Γεγονότα του τελευταίου χρόνου που συγκλόνισαν την Ελλάδα και την Τουρκία, έφεραν κοντά για άλλη μια φορά τον Παναγιώτη Σδούκο και την Fide Köksal, δημιουργώντας μια γέφυρα ανάμεσα στις δύο αντίπερα όχθες του Αιγαίου, με το καινούριο τραγούδι τους «Άκου, Ουρανέ μου / Helal».
Στο πλαίσιο αυτό οι δύο καλλιτέχνες, συνεχίζοντας την ήδη επιτυχημένη συνεργασία τους που έχει ξεκινήσει πάνω στη σκηνή, συνομιλούν στιχουργικά με τη γλώσσα της μουσικής που ενώνει και υπερβαίνει οποιαδήποτε άλλη γλώσσα, που διαιρεί και χωρίζει.
Δύο Φωνές – δύο Πολιτισμοί, αγκαλιάζονται και μεταφέρουν ένα μήνυμα ενότητας, ελπίδας και συμπαράστασης μέσα από το «Άκου, Ουρανέ μου / Helal».
Ένα τραγούδι όπου συναντώνται ενορχηστρωτικά η Δύση με την Ανατολή σε ένα ensemble πιάνου, εγχόρδων (cümbüş, σάζι, λάφτα & βιολί) και αρμένικου πνευστού, του duduk.
Ένα τραγούδι που ψιθυρίζεις πότε ως νανούρισμα πότε ως προσευχή ή λυγμό (μην γίνει τούτος ο τόπος «έρημη γη» και ο Άνθρωπος … απάνθρωπη «απειλή»).
Συντελεστές:
Παναγιώτης Σδούκος: σύνθεση, τραγούδι, ελληνικοί στίχοι
Fide Köksal: τραγούδι, τούρκικοι στίχοι
Γιώργος Παππάς: cümbüş, σάζια, λάφτα, λαούτο, μπάσο, πιάνο, μουσική επιμέλεια, ενορχήστρωση, ηχογράφηση, μίξη
Χρήστος Δαλιάνης: βιολιά, σύνθεση οργανικών μερών
Τigran Sargsyan: duduk
Γιάννης Παπαγιαννούλης: κρουστά
Mastering Γρηγόρης Γαλάνης
Kινηματογράφηση – Μοντάζ: Γιώργος Σπανός
Ελληνικοί στίχοι
Έρημη γη. Άνθρωπος απειλή.
Δάκρυ μου, εσύ γειάνε μου την πληγή
Άκου, Oυρανέ μου. Έλα, μίλησέ μου.
Το κορμί μου κέρμα, δίνεται σαν ψέμα
Ελεύθερη απόδοση τούρκικων στίχων:
Άνοιξε η γη, μείναμε μέσα
Ο Ουρανός σε πήρε, με το χεράκι σου μέσα στο δικό μου.
Έθαψα το παιδάκι μου σε ένα περιβόλι θανάτου
Χαλάλι σου τα πάντα, όχι – όμως – στους άλλους, στους «ένοχους»