Γράφει η Πέννυ Γέρου
www.musiccorner.gr
Πέμπτη 17 Οκτωβρίου 2013
Milk
Ο Milk Harvey είναι μια από τις πιο ιδιαίτερες προσωπικότητες που ξεχώρισαν στο κοινωνικοπολιτικό γίγνεσθαι, λόγω του τρόπου με τον οποίο πλησίασε την πολιτική και την κοινωνία, ώστε να είναι σήμερα ο πρώτος gay Αμερικανός πολιτικός που εκλέχθηκε ως Supervisor του San Francisco to 1977. Μια τέτοια προσωπικότητα δε θα μπορούσε να ξεφύγει από τον κινηματογραφικό φακό, και πιο συγκεκριμένα από τη ματιά των Gus Van Sant και Dustin Lance Black το 2008.
Στο πρόσωπο του Milk ο αγαπημένος πολλών ηθοποιός Sean Penn, σε ένα ρόλο που δεν τον έχουμε ξαναδεί και ούτε τον ξαναείδαμε από τότε. Κάποιος θα μπορούσε να σχολιάσει πως ο ρόλος αυτός «τσαλάκωσε» την εικόνα του Sean Penn. Βλέπεις, ακόμα και σήμερα είναι taboo να υποδύεσαι – πόσο μάλλον να είσαι – έναν ομοφυλόφιλο. Παρόλα αυτά, ο Sean Penn ήταν εξαιρετικός και δίνει μια αξιοπρεπή εικόνα του Milk Harvey, εκεί στo San Francisco, στην περιθωριοποιημένη οδό Castro.
Η ταινία «Milk» (και όχι «Γάλα», όπως την έχουν μεταφράσει στα ελληνικά…) προσπαθεί να δώσει την εικόνα του ανθρώπου Milk, τόσο στην ερωτική του ζωή, όσο και στην τόλμη του να διεκδικήσει το δικαίωμα στη σεξουαλικότητα και να κερδίσει μια θέση στην πολιτική, ώστε να πάρει φωνή και σώμα η καταπιεσμένη κοινωνικότητα και ψυχολογική κατάσταση των ομοφυλόφιλων ανδρών, αλλά και γυναικών στην πορεία.
Προφανώς ο Milk γνώρισε πολλά εμπόδια στην προσπάθειά του αυτή. Στην αρχή η πολιτεία του San Francisco δε μπορούσε να δεχθεί κάτι τέτοιο. Ένας ομοφυλόφιλος άντρας, και δη με εξουσία, παραήταν τρομακτικός και «επικίνδυνος». Δεν ήταν λίγοι και εκείνοι που τόλμησαν να πουν πως η προσπάθεια του Milk αποσκοπούσε στο να αφανίσει μέχρι και την ανθρωπότητα! Η ομοφυλοφιλία παρουσιαζόταν σαν «πράγμα του Σατανά» και ακόμα και πνευματικές προσωπικότητες της εποχής, πάσχιζαν να διαφυλάξουν τη καθιερωμένη έννοια και εικόνα της οικογένειας, όπως την ξέρουμε χιλιάδες χρόνια τώρα.
Μα ο Milk δεν είχε κανένα τέτοιο σκοπό. Σκοπός του Milk ήταν να γίνει η φωνή των καταπιεσμένων ανθρώπων, αυτών που η σεξουαλικότητα και οι επιλογές τους δε συμβάδιζαν με τα πρέπει της κοινωνίας. Ήθελε να γίνει η φωνή που θα σπάσει κάθε ντουλάπα, στην οποία κάθε έφηβος κλείνεται για να μην ακούει την κοινωνική κατακραυγή. Δεν είχε αρχικό σκοπό να κερδίσει κάποια θέση. Ήθελε απλά να κάνει μια δήλωση εκ μέρους των ομοφυλόφιλων: «Είμαι κι εγώ εδώ. Δώστε προσοχή.»
Πολλοί δάσκαλοι, δικηγόροι, εργαζόμενοι απολύονταν λόγω των σεξουαλικών επιλογών τους. Πολλά παιδιά αυτοκτονούσαν γιατί δεν άντεχαν να νιώθουν πως «πρόδωσαν» τους γονείς τους, πως τους απογοήτευσαν. Ο Milk λοιπόν ήθελε να σταματήσει όλο αυτό το καθεστώς της καταπίεσης και του φιμώματος αυτών των ανθρώπων. Ακριβώς γιατί ήταν άνθρωποι. Ακριβώς γιατί αυτό το καθεστώς ήταν αντίθετο στα ανθρώπινα δικαιώματα, από τα θεμέλιά τους κιόλας.
Sometimes I’m right then I can be wrong
My own beliefs are in my songs
A butcher, a banker, a drummer and then
Makes no difference what group I’m in
I am everyday people
Ο Harvey ήξερε τι τον περίμενε. Από τότε που ανέβηκε στην εξουσία, ήξερε πως κάποια μέρα μια σφαίρα θα φυτευτεί στο κεφάλι του. Και την περίμενε… Ήξερε πως κάποιοι άνθρωποι δε θα δεχτούν το αυθεντικό πρόσωπο της κοινωνίας. Γιατί το πρόσωπο είναι ένα. Δε μπορεί κανείς να πει πως η ομοφυλοφιλία είναι… το άλλο πρόσωπο της κοινωνίας. Είμαστε όλοι άνθρωποι κι ανήκουμε στην ίδια κοινωνία, η οποία οφείλει να μας αγκαλιάσει όλους και να μας στηρίξει εξίσου.
Η δύναμη του ήταν σχεδόν τρομακτική για την εποχή. Ανέβαινε στο βήμα, με το φόβο στο πίσω μέρος του μυαλού του πως μια σφαίρα θα εκτοξευθεί από στιγμή σε στιγμή. Μα τα λόγια του είχαν τόση δύναμη, που ξεσήκωναν τα πλήθη. Κι όσες σφαίρες κι αν φύτευαν στο κεφάλι του, η ιδέα του είχε εξαπλωθεί και πολύς κόσμος είχε ανταποκριθεί στο κάλεσμά του.
Σήμερα μια σημαντική μερίδα ανθρώπων στηρίζει την ομοφυλοφιλία, μάχεται ενάντια στην ομοφοβία. Μια άλλη μερίδα αναφέρει το κλισέ πλέον «Δε με ενδιαφέρει τι κάνει ο καθένας στο κρεβάτι του, απλά δε θέλω να το βλέπω, δε θέλω να το ξέρω». Αυτή είναι και η μεγαλύτερη υποκρισία. Είναι εξίσου ομοφοβικός και ρατσιστής με όποιον ζητά να πέσουν όλοι οι ομοφυλόφιλοι στην πυρά. Δε διαφέρει σε τίποτα…
There is a yellow one that won’t
Accept the black one
That won’t accept the red one
That won’t accept the white one
We got to live together
Αυτό που πρέπει να κρατήσει κανείς από τη ζωή του Milk Harvey, ακόμα κι αν με τίποτα δε χωρά ο νους του την ομοφυλοφιλία και δε θέλει να τη βλέπει στα παγκάκια της πόλης του – φυσικά ένα ετεροφυλόφιλο ζευγάρι είναι κάτι πολύ γλυκό και καμιά φορά μπαίνουμε και στη θέση του ηδονοβλεψία – είναι πως αυτός ο άνθρωπος πάλεψε για χιλιάδες φιμωμένες φωνές, ανθρώπινες φωνές. Δεν πάλεψε για την gay κοινότητα αποκλειστικά. Αυτό είναι το δάχτυλο του Harvey που όλοι κοίταζαν, όσο αυτός έδειχνε ένα ολόκληρο δάσος. Αυτό το δάσος είναι η ελευθερία του κάθε ανθρώπου, το δικαίωμά του στη ζωή του, συμπεριλαμβανομένης και της σεξουαλικότητάς του.
Αλλά, σίγουρα, όπως είπε και ο ίδιος…
A homosexual man with power. That’s scary.
————
*** Απαγορεύεται αυστηρά η αναδημοσίευση υλικού γραπτού ή φωτογραφιών, χωρίς την άδεια του Music Corner…