Η Παυλίνα Βουλγαράκη, αφοπλιστικά ειλικρινής, κυκλοφορεί το εξομολογητικό άλμπουμ “Λύκοι“.
Ξεκινώντας από το πρώτο single «Είπες Για Πάντα», μια ρεαλιστική διήγηση για ένα «περίεργο» πρωτοχρονιάτικο πάρτι εν μέσω πανδημίας, η ξεχωριστή τραγουδοποιός βρίσκει τόσες μουσικές αφορμές όσα και τα τραγούδια για να επανασυστηθεί ειλικρινά, δυναμικά κι ευάλωτα.
Ο σπουδαίος παραγωγός Σεραφείμ Γιαννακόπουλος μοιάζει να την απελευθερώνει μέσα από τον άτυπο δημιουργικό τους διάλογο.
Τα τραγούδια του άλμπουμ είναι ερμηνευτικά πιο απαιτητικά από ποτέ, αναγκάζοντας την καλλιτέχνη να συμμετέχει στο έπακρο με φωνή, ψυχή και σώμα. Το καθηλωτικό άλμπουμ «Λύκοι» περιγράφει βήμα-βήμα το μεταμορφωτικό ταξίδι της καλλιτέχνιδας, όχι μόνο στα δύο χρόνια που κράτησε η δημιουργία του, αλλά στη διάρκεια όλης της της ζωής.
Ένας βαθιά γυναικείος δίσκος, για τη φύση και τη δύναμη της γυναίκας, που φαίνεται να παραδίνεται, ενώ βρίσκει ξανά τη δύναμη να προκαλεί τον εαυτό της να εξελιχθεί, και να μην κρύβεται πίσω από το δάχτυλό της. Ένας δίσκος που πλάθει αρχετυπικές εικόνες: την Παυλίνα να τρέχει από παιδί με τους Λύκους, να νιώθει απομονωμένη, χωρίς να ξέρει που ανήκει («Βαρέθηκα να είμαι η περίεργη, βαρέθηκα να είμαι το φρικιό»), την πίστη που η καλλιτέχνιδα έχει στο σύμπαν («τα χέρια ανοιχτά στον ουρανό κι ότι βρέξει ας κατεβάσει»), τη φεμινιστική της πλευρά («ήρθες να με σώσεις, όπως τόσοι άλλοι, ήρθες να με σπάσεις, να με εξουσιάσεις»).
Το νέο single «Είπες Για Πάντα», όπως και ολόκληρο το άλμπουμ «Λύκοι», κυκλοφορούν από την Cobalt Music.
Ήτανε αυτή η πρωτοχρονιά
όλα ήταν απαγορευτικά
σ’ ένα πάρτι στο Παγκράτι
Παίζαμε βελάκια σαν παιδιά
λες κι ο στόχος ήταν η καρδιά
είδα κάτι σαν αγάπη
Θα ‘φευγα μαζί σου, να ‘ρθω στη ζωή σου
άστρο της αβύσσου μου ‘βαλες φωτιά
έμοιαζε αστείο μα εμείς οι δύο
λέγαμε αντίο πριν να πούμε γεια
Είπες για πάντα
όλα σε φωνάζουνε, λείπεις και αλλάζουνε
Πού είσαι απάντα
λένε πως τα θαύματα γίνονται χαράματα
Πέταξαν οι μήνες σαν πουλιά
Φόρεσα έναν ήλιο στην καρδιά
Είπα πάμε, δε φοβάμαι
Ήσουνα βουτιά στο πουθενά
όμως θα την έκανα ξανά
όσοι σπάνε δε μιλάνε
Άστρο της αβύσσου είχες πει αφήσου
δώσ’ μου την πληγή σου, έχεις δει πολλά
όλα ερωτευμένα είναι εδώ με σένα
όμως πια για μένα όλα είναι αργά
Είπες για πάντα
όλα σε φωνάζουνε, λείπεις και αλλάζουνε
Πού είσαι απάντα
λένε πως τα θαύματα γίνονται χαράματα