«Σε μια εποχή που η κοινωνία βράζει δεν θα το παίξω στρουθοκάμηλος, όπως πολλοί αυτοαποκαλούμενοι αριστεροί καλλιτέχνες που κάνουν ένα ωραιότατο τουμπεκί»

Συνέντευξη εφ’ όλης της ύλης στην  Ανδρονίκη Τσατσαρώνη
Φωτογράφηση: Μελίνα Δοσίου
Music Corner – 29/9/2014

————-

Αποποιείται πεισματικά τον χαρακτηρισμό «ο στιχουργός των επιτυχιών» που συχνά του αποδίδουν, εξακολουθεί, δε, μέχρι σήμερα να συστήνεται ως δημοσιογράφος, παρότι πάνε χρόνια από την τελευταία φορά που εργάστηκε ως μουσικός συντάκτης.
Μπήκε παιδί στο χώρο της ελληνικής μουσικής κι ως παιδί θέλει, όταν το επιλέξει, να αποχωρήσει. Διακρίνεται από κοινωνική ευαισθησία, παρρησία κι επιδιώκει να βρίσκεται σε καλλιτεχνική επαγρύπνηση. «Να ζέσταινα, να ήξερα το μέσα μου κενό», δια στόματος Δήμητρας Γαλάνη, είναι ο στίχος με τον οποίο περιέγραψε στο ξεκίνημά του την «αρρώστια» που κουβαλάει κάθε καλλιτέχνης, αναζητώντας γιατρειά και λύτρωση μέσα από την Τέχνη του.

Με εμπνευστές του τον Γκάτσο, τον Παπαδόπουλο και τη Νικολακοπούλου, ο Νίκος Μωραΐτης έχει στο ενεργητικό του περισσότερα από 300 τραγούδια, κι ενώ θα έλεγε κανείς ότι είναι ιδιαίτερα δραστήριος γραφιάς, εκείνος εύχεται να υπήρχε σήμερα δισκογραφία σε άνθηση προκειμένου να είναι πιο παραγωγικός. Ο μεγαλύτερος φόβος του είναι ο θάνατος, τον οποίο ξορκίζει μέσα από το έργο του.

Η συνεργασία του με τη Χαρούλα Αλεξίου για την επερχόμενη δισκογραφική της δουλειά στάθηκε η αφορμή να ανταμώσουμε ένα φθινοπωρινό απόγευμα στο Βοτανικό, στο αγαπημένο μας στέκι La Soiree de Votanique

nikosmwraiths_2014_09_008

Music Corner: Μιλώντας παλιότερα για τη Χαρούλα Αλεξίου είχες δηλώσει ότι αποτελεί το μεγάλο απωθημένο σου. Πώς βίωσες τη δημιουργική διαδικασία όταν πια έσμιξαν οι καλλιτεχνικοί σας δρόμοι και βρέθηκες στο στούντιο πλάι της;
Νίκος Μωραΐτης:
Κάνοντας λόγο για απωθημένο εννοούσα ότι μια κι η Χαρούλα ήταν κι είναι το όνειρο της ζωής μου, δεν ξέρω εάν θα μπορούσα να είμαι χρήσιμος σε μια συνεργασία. Ξέρεις, πολλές φορές όταν συναντάς κάποιον που έχεις ως ίνδαλμα, ενδέχεται να μην καταφέρεις να συνεργαστείς, παρά να τον κοιτάζεις σα χαζός. Ευτυχώς αυτό δε συνέβη στην περίπτωση μας! Δηλαδή, αυτή η συνεργασία κατέληξε να γίνει με όρους που ξεπέρασαν τελικά κι ό,τι ονειρευόμουν ή θα περίμενα. Η Χαρούλα μου ανέθεσε την επιμέλεια της παραγωγής της δουλειάς, με εμπιστεύτηκε απόλυτα ως προς τη συλλογή του ρεπερτορίου, κάτι που μου έδωσε τη δυνατότητα να δημιουργήσω από πλευράς μου μια ολόκληρη σκηνοθεσία για έναν άνθρωπο που αγαπάω πολύ. Κι όταν αγαπάς πολύ έναν άνθρωπο, όπως αντιλαμβάνεσαι, φαντάζεσαι πράγματα για εκείνον, πλάθεις στο μυαλό σου ένα ύφος που θα ήθελες να τραγουδήσει, ένα ρόλο που θα ήθελες να παίξει. Μου επέτρεψε, λοιπόν, μέσω της εμπιστοσύνης της να πραγματοποιήσω ένα συνολικό παραμύθι που είχα γύρω από την Αλεξίου.

Music Corner: Ποιος πλησίασε ποιον; Πώς ξεκίνησε η συνεργασία σας;
Νίκος Μωραΐτης: Το σμίξιμο μας έγινε πολύ περίεργα. Μπορώ να «καυχηθώ» ότι έχω συνεργαστεί με τους περισσότερους από τους μεγάλους Έλληνες τραγουδιστές. Πάντα έλεγα: κοίτα να δεις πώς η ζωή μου έφερε ένα τέτοιο δώρο, να συνεργαστώ από τον Νταλάρα, την Πρωτοψάλτη, την Αρβανιτάκη, μέχρι το Μητροπάνο και τη Μοσχολιού, κι αναρωτιόμουν γιατί δεν είχα συνεργαστεί ποτέ με αυτή τη γυναίκα που αγαπάω από παιδί. «Μα τι περιμένεις; Να σε πάρει εκείνη τηλέφωνο; Γιατί δεν της κάνεις εσύ μία πρόταση;» σκεφτόμουν – πράγμα, βεβαίως, που δεν το κάνω, δηλαδή, συνήθως περιμένω προτάσεις και σκέψεις από τραγουδιστές. Μια ωραία μέρα το έβαλα μπρος, τηλεφώνησα στο Στάθη Δρογώση, τον ρώτησα πώς θα του φαινόταν να γράψουμε τραγούδια για την Αλεξίου και μου απάντησε πολύ ωραία ιδέα! Με ρωτάει στη συνέχεια ο Στάθης «περίπου πώς τα θέλει;» για να λάβει από μένα «Α! Δεν το ξέρει ακόμη». Όλα ξεκίνησαν με την επιμονή ενός τρελού πριν από δύο χρόνια, για να την πλησιάσω τελικά πέρσι παρέα με το Στάθη και 10 ολοκληρωμένα τραγούδια, 4 από τα οποία βρίσκονται στο νέο της δίσκο.

Music Corner: Πώς σε αντιμετώπισε το μεγάλο σου ίνδαλμα;
Νίκος Μωραΐτης:
Η Χαρούλα με ξέρει πολλά χρόνια, ως φαν της, από παιδί. Το δύσκολο για εκείνη, φαντάζομαι, θα ήταν να κάνει μια νοητή υπέρβαση, ότι ο θαυμαστής της από πιτσιρικάς του σχολείου γίνεται πια συνεργάτης της. Το έκανε, νομίζω, με τον καλύτερο δυνατό τρόπο, δίνοντας μου απόλυτη εμπιστοσύνη. Έπιασα τον εαυτό μου πολλές φορές κατά τη δημιουργική διαδικασία να αναρωτιέται εάν το ζει όντως αυτό ή αν είναι ψέμα. Αισθάνθηκα ότι αφέθηκε η Χαρούλα, ότι με άκουσε, ότι ένιωσε πως ο άνθρωπος που της απευθύνεται έχει για εκείνη ένα συγκεκριμένο όραμα, το οποίο δεν θα ήταν κατάλληλο να το τεμαχίσει.

nikosmwraiths_2014_09_012

Music Corner: Αυτό αποτελεί, πιστεύεις, κομμάτι του χαρακτήρα της ή ήταν θέμα χημείας;
Νίκος Μωραΐτης: Η Χαρούλα λειτουργεί πάρα πολύ με τις αισθήσεις, και ως τραγουδίστρια, αλλά και ως άνθρωπος. Νιώθω ότι εμπιστεύεται τους ανθρώπους και μοιράζεται τις σκέψεις της. Δεν είναι τυχαίο ότι έφτασε να είναι η μεγαλύτερη Ελληνίδα τραγουδίστρια. Η επιτυχία είναι συνολικά θέμα προσωπικότητας, από τη μία έχεις να κάνεις με τη Χαρούλα κι από την άλλη θα κάνεις με ένα μυθικό πρόσωπο. Όταν μιλάμε για τέτοια ιστορικά μεγέθη, αντιλαμβάνεσαι ότι τίποτα δεν είναι τυχαίο. Ο τρόπος της, οι σκέψεις της κι οι παρεμβάσεις της με επιβεβαίωσαν.

Music Corner: Ποιο ήταν το όραμά σου πλησιάζοντάς τη;
Νίκος Μωραΐτης:
Είχα την επιθυμία να κάνει αυτό που κι έκανε σε τακτά χρονικά διαστήματα, να απευθύνεται ξανά και ξανά στον κόσμο σαν καινούρια, χωρίς ηλικία. Κι αυτό είναι κάτι που το έχει κάνει πολλές φορές, από νεαρή, από τα τραγούδια της με το Λοΐζο μέχρι το «Δι’ Ευχών» που είχαν μείνει όλοι άναυδοι και το «Ως την άκρη του Ουρανού σου» όπου κατάφερε να απευθυνθεί από την αρχή σε 15άρηδες και 16άρηδες. Προσωπικά, ήθελα να τη δω σαν ένα καινούργιο πρόσωπο και ταυτόχρονα να μπορέσει όλη η γοητεία που κουβαλάει ως καλλιτέχνης να περάσει στο 2014. Να μην υπάρχει το παρελθόν ως απομίμηση αλλά ως μνήμη μέσα στα τραγούδια, και ταυτόχρονα να τονιστούν όλες οι πλευρές της εκείνες που την καθιστούν μοναδική.

Music Corner: Έγραφες πάντοτε έχοντας κατά νου τον ερμηνευτή; Πλάθεις πάντα πάνω στο πρόσωπο του τραγουδιστή;
Νίκος Μωραΐτης:
Πάντα βλέπω τους τραγουδιστές που συνεργάζομαι ως ρόλους, γι’ αυτό και τους προτείνω ολοκληρωμένα τραγούδια. Να σας φέρω ένα παράδειγμα, όταν άκουσα για πρώτη φορά τη μελωδία από το «Δε μιλώ για μια νύχτα εγώ» να παίζει σε ένα δισκοπωλείο στην Κωνσταντινούπολη, είπα «Να! Η Ελευθερία». Έγινε, δηλαδή, επί τούτου. Όταν συνεργάστηκα με το Χατζηγιάννη, έναν άνθρωπο φαινόμενο που τον ήθελαν τότε όλοι, εγώ επεδίωξα να τον «τσαλακώσω», να τον βάλω στα γόνατα» δίνοντάς του το τραγούδι «Δε φεύγω». Σε όλους υπάρχει μια σκηνοθεσία και νομίζω ότι ο τρόπος που γράφω στίχους είναι περισσότερο σαν να γυρίζω ταινία γνωρίζοντας ήδη τον πρωταγωνιστή.

Music Corner: Αφού φέρατε σε πέρας αυτή τη νέα δισκογραφική δουλειά, ποια θα είναι η σχέση σου με τη Χαρούλα;
Νίκος Μωραΐτης:
Η δημιουργική διαδικασία τελειώνει τώρα, δεν ξέρω πώς θα είναι η σχέση μας μετά. Έχω ένα πρόβλημα με αυτά τα πρόσωπα, ότι δεν μπορώ να τους δω ως φίλους μου. Ο Λευτέρης Παπαδόπουλος, ας πούμε, λέει καμιά φορά ότι είμαι από τους καλύτερους του φίλους. Εγώ δεν μπορώ να το πω αυτό για τον Λευτέρη Παπαδόπουλο.

nikosmwraiths_2014_09_003

Music Corner: Τον έχεις, όμως, χαρακτηρίσει «τον πιο ακριβό φίλο σου».
Νίκος Μωραΐτης:
Ναι με την πατρική έννοια. Δεν μπορώ να παραβλέψω το δέος που νιώθω. Ακόμη κι αν είσαι στο τραπέζι με τη Χαρούλα και σε σερβίρει μπορεί στιγμιαία να τη νιώσεις δίπλα σου σαν έναν άνθρωπο όπως όλοι, αμέσως μετά, όμως, έρχεται το δέος κι ο σεβασμός. Εμένα δε μου φεύγουν αυτά. Γι’ αυτό οι φίλοι με τους οποίους μπορώ πραγματικά να μοιραστώ τα πάντα και να πω ό,τι μου κατέβει στο κεφάλι, είναι φίλοι από τα 20-25 μου, είναι φίλοι χρόνων. Δεν νομίζω ότι άνθρωποι από το χώρο της μουσικής μπορούν να γίνουν φίλοι μου.

Music Corner: Αυτό που μόλις περιέγραψες είναι ενός είδους «κατάρα» που κουβαλούν αυτοί οι καλλιτέχνες;
Νίκος Μωραΐτης:
Ναι, κουβαλάνε αυτή την κατάρα του δέους, αλλά έτσι είναι οι μεγάλοι σταρ. Σαφώς, οι ίδιοι δεν το επιθυμούν, γιατί είναι το δικό μας βλέμμα πάνω τους που διαμορφώνει αυτή την εικόνα. Εγώ, ας πούμε, δεν μπόρεσα να μιλήσω στην Αλεξίου χρησιμοποιώντας ενικό, παρότι μου το ζήτησε. Νιώθω μεγάλη εξοικείωση μαζί της και μπορώ να της πω πράγματα που νιώθω και δεν είναι φιλοφρονήσεις, όλα, όμως, στον πληθυντικό.

Music Corner: Με το «Ένα Φιλί» πήραμε μια πολύ καλή γεύση. Τι άλλο υπάρχει στο δίσκο αυτό, τι να περιμένουμε;
Νίκος Μωραΐτης: Τις πλευρές της Χαρούλας που αγαπήσαμε μέσα στα χρόνια, την πολύ επικοινωνιακή αλλά και την πολύ εσωστρεφή, γνωρίζοντας ότι ζούμε και δημιουργούμε στο 2014. Είναι μια πολύ δύσκολη εποχή που δεν μπορεί παρά να υπάρχει με έναν τρόπο στη δισκογραφική αυτή δουλειά, τα προβλήματα κι οι ανάγκες της εποχής περνούν ακόμη και σε τραγούδια, τα οποία δεν είναι απαραιτήτως κοινωνικά. Και μιλάμε για μια Χαρούλα που έχει τραγουδήσει τα πάντα, οπότε, θεωρώ ότι δεν υπάρχει αντικειμενικός λόγος να βγάλει δίσκο, παρά μόνο για να πει κάτι που δεν το έχει ήδη πει. Συνεργάζεται με νέους καλλιτέχνες, νέους ανθρώπους ώστε να τραγουδήσει κάτι καινούριο, κάτι που ίσως μοιάζει να μην της πάει εκ προοιμίου. Κι όμως, κάθε φορά που τόλμησε να το κάνει, ακόμη και με τους κριτικούς να ουρλιάζουν, θεωρώ ότι ακούμπησε τις νέες εποχές, γι’ αυτό κατάφερε κι έγινε η πιο αγαπημένη όλων. Τα τραγούδια αυτά που ήταν σημεία επαφής με τις νέες εποχές έγιναν μεγάλες επιτυχίες κι ας μην της ταίριαζαν δήθεν.

Music Corner: Δίνεις βάση, επηρεάζεσαι από τις κριτικές;
Νίκος Μωραΐτης:
Με τίποτα. Κι αυτό το αποφάσισα πριν κάνω επιτυχία με τον «Άγγελο μου». Κάποια χρόνια πριν, στο δίσκο της Έλλης Πασπαλά, «Σε ποιο θεό να πιστέψω» σκεφτόμουν ότι η γραφή μου θα εντυπωσίαζε τους κριτικούς. Κι άρχισα να βλέπω τις χειρότερες κριτικές που έχω διαβάσει ποτέ για δουλειά μου. Συνολικά, βέβαια, για εκείνη τη δουλειά δεν έπαψα στιγμή να είμαι περήφανος για τη γραφή μου. Τότε, όμως, ειλικρινά συνειδητοποίησα ότι οι κριτικοί δεν έχουν να μου προσφέρουν, κι οτιδήποτε είναι να πάρω πίσω από τη δουλειά μου, ο κόσμος είναι αυτός που θα μου το δώσει. Άσε που θεωρώ ότι η κριτική, και κυρίως η δισκοκριτική στην Ελλάδα, είναι θέμα περίπλοκο, διότι αν θέλουμε να μιλήσουμε για ουσιαστική κριτική θα πρέπει να αφαιρέσουμε από τη λίστα τους κριτικούς που είναι ή επιθυμούν να γίνουν στιχουργοί, τους κριτικούς που είναι ή επιθυμούν να γίνουν συνθέτες. Εάν αφαιρέσουμε αυτούς τους ανθρώπους, μένουν 3-4 πρόσωπα, τα οποία παρακολουθώ με προσοχή αλλά δεν επηρεάζομαι καθόλου, ούτε από θετικές ούτε από αρνητικές κριτικές.

nikosmwraiths_2014_09_013

Music Corner: Σε ενοχλεί το γεγονός, ότι ζούμε σε μια χώρα όπου ο καθένας -ειδικά τώρα πια μέσω των μέσων κοινωνικής δικτύωσης- εκφράζει με αξιοσημείωτη ευκολία μια κριτική για τα πάντα;
Νίκος Μωραΐτης: Ζούμε σε μια χώρα χαιρέκακη, αλλά δεν ξέρω τι συμβαίνει και στο εξωτερικό, δηλαδή, ας μην την αδικούμε και πάντα την Ελλάδα. Σίγουρα πια με τα social media ο καθένας μπαίνει στο ρόλο όχι μόνο του κριτικού, δυστυχώς, παρατηρώ ότι ακόμα και για πολύ σημαντικά γεγονότα μπαίνει στο ρόλο του καλιαρντού κριτικού, με αποτέλεσμα το facebook να γίνεται συχνά ένα τεράστιο σκουπιδαριό. Είναι ένα κρούσμα της εποχής που δεν είναι εύκολο να αποφευχθεί. Από την άλλη μεριά, δεν μπορώ να σου πω ότι μου αρέσει κι η αίσθηση του κριτικού Πάπα, μιας εφημερίδας, δηλαδή, που μπορεί να ανεβοκατεβάζει κυβερνήσεις, παραστάσεις και να καθορίζει τα πάντα. Χαίρομαι που το διαδίκτυο δημιούργησε τριγμούς σε αυτό το πράγμα. Η ασυδοσία είναι που με ενοχλεί, αλλά δεν αντιμετωπίζεται διότι δεν μπορείς να θεσπίσεις αστυνομία συνείδησης. Το μέτρο, ή το έχει μια κοινωνία, ή δεν το έχει. Η δική μας κοινωνία δεν το έχει.

Music Corner: Πού έχουν συμβάλλει θετικά τα social media;
Νίκος Μωραΐτης:
Οφείλω να αναγνωρίσω ότι έχουν συμβάλλει πολύ θετικά στην ανάδειξη νέων προσώπων, τα οποία, ίσως, δεν έχουν ραδιοφωνική υποστήριξη, δεν έχουν από πίσω δισκογραφικές εταιρείες, ή άλλου είδους προώθηση. Είναι ένας καλός τρόπος να επικοινωνήσει κάποιος τη δουλειά του και να δημιουργήσει ένα κοινό.

Music Corner: Είσαι ένα ενεργό μέλος του Facebook με έντονη δραστηριότητα, που δε φοβάται να τοποθετηθεί και πολιτικά. Φοβήθηκες ποτέ ότι οι θέσεις σου ίσως αποτρέψουν καλλιτέχνες από το να συνεργαστούν μαζί σου;
Νίκος Μωραΐτης:
Δεν με απασχόλησε ποτέ το αν ενοχλούν οι πολιτικές μου τοποθετήσεις στο facebook. Όταν βγήκε ο Νταλάρας και δήλωσε ότι το μνημόνιο είναι μονόδρομος, την ίδια στιγμή μπαίναμε στούντιο για δίσκο και στις προσωπικές μου συνεντεύξεις έλεγα ότι το μνημόνιο δεν είναι μονόδρομος κι ότι ο Γιώργος κάνει λάθος. Αν ο οποιοδήποτε καλλιτέχνης δεν επιθυμεί να εντάξει στίχους μου στο δίσκο του επειδή δεν του αρέσει η πολιτική ή η κοινωνική μου θέση, έχει σαφώς κάθε δικαίωμα να το κάνει και δεν με απασχολεί καθόλου. Σε μια εποχή που η κοινωνία βράζει εγώ δεν θα το παίξω στρουθοκάμηλος. Δεν υπάρχει καμία τέτοια περίπτωση. Παλιότερα σε πολιτικά και κοινωνικά ζητήματα δεν ήμουν ακριβώς έτσι, όταν, όμως, φτάνεις στην καταστροφή των πραγμάτων, όταν μια τεράστια μερίδα της κοινωνίας υποφέρει, ε δεν μπορείς να τα έχεις καλά με όλους και να κάνεις αναρτήσεις στο facebook μόνο για τη… δύναμη της αγάπης. Η κοινωνία βράζει. Κακά τα ψέματα, πολλοί αυτοαποκαλούμενοι αριστεροί καλλιτέχνες στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης κάνουν ένα ωραιότατο τουμπεκί κι είναι καλοί με όλους. Εγώ δε συμφωνώ με αυτή τη στάση εν έτει 2014. Κι επίσης, επειδή δεν το βουλώνω, ούτε αυτό που είπε ο Αντώνης Ρέμος, ένας από τους βασικότερους συνεργάτες μου, μου άρεσε. Που βγήκε κι είπε ότι ο Σαμαράς έσωσε τη χώρα κι έχει εκπλήξει πολλούς από μας. Μα είναι δυνατόν; Ποιους έχει εκπλήξει; Πρόκειται για έναν λαϊκό καλλιτέχνη, οφείλει να μπαίνει και στη θέση του λαού που υποφέρει από αυτή την πολιτική. Βεβαίως, και του αναγνωρίζω ότι έχει το θάρρος να εκφράσει την άποψη του, μιλώντας, μάλιστα, θετικά για μια τόσο αντιδημοφιλή πολιτική. Έχει το δικαίωμα να υπερασπιστεί αυτό που πιστεύει, όπως έχω κι εγώ το δικαίωμα να διαφωνώ. Εάν τώρα επιλέξει να μην τραγουδάει στίχους μου επειδή δεν συμπίπτουν οι απόψεις μας, αυτό είναι κάτι που δεν θα με απασχολήσει.

nikosmwraiths_2014_09_005

Music Corner: Θεωρείς ότι η Τέχνη είναι ή οφείλει να είναι πολιτικοποιημένη;
Νίκος Μωραΐτης:
Με την έννοια της στράτευσης, όχι. Άλλωστε κοροϊδεύω ευθέως τραγούδια τα οποία προσπαθούν να επαναλάβουν το λόγο του Ελευθερίου ή του Παπαδόπουλου της δεκαετίας του ΄60 και του ΄70. Τα θεωρώ πάρα πολύ λαϊκίστικα. Αλλά με την έννοια της συνείδησης του καλλιτέχνη, ναι ρε γαμώτο. Πώς αλλιώς σε τούτη την εποχή; Δεν είμαστε σε περίοδο ευφορίας. Η Ιστορία δεν έχει να κάνει με το πόσο ωραία μπορεί καθείς να περνάει σαν μονάδα. Κοίτα τι συμβαίνει γύρω σου, πάρε το αυτοκίνητο και κάνε μια βόλτα στο κέντρο της Αθήνας. Εμένα το κοινωνικό περιβάλλον με απασχολούσε από την πρώτη στιγμή, από το πρώτο μου τραγούδι. Τα «Χάρτινα», που κυκλοφόρησαν με τη Γαλάνη το 1997 σαφώς στηλίτευε την πλαστή ευμάρεια που «φύλλο έκανε του ανθρώπου τις ελπίδες» κι έθιγε την παρουσίαση των πραγμάτων από τον Τύπο. Απλώς ένα τραγούδι δεν είναι μανιφέστο, μιλάει υπαινικτικά. Ανέκαθεν το είχα αυτό το χαρακτηριστικό ως στιχουργός. Ακόμη και σε τραγούδια που δεν είναι από τη φύση τους πολιτικά γιατί δεν τραγουδιούνται από έναν τραγουδιστή με πολιτική βαρύτητα, αλλά από έναν, ενδεχομένως, λαϊκό ήρωα που ανεβαίνει κάθε βράδυ στην πίστα. «Κομμένα πια τα δανεικά» λέγεται ένα τρανό παράδειγμα τέτοιου τραγουδιού, το οποίο ήθελα να ερμηνευτεί από έναν καλλιτέχνη που μάζεψε στο πέρας των ετών όλο το χρήμα γύρω του. Από τα κέντρα που εμφανιζόταν τόσα χρόνια ο Ρέμος πέρασαν όλοι, οι πιο χλιδάτοι, οι πιο πλούσιοι, οι πιο μοδάτοι. Αν δε δώσει, λοιπόν, αυτός το μήνυμα ότι «μάγκες, η εποχή σας ήταν ψεύτικη!» τότε ποιος θα το δώσει; Κάποιοι το κατάλαβαν αυτό, κι ας καταναλώθηκε από την πλειοψηφία σαν σουξέ.

Music Corner: Πιστεύεις ότι η φωνή του τραγουδιστή είναι που δίνει ψυχή στα τραγούδια;
Νίκος Μωραΐτης:
Ναι. Εγώ τους λατρεύω τους τραγουδιστές, γι’ αυτό και νομίζω ότι τα τραγούδια μου τους έχουν υπηρετήσει με καλό τρόπο. Γιατί ήταν φτιαγμένα με επίγνωση του ερμηνευτή τους. Δεν ανήκω στους στιχουργούς, κι είναι πολλοί, που θεωρούν τους τραγουδιστές αναγκαίο κακό. Η δουλειά του στιχουργού δεν είναι μπροστά στα φώτα. Εμένα μου αρέσει και μου φτάνει τα τραγούδια μου, μέσα από τη φωνή των ερμηνευτών τους, να αγαπιούνται από τον κόσμο.

Music Corner: Μπορείς εύκολα να κάνεις ένα βήμα πίσω και να κρίνεις τη δουλειά σου; Υπάρχουν δημιουργήματα που ξεχωρίζεις;
Νίκος Μωραΐτης:
Κάνω αυτοκριτική, βέβαια και ξεχωρίζω κάποια, κι είναι κι άλλα που δεν μου αρέσουν καθόλου, δε μου λένε τίποτα πια. Απλώς έτυχε και γράφτηκαν γιατί έκανα το λάθος κάποιες φορές να πω ναι σε μια συνεργασία, ενώ δεν έπρεπε. Αν ακολουθούσα την κατηγοριοποίηση της μουσικής σε έντεχνο κι εμπορικό, είναι φανερό ότι αυτό θα μπορούσε να λειτουργήσει κι ως δικλείδα ασφαλείας, αλλά δε λειτουργώ αποκλειστικά με βάση αυτά τα κριτήρια. Δε θα συνεργαστώ με έναν καλλιτέχνη που θεωρώ ατάλαντο, μόνο και μόνο επειδή έχει την επικάλυψη του έντεχνου. Εμένα ο χώρος μου ξεκινάει από το έντεχνο, η ρίζα μου είναι αυτή, αλλά από κει και πέρα μου αρέσει το λαϊκό τραγούδι, η ποπ κουλτούρα, κι έτσι θα διαλέξω εγώ τους καλλιτέχνες της κάθε περιοχής που θέλω να συνεργάζομαι γιατί μου λέει κάτι η αισθητική της φωνής τους. Εγώ διάλεξα τον Ρέμο, τον Χατζηγιάννη, τη Demy.

nikosmwraiths_2014_09_002

Music Corner: Εργάστηκες για χρόνια ως δημοσιογράφος, συγκεκριμένα ως μουσικός συντάκτης. Σου άρεσε η ελληνική δημοσιογραφία, όσο τη γνώρισες;
Νίκος Μωραΐτης: Η ελληνική δημοσιογραφία υπέστη μια τεράστια αλλαγή από τότε που εγώ κόντευα να τελειώσω το λύκειο κι ήθελα να γίνω δημοσιογράφος. Η έλευση της τηλεόρασης με τους τηλεδημοσιογράφους κι η διαπλοκή μεταξύ δημοσιογραφίας και πολιτικής άλλαξαν δραματικά το τοπίο. Δεν μπορώ να πω ότι μου αρέσει η ελληνική δημοσιογραφία σήμερα. Θεωρώ ότι ουσιαστική δουλειά ως δημοσιογράφος μπορεί να κάνει μόνο ένας άνθρωπος που είναι ταγμένος στο κομμάτι της Τέχνης.

Music Corner: Στο χώρο του πολιτιστικού ρεπορτάζ δεν υπάρχει διαπλοκή;
Νίκος Μωραΐτης:
Ναι, κι εκεί αλλά λιγότερο. Κοίταξε, διαπλεκόμενος ή κομμάτι του συστήματος μπορεί να είναι ο καθένας σε οποιονδήποτε χώρο. Σημασία έχει πάντοτε ο δρόμος που τελικά επιλέγεις. Αν ήξερα πώς θα εξελιχθεί η ζωή μου θα επέλεγα να γίνω θεατρικός συντάκτης, όχι μουσικός συντάκτης που ήμουν, κάτι που έπρεπε να εγκαταλείψω όταν ως στιχουργός μπήκα για τα καλά στη στιχουργική.

Music Corner: Τι ρόλο έχει διαδραματίσει η δημοσιογραφία ως προς την κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει η χώρα μας εν έτει 2014;
Νίκος Μωραΐτης:
Τεράστιο μερίδιο ευθύνης φέρει ως προς τη σημερινή κατάσταση της χώρας ο διαπλεκόμενος δημοσιογράφος. Η διαπλοκή μεταξύ δημοσιογραφίας και πολιτικής είναι ακριβώς ο συνδυασμός που κατέστρεψε αυτή τη χώρα και νομίζω ότι αυτό ξεδιπλώθηκε έντονα την εποχή Σημίτη. Τα ΜΜΕ εξέλεξαν δύο φορές το Σημίτη, έριξαν τον Καραμανλή, έβγαλαν τον Παπανδρέου παρότι γνώριζαν ότι πρόκειται για έναν άνθρωπο χαμηλών δυνατοτήτων, ακόμη και σήμερα επιβάλλουν αυτό που θέλουν. Θα δούμε εάν με τις επερχόμενες εκλογές μπορεί αυτό το πράγμα να ανατραπεί. Δεν είμαι πολύ αισιόδοξος, φοβούμενος πάντα τη θρασύτητα του Τύπου.

Music Corner: Πιστεύεις στην εκλογική διαδικασία, στη δύναμη της ψήφου των πολιτών;
Νίκος Μωραΐτης:
Ψηφίζω πάντα.

nikosmwraiths_2014_09_009

Music Corner: Η γνώμη σου για τους ανθρώπους που επιλέγουν ενσυνείδητα να απέχουν;
Νίκος Μωραΐτης:
Αυτοί ενσυνείδητα επιλέγουν πρωθυπουργό το Σαμαρά ενώ υποτίθεται ότι δεν τον θέλουν. Τους αρέσει; Με την αποχή θα αλλάξουν το τοπίο; Δεν υπάρχει ένα κόμμα από όλα αυτά που να τους εκφράζει λίγο περισσότερο από άλλα; Κοίταξε, η Δημοκρατία είναι ένα πολύ προβληματικό πολιτικό σύστημα εξαιρουμένων όλων των υπολοίπων που είναι ακόμα χειρότερα. Θέλω να έχω πίστη στην ψήφο και στις εκλογές. Και δεν πιστεύω ότι όλοι οι πολιτικοί είναι ίδιοι, ούτε ότι όλες οι κυβερνήσεις είναι ίδιες. Έχουν περάσει σημαντικοί πολιτικοί άνθρωποι κι έχουν βοηθήσει τη χώρα. Αυτή η προσπάθεια της πλήρους ισοπέδωσης των πάντων, νομίζω ότι ευνοεί σαφέστατα την ανάδυση λογικών σαν της Χρυσής Αυγής, ενός ζοφερού φαινομένου.

Music Corner: Με μια κυβέρνηση συνεργασίας μεταξύ των περισσότερων από τα κόμματα, όπως αυτά τα γνωρίζουμε σήμερα, θα συμφωνούσες;
Νίκος Μωραΐτης:
Δε θέλω να το δω, ούτε πιστεύω ότι θα λειτουργούσε. Ακούγεται, δε, τόσο παιδικό, λες κι η διακυβέρνηση της χώρας είναι διαπληκτισμός μεταξύ μαθητών σε μια τάξη που θα κάτσουν σε ένα τραπέζι και θα τα βρουν. Αυτό είναι μια πολύ ωραία απολιτίκ σκέψη, έκθεση ιδεών και τίποτα παραπάνω.

Music Corner: Ωστόσο, πριν κάποια χρόνια ούτε τη συμπόρευση ΝΔ – ΠΑ.ΣΟ.Κ. φανταζόμασταν!
Νίκος Μωραΐτης: Άλλο αυτό. Εκεί το θέμα είναι πώς να γλιτώσεις τη φυλακή. Προκειμένου να μην μπεις στη φυλακή, ναι συνεργάζεσαι. Διαφορετικά, θεωρώ, ότι υπάρχουν πρόσωπα στο ΠΑ.ΣΟ.Κ. που θα είχαν συλληφθεί. Κι έχω την πεποίθηση, ας φανεί ακραίο, ότι το εν λόγω κόμμα θα συνεργαζόταν με οποιοδήποτε άλλο κόμμα προκειμένου να μην μπουν φυλακή τα μεγαλοστελέχη του που κατέκλεψαν τον τόπο αυτό.

Music Corner: Ποια είναι η μεγαλύτερη πληγή της Ελλάδας;
Νίκος Μωραΐτης:
Η μεγάλη μας πληγή είναι η νοοτροπία μας, αυτή η νοοτροπία του Έλληνα. Επικίνδυνη γενίκευση μεν, αλλά, σε καίριες ιστορικές στιγμές έχει αποδειχθεί ότι, πέραν από συλλογικούς μύθους που μας ενώνουν και μας ενθουσιάζουν, ήμασταν πολύ λίγοι. Σπάνια ο Έλληνας λειτουργεί συλλογικά. Δεν είναι τυχαίο ότι έχει καταγράψει τόσους εμφύλιους στη χώρα μας η Ιστορία. Λυπάμαι που το λέω αλλά δεν έχω καμία εμπιστοσύνη σε αυτό το λαό που έχει εκλέξει το Γιώργο Παπανδρέου με 44%, σε αυτό το λαό που άγεται και φέρεται, κι αγοράζει τη Χ παλιοφυλλάδα επειδή του δίνει κουπόνια για το σούπερ μάρκετ. Μακάρι, λέω καμιά φορά, να μας εκπλήξει θετικά αυτός ο λαός!

nikosmwraiths_2014_09_010

Music Corner: Σε πονάει αυτή η κατάσταση ως άνθρωπο, ως δημιουργό;
Νίκος Μωραΐτης:
Ναι γιατί την αγαπάω πολύ αυτή τη χώρα και νομίζω πως, δυστυχώς, δεν είμαστε αντάξιοι αυτού του τόπου, που είναι από τους ωραιότερους της Γης.

Music Corner: Θα ήθελα, τώρα, να μου πεις για τη συμμετοχή σου στο Δεύτερο Πρόγραμμα – ERT OPEN. Έχεις μια δίωρη εκπομπή κάθε Πέμπτη.
Νίκος Μωραΐτης: Για μένα ήταν πάρα πολύ τιμητικό και τους ευχαριστώ που μου έκαναν την πρόταση να συμμετέχω. Είναι το λιγότερο που μπορεί να κάνει κάποιος για να συμπαρασταθεί σε αυτούς τους ανθρώπους. Να διαθέσει δύο ώρες από τον εβδομαδιαίο χρόνο του, προκειμένου να ενισχύσει έναν σκοπό ανθρώπων που αγωνίζονται για το δικαίωμα τους στην εργασία, οι οποίοι είδαν ξαφνικά στο Εθνικό Δίκτυο, κάτι που δεν έχει συμβεί ποτέ στον κόσμο, να «πέφτει μαύρο» με πρωθυπουργική εντολή, για να φτιάξουν αυτό το έκτρωμα που βάφτισαν Ν.Ε.Ρ.Ι.Τ. και δεν μπορούν ούτε να το λειτουργήσουν.

Music Corner: Κλείνοντας, ποια θεωρείς ως τα μεγαλύτερα ελαττώματα σου;
Νίκος Μωραΐτης: Είμαι εύπιστος με τους ανθρώπους, είμαι επίμονος, πράγμα που λειτουργεί τόσο θετικά όσο κι αρνητικά, και κυκλοθυμικός. Αλλά γιατί να κλείσουμε με ελαττώματα και όχι με κάτι καλό;

Music Corner: Πες μου, λοιπόν, ποιες είναι οι δικές σου μικρές ανθισμένες χαρές;
Νίκος Μωραΐτης: Η κόρη μου μου έρχεται στο μυαλό κατευθείαν.

Music Corner: Πες μου και κάτι που δεν φανταζόμαστε για σένα.
Νίκος Μωραΐτης:
Ταξιδεύω πάρα πολύ, το φαντάζεστε;

Music Corner: Αγαπημένοι σου προορισμοί;
Νίκος Μωραΐτης:
Η Πάρος και το Παρίσι.

Music Corner: Νίκο σε ευχαριστώ από καρδιάς για την κουβέντα μας κι εύχομαι ο δίσκος να είναι καλοτάξιδος!
Νίκος Μωραΐτης:
Εγώ σας ευχαριστώ πάρα πολύ, εύχομαι επιτυχίες στο Music Corner!

nikosmwraiths_2014_09_014

——————-

*** Ευχαριστούμε το bar “La Soiree de Votanique” (Καστοριάς 38, Βοτανικός, τηλ. 210 3471401) για τη φιλοξενία…
*** Απαγορεύεται αυστηρά η αναδημοσίευση υλικού γραπτού ή οπτικού, χωρίς την άδεια του Music Corner…

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

Please enter your comment!
Please enter your name here