Γράφει ο Γιάννης Τσούμαλης
Φωτογραφίες: Μάριος Γκούβας
Εκείνο μεταξύ των άλλων το στοιχείο που δείχνει ότι το καλοκαίρι είναι πλέον παρόν είναι και η έναρξη των καλοκαιρινών συναυλιών στα διάφορα θέατρα και θερινούς χώρους της Αττικής και της υπόλοιπης Ελλάδος. Το φετινό καλοκαίρι μπήκε με το δεξί με τη πρώτη του συναυλία, αυτή στο θέατρο Πέτρας με τον Θάνο Μικρούτσικο και τον Μίλτο Πασχαλίδη.
Τα φώτα της σκηνής ανάβουν και βγαίνουν οι δύο καλλιτέχνες, που περισσότερο τους βλέπουμε σαν δυο καλούς φίλους, όπως και στη πραγματικότητα είναι, που ανταμώσανε με σκοπό να μαζευτούμε όλοι μαζί και να τραγουδήσουμε παρέα «τραγούδια κοινού αισθήματος», όπως τόνισε ο Μικρούτσικος.
Συνέχισε λέγοντας : «Σας ευχαριστούμε για τη παρουσία σας εδώ. Ειλικρινά σας μιλάμε αισθανόμαστε βαθύτατη ευγνωμοσύνη για σας, γιατί ξέρουμε ποια περίοδο ζούμε. Ζούμε μια απίστευτη βαρβαρότητα την οποία μπορούμε να ξεπεράσουμε μόνο όλοι μαζί. Όλοι μαζί να ξαναστήσουμε αυτό το «εμείς». Αποφασίσαμε να βγούμε στη γύρα με τον Μίλτο κι από ό, τι φαίνεται καλά κάναμε. Θέλουμε να σας πούμε ότι τα τραγούδια που επιλέξαμε και τόσο του Μίλτου όσο και τα δικά μου αλλά και άλλων συνθετών είναι τραγούδια που εσείς τα καταστήσατε τραγούδια κοινού αισθήματος με την έννοια ότι τα αγαπήσατε. Όμως το ζήτημα είναι ο τρόπος που θα τα παίξουμε και θα τα ερμηνεύσουμε.»
Στο τελευταίο ειδικά συνέβαλε η εξαιρετική ορχήστρα που είχαν μαζί τους, που αποτελούταν από τον Θύμιο Παπαδόπουλο, ο οποίος την επιμελήθηκε και ήταν στα πνευστά, την Μιρέλα Πάχου στο πιάνο, στο ακορντεόν και στο τραγούδι, τον Δημήτρη Σινογιάννη στις κιθάρες, τον Δημήτρη Μουτάφη στο μπάσο, τον Ηλία Δουμάνη στα drums και τον Πάρη Περυσινάκη στη λύρα.
Ξεκίνησε ο Μικρούτσικος με το «Ανεμολόγιο» δίνοντας τη πρώτη απάντηση σε όσα ζούμε με τα λόγια του Κώστα Τριπολίτη κι ύστερα «Η ζωή των άλλων» σε στίχους του Οδυσσέα Ιωάννου και σε μουσική του Θάνου σε μια εκπληκτική εκτέλεση από τον Πασχαλίδη. Ομολογώ ήταν η στιγμή που αφέθηκα στη μουσική και σε ό, τι θα ακολουθούσε. «Τυμβωρύχος», «Πηνελόπη», «Κακές συνήθειες» με τη φωνή του Μικρούτσικου σε ένα ρεφρέν, που με ξάφνιασε πολύ ευχάριστα, το αγαπημένο του Μίλτου, το «Φωτιά μου», «Το μαχαίρι» με την αισθαντική εκτέλεση του Μικρούτσικου, ο οποίος το αφιέρωσε στο γιο του Στέργιο, και μια πιο τζαζ νότα με το σαξόφωνο του Θύμιου Παπαδόπουλου, ο Καββαδίας του Μικρούτσικου, η swing νότα της «Μιρέλας», «Οι εφτά νάνοι στο s/s cyrenia, στο οποίο πάντα ο Μικρούτσικος καταθέτει όλη τη ψυχή του αυτοσχεδιάζοντας μπροστά στο κοινό, το «Καπηλειό», που ο Μίλτος το αφιέρωσε σε όλους τους «Χαΐνηδες» και πολλά άλλα.
Μια ομολογουμένως συγκινητική στιγμή της βραδιάς ήταν όταν η συναυλία μπήκε, όπως είπε ο Μίλτος, στον αστερισμό του Άλκη του Αλκαίου, του πολύ καλού φίλου των δύο αυτών ανθρώπων, που όπως είπε ο Μίλτος : «Πόσο θα καμάρωνε να έβλεπε τους δυο του φίλους να τραγουδάνε μαζί!» «Άλκη» φώναξε, σα να ήταν από την άλλη μεριά της γραμμής και να άκουγε τη συναυλία, όπως συνήθιζε να κάνει με τις συναυλίες του Μίλτου και είπε το τραγούδι, που ήταν γραμμένο ειδικά για αυτόν και το «Αγύριστο κεφάλι» του. Κι ύστερα «Πάντα γελαστοί» και θυμηθήκαμε τον Μητροπάνο.
«Στη πρώτη μεγάλη συναυλία που έκανα και ηχογραφήθηκε,» είπε κάποια στιγμή ο Πασχαλίδης, «το «Έχουν περάσει χρόνοι δέκα» είχε έρθει ο Μητροπάνος να πει τις «Πεθαμένες καλησπέρες» και εγώ του είχα πει «Ρε συ θηρίο μάθε και το άλλο το ζεϊμπέκικο που έχω γράψει να το πεις». Με παίρνει δυο μέρες πριν και μου λεει . «Να σου πω, δε θα το πω». « Γιατί;» «Ας το δε προλαβαίνω να το μάθω». Η συναυλία ήταν 1 Σεπτεμβρίου 2005. 31 Αυγούστου, έπαιζε ο Μητροπάνος με τη Μελίνα Κανά στο Βράχων. Την ακύρωσε γιατί δεν ήταν καλά. Τον παίρνω τηλέφωνο το μεσημέρι και του λέω «Να σου πω, αν δεν είσαι καλά, μην έρθεις.» Μου λέει «Είσαι μαλάκας;» Ήρθε στη συναυλία με σακάκι, γιατί είχε έρθει κατευθείαν από το νοσοκομείο. Εμείς όλοι ήμασταν με κοντομάνικα. Κι είπε μόνο τις «Πεθαμένες καλησπέρες» κι όχι αυτό που θα πούμε τώρα. Αυτό το τραγούδι δεν το είπε ο Μήτσος, αλλά του το χρωστάω. «Όσα κομμάτια κι μπορέσεις να ενώσεις» κι ύστερα η συναυλία έκλεισε με αγαπημένα τραγούδια των δύο καλλιτεχνών.
Για εμάς ήταν ο Μίλτος κι ο Θάνος, δυο δικοί μας άνθρωποι, που με όσα μας έχουν δώσει έχουμε ταξιδέψει και ανακαλύψει νέες στεριές. Κι ήμασταν όλοι μια παρέα, άλλες φορές σιγοτραγουδώντας κι άλλες τραγουδώντας με ένταση με αυτούς τους δύο που κατάφεραν για ακόμη μια φορά να μας αγγίξουν και να μας κάνουν όχι πλέον να ξεχάσουμε, αλλά να θυμηθούμε πόνους, χαρές, στιγμές, αλλά και το χρέος μας προς αυτό τον κόσμο που αλλάζει.
Μας αποχαιρέτησαν με την εξής φράση: «Παίρνουμε δύναμη από εσάς. Να είστε καλά και πάντα μαζί.»
Με δυο λόγια μια εξαιρετική συναυλία, με όλη την μουσική ομάδα να χαρίζει υπέροχες στιγμές! Για να υπηρετήσω, βέβαια, και το χρέος προς την αλήθεια, ας αναφέρω πως για τον εξασκημένο ακροατή των Μικρούτσικου και Πασχαλίδη το ρεπερτόριο της συναυλίας περιορίζεται στα αρκετά πιο γνωστά τους τραγούδια, προκαλώντας ίσως μια δυσαρέσκεια σε όσους περιμένουν και κάτι παραπάνω. Συγχωρείται, όμως, ετούτο το στοιχείο εν όψει του χαμόγελου στα χείλη και του αισθήματος, που έχεις καθώς φεύγεις, πως κέρδισες κάτι απόψε. Στα ηχεία, όπως στις περισσότερες συναυλίες του Θάνου ακούγεται το «Sultans of swing» των Dire Straits. Και σκέφτομαι… τι είναι ροκ τελικά; Ίσως κι αυτό που είπε από την αρχή ο Θάνος, να μείνουμε ενωμένοι και να ξαναστήσουμε αυτό το «εμείς». Να πάμε, δηλαδή, ενάντια σε ό,τι επιβάλλεται. Ροκάραμε κι απόψε στο Πέτρας.
*** Απαγορεύεται αυστηρά η αναδημοσίευση υλικού, χωρίς την άδεια του Music Corner…