15/6/2011
www.musiccorner.gr
Γράφει ο Νίκος Παπανικολάου
Rory Gallagher. Ένας μεγάλος αντιστάρ. Αληθινός ροκάς με την αυθεντική σημασία της λέξης. Ο Rory ήταν έτσι. Η μουσική του, τα τραγούδια του και το αλκοόλ. Το τελευταίο είναι που μας τον στέρησε. Πριν από δεκαέξι χρόνια…
Ξεκινάει να παίζει κιθάρα στα εννιά του χρόνια επηρεασμένος από τον Elvis ενώ στα δώδεκα κερδίζει μία ηλεκτρική κιθάρα. Ήταν η αρχή ενός μύθου. Πολλοί θα πουν γι’ αυτόν πως ήταν ο πρωτομάστορας του Ιρλανδικού ροκ. Και δε θα είναι υπερβολικοί. Ποτέ του δεν έκανε οικογένεια. Τον έρωτα του για τη μουσική και την κιθάρα δεν μπόρεσε να τον κοντράρει καμία από τις γυναίκες που πέρασαν από τη ζωή του. Ποτέ δε θεώρησε τον εαυτό του μύθο ή θρύλο παρότι στην πορεία έγινε. Δεν επηρεάστηκε από τον θόρυβο που είχε δημιουργηθεί γύρω του, συνέχιζε να παίζει μουσική αναπόσπαστος από όλα.
Θα πει κάποιος πως η μουσική για τον Rory ήταν η δική του θρησκεία. Ο τρόπος με τον οποίο έπαιζε ήταν σαν να δίνει ένα κομμάτι από την ψυχή του. Ίσως αυτό να είναι που τον καθιέρωσε ως θρύλο στα μάτια του κόσμου. Με τη θρυλική Fender Stratocaster στα χέρια του συνέχιζε να μαγεύει και να μαγεύεται.
Το 1974 θα αρνηθεί να γίνει μέλος των Rolling Stones καθώς θεωρούσε πως δεν του ταίριαζε το lifestyle τους. Παράλληλα εκείνη τη χρονιά θα κάνει την καλύτερη περιοδεία της ζωής του, την «Irish Tour» η οποία ευτυχώς θα μαγνητοσκοπηθεί από τον Tony Palmer. Εκεί χωρίς να το ξέρει θα τραγουδήσει μπροστά σε πολύ κόσμο το «Too Much Alcohol», τραγική ειρωνεία, αφού το πάθος του προς αυτό θα αποδειχτεί μοιραίο.
Πειραματίζεται με τα blues, δοκιμάζει κι άλλα όργανα με την ίδια επιτυχία. Ο Rory δεν έκανε διακρίσεις στη μουσική. Την αγαπούσε καθολικά. Το ελληνικό κοινό θα τον ζήσει από κοντά σε μία ιστορική συναυλία που έγινε στο γήπεδο της Νέας Φιλαδέλφειας το 1981. Ο Rory θα δώσει μία εξαιρετική παράσταση η οποία θα σημαδευτεί από επεισόδια. Ήταν η πρώτη ροκ συναυλία που είχε γίνει μετά τη Χούντα. Οι εφημερίδες σπεύδουν να στοχοποιήσουν τους ροκάδες και τον Gallagher.
Με τον καιρό αρχίζει και δημιουργεί κόντρα με τους οπαδούς του. Η κατάσταση της υγείας του επιδεινώνεται ραγδαία κάτι που έχει ως αποτέλεσμα τον θάνατο του στις 14 Ιουνίου του 1995 στο Λονδίνο, χτυπημένος από πνευμονικό οίδημα ύστερα από μεταμόσχευση ήπατος. Ήταν μόλις 47 ετών.
Ο μύθος γύρω από τον Rory γίνεται μεγαλύτερος μετά και τον θάνατο του. Η απώλεια ήταν δυσβάσταχτη για την ροκ μουσική αλλά κανείς δε θα μπορέσει ποτέ να του θυμώσει. Έζησε όπως όλοι οι μεγάλοι ροκ σταρ. Έντονα και γρήγορα…
