|
11/7/2011
Γράφει ο Απόστολος Καλτσάς…
|
 |
|
Ευχαριστώ το musiccorner.gr και χαιρετίζω την πρωτοβουλία του να δώσει βήμα σε νέους, μη φθαρμένους, καλλιτέχνες. Μέσα στη δίνη των ημερών και των πολιτικών εξελίξεων, νιώθουμε όλοι τόσο ανίσχυροι και ανήμποροι να βοηθήσουμε. Έτσι κι αλλιώς οι πνευματικοί δημιουργοί ποτέ δεν κατόρθωσαν ν’ αλλάξουν τον κόσμο. Μπόρεσαν όμως να διαμορφώσουν ατομικές συνειδήσεις και να προτείνουν μια άλλη οπτική των πραγμάτων. Αν δεν αλλάξει ο καθένας μας μέσα του, ο κόσμος αυτός ποτέ δεν θα αλλάξει. Στην πάντα επίκαιρη ελληνική γλώσσα η λέξη κρίση έχει διττή σημασία: Εκτός από ύφεση, καμπή σημαίνει και αξιολόγηση ,αναστοχασμό, συγκροτημένη εκτίμηση μιας κατάστασης. Η ίδια η λέξη λοιπόν υποδεικνύει την κατεύθυνση της εξόδου απ’ αυτό το τέλμα στο οποίο η χώρα βουλιάζει: Ήρθε η ώρα να κάνουμε μια γερή “αναδιάρθρωση” των αξιών και των προτεραιοτήτων μας ως άτομα, συλλογικότητες, έθνος. Γιατί η κρίση δεν είναι ούτε πολιτική ούτε οικονομική, είναι πρωτίστως πολιτισμική και ηθική. Τις τελευταίες δεκαετίες ζούσαμε όλοι μας μια πλαστή ευμάρεια, με δανεικά λεφτά που ουσιαστικά το μόνο που αγόραζαν ήταν χρόνος για τη στιγμή του λογαριασμού. Καταναλώναμε όλοι πέραν των δυνατοτήτων μας, απαξιώσαμε τους εαυτούς μας απ’ το να είμαστε δημιουργικοί και παραγωγικοί βασιζόμενοι σε μια κρατικοδίαιτη επιχειρηματικότητα, χάσαμε κάθε αίσθηση του μέτρου που υποτίθεται ότι είναι και η μέγιστη ελληνική αρετή. Φυσικά και “δεν τα φάγαμε” όλοι μαζί! Συναινέσαμε όμως ο καθένας με τον τρόπο του σ’ αυτή τη κατασπατάληση του Δημοσίου χρήματος και τροφοδοτήσαμε αυτό το τερατώδες πελατειακό καθεστώς που εξέθρεψαν οι ανίκανοι πολιτικοί και τα μικροκομματικά τους συμφέροντα. Άλλος υπό τη μορφή του “βύσματος” που του εξασφάλισε στρατιωτική θητεία στην πόλη του αποφεύγοντας τη “δυσμενή” μετάθεση, άλλος εκμεταλλευόμενος τον κουμπάρο βουλευτή που τον διόρισε σε μια νυσταλέα θέση στο Δημόσιο, άλλοι φοροδιαφεύγοντας συστηματικά. Στην πλατεία, ανάμεσα στους αγανακτισμένους, είδα άνθρωπο που με πολιτική “πλάτη” είχε ευθαρσώς καταπατήσει δασική έκταση για να χτίσει αυθαίρετο σε καλοκαιρινό θέρετρο, να ωρύεται για τους διεφθαρμένους πολιτικούς! Ας αναλάβουμε όλοι τις ευθύνες μας κι ας κάνουμε επιτέλους την αυτοκριτική μας. Γιατί ο λογαριασμός ήρθε. Και μου φαίνεται πολύ λογικό ότι όλοι πρέπει να πληρώσουμε αφού τόσα χρόνια δεν αντιδρούσαμε, αφημένοι στη βολή μας και τη ρουσφετολογική νοοτροπία. Δεν ξέρω αν για ν αποφύγουμε τα χειρότερα πρέπει να τηρήσουμε τους όρους του Μνημονίου. Δεν αποτελεί πεδίο των σπουδών μου ούτε είναι αυτή η αρμοδιότητά μου. Το πιο φαιδρό σύμπτωμα των ημερών είναι ότι ξαφνικά όλοι έγιναν γνώστες και με ύφος δέκα οικονομολόγων προκρίνουν ή καταδικάζουν το Μεσοπρόθεσμο. Προσωπικά δεν έχω αντίρρηση να αποδεχθώ τα σκληρότατα πράγματι μέτρα παρόλο που τη θεωρώ μια πολύ κατώτερη των περιστάσεων κυβέρνηση. Θέλω να ξέρω όμως ότι τα μέτρα αυτά θα επιβληθούν ακριβοδίκαια σε όλους και μάλιστα σε αυστηρή αναλογία με την οικονομική δυναμική του καθενός. Γιατί δυστυχώς πολύ φοβάμαι ότι οι κρατούντες τον πλούτο – και είναι πολλοί στην Ελλάδα – δεν θα αγγιχθούν στο ελάχιστο και θα βρούν τρόπους να παρακάμψουν το χρέος που τους αναλογεί εις βάρος των κατώτερων τάξεων και των μεροκαματιάρηδων. Το κυριώτερο όμως είναι άλλο: Αν το ίδιο το υπάρχον πολιτικό σύστημα δεν τιμωρήσει παραδειγματικά όσους μιζαδόρους πολιτικούς έκλεβαν αποδεδειγμένα το κράτος και λυμαίνονταν τα ευρωπαϊκά κονδύλια όλα αυτά τα χρόνια, δεν θα κατορθώσει ποτέ να πείσει τον λαό να το ακολουθήσει στο δρόμο που επέλεξε. Το αίσθημα δικαιοσύνης του ελληνικού λαού έχει προκληθεί χυδαία και είναι ώρα πια όλα αυτά τα παλαι ποτέ “εμ-βλήματα” της Μεταπολίτευσης να πάψουν να κυκλοφορούν ελεύθερα. Το καθεστώς ατιμωρησίας και αναλγησίας που επικρατεί εκμηδενίζει οποιαδήποτε προοπτική σύμπνοιας μεταξύ πολιτικών και πολιτών προκειμένου να ξεπεραστεί η κρίση… |
|
