Γράφει η Μάρω Παναγή
Φωτογραφίες: Χάρης Δεληγιάννης
Έχουμε συνηθίσει πια την παρουσία του Σωκράτη Μάλαμα στον Σταυρό του Νότου, αλλά η επιλογή της Δευτέρας, ως μέρα εμφάνισης, ήταν κάτι καινούργιο. Προσωπικά χάρηκα για αυτήν την επιλογή, διότι οι συναυλίες του δεν θα αποτελούν για κάποιους απλώς μια επιλογή διασκέδασης για το Σάββατο, αλλά μια αφιερωμένη μουσική Δευτέρα, ένα όμορφο μελωδικό ξεκίνημα της βδομάδας. Όπως ανέφερε και ο ίδιος, η Δευτέρα είναι για πολλούς μια θλιμμένη μέρα που «πάμε και πίνουμε μόνοι» ενώ τώρα τουλάχιστον «θα μαζευόμαστε όλοι μαζί». Έτσι κι έγινε, λοιπόν, στην πρεμιέρα, την Δευτέρα 6 Νοεμβρίου, στην κεντρική σκηνή του Σταυρού του Νότου, η οποία γέμισε ασφυκτικά!
Όσες φορές κι αν δεις έναν αγαπημένο καλλιτέχνη, κάθε φορά θα σου δώσει κάτι μοναδικό, θα παρατηρήσεις καινούργια πράγματα, θα ταξιδέψεις σε άλλες σκέψεις. Βέβαια η συγκεκριμένη εμφάνιση ήταν η πρώτη φορά για την Ιουλία Καραπατάκη, τη νέα τραγουδιστική συντροφιά του Σωκράτη. Η παρουσία της αποτέλεσε μια έκπληξη, καθώς η Ιουλία ασχολείται κυρίως με το ρεμπέτικο τραγούδι και η χροιά της φωνής της είναι πολύ ιδιαίτερη. Με πλατύ και αγχωμένο χαμόγελο ανέβηκε στη σκηνή και χειροκροτήθηκε ενθαρρυντικά. Μόλις τραγούδησε τις πρώτες λέξεις, κατάλαβα πως κάτι φρέσκο, μοναδικά ακατέργαστο είχε προστεθεί στο γνώριμο παρεάκι των μουσικών. Οι ερμηνείες της ξεχώρισαν, ειδικά το «Καλημέρα», αλλά και κάποια τραγούδια που σπάνια ως και ποτέ δεν υπάρχουν στην playlist του Μάλαμα, όπως «Οι μύστες της ερήμου» και «Του έρωτα». Η Ιουλία έχει έναν αέρα γλυκό, μια δυναμική ντροπή, στιβαρή φωνή με εντυπωσιακά γυρίσματα, αγγίζει βραχνές νότες, χαμογελά συνέχεια. Έδεσε απόλυτα με την αισθαντική φωνή του Μάλαμα, τις μελωδικές ενορχηστρώσεις και το σπουδαιότερο, έδεσε με τους ανθρώπους.
Η μουσική βόλτα άρχισε δυναμικά με το «Όνειρο». Το κέφι του καλλιτέχνη δεν κρυβόταν ούτε και η ανυπομονησία του κοινού. Εκρήξεις ποτού και συναισθήματος συνέβησαν μεταξύ άλλων στα τραγούδια «Ευτυχείς λυπημένοι και πότες», «Έπιασε βροχή», «Στην Αμερική». Εκτός από τα γνώριμα και αγαπημένα κομμάτια ορόσημα του Θανάση Παπακωνσταντίνου («Κάτω απ’ το μαξιλάρι» και «Διάφανος»), μια ακόμη έκπληξη σημειώθηκε. Ο Μάλαμας παρουσίασε για πρώτη φορά δύο καινούργια κομμάτια του επερχόμενου δίσκου του Παπακωνσταντίνου, ενός εκ των οποίων αποκάλυψε και τον τίτλο: «Σκέψη μου ξημερωμένη». Και τα δύο πολύ ιδιαίτερα, με στοιχεία καινούργια στο άκουσμα, απρόσμενες εναλλαγές και στίχο βγαλμένο απ’ τους πιο βαθιούς ουρανούς.
Ο Μάλαμας, όταν πιάνει την κιθάρα του, γεννάει παραμύθια που θυμίζουν τόσο τη χθεσινή μέρα όσο και εικόνες που κάποτε θα ονειρευτούμε. Τα λόγια που τραγουδά χαράζονται μέσα μας σαν ανείπωτες προσευχές και ενδόμυχες παραδοχές, ελπίδες, ντροπές και πικρίες. Το βιολί του Φώτη Σιώτα, πιστό όλα αυτά τα χρόνια, άπιστο σε νόρμες, παίζεται με δοξάρι, με τα δάχτυλα, με το στόμα… Ο ίδιος στολίζει κάθε κομμάτι και μεγαλουργεί όπως με το σόλο του στο «Αερικό». Χωρίς την υπόλοιπη μουσική κομπανία, παλιόφιλοι όλοι, Νίκο Μαγνήσαλη στα τύμπανα, Γιάννη Παπατριανταφύλλου στο κοντραμπάσο, Νίκο Παραουλάκη στο νέυ και Κυριάκο Ταπάκη στο λαούτο και στο μπουζούκι, κάθε μελωδία δεν θα είχε αυτή την ονειρική αίσθηση που γεμίζει το αυτί και φθάνει στα βαθιά μέσα.
Η Δευτέρα που πέρασε μας γλύκανε, έδωσε χρώμα στο βράδυ, έστρωσε λουλούδια στο πρωινό, μας υπενθύμισε πως «αυτοί που δραπετεύουν έμαθαν τι γυρεύουν!».
*** Απαγορεύεται αυστηρά η αναδημοσίευση υλικού γραπτού ή οπτικού, χωρίς την άδεια του Music Corner…