Γράφει o Σοφιανός Καβακόπουλος
ΣΚΟΡΠΙΕΣ ΣΚΕΨΕΙΣ ΜΙΑ ΕΒΔΟΜΑΔΑΣ
Μια πολύ περίεργη, γεμάτη αλλά και περιστασιακά όμορφη εβδομάδα κύλισε για μένα. Δεν ξέρω αν φταίει ότι δουλεύω σε μαγαζί με την ονομασία BUKOWSKI, ή ότι περνάω ώρες κάτω από το πορτραίτο του μου με κοιτάζει και χαμογελάει ειρωνικά, αλλά τείνω όλο και περισσότερο προς την μόνιμη «αμαρτία», πληρώνοντας πολλές φορές τις επιπτώσεις των καταχρήσεων αυτών. Σημασία βέβαια δεν έχει το κόστος αλλά οι μικροχαρές που απολαμβάνεις ενδιάμεσα. Αφήνουν όμορφες αναμνήσεις, χαμόγελα χαραγμένα βαθιά, και ώρες πολλές αναπόλησης. Και μην ξεχνάω φυσικά, γράψιμο, πολύ γράψιμο. Μπορεί την στήλη να την καθυστερώ και το αφεντικό να γκρινιάζει συνέχεια πάνω από το κεφάλι μου (έτσι είναι όλα τα αφεντικά, ο δικός μας μόνο είναι λίγο πιο γκρινιάρης), αλλά από γράψιμο άλλο τίποτα.
Κύριο περιστατικό της περασμένης εβδομάδας ήταν μια αδιαθεσία μου να το πω ευγενικά. Δεν ήταν τόσο σημαντική αναφοράς αν δεν με έφερνε αντιμέτωπο με την αιώνια μάχη των δύο φύλων. Είναι άξιο απορίας το πώς οι γυναίκες αντιμετωπίζουν την αρρώστια τους. Είναι σαν προσπαθούν να αποδείξουν πως είναι τόσο δυνατές που τίποτα δεν τις κλονίζει. Θυμάστε την μάνα σας στο κρεβάτι με πυρετό; Να της βάζει κομπρέσες ο πατέρας σας; Όχι φυσικά. Κάθε μέρα σταθερά στην κουζίνα να ετοιμάζει το μεσημεριανό ή να κάνει κάθε είδους δουλειά στο σπίτι και φυσικά να πηγαίνει και στη δουλειά της. Και κάποια στιγμή την ακούγατε στο τηλέφωνο να συζητάει με μια φίλη της και να αναφέρει πως χτες είχε 39 πυρετό. Ε, όχι ρε γαμώτο. Είμαι άρρωστος και δεν χρειάζεται να παίξω τον ήρωα. Όταν έχω δέκατα με πιάνουν κρυάδες, όταν έχω πυρετό ιδρώνω, και φυσικά πρέπει να ξαπλώσω και να πάρω τα ιδιόχειρα μαντζούνια μου για να γίνω καλά (ουίσκι με μια κουταλιά μέλι το καλύτερο). Δεν είμαι αδύναμος, είμαι απλά άνθρωπος, και εσείς οι γυναίκες είστε απλά εξωγήινοι ή μέλη της Λεγεώνας των Υπερηρώων και καλά κάνετε. Δεν χρειάζεται να μας κοροϊδεύετε και από πάνω. Και φυσικά όταν βλέπω σε όραμα μέσα στον πυρετό τα νούμερα του ΤΖΟΚΕΡ, αντί να γελάς πάρε χαρτί και σημείωνε…
Μια βραδιά καταχρήσεων τελείωσε υπέροχα. Ποια δεν τελειώνει άλλωστε έτσι; Αν δεν είσαι τόσο κομμάτια ώστε να μην θυμάσαι την επόμενη μέρα που ήσουν και πως γύρισες, εντάξει το παράκανες λίγο παραπάνω. Καλύτερα να ξυπνάς και να μην ξέρεις που είσαι, και φυσικά ποια είναι αυτή που κοιμάται δίπλα (περασμένα μεγαλεία και διηγώντας τα να κλαις). Εκείνο το βράδυ καταλήξαμε μια παρέα φίλων πρόκληση στην πρόκληση να μας βρει το ξημέρωμα πίνοντας, γελώντας και βάζοντας μουσικές ο καθένας με τη σειρά του. Ξεκινούσαμε με μια λέξη και καταλήγαμε σε σειρές τραγουδιών που ούτε καν θυμόμασταν από που και πότε τα ξέραμε. Σκασίλα μου θα μου πείτε… Και εμάς θα σας απαντήσουμε γιατί όπως περνούν οι αντροπαρέες ποτέ μια γυναικοπαρέα δε θα περάσει.
Και ερχόμαστε στο τελευταίο θέμα. Γυναικοπαρέες… Πρέπει να είναι ο ορισμός της απόλυτης διαπλοκής, ψευτιάς, μυθοπλασίας και ίντριγκας. Είμαι σίγουρος πως o George R.R. Martin, κάποια στιγμή στη ζωή του αναγκάστηκε να βρεθεί κοντά σε μια γυναικοπάρεα και από εκεί εμπνεύστηκε το Game Of Thrones. Το σημείο που δουλεύω είναι ελαφρώς υπερυψωμένο και από εκεί μπορώ και παρακολουθώ συμπεριφορές στις παρέες, είναι άλλωστε μέσα στο κομμάτι της δουλειάς μου για να ξέρω πως αντιδρούν στις μουσικές. Παρακολουθώ κυρίως γυναικοπαρέες, γιατί αν μια γυναικοπαρέα χορεύει, σε λίγο όλο το μαγαζί θα χορεύει. Πρώτα οι άλλες γυναικοπαρέες, γιατί είναι αδιανόητο μια άλλη γυναικοπαρέα να περνάει καλύτερα από αυτή και μετά τα λιγούρια που πληρώνουν για να πίνουν τσάμπα οι γυναικοπαρέες. Η ίντριγκα όμως είναι και μέσα στις ίδιες τις γυναικοπαρέες. Πάντα υπάρχει η μια «προχώ» που είναι πιο περπατημένη και είναι η αρχηγός, δίπλα της υπάρχει η wannabe που μοιάζει στη συμπεριφορά στην αρχηγό, αλλά όποτε δεν την βλέπουν την κοιτάζει με μίσος και το γνωστό ύφος του Isnogood, θέλω να γίνω χαλίφης στην θέση του χαλίφη. Αυτές τις δύο τις κοιτούν με μίσος όλες οι υπόλοιπες γιατί ντρέπονται να μιλήσουν όπως αυτές, να χορέψουν όπως αυτές, να κινηθούν όπως αυτές. Όταν όμως κοιτιούνται όλες μαζί είναι οι ΚΟΛΛΗΤΕΣ, τα χαμόγελα είναι πλατιά και τα φιλιά και οι αγκαλιές δίνουν και παίρνουν και οι υποσχέσεις αιώνιας πίστης δίνονται εκατέρωθεν… Καλύτερα μπακουροπαρέα, μπύρες, ρεψίματα και χοντρά ανέκδοτα, και αν στραβώσουμε ρίχνουμε και δυο ψιλές και μετά πάλι αγκαλιά παραγγέλνουμε την επόμενη γύρα. Το έχω ξαναπεί εμείς οι άντρες είμαστε ΑΠΛΑ ΖΩΑ.
Σε ευχαριστώ για το Δώρο μου.
———————
*** Απαγορεύεται αυστηρά η αναδημοσίευση υλικού, χωρίς την άδεια του Music Corner…