22/5/2012
Γράφει η Μαρία Αβραμίδου
Φωτογράφηση: Γρηγόρης Θανόπουλος
www.musiccorner.gr

Μια ιδιαίτερα όμορφη βραδιά είχαν την ευκαιρία να περάσουν όσοι παρακολούθησαν τη συναυλία του Nicola Piovani, την Πέμπτη 17 Μαΐου, στην αίθουσα «Χρήστος Λαμπράκης» του Μεγάρου Μουσικής Αθηνών. Ο πολυγραφότατος ιταλός συνθέτης αγαπά ιδιαίτερα το σινεμά κι έτσι μεγάλο μέρος του έργου του είναι αφιερωμένο στην κινηματογραφική μουσική. Για τη συναυλία του στην Αθήνα επέλεξε, λοιπόν, να παρουσιάσει ορισμένα από τα πιο χαρακτηριστικά μουσικά αποσπάσματα που έχει συνθέσει για ταινίες.

Λίγο μετά τις 20:30, ο Nicola Piovani ανέβηκε στο πόντιουμ, προκειμένου να διευθύνει την 50μελή Ορχήστρα Σύγχρονης Μουσικής της ΕΡΤ. Πέρα από την κλασική της σύνθεση, στην ορχήστρα είχαν προστεθεί πιάνο, ακουστική κιθάρα και ακορντεόν, τρία μουσικά όργανα, δηλαδή, τα οποία έχουν κυρίαρχη θέση στη μουσική του διάσημου συνθέτη.

Το πρώτο μέρος της βραδιάς ήταν εξ ολοκλήρου αφιερωμένο στη μουσική την οποία συνέθεσε ο Piovani για τρεις ταινίες των αδελφών Taviani. “Kaos”, “La Notte di San Lorenzo” και “Good Morning Babilonia”, οι τίτλοι τους και έχουν όλες τους γυριστεί μέσα στη δεκαετία του ’80.

Από τις πρώτες κιόλας νότες της μουσικής για το “Kaos” ξεχωρίζει ένας ιδιαίτερος ήχος σαν κουδουνάκι, ο οποίος, όπως διαπιστώσαμε από τα φωτογραφικά ενσταντανέ με πλάνα των ταινιών που προβάλλονταν στη γιγαντοοθόνη της σκηνής, ήταν εμπνευσμένος από τα καμπανάκια που κρέμονταν στον λαιμό των κυνηγετικών γερακιών. Μη έχοντας παρακολουθήσει κάποια από τις ταινίες των Paolo και Vittorio Taviani, όσο άκουγα τη μουσική του Piovani και σε συνδυασμό με τις φωτογραφίες που προβάλλονταν, προσπαθούσα να φανταστώ την ατμόσφαιρα και την υπόθεση των έργων αυτών. Νομίζω ότι αντιλαμβάνεσαι τελείως διαφορετικά τη μουσική από μία ταινία που έχεις δει –σου ξυπνά αναμνήσεις. Όταν δεν έχεις δει το έργο του οποίου το soundtrack ακούς, ενεργοποιείται περισσότερο η φαντασία σου.

Η καλεσμένη του Nicola Piovani, Έλλη Πασπαλά, ερμήνευσε το μοναδικό τραγούδι του πρώτου μέρος, το “Canzone del Mal di Luna” από το “Kaos”. Ένα συναισθηματικό, μελαγχολικό και ατμοσφαιρικό τραγούδι που μιλά για την επιρροή της σελήνης στη ζωή των ανθρώπων.

Όλες οι συνθέσεις του Piovani -ειδικά αυτές που παρουσιάστηκαν στο αρχικό μέρος της συναυλίας- διαθέτουν απλότητα, χαρακτηριστικό που νομίζω ότι διακρίνει και τον ίδιο ως άνθρωπο και είναι αυτό που καθιστά έναν καλλιτέχνη αληθινά σπουδαίο. Όσο διευθύνει στέκεται σχεδόν ακίνητος πάνω στο πόντιουμ, διοχετεύοντας όλη την εκφραστικότητα και τον ρυθμό της μουσικής σχεδόν αποκλειστικά στα χέρια του. Τα αποσπάσματα από τα τρία πρώτα soundtracks που ακούσαμε είχαν, όπως προείπα, απλότητα, μελωδικότητα, αρκετά δραματικούς και εσωστρεφείς τόνους, ωστόσο δεν έλειπαν μουσικές ανατροπές, οι οποίες προέρχονταν από «αναπάντεχα» ακούσματα. Η αρμονία της μελωδίας «διαταρασσόταν» που και που από κάποιο κρουστό ή πνευστό, το οποίο δημιουργούσε μια δική του ξεχωριστή μελωδική γραμμή, η οποία έπαιζε με, συμπλήρωνε ή ανέτρεπε το κυρίως μουσικό θέμα.

Το δεύτερο μέρος του κονσέρτου άνοιξε με το πιο διάσημο έργο του Piovani, το soundtrack για την υπέροχη ταινία του Roberto Benigni, «Η Ζωή Είναι Ωραία» (“La Vita è Bella”), ενώ η Έλλη Πασπαλά, ερμήνευσε το ομώνυμο τραγούδι που γράφτηκε εκ των υστέρων με αγγλικό στίχο. Ακούγοντας τις υπέροχες αυτές μελωδίες, αληθινά συγκινήθηκα, όπως συμβαίνει κάθε φορά που τις συναντώ. Νομίζω ότι οι ταινίες δεν είναι οι ίδιες αν αφαιρέσεις τη μουσική τους και λίγα είναι τα soundtracks που μπορείς να τα ακούσεις και να τα αναγνωρίσεις χωρίς να βλέπεις το φιλμ. Η μουσική του «Η Ζωή Είναι Ωραία» αποτελεί, κατά τη γνώμη μου, αριστούργημα, ακριβώς διότι μπορεί να σταθεί αυτοτελώς και να σε συγκινήσει το ίδιο όπως την πρώτη φορά που την άκουσες. Δεν είναι τυχαίο ότι χάρισε στον Piovani το Oscar…

Η βραδιά συνεχίστηκε με τη μουσική από δύο ταινίες του Federico Fellini, τις “La Voce de la Luna” και “Ginger e Fred”. Οι συνθέσεις του Piovani εδώ είναι πιο εξωστρεφείς, με πινελιές παλαιότερων ακουσμάτων στην πρώτη –όπως καταλάβαμε από τις φωτογραφίες ήταν ταινία εποχής. Στη δεύτερη, ο Marcello Mastroianni και η σύζυγος του Fellini, Giulietta Massina, υποδύονται αντίστοιχα τον Fred Astaire και την Ginger Rogers, κι έτσι το soundtrack εμπνέεται από την ατμόσφαιρα κλασικών αμερικανικών μιούζικαλ.

Όπου κι αν αναφέρονται κι απ’ όπου κι αν εμπνέονται, πάντως, οι μελωδίες του Piovani, έχουν όλες τους κοινά χαρακτηριστικά: απλότητα, αμεσότητα, αλήθεια και τη δυνατότητα να μας ταξιδεύουν στο σύμπαν της ταινίας που «ντύνουν». Πάνω απ’ όλα δε, δημιουργούν συναισθήματα…

Η τελευταία εικόνα που προβλήθηκε στη γιγαντοοθόνη στη λήξη της συναυλίας δεν ήταν πλάνο από κάποια ταινία, αλλά ένα σκίτσο που Piovani, δημιουργία του ίδιου του Fellini. Ο διάσημος σκηνοθέτης είχε, άλλωστε, ξεκινήσει την καλλιτεχνική του καριέρα ως σκιτσογράφος. Με φόντο αυτό το ιδιαίτερο πορτρέτο του, λοιπόν, και αφού η Έλλη Πασπαλά είχε ερμηνεύσει ξανά στο ανκόρ το τραγούδι από το «Η Ζωή Είναι Ωραία», ο σπουδαίος συνθέτης πήρε τον λόγο για να μοιραστεί μαζί μας τις ακόλουθες σκέψεις:

«Είμαι πολύ ευτυχής που βρίσκομαι και παίζω σήμερα στην Αθήνα. Ήταν πολλοί αυτοί που με συμβούλευσαν να μην το κάνω, αλλά η μουσική παραμερίζει και υπερβαίνει τα εμπόδια. Η κατάσταση στην Ελλάδα είναι δύσκολη, εξίσου δύσκολη όμως είναι και στην Ιταλία. Τόσο η Ελλάδα, όσο και η Ιταλία έχουν παλαιότερα σηκώσει μεγάλο φορτίο στους ώμους τους και κατάφεραν να βρουν τη δύναμη να προχωρήσουν μπροστά. Αυτό πιστεύω ότι θα συμβεί και τώρα κι εύχομαι σύντομα να έρθω να ξαναπαίξω στην Ελλάδα, σε μια στιγμή που θα είναι πολύ πιο όμορφη και για τις δύο μας χώρες. Στους δύσκολους καιρούς είμαστε υποχρεωμένοι να είμαστε αισιόδοξοι, γι’ αυτό θέλω να κλείσουμε αυτή τη βραδιά μ’ ένα πολύ χαρούμενο κομμάτι!»

Καταχειροκροτούμενος από όλους, κάλεσε την ορχήστρα να ερμηνεύσει ξανά τη μουσική της σκηνής του χορού, από το «Η Ζωή Είναι Ωραία», φυσικά! Το κοινό ακομπανιάρει με παλαμάκια και ο ίδιος μοιάζει να χορεύει πάνω στο πόντιουμ, αφού σηκώνεται στις μύτες των ποδιών του την ώρα που στροβιλίζεται η ορχήστρα. Κύριε Piovani, ευχαριστούμε για τη μουσική…!

Στο κοκτέιλ που δόθηκε μετά το τέλος της συναυλίας, είχαμε την ευκαιρία να συγχαρούμε από κοντά τον σπουδαίο συνθέτη αλλά και να συνομιλήσουμε για λίγο με την κυρία Έλλη Πασπαλά, η οποία είχε τα γενέθλιά της τη συγκεκριμένη βραδιά. Να τί είπε αποκλειστικά στο Music Corner:

Music Corner: Θα μας πείτε δυο λόγια για τις εντυπώσεις σας από τη βραδιά και την συνεργασία σας με τον κύριο Piovani;
Έλλη Πασπαλά: Ήταν μεγάλη η συγκίνηση για μένα, γιατί τη μουσική του Piovani τη γνωρίζω από τότε που πρωτοήρθα στην Ελλάδα. Μανιωδώς την έψαχνα, θυμάμαι, τότε, αρχές της δεκαετίας του ’80. Δεν υπήρχε εδώ και τον δίσκο από το “Kaos” τον βρήκα επιτέλους στο Παρίσι. Είχα ακούσει τη μουσική από το “Kaos” ένα βράδυ από το ραδιόφωνο της ΕΡΤ και μαγεύτηκα. Όταν είδα και την ταινία τρελάθηκα και μου μπήκε στο μυαλό αυτό το τραγούδι. Δεν θα μπορούσα να φανταστώ ότι κάποια στιγμή, μετά από πολλά χρόνια, θα το τραγουδούσα με τον ίδιο να διευθύνει. Είναι πολύ μεγάλη η συγκίνησή μου, λατρεύω τη μουσική του! Είναι ευγενέστατος άνθρωπος, με φινέτσα και καθόλου κραυγαλέος. Έχει μια πολύ γλυκιά ευγένεια. Προσωπικά το έχω πολύ ανάγκη αυτό και πιστεύω ότι και το κοινό το έχει ανάγκη. Γι’ αυτό νιώθω μεγάλη χαρά, ευχαρίστηση και ικανοποίηση.

Music Corner: Ετοιμάζετε κάτι άλλο επαγγελματικά αυτό το διάστημα;
Έλλη Πασπαλά: Παίζουμε ήδη με τον Τάκη Φαραζή και θα δώσουμε συναυλίες και το καλοκαίρι. Επίσης θα ηχογραφήσουμε το πρόγραμμα που παρουσιάσαμε μαζί στο «Παλλάς», με ξένα αγγλόφωνα τραγούδια…

Περισσότερες αποκλειστικές φωτογραφίες του MusicCorner από τη συναυλία…

***Απαγορεύεται αυστηρά η αναδημοσίευση υλικού γραπτού ή φωτογραφιών, χωρίς την άδεια του Music Corner…

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

Please enter your comment!
Please enter your name here