7/12/2011
Γράφει η Μαρία Αβραμίδου
Φωτογράφηση: Μαριανότα Χαρέμη
www.musiccorner.gr

Παρασκευή, 2 Δεκεμβρίου και ο ατμοσφαιρικός χώρος του Gazarte είναι κατάμεστος από νωρίς. Ο Φοίβος Δεληβοριάς και η Μάρθα Φριντζήλα είναι δύο πολύ ιδιαίτεροι καλλιτέχνες και η συνύπαρξή τους στη σκηνή δημιουργεί, το δίχως άλλο, προσδοκίες για κάτι ξεχωριστό. Το δηλώνει, άλλωστε, και ο τίτλος της παράστασής τους, «Ξυπόλητοι στο Πάλκο»!

Η ώρα είναι σχεδόν 22:45 και η υποψία ότι το live που ακολουθεί είναι ανατρεπτικό, επιβεβαιώνεται! Η Μάρθα Φριντζήλα ανεβαίνει στη σκηνή …κλαίγοντας, με τον Φοίβο Δεληβοριά να της τραγουδά «Γιατί γλυκιά μου κλαις» ! Το κοινό αντιδρά με χαμόγελα και χειροκροτήματα. Οι δύο καλλιτέχνες μας καλωσορίζουν, με τον Φοίβο να παρουσιάζει το πρόγραμμα και τη Μάρθα να μεταφράζει τα λεγόμενά του στα αγγλικά! Μόνο που κάνει ένα …μικρό «λάθος» στη μετάφραση: Τον αποκαλεί …Αλκίνοο Ιωαννίδη!

Ο Φοίβος το παραβλέπει κι έπειτα μένει μόνος στη σκηνή, προκειμένου να παρουσιάσει διασκευές δικών του τραγουδιών. «Η Μποσανόβα του Ησαΐα» ερμηνεύεται από την εξαιρετική μπάντα (Σταμάτης Σταματάκης, Σωτήρης Ντούβας και Κωστής Χριστοδούλου) με έντονη μπλουζ διάθεση, ενώ ο Δεληβοριάς δεν παραλείπει να μοιραστεί μαζί μας και την ιστορία που κρύβεται πίσω από τη δημιουργία κάθε τραγουδιού του, καθώς τα περισσότερα – όπως φαίνεται κι απ’ τους ιδιαίτερους στίχους – είναι αυτοβιογραφικά. Κάπως έτσι, μάς εξηγεί πώς το “Invitation to the Blues” του Tom Waits έγινε το «Χάλια», ενώ ερμηνεύει το «Η Γυναίκα του Πατώκου» ανάμεσα στους θεατές, με τη Μάρθα Φριντζήλα να φωτίζει από τη σκηνή αυτόν και τις γυναίκες που πλησιάζει με δύο φακούς!

Η θεατρική παιδεία και το πληθωρικό ταλέντο της Μάρθας επιστρατεύονται, άλλωστε, για να ζωντανέψουν με κίνηση και ήχο ένα τραγούδι που αγαπά ιδιαίτερα ο Φοίβος, «Το Οργανάκι» του Αττίκ. Καθώς ο Δεληβοριάς τραγουδά, η Φριντζήλα «οπτικοποιεί» το κομμάτι και αντιδρά στα όσα λένε οι στίχοι με τις εκφράσεις της. Επιλέγει δε, αμέσως μετά, να ερμηνεύσει την «Περσεφόνη» του Θανάση Παπακωνσταντίνου, διότι, όπως λέει, είναι σαν να μιλά η ηρωίδα του προηγούμενου τραγουδιού.

Οι δύο καλλιτέχνες ερμηνεύουν επίσης παλιά αγαπημένα τους τραγούδια, όπως το «Δεν Με Πονάς» και «Γυφτοπούλα στο Χαμάμ», αυξάνοντας το κέφι των θεατών. Κι εκεί που το πρόγραμμα έχει ανεβάσει στροφές, η Μάρθα Φριντζήλα σχολιάζει ότι υπάρχουν κάποια σπουδαία τραγούδια που τα καταλαβαίνουμε όλοι με τη μία και κάποια άλλα που, η ίδια τουλάχιστον, δεν μπορεί ακόμη να καταλάβει. Για να το αποδείξει, ερμηνεύει τη «Ρόζα» μόνο απαγγέλλοντάς την κι αφήνει άναυδο το κοινό!

Οι εκπλήξεις συνεχίζονται καθώς ο Φοίβος Δεληβοριάς επιστρέφει στη σκηνή για να πει ότι κι εκείνος ότι το “Careless Whisper” το κατάλαβε μόνο όταν το άκουσε από τον Θέμη Αδαμαντίδη! Το ερμηνεύουν στη δική του διασκευή, λοιπόν, και κλείνουν με χορευτική διάθεση το πρώτο μέρος του προγράμματος με την «Ντισκοτέκ», όπως την είχαν διασκευάσει τα Ημισκούμπρια!

Το δεύτερο μέρος ξεκινά σε πιο ήρεμους ρυθμούς με τον Φοίβο να τραγουδά τον «Σεπτέμβρη». Ξεχωρίζει επίσης ο υπέροχος «Καθρέφτης», τον οποίο ερμηνεύει ανάμεσα στο κοινό, μόνο με τη συνοδεία πιάνου.

Κι επειδή σαν πολύ να ηρεμήσαμε, η Μάρθα Φριντζήλα επιστρέφει στη σκηνή φορώντας καλοχτενισμένη περούκα, προκειμένου να ερμηνεύσει μια …λυρική διασκευή του «Εγώ δεν πάω Μέγαρο»! Ο Φοίβος, ζηλεύοντας τη μεταμόρφωση, φορά λαμέ σακάκι και οι δυο τους ερμηνεύουν δικά του τραγούδια, όπως το «Αυτή που Περνάει» και το «Θέλω να Σε Ξεπεράσω», σε συνδυασμό με παλιά λαϊκά σαν το «Δεν Υπάρχει για Μας Χωρισμός» του Απόστολου Καλδάρα. Όλο το Gazarte χορεύει…

Για το τέλος, η Μάρθα μάς επιφυλάσσει μια ερμηνεία ψυχής σε ένα παραδοσιακό τραγούδι από την Πάτμο και ο Φοίβος μια σχεδόν ακουστική εκδοχή του δικού του «Εκείνη».

Το ανκόρ, είναι κι αυτό ανατρεπτικό, αλλά γεμάτο συγκίνηση. Πρόκειται για ένα μικρό αφιέρωμα στον Μάνο Χατζιδάκι, με αποσπάσματα από την «Οδό Ονείρων», αλλά και τα «Παιδιά του Πειραιά», τραγουδισμένα ταυτόχρονα στην ελληνική και αγγλική εκδοχή τους. Μέσα στις ενθουσιασμένες φωνές και τα χειροκροτήματα των θεατών, ο Φοίβος και η Μάρθα καταλήγουν όχι ξυπόλητοι αλλά …ξαπλωμένοι στο πάλκο, δίνοντας έτσι το πιο κατάλληλο αναπάντεχο φινάλε, σε μια από τις πιο απρόσμενες και ζωντανές παραστάσεις της σεζόν!

—————

Μετά το τέλος της παράστασης, ο Φοίβος Δεληβοριάς και η Μάρθα Φριντζήλα απάντησαν αποκλειστικά στις ερωτήσεις του Music Corner. Να τι μας είπαν:

Music Corner: Συγχαρητήρια και στους δύο, ήταν πραγματικά εξαιρετικό το live σας! Μου δημιουργήσατε όμως μεγάλο πρόβλημα: δεν έχω λέξεις να το χαρακτηρίσω… Εσείς μπορείτε να τις βρείτε;
Φοίβος: Είναι μια μουσικοχορευτική κομεντί που θα μπορούσε να παιχτεί και ως τραγωδία. Είμαστε και οι δύο εγκυκλοπαιδιστές και κονταρομαχούμε για το πόσα τραγούδια ξέρουμε και για το πόσο αγαπάμε τα ελληνικά τραγούδια, σε όλες τους τις φάσεις – από τις σοβαρές μέχρι τις γελοίες. Μέσα σε όλο αυτό ανακαλύψαμε το εξής: Ότι όλα τα τραγούδια φέτος ακούγονται σαν να λένε δέκα διαφορετικά πράγματα. Σαν να έχουν το καθένα δέκα διαφορετικές διαστάσεις. Είτε παίζαμε το “Never on Sunday” είτε παίζαμε τη «Γυφτοπούλα στο Χαμάμ» είτε Μανώλη Αγγελόπουλο είτε Olympians, όλα τα τραγούδια είναι σαν να θέλουν να πουν κάτι άλλο φέτος. Πάνω σε αυτή την ιδέα δημιουργήθηκε αυτό το πρόγραμμα. Ξαναλέμε βέβαια και δικά μας τραγούδια με αυτή την οπτική και, κυρίως, αφηνόμαστε ο ένας στην αγκαλιά του άλλου.
Μάρθα: Εγώ καμαρώνω πάρα πολύ τον Φοίβο. Τον καμαρώνω πιο πολύ απ’ όταν πάω και τον βλέπω μόνο του!

Music Corner: Το γεγονός ότι τα τραγούδια φέτος ακούγονται, όπως είπατε, διαφορετικά, οφείλεται στις συνθήκες ή και στη διάθεση τη δική μας;
Φοίβος: Νομίζω απλά ότι αυτές οι συνθήκες, αν έχουν ένα ιδιαίτερο χαρακτηριστικό, αυτό είναι ότι έχει ξεγυμνωθεί λίγο η αλήθεια. Το ποιοι είμαστε, πώς ζούμε, τί συμβαίνει… Σε άλλες περιόδους ήμασταν όπως πρέπει: Ποζαρισμένοι, μια χαρά, ο καθένας στο συννεφάκι του. Τώρα νομίζω ότι όλα τα λόγια που λέμε είναι αλλιώς.

Music Corner: Με αφορμή το έξυπνο εύρημα με την απαγγελία της Ρόζας, ήθελα να ρωτήσω αν νομίζετε ότι τα πολύ σπουδαία τραγούδια γίνονται άμεσα κατανοητά σε όλους ή αν ο καθένας μας τα εκλαμβάνει με διαφορετικό τρόπο;
Μάρθα: Σ’ αυτό δεν μπορώ να απαντήσω γιατί έχω εκπλαγεί πάρα πολλές φορές. Μπορεί στην πρώτη ακρόαση να φρικάρω και να μού αποκαλυφθεί ένα τραγούδι ξαφνικά. Είναι σαν άνθρωποι τα τραγούδια. Μπορεί στην αρχή να μην καταλαβαίνεις κάποιον και ξαφνικά να τον ερωτευτείς βαθιά.
Φοίβος: Και το αντίστροφο. Μπορεί να είσαι έφηβος και να θεωρείς ένα τραγούδι αριστούργημα και μετά να το ακούς και να σού φαίνεται μια κατασκευή, φτιαγμένη για να πιάσει μ’ έναν αφηρημένο τρόπο το κοινό.
Μάρθα: Έχει να κάνει πάρα πολύ και με τη φάση της ζωής. Είναι σαν να μη σού αρέσει ο Μπουνιουέλ, ας πούμε, και ξαφνικά να μην μπορείς χωρίς αυτόν.
Φοίβος: Εμένα μού ‘χει συμβεί με πολλά πράγματα αυτό. Με συγκροτήματα, συνθέτες, σκηνοθέτες, δίσκους… Ντρέπομαι που το λέω, αλλά όταν πρωτοάκουσα τον «Μεγάλο Ερωτικό» δεν τον κατάλαβα.
Μάρθα: Κι εγώ δεν έχω καταλάβει ακόμα τον Γκοντάρ, αλλά πραγματικά μπορεί κάτι να σε πετύχει εκεί που δεν το περιμένεις.
Φοίβος: Αν κάτι είναι μεγάλο, κάποια στιγμή στη ζωή σου θα ’ρθει και θα το συναντήσεις. Αν είναι κάτι που μεταμφιέζεται σαν μεγάλο, θα σε αποχαιρετίσει.

Music Corner: Τι ξεχωρίζετε ο ένας στον άλλον;
Φοίβος: Τις ομορφιές της, καταρχάς! Στη Μάρθα αυτό που θεωρώ όχι σπάνιο απλά, αλλά μοναδικό είναι ο τρόπος που δίνει σάρκα στο τραγούδι. Πολλές φορές βλέπουμε πολύ σπουδαίες τραγουδίστριες και μπορούμε να διαχωρίσουμε την ερμηνεία απ’ το τραγούδι. Με τη Μάρθα δε γίνεται!
Μάρθα: Επειδή τον Φοίβο τώρα τον ερωτεύομαι όλο και περισσότερο, νιώθω ότι με εκπλήσσει, είναι όλο ανατροπές! Γνωριζόμαστε λιγότερο από τρία χρόνια, αλλά για μένα είναι η πρώτη φορά που αισθάνομαι ότι είμαι στη σκηνή με κάποιον που βλέπω ότι έχουμε πολλά κοινά. Έχω βρεθεί στη σκηνή με πολύ σπουδαίους ανθρώπους, αλλά δεν ένιωθα ότι μοιάζω τόσο πολύ. Τους θαύμαζα, τους παρατηρούσα. Με τον Φοίβο μοιάζουμε πιο πολύ και περιμένω πάντα να δω τι θα κάνει, αν είναι αυτό που σκέφτηκα.

Music Corner: Η χημεία σας στη σκηνή είναι όντως εξαιρετική…
Φοίβος: Ναι, γιατί από την πρώτη στιγμή άναψε το φυτίλι…

Music Corner: Επειδή το πρόγραμμά σας ήταν πολύ κεφάτο και αισιόδοξο, θα μάς αποκαλύψετε το δικό σας μυστικό αισιοδοξίας;
Φοίβος: Να σου πω την αλήθεια, δεν πιστεύω σε αισιοδοξία και απαισιοδοξία. Θεωρώ ότι είναι φτιαχτά πράγματα. Γενικά, πιστεύω ότι ο άνθρωπος μέσα του έχει μια δύναμη, η οποία είναι ικανή για τα πάντα. Κι αυτή είναι ανεξάρτητη των συνθηκών. Δεν μπορώ καθόλου την παραίτηση και το ηττημένο ύφος. Αυτό με ενοχλεί στους ανθρώπους και στην τέχνη. Θεωρώ δηλαδή ότι, όποια κι αν είναι η συνθήκη, υπάρχει μέσα μας κάτι τόσο έτοιμο να εκραγεί και να γίνει χαρά, λύπη, μελαγχολία, πτώση, αμαρτία, ενδιαφέρον, οτιδήποτε!
Μάρθα: Κι εγώ δεν το βλέπω σαν αισιόδοξο πρόγραμμα. Αισθάνομαι ότι δουλεύουμε κάτι που μάς αρέσει. Στη δύναμη όλου αυτού του πράγματος πιο πολύ πιστεύω. Ο καθένας θα πάρει αυτό που είναι να πάρει. Αν κάποιος θέλει να στενοχωρηθεί, θα στενοχωρηθεί.  Ή θα απογοητευτεί.
Φοίβος: Ή θα αγανακτήσει!

Music Corner: Πάντως είναι ένα πρόγραμμα πολύ αληθινό που δημιουργεί συναισθήματα κι αυτό είναι σπάνιο…
Φοίβος και Μάρθα: Μακάρι, μακάρι!

—————

Δείτε επίσης, το δελτίο τύπου του προγράμματος http://www.musiccorner.gr/?p=35355

—————

Περισσότερες αποκλειστικές φωτογραφίες του MusicCorner από το live…

***Απαγορεύεται αυστηρά η αναδημοσίευση υλικού γραπτού ή φωτογραφιών, χωρίς την άδεια του Music Corner…

2 ΣΧΟΛΙΑ

  1. Αντί να μάς πείτε κάποια πράγματα για την παράσταση, αρκεστήκατε σε ένα σετλιστ και κάτι συμπληρωματικά. Ευτυχώς, υπήρχε κι η συνέντευξη στο τέλος, οπότε δεν ήταν χάσιμο χρόνου η ανάγνωση.

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

Please enter your comment!
Please enter your name here