Γράφει η Σοφία Τσεκούρα
www.musiccorner.gr
Τετάρτη 31 Οκτωβρίου 2012
Οι Άθικτοι
Οι «Intouchables» είναι μια επιτυχημένη γαλλική κωμωδία που πραγματεύεται τις φυλετικές διακρίσεις και καταφέρνει να είναι γοητευτική και επιθετική την ίδια στιγμή.
Πάντα ήθελα να δω αυτή την ταινία, χωρίς λόγο… Κάποιος μου είπε κάποτε, πως συνδυάζει γέλιο και συγκίνηση και μπορώ να πω πως «ψοφάω» για κάτι τέτοια… Όχι τίποτα άλλο, απλά πάντα αναρωτιέμαι πώς ένας σκηνοθέτης μπορεί να καταφέρει να εντάξει αυτό το κράμα συναισθημάτων επιτυχώς σε μια ταινία.
Στην περίπτωση αυτή, οι δυο σκηνοθέτες της ταινίας, Olivier Nakache και Eric Toledano, κατάφεραν να παρουσιάσουν μια όμορφη, ανθρώπινη σχέση μεταξύ δυο σχετικά άγνωστων ανθρώπων.
Η ταινία επικεντρώνεται στη σχέση μεταξύ του Philippe (Francois Cluzet), ενός εκατομμυριούχου παράλυτου, και του Driss (Omar Sy), ενός μαύρου απατεώνα που καλείται να προσέχει και να φροντίζει τον πρώτο.
Στην αρχή ο Driss εμφανίζεται ως ένας αγενής αγροίκος ο οποίος απαιτεί απλώς μια υπογραφή σε μια φόρμα έτσι ώστε να επωφεληθεί μέσω αυτής, μια επιταγή.
Ο χαρακτήρας του Driss κεντρίζει το ενδιαφέρον του Philippe , με αποτέλεσμα ο δεύτερος να του προσφέρει μια θέση εργασίας στο σπίτι του. Αυτό που είχε να κάνει είναι να τον προσέχει. Ύστερα από κάμποσες δυσκολίες του πρώτου, δέχεται, και μια δυνατή φιλία με βάση τη συντροφικότητα και την αλληλοεκτίμηση γεννιέται.
Οι σκηνοθέτες της ταινίας, εμπνεύστηκαν από ένα ντοκιμαντέρ του 2004 βασισμένο στην ιστορία του Philippe Pozzo di Borgo και του Abdel Sellou, η οποία δεν αποκλίνει και πολύ από την ιστορία που μας αφηγείται η ταινία.
Η ταινία ανοίγει με ένα δυσοίωνο, υψηλής ταχύτητας, κυνηγητό μεταξύ της αστυνομίας και του Driss, αλλά είναι προφανές πως ο Philippe κάνει τη βόλτα της ζωής του. Χάρη στο Driss θέλει να ζήσει και πάλι.
Είναι γεγονός πως ο Philippe ζει με σωστή ποσότητα πάθους και αυτοσυγκράτησης, καθώς από την άλλη πλευρά ο Driss έρχεται να ταράξει τα νερά της υπερπροστατευμένης ζωής του πρώτου.
Παρά το γεγονός ότι βασίζεται σε μια αληθινή ιστορία, η αξιοπιστία τις ταινίας προέρχεται από τις υπέροχα όμορφες εκτελέσεις. Προς το τέλος της ταινίας αυτό που συνειδητοποιούμε όλοι είναι πως ο Driss φέρνει ένα χάος αναζωογόνησης που είναι συνάμα εορταστικό και -ας το πούμε- η πιο κατάλληλη εναλλακτική λύση για το Philippe εφόσον θέλει να ζήσει τη ζωή του στο έπακρο.
Ο τελευταίος διατηρεί τα κύρια χαρακτηριστικά του, αλλά εξελίσσεται σε ένα πιο μαλθακό ανθρώπινο ον, το οποίο, όπως είναι εμφανές σε μια από τις πιο βασικές σκηνές της ταινίας, αλλάζει τη στάση του.
Μερικές ταινίες προορίζονται απλά για να τις δει αν όχι όλος, ένα μεγάλο μέρος του κόσμου. Ψάχνοντας Τους Άθικτους όμως, θα βρεθείτε σε ένα μονοπάτι αναγνωρίζοντας μερικά από τα πιο προβλέψιμα στοιχεία αυτής της ιστορίας. Έναν άντρα από τη λάθος πλευρά της πόλης να συναντά έναν άλλον από τα υψηλότερα κλιμάκια της κοινωνίας και να διασκεδάζουν, παρόλα αυτά, σχηματίζοντας ένα ταιριαστό δίδυμο.
Έξυπνοι διάλογοι, με humor και στοιχεία συντροφικότητας χαρακτηρίζοντας την ταινία άφθονα γοητευτική.
——————-
***Απαγορεύεται αυστηρά η αναδημοσίευση υλικού γραπτού ή φωτογραφιών, χωρίς την άδεια του Music Corner…