Φωτορεπορτάζ: Ματίνα Φουντούλη
Οι θεατρικοί ήρωες τραγούδησαν και θα τραγουδούν και ως ύμνος θα ανεβαίνουν οι λέξεις τους στον πρώτο εξώστη, ως θρήνος θα κατεβαίνουν οι λέξεις τους στην πλατεία.
Μια μουσική παράσταση για τα τραγούδια που διαπέρασαν τη θεατρική πράξη κι έμειναν στη μνήμη μας ως λόγια απόηχα, μελωδικά λόγια, ηρώων που πολλά έπαθαν και πολλά έμαθαν κι έπειτα έκαναν φινάλε πάνω στην περιστρεφόμενη σκηνή τους.
στο πιάνο ο Μάρκος Κώτσιας
στα κρουστά ο Κώστας Στεφόπουλος
τραγουδούν η Αναστασία Μαλανδρενιώτη
και η Μάτα Καστρησίου
Αυτές ήταν οι λίγες λέξεις που μου έδιναν μια ιδέα για το τι πάω να δω και να ακούσω βράδυ Παρασκευής στον ιστορικό Κόμη των Πατησίων. Λίγες, αλλά πάνω-κάτω έπαιρνες μια ιδέα. Ή μήπως όχι; Ε λοιπόν, όχι! Σε καμιά περίπτωση δεν πέρναγε από το μυαλό μου ότι θα θυμηθώ, θα μάθω, θα προσέξω λίγο καλύτερα τραγούδια που έχουν συνοδεύσει σημαντικά θεατρικά έργα και παραστάσεις όπως τον «Κύκλο με την Κιμωλία» του Θεάτρου Τέχνης, τους «Όρνιθες» του Αριστοφάνη σε σκηνοθεσία Κουν, τη «Λυσιστράτη», «Το Μεγάλο μας Τσίρκο», «Τα Κόκκινα Φανάρια», τη «Στέλλα», καθώς και επιθεωρήσεις εποχής -όταν η λέξη είχε περισσότερη αξία-, αλλά και κλασικά τραγούδια του Μεσοπολέμου.
Τραγούδια που, την ώρα που βλέπεις μια παράσταση, ίσως δεν τους δίνεις τη σημασία που τους αρμόζει, φοβούμενος μη χάσεις την πλοκή του έργου –άρα χάνεις τη σπουδαιότητά τους. Κι ας συνοδεύουν τέλεια την εκάστοτε στιγμή και τα συναισθήματά της κι ας μην μπορείς να σκεφτείς άλλη μουσική που να ταιριάζει περισσότερο στη σκηνή…
Έρχονται όμως τέσσερις άνθρωποι σε μια απροσδόκητη στιγμή να σου τα θυμίσουν -ή ακόμα και να σου τα μάθουν κάποιες φορές-, καθώς η ηλικία σου δεν σε κάνει να νιώθεις τυχερή σε αυτήν την περίπτωση, αφού δεν έχεις παρευρεθεί στις παραστάσεις ούτε γνώρισες από κοντά τις μουσικές αυτές.
Έρχονται, λοιπόν, η Μάτα, η Αναστασία, ο Μάρκος και ο Κώστας στον δρόμο σου και με τις μουσικές τους, τα λόγια, τη σκηνική τους παρουσία, τον χορό, την παιδική φυσαρμόνικα και το ξυλόφωνό τους σού ανοίγουν την παλιά βαλίτσα και βγάζουν από μέσα όλες αυτές τις αναμνήσεις που δεν έχεις, αλλά, ως εκ θαύματος, τις βλέπεις να γεννιούνται μπροστά σου. Δεν ξέρω πώς γίνεται αυτό –γίνεται όμως και είναι εξαιρετικό. Είναι τέτοιο το στήσιμο αυτής της «Περιστρεφόμενης Σκηνής» που νιώθεις σαν να είσαι εκεί, σε κάθε στιγμή, σε κάθε ρόλο, σε κάθε θεατρική σκηνής της Αθήνας.
Ήταν ένα ταξίδι στον χρόνο, λοιπόν, όλο αυτό που σε έκανε να μπεις ένα βράδυ Απριλίου του 2015 στον Κόμη της οδού Λασκαράτου, να ταξιδέψεις μουσικά στο παρελθόν των μεγάλων θεατρικών παραστάσεων και των μουσικών τους και να βγεις στην οδό Μεσογείων, απογευματάκι, στα μέσα της δεκαετίας του ’90, από το Θέατρο Πόρτα, κρατώντας τη μαμά από το χέρι και τραγουδώντας «Όταν πάτε σπίτι όλοι να προσέξετε / όλα γίνονται Μορμόλης για να παίξετε / Ο Μορμόλης λέει τώρα στην παρέα σας / πώς θα φύγει σ’ άλλη χώρα, καλησπέρα σας»…
Μετά το τέλος της παράστασης μιλήσαμε με τη Μάτα Καστρησίου, ηθοποιό και συγγραφέα, και την Αναστασία Μαλανδρενιώτη που “ευθύνονται” για τη σύλληψη της ιδέας, τα κείμενα και τη σκηνοθεσία της «Περιστρεφόμενης σκηνής»:
MusicCorner: Πώς προέκυψε το project «Περιστρεφόμενη Σκηνή» και από πότε «χρονολογείται»;
Μάτα Καστρησίου – Αναστασία Μαλανδρενιώτη : Οι ηθοποιοί έχουμε πάντα την ανάγκη να πούμε μια ιστορία κι ακόμα κι όταν τραγουδάμε ψάχνουμε εκείνο το νήμα που θα ενώσει τα τραγούδια μεταξύ τους, ώστε ο μύθος που αφηγούμαστε να ρέει και να εξελίσσεται. Δεν υπήρχε λοιπόν καλύτερο εφόδιο για μας από τη «βαλίτσα» των θεατρικών τραγουδιών. Όσοι συμμετέχουμε σ’ αυτό το project γνωριζόμαστε πολλά χρόνια και είδαμε φέτος πως η ανάγκη μας είναι ίδια. Δεν θέλαμε να βάλουμε απλώς τραγούδια στη σειρά αλλά να λειτουργήσουμε ως θίασος με κοινή αναπνοή. Ακόμα και κατά τη διάρκεια των προβών είδαμε πως είναι σπουδαία άσκηση για μας αυτή η απόλυτη προσήλωση του ενός μας ως προς τον άλλο.
MusicCorner: Ποια τα κίνητρα και οι στόχοι σας;
Μάτα Καστρησίου – Αναστασία Μαλανδρενιώτη : Επιθυμούμε να φέρουμε τους όρους της θεατρικής παράστασης στο μουσικό live. Να μπορέσει ο θεατής να ακούσει ξεκάθαρα μέσα απ’ τα τραγούδια τον λόγο των ηρώων, τα πάθη και τα παθήματά τους. Έχουμε την τύχη να είμαστε εμείς και μόνο υπεύθυνοι του project μας κι έτσι δημιουργούμε τις συνθήκες μέσα στις οποίες νιώθουμε χαρούμενοι να δουλεύουμε.
MusicCorner: Ποια είναι η μέχρι τώρα ανταπόκριση του κοινού και ποια τα σχέδια για το μέλλον;
Μάτα Καστρησίου – Αναστασία Μαλανδρενιώτη : Στην παράσταση έχουμε τραγούδια τα οποία δεν ακούγονται συχνά κι έτσι γίνεται ένα σκάψιμο της μνήμης του κοινού που συγκινείται πολύ. Απ’ την άλλη μεριά, οι εναλλαγές των κειμένων, των ρόλων, των μουσικών οργάνων εκπλήσσουν ευχάριστα τους θεατές. Περιμένουν να δουν τί θα γίνει παρακάτω. Είναι ένα στοίχημα για μας να ισορροπήσουμε τη διασκέδαση με τις λεπτές σιωπές που απαιτεί η θεατρική δομή. Η επόμενή μας παράσταση είναι το Σάββατο 25 Απριλίου στις 21:30 στον Ειλισσό και από κει και πέρα θα περιοδεύουμε σε μικρές μουσικές σκηνές της Αθήνας. Ελπίζουμε κάποια στιγμή να μας επιτρέψουν οι συνθήκες να βρούμε μια πιο μόνιμη -και γιατί όχι;- θεατρική στέγη.
Αποκλειστικές φωτογραφίες του MusicCorner από την παράσταση!
*** Απαγορεύεται αυστηρά η αναδημοσίευση υλικού γραπτού ή οπτικού, χωρίς την άδεια του Music Corner…