Γράφω μουσική κάτω από το όνομα «Μινρώδ», από τότε που ένιωσα την ανάγκη να εκφραστώ με ελληνικό στίχο. Από τότε που έγραψα τους στίχους για τον «Λήθαργο». Μέχρι τότε και ως μπασίστας των Serpentine και των Abbie Gale και ως συνθέτης των Perfect Toyz, ασχολιόμουν με τον αγγλικό στίχο.
Συνέχισα να γράφω ελληνικό στίχο και με τους GTV όπου άλλαξε και η δομή των στίχων μου.
Κάπου εκεί, ένιωσα ότι ήρθε και η ώρα να τελείωσει η ανυπόφορη θεματολογία στα τραγούδια μου. Στο κομμάτι «To Ψέμα» ένιωσα ότι ήταν οι τελευταίοι στίχοι που πραγματεύονταν αυτό το θέμα. Έγραψα τη μουσική. Και ήξερα ακριβώς την αισθητική που χρειαζόμουν. Πήρα, λοιπόν, τηλέφωνο δύο ανθρώπους που ήξερα ότι το να βρεθώ μαζί τους στο στούντιο, θα είναι σαν να βρεθώ σπίτι μου. Τον Σωτήρη και τον Παντελή των Abbie Gale. Τους άλλους δύο που είχα στο νου μου ήξερα ότι για τον ένα θα χρειαστεί ένα τηλεφώνημα και για τον άλλο, να είμαι τυχερός. Και το στούντιο που θα το γράφαμε, έπρεπε να είναι το Noise Box Studio του Σάκη Μπάστα των Raining Pleasure στην Πάτρα.
Οι κουβέντες με τον Σωτήρη και τον Παντελή ήταν τόσο ευχάριστες σαν να μας είχαν διακόψει πριν δύο λεπτά από αυτό που λέγαμε και όχι σαν να είχαν περάσει πάνω από δέκα χρόνια, όπως συνέβαινε πραγματικά. Ο Θανάσης Χριστοδούλου (Lumiere) ήταν, από την στιγμή που ξεκίνησα να ασχολούμαι με τη μουσική, εκεί για μένα – επί της ουσίας είναι η αιτία που ασχολήθηκα. Έτσι φυσιολογικά –για τους δυο μας– και τώρα, με πήρε να πάμε στην Πάτρα για ένα Σαββατοκύριακο τον Αύγουστο του ‘21, όπου θα έπρεπε να τζογάρουμε με τις πιθανότητες για να καταφέρουμε τον Γιάννη Ματσούκα (Serpentine, My Wet Calvin. Μητέρα Φάλαινα Τυφλή, Monovine) να έρθει στο στούντιο μαζί μας. Ήρθε τελικά.
Βρεθήκαμε, λοιπόν, στο στούντιο άνθρωποι που είχαν να βρεθούν μαζί σε αυτήν την συνθήκη, είκοσι χρόνια. Και ήταν ΤΟΣΟ ωραία. Σαν να είχε ανοίξει ένας διακόπτης για τα δύο εξάωρα sessions, σε συνεχή ανταλλαγή ιδεών, ματιών και χαμογέλων. Μια σύμπραξη έτσι όπως διαβάζεις και φαντάζεσαι να την κόβεις στον αέρα με το μαχαίρι, μόνο που συνέβαινε σε μας και θα μπορούσαμε να πούμε ότι ήταν ένα διάλλειμα από τις οικογενειακές υποχρεώσεις όλων, αν δεν πλημμύριζε το στούντιο κάποια στιγμή από τις συντρόφους και τα παιδιά όλων, σε κάτι σαν κορύφωση αυτής της μάζωξης. Βγήκαμε όλοι πιο χαρούμενοι από το στούντιο εκείνο το Σαββατοκύριακο.
Τους ευχαριστώ όλους.
Και τώρα έχω την χαρά να μοιραστώ αυτό το κομμάτι,
Δημήτρης Μάρκου
Φωνή, Βόμβος: Σωτήρης Δελακάς
Ηλεκτρική Κιθάρα: Παντελής Ζαχαρόπουλος
Πιάνο, Ακουστική Κιθάρα: Θανάσης Χριστοδούλου
Ντραμς: Γιάννης Ματσούκας
Μπάσο, Στίχοι: Δημήτρης Μάρκου
Ήταν μια φαντασία αλόγιστη
Κάποιας ελίτ έγκριτο μέλος
Η πορεία του μεταφραστή
Σε ένα μόνιμο τέλος
Υπήρξε φόβος και τιμή
Ένα ωραιότατο γεύμα
Έξω απ’ την πόρτα στροβιλίζεσαι
Χαμένος σε εσένα
Συγκρατούσες με θυμό
Της δικαιοσύνης το αιώνιο ρέμα
Ήθελες να το κρατήσεις μυστικό
Ήθελες να το κρατήσεις ψέμα