Φωτορεπορτάζ: Τσούμαλης Γιάννης
Τη περασμένη Δευτέρα παρουσιάστηκε στον Πειραιά, “στου «Belle Amie» το ουζερί”, όπως έγραφε κάποτε ο Βίρβος, ο νέος δίσκος του Βαγγέλη Κορακάκη και του Γιώργου Νταλάρα, «Θαλασσινά Παλάτια». Ο χώρος ζεστός, ο κόσμος πολύς, τα τραπέζια με ποτά και ποικιλίες από μεζέδες και σε μια μεγάλη άκρη πάνω σ’ένα χαλί στημένη η ορχήστρα και καθισμένοι οι μουσικοί και οι δυο πρωταγωνιστές της βραδιάς, ο Νταλάρας κι ο Κορακάκης.
Ο Κορακάκης τεστάρει μια τελευταία φορά το μπουζούκι του πριν ξεκινήσει, όσο ο Ηλίας Μπενέτος κάνει μια εισαγωγή. Ύστερα παίρνει το λόγο : «Ήθελα πολύ αυτή τη συνεργασία με τον Γιώργο, ο οποίος είναι ο τελευταίος που θα κλείσει το Πάνθεον των μεγάλων ερμηνευτών μετά τον Μπιθικώτση και τον Καζαντζίδη. Η συνεργασία μας είναι μια ιστορία που τραβάει πίσω είκοσι χρόνια με τηλέφωνα και αραιές συναντήσεις. Τελικά η στιγμή ήρθε και σήμερα για μένα είναι γιορτή. Με την ευκαιρία που είστε εδώ πολλοί παραγωγοί μουσικοί και ραδιοφωνικοί να πω δυο πράγματα. Σήμερα που το λαϊκό τραγούδι είναι εξαφανισμένο, εκτός ελαχίστων περιπτώσεων, πρέπει να αναρωτηθούμε ποια είναι η θέση του σήμερα. Είναι απλά αυτό που επιτάσσει μια εποχή, αυτό δηλαδή που σε λίγο θα μπει στα ράφια των μουσείων; Μήπως υπάρχει κάποια δεξιοτεχνική απόπειρα αποσιώπησης του λαϊκού τραγουδιού από τον λαό που το γέννησε; Αυτό που εγώ έχω να πω σε όλα αυτά είναι το εξής: μέχρι τη δεκαετία του ’70 και του ’80 υπήρχαν το πολύ τριάντα οργανοποιεία δε όλη την Ελλάδα. Τώρα υπάρχουν πολύ περισσότερα! Αυτό σημαίνει ότι είναι ζωντανό. Να κάνω, λοιπόν, μια παρομοίωση. Το τσίπουρο και το παξιμάδι υπήρχαν κάποτε μόνο στα χωριά και τώρα υπάρχουν, όχι μόνο στην επαρχία, αλλά και στα πιο γκουρμέ εστιατόρια. Κύριοι, το χρυσάφι είναι χρυσάφι όσα χρόνια κι αν περάσουν».
Και μ’ αυτά τα λόγια πήρε τον λόγο ο Γιώργος Νταλάρας, που είπε μεταξύ άλλων τα εξής : «Αν και η εποχή μας δεν είναι χαρούμενη, εγώ έχω πολλή χαρά σήμερα. Όπως είπε ο Βαγγέλης υπάρχουν και σήμερα άνθρωποι που ασχολούνται με το λαϊκό τραγούδι και δε θα σταματήσουν, γιατί το αγαπούν και ο κόσμος το αγκαλιάζει. Οπότε τη χαρά τη βρίσκουμε στις κιθάρες μας και στα τραγούδια μας. Βαγγέλη πού αλλού βρίσκουμε τη χαρά;
-Τη βρίσκουμε εκεί που τη βρίσκαμε παλιά, που μυρίζαμε στη γειτονιά κεφτέδες ή γαύρο και λέγαμε «Σήμερα έχει κεφτέδες!» Μύρισε ο κόσμος Γιώργο!»
Πράγματι μύρισε ετούτος ο δίσκος το μεράκι των παλιών τραγουδοποιών, μύρισε αυθεντικότητα και ουσία, ειλικρίνεια και ομορφιά. Ο Βαγγέλης Κορακάκης δίνει τον καλύτερό του εαυτό. Απλοί στίχοι , αλλά όχι απλοϊκοί, με νόημα και ουσία, μουσική που μας πηγαίνει στο καλό λαϊκό τραγούδι του παλιού καιρού προκαλώντας τη διάθεση να φωνάξεις ένα «αχ», να «φουντώσεις τα σεκλέτια σου», αλλά και να σεργιανίσεις σε ότι σε πονά και σε κάνει να γελάς. Τα τραγούδια σε αυτό τον δίσκο είναι λαϊκά, με την έννοια ότι απευθύνονται σε όλους μιλώντας σύγχρονη γλώσσα με τον πιο παραδοσιακό τρόπο. Οι ερμηνείες του Νταλάρα απογειώνουν, όπως πάντα, ό,τι είχε στο μυαλό το ο δημιουργός, αλλά και εντυπωσιάζει ο Βασίλης Κορακάκης, ο υιός, που συνεχίζοντας με μεράκι και ταλέντο την οικογενειακή παράδοση συμμετέχει στον δίσκο.
Είπαν κι άλλα εκτός δίσκου εκείνη τη νύχτα, ανέβηκε και ο Χρήστος Νικολόπουλος και έπαιξε για μας. Στο χώρο του εστιατορίου έφεραν ένα κλίμα από παλιά γειτονιά του Πειραιά, εικόνες από τα βιβλία, όπου κάτι οργανοπαίχτες ποζάρουν στο φακό περήφανοι με το μπουζούκι τους. Πράγματι ο κόσμος μύρισε αυτό που του λείπει : μια απλή κι αληθινή περιγραφή του τι ζει, μια περιγραφή που να τραγουδιέται, να χορεύεται, να παρηγορεί στο σκληρό μας τον καιρό. Το λαϊκό είναι εδώ, γιατί είναι το τραγούδι που χωρίς πολλά φτιασιδώματα παρηγορεί, διδάσκει χωρίς αυτό να σκοπεύει, καταφέρνει να φτάσει στη πιο βαθειά ουσία μας, γιατί –όπως σε αυτό τον δίσκο- αγγίζει τα αστέρια περπατώντας στη γη, ταξιδεύοντας μας έτσι στα δικά μας «Θαλασσινά Παλάτια»!
Κύριε Βαγγέλη και κύριε Γιώργο, ένα μεγάλο «ευχαριστώ» ως ακροατής με παράλληλη ευχή να είναι καλοτάξιδος ο δίσκος!
*** Απαγορεύεται αυστηρά η αναδημοσίευση υλικού γραπτού ή οπτικού, χωρίς την άδεια του Music Corner…