Γράφει η Μαρία Αβραμίδου
Η Janis (Penélope Cruz) και η Ana (Milena Smit) μοιράζονται το ίδιο δωμάτιο στο μαιευτήριο. Και οι δύο δεν είχαν προγραμματίσει τις εγκυμοσύνες τους και πρόκειται να μεγαλώσουν μόνες τα μωρά τους. Η Janis ανυπομονεί, η ανήλικη Ana φοβάται. Η μοίρα θα τις ενώσει για πάντα…
Ο Pedro Almodóvar γράφει και σκηνοθετεί το «Παράλληλες Μητέρες» (“Madres Paralelas”), μια ταινία που χαρακτηρίζεται από όλες τις αγάπες και τις εμμονές του, το φωτεινό κινηματογραφικό του ύφος αλλά και από μία σημαντική αλληγορία που δίνει στο φιλμ εντελώς άλλη διάσταση. Ο δημιουργός ξεκινά να αφηγείται μια πολύ προσωπική ιστορία με επίκεντρο δύο γυναίκες που θα γίνουν ανύπανδρες μητέρες. Η Janis ακολουθεί τη μακρά παράδοση των γυναικών της οικογένειάς της, οι οποίες, για διάφορους λόγους, βρέθηκαν να μεγαλώνουν μόνες τα παιδιά τους. Η Ana ενηλικιώνεται απότομα εξαιτίας μιας ανεπιθύμητης εγκυμοσύνης που την καλεί να ανακαλύψει την ωριμότητά της. Όταν η Janis αποφασίζει να επιβεβαιώσει τη βιολογική ταυτότητα της κόρης της, τα πάντα ανατρέπονται, με την Ana και τη δική της κόρη να παίζουν καθοριστικό ρόλο στις εξελίξεις. Αμφότερες οι ηθοποιοί είναι εξαιρετικές, με την Cruz να δίνει σίγουρα μία από τις πληρέστερες ερμηνείες της καριέρας της αλλά και τη νεαρή Smit να στέκεται αντάξια πλάι της, με την καθαρότητα και την ανεπιτήδευτη προσέγγισή της.
Το αλμοδοβαρικό σύμπαν μέσα στο οποίο κινούνται όλες οι γυναίκες του φιλμ είναι όπως πάντα πολύχρωμο, φωτεινό, διαθέτει χιούμορ και συναίσθημα και είναι ντυμένο με την υπέροχη μουσική του Alberto Iglesias. Η πολυπλοκότητα της γυναικείας ταυτότητας αναλύεται με τις διαφορετικές διαστάσεις της μητρικής αγάπης, όμως, στο έργο αυτό, μια άλλη μητέρα είναι αυτή που έχει τον τελευταίο λόγο: η Ιστορία. Καθώς η, φωτογράφος στο επάγγελμα Janis, αιχμαλωτίζει στιγμές που θα γίνουν αναμνήσεις στα καρέ του φιλμ της, η τραυματική μνήμη του παρελθόντος την παροτρύνει να βρίσκεται σε μια διαρκή αναζήτηση της αλήθειας. Ο προπάππους της που χάθηκε στον ισπανικό Εμφύλιο βρίσκεται θαμμένος λίγο έξω από το χωρίο της –ένα καλά κρυμμένο «μυστικό» που όλοι γνωρίζουν και αποτελεί το έναυσμα για την αρχή της δικής της ιστορίας. Ακριβώς όπως οι οικογένειες των θυμάτων αναζητούν τις σορούς των νεκρών τους προκειμένου να τους προσφέρουν αξιοπρεπείς ταφές κοντά στους δικούς τους ανθρώπους, έτσι και οι δύο πρωταγωνίστριες της ταινίας αναγκάζονται να αναζητήσουν τις δικές τους αλήθειες, να τις κοιτάξουν κατάματα και να βρουν τρόπο να συμφιλιωθούν με αυτές. Πέρα και πάνω από όλα αυτά, η Μητέρα όλων, η Ιστορία, ουδέποτε παύει να θυμάται –ακόμη και όταν, φαινομενικά, σιωπά. Αναμένει την κάθαρση, την ανάπαυση των τέκνων της και την αποκατάσταση της Αλήθειας που θα λάμψει –όπως πάντοτε συμβαίνει– κάτω από το φως του ήλιου. Και κάπως έτσι, αυτή η δημιουργία του Almodóvar λαμβάνει διάσταση αλληγορική και οικουμενική, κάνοντάς μας όλους συμμέτοχους της Ιστορικής Μνήμης…
*Η ταινία προβάλλεται στους κινηματογράφους σε διανομή από την Odeon, από την Πέμπτη, 28 Οκτωβρίου.
—————
*** Απαγορεύεται αυστηρά η αναδημοσίευση υλικού, χωρίς την άδεια του Music Corner…