VASSILIKOS
(σε …meeting με την Ειρήνη Ζαβιτσάνου)

Έχει χαρακτηριστεί ως μια από τις σπουδαιότερες καλλιτεχνικές μορφές στη χώρα μας και όχι άδικα. Ο Vassilikos, έχει καταφέρει να ξεχωρίσει και να δώσει το δικό του ιδιαίτερο στίγμα στο χώρο της μουσικής. Αποτελεί δε, παράδειγμα προς μίμηση με το ήθος, την σοβαρότητα και την ειλικρινή «ματιά» του.

Ξεκίνησε με τους Raining Pleasure, με τους οποίους κυκλοφόρησε συνολικά επτά δίσκους και άνοιξαν έναν νέο δρόμο στους μουσικούς ορίζοντες της χώρας μας, επηρεασμένοι από την Ευρωπαϊκή μουσική σκηνή. Η απόλυτη καταξίωση ήρθε με το άλμπουμ “Reflection”, ακουμπώντας έναν τεράστιο συνθέτη, τον Μάνο Χατζιδάκι. Πολυτάλαντος και τόσο ξεχωριστός, ο Vassilikos, έπαιξε το ρόλο του συνθέτη, του στιχουργού, του τραγουδιστή , του μπασίστα και φυσικά του κιθαρίστα.

“Capricorn”, “Love me, love me, love me”, “Fake”, είναι μόνο λίγα από τα hits που λάτρεψε το μουσικόφιλο κοινό και αποτελούν ακόμη και σήμερα αγαπημένα μας τραγούδια.

Το 2009, μετά τη διάλυση του συγκροτήματος, ο Vassilikos, ακολουθεί σόλο καριέρα, ξεκινώντας με το «Vintage» ενώ το 2013 με το «Sunday cloudy Sunday», έδειξε και απέδειξε για μια ακόμη φορά το τεράστιο ταλέντο του, κάνοντας μοναδικές ενορχηστρώσεις σε αγαπημένα και χιλιοτραγουδισμένα κομμάτια του Τσιτσάνη. Μετά από αρκετά χρόνια απουσίας, πριν λίγους μήνες κυκλοφόρησε το «Amazing Grey», επιστρέφοντας δυναμικά και ικανοποιώντας το κοινό του που τον είχε στερηθεί.

Οι εμφανίσεις του σπάνιες αλλά μοναδικές. Με αφορμή λοιπόν, τα δύο επερχόμενα live που ετοιμαζόμαστε να απολαύσουμε στις 18 και 25 Οκτωβρίου στο Σταυρό του Νότου, είχαμε την χαρά και την τιμή να μιλήσουμε μαζί του…

 


Μου δίνεις την εντύπωση ότι είσαι από τους καλλιτέχνες που πρέπει να «έχουν κάτι να πουν» για να μιλήσουν και αυτό μου αρέσει ιδιαίτερα. Να υποθέσω ότι αυτή είναι η φιλοσοφία σου στη δουλειά; Σε αυτό οφείλεται η απουσία σου κατά τα προηγούμενα έτη;
Έτσι είναι. Μου είναι αδύνατο να σκεφτώ τον εαυτό μου σαν καλλιτέχνη της σεζόν – πέρασε ένας χρόνος – πρέπει να κάνω δίσκο – πρέπει να βγω να παίξω. Είναι πολύ εύκολο να σε πάρει αυτό το τριπάκι και να μπεις σε αυτή τη διαδικασία. Ιδιαίτερα αν κολακεύεσαι εύκολα. Θέλω όμως να κρατάω κάποιες αποστάσεις από αυτούς τους ρυθμούς γιατί μόνο έτσι νιώθω ότι σέβομαι εμένα, τη μουσική και τους ανθρώπους.

Εκτός από το χώρο της μουσικής, αυτή η φιλοσοφία διέπει και τις υπόλοιπες εκφάνσεις της ζωή σου; Ανήκεις στην κατηγορία …low profile;
Δυστυχώς ή ευτυχώς, δεν ανήκω σε κάποια κατηγορία. Δεν θεωρώ ότι κάποιος πρέπει να είναι έτσι ή αλλιώς. Ο κάθε άνθρωπος έχει να εκφράσει κάτι μοναδικό και χρειάζεται μία απόσταση από τα δρώμενα για να μπορέσει να πει αυτά που έχει να πει όσο πιο αφιλτράριστα γίνεται. Έχω δεχτεί το κόστος που έχει αυτή η στάση γιατί είναι μικρότερο από το κόστος που θα είχε η όποια άλλη επιλογή.

Οι Raining Pleasure ήταν η πρώτη αγγλόφωνη μπάντα που έγινε mainstream και σημείωσε τεράστια εμπορική επιτυχία. Έκτοτε, υπάρχουν αρκετοί καλλιτέχνες που ακολούθησαν το παράδειγμα σας και παρουσίασαν αξιόλογες δουλειές. Τι ρόλο πιστεύεις ότι έπαιξαν οι Raining Pleasure σε αυτό;
Ισχύει ότι μέσα από εμάς ξεκίνησε ένα ρεύμα που δεν είχε προηγηθεί σε τέτοιο βαθμό. Όμως προτιμώ να σκέφτομαι ότι ήταν τυχαίο. Ή ότι ήμασταν απλά οι πρώτοι εκφραστές μιας τάσης που θα έβγαινε αργά ή γρήγορα στην επιφάνεια. Είμαι πιο ήσυχος έτσι.

Υπάρχει κάτι που νοσταλγείς από την εποχή των Raining Pleasure και από την εποχή της …Πάτρας;
Απολύτως τίποτα. Δεν έχω πια σχέσεις με αυτή τη λέξη.

Έχεις μείνει πολλά χρόνια στο εξωτερικό. Ποια είναι η άποψή σου για τα πράγματα στο μουσικό γίγνεσθαι της χώρας μας, δεδομένου ότι βλέπεις και κρίνεις από μια «απόσταση» που πολλές φορές βοηθά στο να είναι κάποιος πιο αντικειμενικός;
Μουσική γραφόταν, γράφεται και θα γράφεται πάντα. Άσχετα από γεωγραφική θέση, εποχή και συνθήκες. Αντίστοιχα, γράφεται πάντα καλή μουσική. Η διαφορά τώρα είναι ότι θέλει σκάψιμο για να τη βρεις, θέλει προσωπικό ενδιαφέρον και αφοσίωση. Όχι μόνο στην Ελλάδα. Παντού. Οι άνθρωποι για κάποιο λόγο έχουν πάρει εξαιρετικά παθητικό ρόλο στις ζωές τους. Νιώθω ότι είναι περισσότερο τηλεκατευθυνόμενοι και υπνωτισμένοι από ποτέ.

Η επιστροφή σου στην Ελλάδα είναι μόνιμη; Ήταν στα πλάνα σου ή απλά …προέκυψε;
Εδώ και 6 μήνες είμαι στην Πάτρα. Είναι αρκετά πολύπλοκο το να εξηγήσω πώς και γιατί. Μετά από 15 χρόνια στη βόρεια Ευρώπη ένιωσα μια βαθειά κούραση με τους δυτικούς ρυθμούς ζωής. Δεν είναι κάτι που χρειάζομαι να ζήσω άλλο, όχι με τον ίδιο τρόπο τουλάχιστον. Είμαι εδώ περιμένοντας το επόμενο σημάδι. Που μπορεί και να μην έρθει και να είναι αυτό το σημάδι.

«Amazing Grey», ο δίσκος σου που κυκλοφόρησε την περασμένη Άνοιξη και έφερε μια γλυκιά αναστάτωση στους θαυμαστές σου. Ένας δίσκος με μουσική, στίχους, ενορχήστρωση και παραγωγή δική σου. Έχοντας περάσει αρκετοί μήνες από τότε και έχοντας πραγματοποιήσει κάποια live σε αυτό το διάστημα, πώς νιώθεις και ποιο είναι το …feedback που έχεις εισπράξει από το κοινό σου;
Ένα μικρό μέρος του κοινού ήταν πάντα το αγαπημένο μου. Είναι αυτοί που κάθονται κάπου πίσω και κάνουν τη λιγότερη φασαρία. Με αυτούς υπάρχει πάντα ένα κλείσιμο του ματιού. Αυτοί ξέρουν καλά τι κάνω. Κι εγώ ξέρω καλά πώς να τους το επικοινωνήσω.

Πώς γίνεται «το γκρίζο να είναι …καταπληκτικό»; Αναίρεσες -τρόπον τινά- τα στερεότυπα που επικρατούν για το γκρίζο χρώμα!
Τα αναιρώ από το 1990! Duh? Raining Pleasure? 😊

Από τις διασκευές του Τσιτσάνη, περάσαμε σε μια παλέτα όπου το ηλεκτρικό στοιχείο είναι αρκετά έντονο και στη δική σου περίπτωση βγάζει ένα άρτιο και ιδιαίτερο αποτέλεσμα. Το λέω αυτό, γιατί είναι πολλές οι περιπτώσεις που χαρακτηρίζονται από μια προχειρότητα της χρήσης του ηλεκτρικού στοιχείου…
Φαντάζομαι εννοείς το ηλεκτρονικό στοιχείο. Αυτό είναι μια τεράστια υπόθεση. Υπάρχει ένα παράδοξο και αυτό είναι ότι το να κάνει κανείς ηλεκτρονική μουσική ή έστω να χρησιμοποιήσει ηλεκτρονικά μέσα, είναι πολύ εύκολο. Αλλά είναι και το δυσκολότερο απ’ όλα. Αυτό σημαίνει το εξής απλό: Οποιοσδήποτε μπορεί να χρησιμοποιήσει έτοιμα ηχητικά και δομικά templates και να φτιάξει beats. Υπάρχει όμως και ένας άλλος τρόπος να γίνει αυτή η δουλειά, που έχει τεράστιο βάθος και δυσκολία τολμώ να πω μεγαλύτερη του αναλογικού/ηλεκτρικού. Τα πράγματα που θεωρείς σχεδόν δεδομένα ότι θα βγουν από έναν φυσικό ντράμερ, όπως πχ το groove, οι δυναμικές, η ψυχή του παιξίματος, για να βγουν με ηλεκτρονικά μέσα, πρέπει κανείς να έχει ψάξει σε μεγάλο βάθος τα κρυφά και βασανιστικά «πώς;» Της διαδικασίας. Είναι μια σπουδαία τέχνη που έχει παρεξηγηθεί λόγω της ευκολίας που μπορεί να δώσει στους αδαείς.

Ανήκεις στους καλλιτέχνες που πειραματίζονται αρκετά και φαίνεται ότι όχι μόνο δεν φοβάσαι αλλά επιθυμείς και επιδιώκεις να δοκιμάζεις καινούρια πράγματα. Θεωρείς ωστόσο ότι η βάση (κιθαριστική ποπ) παραμένει ακόμη ίδια;
Η λέξη ποπ παραμένει η ίδια. Με την έννοια ότι αν γδύσεις και ξεγυμνώσεις εντελώς τα τραγούδια μου από την εκάστοτε ενορχήστρωση, δεν μπορείς σχεδόν πάντα να τα παίξεις με μια ακουστική κιθάρα. Αυτό είναι κατά μια έννοια ο ορισμός της ποπ σύνθεσης. Το πώς όμως θα ντυθεί ένα κομμάτι, είναι εξαιρετικά σημαντικό και εξαρτάται από την εποχή, τις επιρροές, τη διάθεση και τη γνώση ενός μουσικού πάνω στο αντικείμενο.

Έχεις συνεργαστεί με μεγάλα ονόματα τόσο της εγχώριας μουσικής σκηνής, όσο και παγκοσμίου φήμης. Υπάρχουν ωστόσο συνεργασίες που ονειρεύεσαι να κάνεις; Κάποιος καλλιτέχνης που θα θελες να βρεθείς μαζί του είτε επί σκηνής, είτε δισκογραφικά;
Δεν νομίζω. Στη φάση που βρίσκομαι είναι πολύ σημαντικό για μένα να λειτουργώ απλά και με απόλυτη ειλικρίνεια.

Ο στίχος που χρησιμοποιείς είναι αποκλειστικά αγγλικός. Αναρωτιέμαι αν υπάρχουν δημιουργίες σου με ελληνικό στίχο, τις οποίες δεν έχεις μοιραστεί ακόμη μαζί μας…
Υπάρχουν αρκετές. Βέβαια έχω δώσει δυο κομμάτια μου στα Ελληνικά ήδη σε κυκλοφορία. Μουσική και στίχους στο “Αίνιγμα” που τραγούδησε η Δήμητρα Γαλάνη και στίχους στο “33 Στροφές” της Ελένης Τσαλιγοπούλου.

Τι χαρακτηριστικά θεωρείς ότι πρέπει να έχει κάποιος σαν άνθρωπος και σαν καλλιτέχνης για να εδραιωθεί στη συνείδηση και στην καρδιά του κοινού;
Να μην είναι η ατζέντα του ώστε να εδραιωθεί στη συνείδηση και την καρδιά τους.

Να μας μιλήσεις λίγο για τις εμφανίσεις σου στο Σταυρό του Νότου; Τι πρόκειται να μας παρουσιάσεις εκεί; (18 και 25/10/19)
Το πρόγραμμα θα είναι ένα γεμάτο best of, από τα πρώτα βήματα των Raining Pleasure, μέχρι και το Amazing Grey. Θα παίξουμε επίσης και αρκετά κομμάτια που δεν έχουν δισκογραφηθεί. Να έρθετε, θα είναι όμορφα!

 

——————————-

*** Απαγορεύεται αυστηρά η αναδημοσίευση υλικού, χωρίς την άδεια του MusicCorner…

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

Please enter your comment!
Please enter your name here