Γράφει η Ειρήνη Ζαβιτσάνου
Ευχαριστούμε για τις φωτογραφίες τη Δήμητρα Κανάκη
Hθελα πολύ να βρεθώ στην πρεμιέρα της Ρίζου. Ήξερα εκ των προτέρων πώς ότι και να κάνει θα μου αρέσει. Ήξερα επίσης ότι θα γελάσω πολύ, θα περάσω καλά και θα το ευχαριστηθώ με την καρδιά μου. Αυτό συνέβη λοιπόν στην πρεμιέρα της Μαρίζας Ρίζου στις 11 Νοεμβρίου στο Passport Κεραμεικός.
Γυρεύοντας ένα κοσμητικό επίθετο που να την χαρακτηρίζει, δεν ξέρω αν μπορώ να βρω κάποιο κατάλληλο. Της ταιριάζουν πολλά και τίποτα. Αναμφισβήτητα ταλαντούχα, ιδιαίτερη και …έξω από στερεότυπα και καλούπια. Θυμάμαι την πρώτη φορά που την είχα συναντήσει, μου δημιούργησε την εντύπωση ενός …αλλόκοτα χαρισματικού και έξυπνου πλάσματος. Ανήκει στην κατηγορία εκείνη των ανθρώπων που όταν καταπιάνονται με κάτι δεν το κάνουν απλώς καλά, το κάνουν τέλεια. Και η Μαρίζα Ρίζου «το έχει».
Οι πρώτες νότες άρχισαν να παίζουν, οι ρυθμοί ανέβηκαν, και ο ο υπέροχος φωτισμός, δημιούργησε το ιδανικό σκηνικό για να εμφανιστεί η Μαρίζα Ρίζου , ντυμένη αλά …Μαντάμ Σουσού μέσα σε ένα μπορντό βελούδινο φόρεμα σε ρετρό ύφος και στυλ, υπό το πιο δυνατό χειροκρότημα. Δίχως να σταματήσει λεπτό να χορεύει και να λικνίζεται ρυθμικά, άνοιξε την αυλαία με το «είναι μικρή η ζωή» ενώ συνέχισε με το «Πες μου», ένα πιο μελωδικό και ατμοσφαιρικό κομμάτι από τον δεύτερο δίσκο της.
Σειρά είχε η θρυλική «Μπόσα νόβα του Ησαΐα» του Φοίβου Δεληβοριά, σε big band jazz και swing ήχους όπως μας έχει συνηθίσει η Μαρίζα Ρίζου. Δροσερή, αεικίνητη, με αυτό τον διαφορετικό ρυθμό να εντυπωσιάζει και να καθηλώνει, δεν άφησε περιθώρια να μην τραγουδήσεις και πολύ περισσότερο να μην παρασυρθείς στο ρυθμό της και να χορέψεις μαζί της. Ακολούθησε «ο Γορίλας» στην ερμηνεία του οποίου δεν παρέλειψε να δώσει έναν θεατρικό τόνο.
Από τις πιο όμορφες και ιδιαίτερες στιγμές της βραδιάς, όταν η Μαρίζα ερμήνευσε το «Άδεια μου αγκαλιά», κομμάτι που αφιέρωσε στον μπαμπά της μέσα σε μια συγκινησιακά φορτισμένη ατμόσφαιρα με την υπέροχη φωνή της να σου προκαλεί ανατριχίλα. Παράλληλα, το όλο σκηνικό ήταν έτσι διαμορφωμένο που σε καθήλωνε: ο Δημήτρης Κουζής, λίγα μέτρα μπροστά της έπαιζε βιολί και εκείνη «προτείνοντας» τα αδειανά της χέρια, άφηνε τις νότες και τις γλυκές μελωδίες να μας διαπερνούν και να φτάνουν ως τα μύχια της ψυχής μας, χαρίζοντάς μας πραγματικά ξεχωριστές στιγμές. Η πιο ανατριχιαστική ερμηνεία της βραδιάς, ήρθε με το «καίγομαι-καίγομαι». Την κοίταζες και θαρρούσες ότι η φωνή της σκίζει τον αέρα, ότι έχει κάνει κτήμα της το τραγούδι και γίνεται εκείνη κοινωνός του, με τον δικό της μοναδικό τρόπο.
Απολαύσαμε έναν «μονόλογο για δύο» και η Μαρίζα με γλώσσα που σατιρίζει και καυτηριάζει μας μίλησε λίγο για την υπόθεση του τραγουδιού καθώς αναφέρεται σε μια σχέση που έχει φθαρεί, που έχει φτάσει στο τέλος ή στα όρια του τέλους και που περιγράφει με ζοφερό τρόπο την κατάσταση που αρκετά ζευγάρια βιώνουν. Για να ισορροπήσουμε όμως λίγο, δημιουργήσαμε ένα κλίμα μιας «άλλης ευτυχίας» και περάσαμε σε διάλειμμα.
Το δεύτερο μέρος του live ξεκίνησε με μια «μεγάλη γιορτή», με οικοδέσποινα τη λαμπερή και φωτεινή Μαρίζα και καλεσμένους όλους όσους είχαν γεμίσει κυριολεκτικά τον όμορφο και φιλόξενο χώρο του Passport Κεραμεικός. Μέσα σε χαρούμενη ατμόσφαιρα συνέχισαν να διασκεδάζουν με αμείωτο κέφι, παίρνοντας κάτι από τη ζωντάνια που χάριζε απλόχερα η οικοδέσποινα με την μπάντα της.
Στη συνέχεια, φορώντας ένα …«διακριτικό» καπέλο, μας τραγούδησε και το ομότιτλο κομμάτι που υπογράφει η ίδια για την θεατρική παράσταση «Μαντάμ- Σουσού» και αφού μας μίλησε για την ιστορία της γνωστής …Μαντάμ, μας είπε ξεκάθαρα: «αν πρώτα δεν το ονειρευτείς βλάξ, πώς θα το ζήσεις…»;
Εκεί ήταν και η αγαπημένη Ελεωνόρα Ζουγανέλη, η οποία μετά από «πρόσκληση» της Μαρίζας, ανέβηκε στη σκηνή για να τραγουδήσουν μαζί το «Πετάω». Και αφότου απολαύσαμε σε …ζεϊμπέκικο τόνο (ναι , έμπνευση της Μαρίζας ήταν κι αυτό!) το ρεφραίν του γνωστού κομματιού, οι δύο τραγουδοποιοί σε ένα υπέροχο ντουέτο, μας χάρισαν –σε κανονική εκτέλεση– την ερμηνεία του «Πετάω».
Έπειτα «πήγαμε μια βόλτα» με τη Μαρίζα σε άκρως εξομολογητική διάθεση να μας αναφέρει ότι αυτό το κομμάτι παρόλο που το έγραψε σε μια …χάλια περίοδο, έγινε ένα από τα αγαπημένα της. Και όχι μόνο δικό της αγαπημένο αλλά και των περισσοτέρων από όσους την ακούν.
Ντουέτο με τον γνωστό κιθαρίστα Άγγελο Αϊβάζη, μας τραγούδησαν τον «καθρέφτη», ενώ στο « Αυτή η νύχτα μένει» απέσπασε το πιο δυνατό χειροκρότημα. Την ακούσαμε να μας τραγουδάει τα «παιδιά του Πειραιά», να ξεσηκώνει το πλήθος στο «να ‘ταν η χαρά οικόπεδο», και στη γνωστή «ντισκοτέκ», σηκώθηκε ο …άγνωστος Γιάννης από το κοινό και κάνοντας ντουέτο με τη Ρίζου μας παρέσυρε όλους σε ένα ξέφρενο χορό!
Θέλεις δεν θέλεις θα χορέψεις στη Ρίζου, θα σε ξεσηκώσει, θα κουνηθείς, θα γελάσεις με τα αστεία της- πολλές φορές στα όρια του αυτοσαρκασμού. Απίστευτα επικοινωνιακή, κατεβαίνει ξυπόλυτη ανάμεσα στο κοινό της και γίνεται κυριολεκτικά ένα με αυτό. Ενσαρκώνει κάθε φορά με απίστευτη θεατρικότητα και δεξιοτεχνία τον κάθε «ρόλο» που καλείται να παίξει. Η νεαρή τραγουδοποιός με τον χειμαρρώδη λόγο και την απίστευτη ενέργεια που την χαρακτηρίζει και την οποία κατά έναν περίεργο και συνάμα οικείο τρόπο την μεταδίδει στο κοινό της, δεν σταμάτησε να μας εκπλήσσει όλο το βράδυ.
Και εκεί που τελειώνει το κομμάτι αρχίζει ξαφνικά το …standup comedy. Για όσους την έχουν δει, γνωρίζουν σε τι αναφέρομαι… Οι υπόλοιποι θα το καταλάβετε και θα το συνηθίσετε αν βρεθείτε έστω και μια φορά σε ένα της live. Άρχισε να μας …καλωσορίζει με …λαϊκό τρόπο και να ενσαρκώνει με απόλυτη θεατρικότητα το ρόλο των λαϊκών τραγουδιστών, ενώ για να ολοκληρωθεί δεόντως η σκηνή, επιστράτευσε ακόμη και πανέρια με λουλούδια που έραναν την ίδια και τους μουσικούς της! Απολαυστική, Μαρίζα Ρίζου!
Οι εκπλήξεις όμως δεν είχαν τελειωμό καθώς ο Κωστής Μαραβέγιας μετά από έντονο χειροκρότημα, ανέβηκε στη σκηνή, κάθισε στο πιάνο, με την Μαρίζα δίπλα του και αφού αστειεύτηκαν οι δύο τους αρκετά, μας τραγούδησαν το «Φάρο». Όμορφες, τρυφερές και συγκινητικές στιγμές.
Μας διηγήθηκε την μελαγχολική και τρυφερή ιστορία που κρύβεται πίσω από το τραγούδι «Ζητάτε να σας πω» μιλώντας μας για τον δημιουργό του Αττίκ, ο οποίος έγραψε αυτό το κομμάτι μόλις σε 10 λεπτά. Εκείνη, με την δική της ιδιαίτερη χροιά και τον χαρακτηριστικό όγκο της φωνής της μας χάρισε μια ακόμη δυνατή ερμηνεία. Βαδίζοντας με χορευτικά βήματα προς το τέλος της όμορφης αυτής βραδιάς, η Μαρίζα παρουσίασε τους μουσικούς της και ευχαρίστησε τόσο εκείνους όσο και τους υπόλοιπους συνεργάτες της.
Εν κατακλείδι, να πάτε να δείτε τη Ρίζου. Κάνει show μόνη της. Ένιωσα πολλές φορές αυτό που λέμε… «δεν χαμπαριάζει». Με το πηγαίο χιούμορ της, την σπιρτάδα που έχει στη ματιά και κυρίως στη γλώσσα της, σε κερδίζει. Και σε ξεσηκώνει… και το σημαντικότερο: πας και ξέρεις ότι θα περάσεις καλά. Δεν γίνεται να μην περάσεις καλά στη Ρίζου! Δεν είναι απλά μια τραγουδοποιός, είναι μια εξαιρετική καλλιτέχνιδα…
*** Απαγορεύεται αυστηρά η αναδημοσίευση υλικού, χωρίς την άδεια του Music Corner…