θεωρείτε ώριμη απόφαση, τότε κάπου ανάμεσα βρίσκεται η απάντηση στο ερώτημά σας.
MusicCorner: Για ποιο λόγο «εμμένεις» στο ξένο bonus track ενώ έχεις επιλέξει τον ελληνικό στίχο;
Νίκος Σιακούφης: Κατά καιρούς έχω γράψει τραγούδια και με αγγλικό στίχο. Με τον ελληνικό στίχο μπορώ να γράψω πολλά πράγματα, με τα αγγλικά γίνεται γιατί μπορεί να μου κολλήσει μια ιδέα στην ξένη γλώσσα, δεν έχουν και τα δύο το ίδιο βάθος. Δεν το επιδιώκω, απλά έτσι μου βγαίνει λόγω των εκάστοτε συνθηκών. Επέλεξα να το κάνω σαν πειραματισμό περισσότερο, είδα ότι άρεσε στον πρώτο δίσκο και το συνεχίζω. Ίσως και να γνωστοποιώ τις τάσεις μου για κάτι άλλο στο μέλλον, ποτέ δεν ξέρεις τι θα φέρει ο καιρός..!
MusicCorner: Υπάρχουν τραγουδοποιοί οι οποίοι επιλέγουν να τραγουδούν μόνο οι ίδιοι τα τραγούδια τους, καθώς και άλλοι που συνθέτουν και για άλλους τραγουδιστές. Ποια είναι η δική σου άποψη; Βρίσκεις ενδιαφέρον και στους δύο ρόλους;
Νίκος Σιακούφης: Όλοι οι ρόλοι στη μουσική έχουν ενδιαφέρον. Κάποιοι άνθρωποι γράφουν όμορφα τραγούδια αλλά δεν έχουν τραγουδήσει ποτέ στη ζωή τους. Άλλοι πάλι, έχουν τραγουδήσει τα πάντα και δεν έχουν γράψει τίποτα. Οι συνεργασίες είναι για να έχουμε πάντα ένα καλό αποτέλεσμα και είμαι υπέρ της άποψης αυτής. Σε μένα τυχαίνει να μπορώ να συνδυάσω πολλά πράγματα μαζί. Γράφω τους στίχους, τη μουσική και ερμηνεύω τις δημιουργίες μου.
Όλα στο μυαλό μου λειτουργούν ταυτόχρονα, χωρίς βία, χωρίς απορίες, νομίζω πως είμαι τυχερός σ’ αυτό το θέμα. Θα ήθελα πάντως να γράψω ένα τραγούδι για κάποιον ερμηνευτή, να δω πόσο τον αγγίζει, τι του αφήνει αυτό που βγαίνει με τη φωνή με τα δικά μου λόγια, όπως ακριβώς θα με δελέαζε και η προσφορά κάποιου συνθέτη να ερμηνεύσω κάτι δικό του για να βρεθώ στην άλλη πλευρά!
MusicCorner: Η παγκόσμια βιομηχανία της μουσικής αλλάζει. Η ευκολία και η ταχύτητα του internet έχουν πολλαπλασιάσει τον ανταγωνισμό αλλά και τις ευκαιρίες για ένα νέο καλλιτέχνη. Εσύ πως τα βλέπεις όλα αυτά;
Νίκος Σιακούφης: …Η πραγματικότητα είναι πως το φαινόμενο αυτό έχει δώσει τεράστιες δυνατότητες στους νέους καλλιτέχνες να λανσάρουν τη δουλειά τους ανοιχτά στο ευρύ κοινό. Ο αυξανόμενος ανταγωνισμός δε, έρχεται νομίζω σαν φυσικό επακόλουθο και είναι κάτι το οποίο θα πρέπει ουσιαστικά να μας ικανοποιεί, η αιτία όμως ενός ολοένα εκκολαπτόμενου προβλήματος βρίσκεται ακριβώς στις παραπάνω λέξεις (ευκολία και ταχύτητα).
Η κατάσταση πλέον έχει ως εξής, ο κάθε υποτιθέμενος καλλιτέχνης αποφασίζει και βγάλει τη δουλειά του προς τα έξω με τη δύναμη της τεχνολογίας χωρίς κανένα έλεγχο, χωρίς κριτική χωρίς όρια θεμιτά, χωρίς να τον νοιάζει αν αυτό είναι καλό ποιοτικά ή όχι. Σε όλο αυτό το συνονθύλευμα μπορείτε να μου πείτε πως εγώ ο ακροατής θα μπορέσω να ξεχωρίσω το καλό και να το προωθήσω; Οποιαδήποτε βλακεία έχει καλή εικόνα περνιέται σαν hit και αποχαυνωμένοι όλοι κάθονται και κοιτούν χωρίς να δίνουν έμφαση στο βασικότερο, στη μουσική. Η εικόνα δυστυχώς έχει καταστρέψει τη μουσική. Πιστεύω πως στο φαινόμενο αυτό δεν υπάρχει λύση, οι εταιρίες ζητούν περισσότερα κλιπ για να προωθούν τον καλλιτέχνη προκειμένου να μπουν στον ανταγωνισμό και το μαρτύριο συνεχίζεται.
Όταν θα είμαστε έτοιμοι και ώριμοι να ακούσουμε και πάλι μουσική όπως πριν από 10-15 χρόνια που ψάχναμε ακόμη στα δισκάδικα για τη μουσική μας, ίσως να βγούμε από τον ψηφιακό λαβύρινθο που έχουμε χαθεί. Μέχρι τότε δυστυχώς πρέπει να πορευτούμε (μιλάω για τους καλλιτέχνες), με τις τάσεις της μόδας και να πολεμήσουμε έμμεσα το κακό!
MusicCorner: Η Ελλάδα της κρίσης νιώθεις ότι μπορεί να δώσει ευκαιρίες για να αναδειχθούν νέοι καλλιτέχνες και νέες ιδέες; Ή ο κόσμος ανεβαίνοντας τον δικό του Γολγοθά, δεν έχει διάθεση πλέον για πειραματισμούς και νέες τάσεις;
Νίκος Σιακούφης: Πολύ εύστοχη ερώτηση. Γενικότερα τον τελευταία καιρό υπάρχει μια κάποια διάθεση να προβληθούν νέοι καλλιτέχνες. Πάντα μια μεγάλη κρίση γεννάει κάτι καινούριο, ιδιαίτερα στην τέχνη. Τα τελευταία χρόνια βέβαια, δεν έχουμε δει να βγαίνουν στο προσκήνιο καλλιτέχνες που να αντιπροσωπεύουν κάτι νέο. Όλοι είναι φοβισμένοι και βασίζονται στα στάνταρ που τόσα χρόνια υπήρχαν. Δύσκολα βλέπεις πια ολοκληρωμένη δισκογραφική δουλειά. Όλοι ποντάρουν στο ένα single και αν έρθει κάτι καλό προχωράμε, αλλιώς το αφήνουμε και αλλάζουμε πορεία.
Η διάθεση λοιπόν του κόσμου σε όλο αυτό το σκηνικό δεν μπορεί παρά να είναι αδιάφορη, εφόσον βλέπουν ότι δεν υπάρχει προοπτική. Επαφίενται στα τετριμμένα και περιμένουν από το θεό να αλλάξει τα πράγματα. Η κατάσταση αυτή βοηθάει τα μέγιστα τους ήδη καταξιωμένους καλλιτέχνες να βρίσκονται στον αφρό για περισσότερα χρόνια, είναι όμως και τροχοπέδη καθώς κλειδώνει νέους έξω από τον μουσικό χώρο.
Οι εταιρίες από την άλλη δεν κάνουν πια παραγωγές κι έτσι δεν υπάρχει δυνατότητα για κάτι καινούριο ουσιαστικά. Η κατάρρευση της οικονομίας δυστυχώς γκρέμισε το ενδιαφέρον του κοινού για τη μουσική και γενικότερα για κάθε πολυτέλεια πέρα από τα εντελώς απαραίτητα για τη διαβίωση. Θέλω να πιστεύω πως οι καιροί αλλάζουν και όταν ξεκινήσει μια μέρα μια νέα αναζήτηση για κάτι καινούριο πρέπει αυτοί που πιστεύουν πραγματικά ότι μπορούν να δώσουν κάτι στην ελληνική μουσική να είναι έτοιμοι.
MusicCorner: Κλείνοντας πες μας λίγα λόγια για τα μελλοντικά σου σχέδια, καθώς και τις προσδοκίες σου από το νέο δίσκο…
Νίκος Σιακούφης: Μια παροιμία λέει πως όταν οι άνθρωποι κάνουν όνειρα(σχέδια), ο θεός τους βλέπει και γελάει. Έτσι λοιπόν έχω σταματήσει να σχεδιάζω για το μέλλον εδώ και καιρό. Κάνω αυτά που πιστεύω και με ευχαριστούν και αφήνω τον χρόνο να φέρει ότι αυτός επιθυμεί. Στο βάθος του μυαλού μου μπορεί να υπάρχουν πολλά, είναι όμως ακόμη νωρίς για να εκφραστώ.
Από το νέο μου άλμπουμ περιμένω αρκετά πράγματα, το μόνο που με προβληματίζει είναι αν η δουλειά μου θα φτάσει μέχρι τα αφτιά των ανθρώπων που έχουν έντονες αναζητήσεις την εποχή αυτή. Θεωρώ ότι είναι μια σειρά από όμορφα κομμάτια που δεν πρέπει να μείνουν στο περιθώριο. Δείχνουν το δρόμο για κάτι νέο, διαφορετικό και πολλά υποσχόμενο. Αν όλα εξελιχθούν κατ’ ευχή είμαι σίγουρος πως θα μου δώσει πολύ γρήγορα φτερά να παρουσιάσω κάτι ακόμη καλύτερο, αν και η γνώμη μου είναι πως ο πήχης είναι ήδη πολύ ψηλά.
Ευχαριστώ πολύ…!
——————
*** Απαγορεύεται αυστηρά η αναδημοσίευση υλικού, χωρίς την άδεια του Music Corner…