Γράφει η Πέννυ Γέρου
www.musiccorner.gr
Πέμπτη 3 Οκτωβρίου 2013
Chicago
Σικάγο στα 1920… Ποια καλύτερη εποχή και ποια καλύτερη πόλη! Η εποχή του jazz, του χορού, της ποτοαπαγόρευσης και της «κομψής» αυτής σαγήνης, η πόλη που τα αγκάλιασε όλα αυτά και τα έβαλε μέσα στα στενά της, στα μαγαζιά της, στην κουλτούρα και τους επισκέπτες της.
Από της άλλη είναι και το «Chicago» του Rob Marshall, με τα ατίθασα θηλυκά του, τα φανταχτερά φορέματα και τα αξέχαστα soundtracks! Ένα από τα καλύτερα musicals έφτασε στην οθόνη μας και μας πήγε για τα καλά στο πνεύμα εκείνης της εποχής. Μα δεν ήταν μόνο η εποχή που ζωντάνεψε, αλλά το πνεύμα μερικών γυναικών, που τα κάγκελα της φυλακής ήταν ένα τίποτα μπροστά στο τσαγανό, τη φινέτσα και την πονηριά που έκρυβαν μέσα τους. Η Roxie (Renée Zellweger) μπαίνει στη φυλακή για ανθρωποκτονία και όλα μετατρέπονται σε μια μουσικοχορευτική υπερπαραγωγή: τα κελιά γίνονται stage, οι κρατούμενες χορεύτριες και τραγουδίστριες και όλα θυμίζουν παλιό καμπαρέ της εποχής.
Μα, παρόλο που η Roxie ονειρεύεται την καριέρα της σε ένα μεγάλο καμπαρέ, τα πράγματα μέσα στις φυλακές μετατρέπονται σε ένα «θρίλερ» στρατηγικής. Η κρατούμενη που θα κερδίσει τη συμπάθεια των media και του κόσμου, είναι εκείνη που έχει και τις περισσότερες πιθανότητες να απαλλαχθεί από την έκτιση της ποινής της. Κι ο ειδικός σε όλα αυτά; Ο Billy Flynn (Richard Gere), ο πιο διεφθαρμένος και ανήθικος δικηγόρος ανάλογων υποθέσεων, που μεταχειρίζεται τις κρατούμενες σα μαριονέτες και τις κάνει να χορεύουν στο δικό του jazz ρυθμό.
Βλέπεις, στο παιχνίδι των media και της επικοινωνίας, ο καθένας μπορεί να λειτουργήσει ως εν δυνάμει «δόλωμα». Δεν έχει σημασία ποιος είσαι, ούτε αν όντως αξίζει να απασχολήσεις έστω και για λίγα λεπτά το κοινό – γιατί μπορεί όντως να αξίζεις την προσοχή και τη βοήθειά του. Σημασία έχει να «πουλάς», να «εκτινάσσεις» τα νούμερα, να ξεσηκώνεις τα φλας, με το δάκρυ ή το χαμόγελό σου. Με το να κρύβεις τα λίγα, δείχνοντας όλο περισσότερα.
Αν δεν φέρνεις χρήμα στο μεγάλο Billy, τα φλας για σένα και τη μικρή σου υπόθεση σβήνουν. Κι είσαι μια ακόμη μαριονέτα που θα μείνει στο πίσω μέρος της αποθήκης. Κι όχι, μέχρι όντως να βρεθείς εκεί, δεν πιστεύεις ότι μπορεί να έρθει κι η σειρά σου. Μα δεν πρέπει να παίζει με μια κυρία… Πόσο μάλλον με μια δολοφόνο, αγαπητέ Flynn. Εγώ, στη θέση σου, θα τις πρόσεχα πολύ καλύτερα!
Γιατί όλες οι γυναίκες αυτές απέδειξαν πως όταν πας γυρεύοντας, θα πάρεις πίσω την ακριβή αξία των πράξεών σου. Με άλλα λόγια; Αν έπαιξες ποτέ μαζί τους, «you had it comin’» αγαπητέ…
He had it coming, he had it coming
He only had himself to blame
If you’d have been there, if you’d have seen it
I betcha you would have done the same
Έξι γυναίκες, έξι ιστορίες, έξι δολοφονίες… Έξι γυναίκες τόσο ατίθασες (με μια Catherine Zeta-Jones πιο εκρηκτική από ποτέ), που τα χέρια τους γέμισαν αίμα, το ποινικό τους μητρώο κατηγορίες και η ζωή τους δυναμικότητα και τόλμη. Και το καλύτερο της υπόθεσης; Καμία, μα καμία, δεν το μετάνιωσε. Όσο κι αν θέλει να ξεφύγει από τα σίδερα της φυλακής, μέσα της θα το ξανάκανε…
Οι γυναίκες του Chicago είναι από τις γυναίκες που, πριν τις τρελάνεις με τις εμμονές σου, πριν τις αμφισβητήσεις, πριν τις απατήσεις, πρέπει να το σκεφτείς πολύ καλά. Γιατί κάποιες γυναίκες δε θα διστάσουν να «καρφωθείς» στο μαχαίρι τους, δε θα διστάσουν να σου δώσουν αυτό για το οποίο πήγαινες γυρεύοντας…
They had it comin’, they had it comin’
They had it comin’ all along
‘Cause if they used us and they abused us
How could they tell us that we were wrong?
————
*** Απαγορεύεται αυστηρά η αναδημοσίευση υλικού γραπτού ή φωτογραφιών, χωρίς την άδεια του Music Corner…