ΣΤΕΛΛΑ ΓΕΩΡΓΙΑΔΟΥ

Στο τραγούδι δεν υπάρχει κορυφή...
Είσαι πάντα στην αρχή!


Συνέντευξη εφ' όλης της ύλης στον Παύλο Ζέρβα
Music Corner - 31/3/2003

Η Στέλλα Γεωργιάδου ασχολήθηκε από πολύ μικρή ηλικία με το τραγούδι, κάνοντας τα πρώτα της βήματα στην Κύπρο όπου συμμετείχε σε διάφορες χορωδίες. Το μέλλον της έγραφε "δασκάλα", το επάγγελμα των γονιών της, το ένστικτό της όμως έγραφε "τραγουδίστρια"... Όντας χαρακτήρας που δεν φοβάται τα "δύσκολα", αποφασίζει να ακολουθήσει το ένστικτό της. Φεύγει από την Κύπρο, την ιδιαίτερη πατρίδα της και έρχεται στην Αθήνα. Το 1994 κάνει τον πρώτο της δίσκο ("Άλλο που δεν θέλω"). Η αρχή έχει γίνει και το ένστικτο την οδηγεί σωστά...

Πρόσφατα η Στέλλα Γεωργιάδου κυκλοφόρησε νέο cd με τίτλο "μου 'λειψες πολύ". Ένας δίσκος που ήρθε μετά από σημαντική απουσία από το χώρο και ήταν γι΄αυτήν σαν μια νέα αρχή...

Συναντηθήκαμε μαζί της στη Γλυφάδα, σε ένα πολύ όμορφο στέκι, το Matrix. Μιλήσαμε για πολλά και η Στέλλα μας άνοιξε την καρδιά της. Με ένα πλατύ χαμόγελο μας "ομολόγησε" τις μικρές της αδυναμίες, μας μίλησε για τη Eurovision, τη "Φάρμα", ακόμη και για τον πόλεμο... Προσγειωμένος και σεμνός χαρακτήρας, ξέρει καλά πως στο τραγούδι ποτέ δεν φτάνεις στην κορυφή... "Πάντα είσαι στην αρχή"...

Κάντε "κλικ" για να κατεβάσετε το αυτόγραφο - "wallpaper"
της Στέλλας Γεωργιάδου,

σε ανάλυση
800Χ600 ή 1024Χ768


MC: Το πρώτο πράγμα που θα ήθελα να σε ρωτήσω, μιας και έχει γίνει πολύς ντόρος, είναι σχετικό με τα προκριματικά για τη Eurovision στην Κύπρο. Συμμετείχες με ένα τραγούδι αλλά τελικά δεν επιλέχθηκες να εκπροσωπήσεις την πατρίδα σου. Κάποιοι είπαν ότι διαμαρτυρήθηκες έντονα γι' αυτό.
Στέλλα Γεωργιάδου: Ξέρεις, είναι ένα θέμα που για μένα έχει ουσιαστικά τελειώσει...

MC: Μα αν έχεις κάποια παράπονα από τις διαδικασίες ή για το τραγούδι που επιλέχθηκε, δεν είναι κακό να τα αναφέρεις. Αν πιστεύεις ότι άξιζες να πας εσύ στα τελικά είναι δικαίωμά σου να το αναφέρεις.
Στ. Γ.: Ήταν ένα καλό τραγούδι αυτό που είπα. Μάλιστα τους στίχους είχε γράψει ο Peter Andre, ένας πολύ γνωστός διεθνής καλλιτέχνης, ο οποίος πήρε το ok από πολλούς παραγωγούς στο εξωτερικό για να συνεργαστεί μαζί μας. Ήταν ένα πολύ καλό τραγούδι και αυτό που τελικά κρατάω και δεν θα ξεχάσω ποτέ, ήταν αυτή ακριβώς η συνεργασία μου με τον Peter. Τώρα ότι και να πω πλέον δεν αλλάζει κάτι. Είμαι άνθρωπος που ξεπερνάω πράγματα. Ότι έχει τελειώσει, δεν μ' απασχολεί πια. Κοιτάζω παρακάτω.

MC: Ο Στέλιος Κωσταντάς που τελικά κέρδισε δεν είναι γνωστός εδώ στην Ελλάδα. Πιστεύεις ότι μπορεί να εκπροσωπήσει άξια την Κύπρο; Ήταν καλό το τραγούδι του;
Στ. Γ.: Ήταν πολύ ωραίο το τραγούδι και ο Στέλιος πολύ καλός. Πιστεύω θα πάει πάρα πολύ καλά. Είναι φίλος μου πολλά χρόνια και τον πιστεύω. Το γεγονός ότι πάει αυτός τελικά στη Eurovision μετρίασε την όποια στενοχώρια μου.

MC: Να περάσουμε και στον ελληνικό διαγωνισμό. Πες μου πως σου φάνηκαν τα τραγούδια και ποιοι πίστευες πως θα διεκδικούσαν μέχρι τέλους την πρωτιά;
Στ. Γ.: Μου άρεσε πολύ η Μαντώ. Ήταν άψογη και εμφανισιακά και φωνητικά. Νομίζω πολύ άξια πάει στον τελικό. Κατά τ' άλλα σίγουρα υπήρχαν κι άλλα καλά τραγούδια. Αν δεν πήγαινε η Μαντώ, μου άρεσε πολύ και η Σαμπρίνα, η οποία είχε εκρηκτική εμφάνιση. Ήταν λαμπερή πάνω στη σκηνή και το τραγούδι της ήταν καλό και επίκαιρο.

MC: Πολλοί το λένε αυτό. Ότι δηλαδή θα ήταν καλύτερα να στέλναμε στο διαγωνισμό ένα τραγούδι που θα έδινε τη δυνατότητα για χορευτικά και διάφορα "κόλπα" στη σκηνή. Είναι κάτι που φαίνεται να θέλει τα τελευταία χρόνια η Eurovision. Καλώς ή κακώς δεν είναι ένας διαγωνισμός που εστιάζει τόσο στη φωνή, όσο στη γενικότερη σκηνική παρουσία.
Στ. Γ.: Σωστό αυτό αλλά θα ήταν και κρίμα να έμενε έξω ένας καλλιτέχνης με τόσο εκπληκτικές ερμηνευτικές δυνατότητες όπως αυτές της Μαντούς.

MC: Και ο Βαρδής; Πήρε κι αυτός πολλές ψήφους.
Στ. Γ.: Πάρα πολύ ωραίο τραγούδι, αλλά όχι για τη Eurovision. Ο Γιάννης είναι πολύ γλυκός και συμπαθής, αλλά ειδικά για τη Eurovision θα προτιμούσα τα άλλα δύο τραγούδια.

MC: Η Μαντώ λοιπόν πήρε την πρώτη θέση και πάει στη Eurovision. Εκεί πλέον τι βλέπεις; Θα έχουμε κάποια επιτυχία;
Στ. Γ.: Ναι, πιστεύω θα πάει πολύ καλά. Είναι από τις λίγες χρονιές που η Ελλάδα πρέπει να περιμένει ακόμη και την πρωτιά! Πραγματικά το πιστεύω. Έχω συνεργαστεί με την Μαντώ και ξέρω πόσο υπεύθυνη είναι και πόσο σίγουρη νιώθει για τον εαυτό της. Δεν είναι από τους καλλιτέχνες που νιώθουν ανασφάλεια. Ξέρει ποια είναι και θα ανέβει στη σκηνή με την πείρα της και θα υποστηρίξει πολύ καλά το τραγούδι της.

MC: Η Eurovision είναι ένας διαγωνισμός που έχει λάμψη, είναι ένα λαμπερό event. Εσένα σου αρέσει γενικά να συμμετέχεις σε τέτοιες εκδηλώσεις; Δεν μιλώ για Eurovision αποκλειστικά, μιλώ γενικά για λαμπερές κοσμικές εκδηλώσεις όπου εκεί θα βρίσκεται όλη η καλή κοινωνία...
Στ. Γ.: Αν πρόκειται να πάω κάπου μόνο και μόνο γιατί "πρέπει", δεν πηγαίνω. Συνήθως πηγαίνω όπου υπάρχουν φίλοι ή όπου θέλω εγώ να πάω. Κακά τα ψέματα, είναι πολλές οι προσκλήσεις για διάφορες εκδηλώσεις και δεν μπορείς να τα παρακολουθείς όλα. Πηγαίνω εκεί που πραγματικά θέλω να πάω.

MC: Συχνά πυκνά ασχολούνται πάντως μαζί σου και διάφορα σκανδαλοθηρικά περιοδικά.
Στ. Γ.: Όχι και τόσο συχνά...

MC: Ναι, δεν είσαι από τους πιο συχνούς τους "στόχους", αλλά αρκετές φορές σε έχουν "χτυπήσει"! Σε στενοχωρούν τα δημοσιεύματά τους; Έχουν γραφτεί περίεργα πράγματα για σένα;
Στ. Γ.: Πολλά περίεργα. Πράγματα που δεν στέκουν.

MC: Πως αντιδράς;
Στ. Γ.: Καμιά φορά γράφουν ότι θέλουν απλώς επειδή δεν έχουν τι να γράψουν. Στενοχωριέμαι, αλλά δεν δίνω και πολύ σημασία.

MC: Να περάσουμε και στον δίσκο σου, ο οποίος ήρθε μετά από σημαντικό διάστημα απουσίας. "Μας έλειψες" και μας ήρθες με τον ανάλογο τίτλο!
Στ. Γ.: Ο δίσκος έχει τίτλο "Μου 'λειψες πολύ" έχει γράψει μουσική ο Νίκος Τερζής και στίχους ο Τάσος Βουγιατζής. Είναι πιστεύω μια πολύ ώριμη δουλειά. Αποτέλεσμα της συνεργασίας και των τριών μας. Όταν αποφασίσαμε να κάνουμε μαζί αυτό το δίσκο, δεν ξεκινήσαμε αμέσως να γράφουμε τραγούδια, αλλά μεσολάβησε ένα διάστημα δύο μηνών όπου συζητούσαμε και προσπαθούσαμε να γνωρίσουμε καλύτερα ο ένας τον άλλον και τι θέλαμε μέσα από αυτό το δίσκο. Θέλαμε το αποτέλεσμα να είναι στα μέτρα και των τριών μας.

MC: Υπάρχει ποικιλία ήχων...
Στ. Γ.: Ναι, υπάρχει. Περισσότερο έχει ελληνικές μελωδίες. Αν είναι ενορχηστρωμένες σε λίγο πιο "ποπ" ύφος, είναι αποτέλεσμα της δουλειάς του Νίκου Τερζή. Πιστεύω ότι μου έδωσε ένα πολύ καλό αποτέλεσμα.

MC: Γενικά το στυλ σου πιστεύεις ότι ταιριάζει περισσότερο στη λαϊκή μουσική ή σε δυτικότροπα ακούσματα;
Στ. Γ.: Μου αρέσει πολύ το ποπ. Είναι σημερινό, σύγχρονο άκουσμα. Αλλά σαν ελληνίδα, μου αρέσει και το ελληνικό άκουσμα. Το μπουζούκι μου μιλάει! Η ελληνική μελωδία με αγγίζει. Γι' αυτό πάντα στις live εμφανίσεις που κάνω έχω και λαϊκά τραγούδια. Ο δίσκος έχει λαϊκές μελωδίες, ενορχηστρωμένες όμως με σημερινά δεδομένα.

MC: Το τελευταίο τραγούδι του δίσκου σου "μια δυνατή φιλία", είναι ένα ντουέτο με κάποια φίλη σου;
Στ. Γ.: Ναι, με τη Μαρίνα. Είναι πράγματι μια φίλη μου, δεν είναι επαγγελματίας τραγουδίστρια. Είχε έρθει στο studio για να δει πως γίνεται ένα cd και κάναμε πλάκα στον Νίκο Τερζή ότι θα κάνουμε μαζί ένα ντουέτο. Δεν είναι όμως να κάνεις πλάκα στον Τερζή! Κάθισε αμέσως στο πιάνο και έγραψε ένα τραγούδι, το οποίο μάθαμε, τραγουδήσαμε για πλάκα και την άλλη μέρα το είχε κι όλας ενορχηστρώσει και μας είπε ελάτε να το ηχογραφήσουμε! Όταν το ακούσαμε ήταν τόσο αυθόρμητο, αληθινό και ωραίο που αποφασίσαμε τελικά να το βάλουμε και στο cd...


Η Στέλλα Γεωργιάδου "σερφάρει" στο Music Corner...

MC: Ο δρόμος προς την επιτυχία είναι δύσκολος;
Στ. Γ.: Όλα είναι δύσκολα. Αν δουλεύεις πολύ όμως τα ξεπερνάς. Αυτό που έχω καταλάβει είναι ότι όταν δουλεύω και πιστεύω πραγματικά αυτό που κάνω, δεν υπάρχουν δυσκολίες. Οι δυσκολίες είναι πρόκληση να τις υπερβείς. Και έχει τη δική του γοητεία όταν τελικά καταφέρνεις να τις ξεπεράσεις.

MC: Η γοητεία βέβαια είναι όταν κερδίζεις. Μέχρι εκεί όμως έχει αγώνα.
Στ. Γ.: Μα κι όταν χάνεις υπάρχει γοητεία. Είναι καλό κάποιες φορές να αισθάνεσαι "κάτω". Να αισθάνεσαι ότι πρέπει να τα δώσεις πάλι όλα. Γενικά μου αρέσουν αυτές οι διακυμάνσεις της ζωής, τις χαίρομαι.

MC: Αισθάνθηκες κάποια στιγμή στη καριέρα σου να είσαι χαμηλά;
Στ. Γ.: Βεβαίως. Πέρσι λίγο πριν γίνει το καινούριο μου cd. Είχε μεσολαβήσει μεγάλο διάστημα απουσίας και αισθανόμουν ότι έλειψα πολύ από το χώρο. Φοβόμουν για το πως θα πάει ο δίσκος και πως θα με δεχόταν ξανά ο κόσμος. Αισθανόμουν λίγο περίεργα. Δεν το βάζω όμως εύκολα κάτω. Ένα πράγμα που με χαρακτηρίζει πολύ είναι το πείσμα μου.

MC: Έχεις κάνει παραχωρήσεις από την προσωπική σου ζωή για να ανταποκρίνεσαι καλύτερα στο επάγγελμά σου;
Στ. Γ.: Αυτό το διάστημα δίνω πολύ χρόνο στη δουλειά μου σε βάρος της προσωπικής μου ζωής. Αυτό είναι πολύ μεγάλη παραχώρηση. Και το ότι θα ήθελα να κάνω κάποια πράγματα που δυστυχώς δεν μπορώ, γιατί προτεραιότητά μου αυτό το καιρό είναι η δουλειά μου. Έχω παραμελήσει φίλους, οικογένεια, τον εαυτό μου τον ίδιο.

MC: Έχεις τσακωθεί ποτέ για την περίφημη μαρκίζα; Για το που θα μπει το όνομά σου;
Στ. Γ.: Δεν έχω τσακωθεί ποτέ αλλά έχω στενοχωρηθεί.

MC: Έχεις φάει "τρικλοποδιά" από συνάδελφό σου;
Στ. Γ.: Πολλές φορές. Αλλά πιστεύω πως αυτά συμβαίνουν σε όλους τους χώρους. Είναι αποτέλεσμα ανταγωνισμού και ανταγωνισμός μπορεί να υπάρχει και σε ένα γραφείο, οπουδήποτε...

MC: Είσαι "κολλητή" με κάποιον συνάδελφό σου;
Στ. Γ.: Κολλητή αυτή τη στιγμή με κανέναν. Έχω όμως καλές σχέσεις με τους περισσότερους. Στο παρελθόν ήμουν κολλητή με κάποιους συναδέλφους, αλλά όταν μπήκε στη μέση η δουλειά και χάλασε αυτή η "χημεία" μεταξύ μας, στενοχωρήθηκα πολύ. Από τότε είπα πως δεν μπαίνω ξανά στον κόπο να επενδύσω σε τέτοιες φιλίες, μέσα από τη δουλειά μου. Δυστυχώς φαίνεται η αληθινή φιλία να μη μπορεί να συμβαδίσει με τη δουλειά.

MC: Στη νύχτα υπάρχει κρίση; Φέτος έκλεισαν και κάποια μαγαζιά.
Στ. Γ.: Ναι, ξέρεις τι γίνεται... Επιβιώνουν πια τα πολύ μεγάλα σχήματα, οι μεγάλες επιχειρήσεις, κάτι που συμβαίνει σε όλα τα επαγγέλματα. Μερικές μόνο φορές επιβιώνουν και κάποια αουτσάιντερς. Αυτό πλέον είναι κανόνας.

MC: Είναι μύθος ότι υπάρχει χρήμα στο χώρο σου; Πολλά παιδιά ακολουθούν το χώρο του τραγουδιού, με τη λογική ότι κάποια στιγμή θα πάρουν πολλά λεφτά.
Στ. Γ.: Εάν πετύχεις, υπάρχουν λεφτά. Αλλά για πόσο καιρό θα μπορείς να είσαι στους επιτυχημένους και να κερδίζεις; Να είσαι στα πρώτα ονόματα; Κι αν δεν πετύχεις και ποτέ; Είναι δηλαδή μια δουλειά με αρκετά μεγάλο ρίσκο. Είσαι στον "αέρα", οι πιθανότητες να πετύχεις δεν είναι πολλές, ο ανταγωνισμός μεγάλος. Βέβαια αυτό δεν το λέω για να αποθαρρύνω κανέναν. Όποιος πιστεύει ότι διαθέτει τα απαραίτητα προσόντα, ταλέντο, προσωπικότητα, φωνή, καλό είναι να δοκιμάσει. Είναι πάντως μια δουλειά που έχει και πάρα πολλά έξοδα. Και κάτι άλλο. Σε αυτή τη δουλειά δεν πρέπει ποτέ να επαναπαύεσαι. Να λες "τα κατάφερα". Πρέπει πάντα να σκέφτεσαι και την άσχημη πλευρά των πραγμάτων.

MC: Είναι μια δουλειά που πρέπει να κάνεις συχνά αυτοκριτική. Να ξέρεις που πραγματικά βρίσκεσαι.
Στ. Γ.: Μπράβο. Και ξέρεις τελικά που είσαι πάντα; Στην αρχή! Δεν πιστεύω ότι σε αυτό το χώρο υπάρχει κορυφή. Γενικά δεν πιστεύω στις "κορυφές". Πάντα υπάρχει εξέλιξη. Κι αυτό σε κάνει να βρίσκεσαι συνεχώς σε εγρήγορση.

MC: Αυτές τις ώρες ζούμε τα φοβερά συναισθήματα που γεννάει ένας πόλεμος. Τι αισθάνεσαι εσύ για όλα αυτά που συμβαίνουν στο Ιράκ;
Στ. Γ.: Είμαι παιδί του πολέμου. Έχω ζήσει έναν πόλεμο. Όλη αυτή η ιστορία μου δημιουργεί μια ανασφάλεια. Είναι κάτι που δεν θέλω να γίνεται και παρακαλώ το Θεό να τελειώσει γρήγορα. Ελπίζω να έχουμε όσο το δυνατόν λιγότερα θύματα, ειδικά παιδιά. Ελπίζω επίσης να μη γίνουν πράγματα τα οποία μετά δεν θα μπορούν να διορθωθούν και θα κάνουν κακό στον πλανήτη.

MC: Αυτός ο πόλεμος φέρνει στο μυαλό σου την Κύπρο;
Στ. Γ.: Κάθε πόλεμο τον συνδέω με την Κύπρο γιατί μου ξυπνάει περίεργα συναισθήματα τα οποία αν δεν ζήσεις, δεν μπορείς να τα καταλάβεις. Παρ' όλο που ήμουν πολύ μικρή όταν συνέβησαν τα γνωστά γεγονότα της Κύπρου, έχουν χαραχτεί πολύ έντονα στην ψυχή μου σαν συναισθήματα. Κι αυτά τα συναισθήματα είναι τόσο δυνατά... Να σου δώσω ένα παράδειγμα. Όταν έγινε η εισβολή για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα κρυβόμασταν κάτω από δέντρα για μη φαινόμαστε όταν βομβάρδιζαν. Τώρα το να καθίσω κάτω από ένα δέντρο αντί να μου γεννάει όμορφα συναισθήματα, μου προκαλεί άγχος και κατάθλιψη. Θέλω να σου πω πόσο μικρά πράγματα της καθημερινότητας, μπορεί να μου φέρνουν στο νου εκείνα τα άσχημα συναισθήματα. Ακόμη και όταν ακούω να περνούν αεροπλάνα, αισθάνομαι πάλι άσχημα. Δεν φεύγουν ποτέ αυτά τα συναισθήματα... Εύχομαι να σταματήσει γρήγορα ο πόλεμος...

MC: Ας αφήσουμε τα "πολεμικά" κι ας περάσουμε σε πιο ευχάριστα. Να σε ρωτήσω λοιπόν στη συνέχεια για την περίφημη "φάρμα" στην οποία πήρες μέρος.
Στ. Γ.: Είπα κι εγώ, δεν θα με ρωτούσες! (γέλια) Ήταν μια "Φάρμα" για κοινωνικούς σκοπούς, στην οποία νικητές ήταν τα παιδιά του Ιδρύματος "Ελπίδα" που παλεύουν για ένα υγιές αύριο. Σ' αυτό το ίδρυμα πήγαν όλα τα χρήματα από το παιχνίδι. Ελπίζω να μπορέσαμε να τα βοηθήσουμε.

MC: Πως αποφάσισες να πας εκεί; Η ιδέα ήταν δική σου ή στο πρότεινε κάποιος άλλος;
Στ. Γ.: Το κανάλι αρχικά έψαχνε για καλλιτέχνες που να μην έχουν εκείνο το καιρό υποχρεώσεις. Μίλησαν με την εταιρεία μου και η MINOS πρότεινε εμένα που εκείνες τις ημέρες δεν δούλευα σε κάποιο μαγαζί. Στην αρχή έλεγα τι να πάω να κάνω εγώ εκεί, αλλά μόλις μου είπαν ότι είναι για φιλανθρωπικό σκοπό δέχθηκα.

MC: Μέσα από ένα τέτοιο τηλεπαιχνίδι, αποκόμισες κάποια φιλία;
Στ. Γ.: Με τα περισσότερα παιδιά της Φάρμας, είχαμε κάποια στιγμή βρεθεί και συνεργαστεί στο δικό μας καλλιτεχνικό χώρο. Κάποιους άλλους δεν τους ήξερα. Στη "Φάρμα" όμως είχαμε αφήσει πίσω μας τους "καλλιτέχνες". Εκεί ήμασταν οι "άνθρωποι". Ειδικά όσο περνούσαν οι μέρες είχαμε ανοιχτεί πολύ ο ένας στον άλλον, είχαμε μιλήσει ανοιχτά μεταξύ μας. Τώρα όμως που γυρίσαμε πίσω "ξαναμπήκαμε" στους παλιούς μας εαυτούς! Δεν έχουμε βρεθεί ακόμη με τα παιδιά, μιλάμε όμως στο τηλέφωνο. Ξέρεις όλοι είμαστε με σημαντικές επαγγελματικές υποχρεώσεις. Τους έχω εκτιμήσει αφάνταστα. Εκεί έμαθα ότι όταν είσαι "ομάδα", μπορείς να ανταπεξέλθεις σε οποιεσδήποτε συνθήκες και να σου φανούν τα πάντα εύκολα. Ήμασταν μια πολύ καλή ομάδα, βρήκαμε τους παλιούς μας εαυτούς, τους ανθρώπινους εαυτούς μας, δεν ήμασταν "στημένοι"...

MC: Μετά από αυτή την εμπειρία θα εγκατέλειπες την Αθήνα για να ζήσεις στην επαρχία;
Στ. Γ.: Όχι. Μου αρέσει πολύ η φύση αλλά επειδή έχω κάποιους στόχους που δεν μπορούν να επιτευχθούν ζώντας στην επαρχία, δεν σκέφτομαι να φύγω. Αργότερα, μεγαλώνοντας, μπορεί και να σκεφτώ κάτι τέτοιο.

MC: Ποια ήταν η πιο δύσκολη δουλειά της "Φάρμας"; Και ποια η καλύτερη;
Στ. Γ.: Το καθάρισμα του σπιτιού! Ήταν το σπίτι της απελπισίας! Τόση λάσπη και χώμα δεν είχα ξαναδεί ποτέ στη ζωή μου... Η καλύτερή μου ήταν όταν ασχολιόμουν με τα ζώα... Εγώ αγαπώ πολύ τα ζώα, ειδικά με τα ...γουρουνάκια την είχα καταβρεί!

MC: Μιας και μιλάμε για τηλεπαιχνίδι, να μιλήσουμε και για τα περίφημα "talent shows" που στις μέρες μας είναι η πρώτη "μόδα" της TV. Πως σου φαίνεται ότι κάποιος μπορεί να βγει από ένα τέτοιο τηλεπαιχνίδι και αμέσως να τυγχάνει φοβερής διαφήμισης και προώθησης, ενώ εσύ παλεύεις χρόνια για να πετύχεις κάτι τέτοιο.
Στ. Γ.: Το ότι δεν είχα εγώ την ευκαιρία τότε να κερδίσω μια τέτοια "ευκολία", ενώ κάποιοι την έχουν τώρα, δεν θα το κατακρίνω. Θεωρώ τυχερά τα παιδιά που έχουν πλέον ένα καινούριο, πιο εύκολο τρόπο, να ακουστούν. Δεν είναι λοιπόν δύσκολο, αν έχεις και ταλέντο, να πας σε μια τέτοια εκπομπή και να φανείς. Το δύσκολο όμως είναι να μείνεις. Μακάρι να βγαίνουν καινούρια παιδιά. Ειδικά για τα παιδιά που ζουν στην επαρχία και δεν έχουν τις ευκολίες που έχουν τα παιδιά της πόλης, αυτά τα "talent shows" είναι μια μεγάλη ευκαιρία.

MC: Γάμος...
Στ. Γ.: Πάμε σε άλλο θέμα...! (γέλια)

MC: Ταξίδια...
Στ. Γ.: Ένα από τα ωραιότερα ταξίδια που έκανα ήταν στο Μεξικό πριν πέντε χρόνια. Εκεί είχα την ευκαιρία να κολυμπήσω με δελφίνια! Φοβερό συναίσθημα. Ήταν μια από τις ωραιότερες εμπειρίες της ζωής μου. Γενικά μου αρέσουν τα ταξίδια. Μου αρέσει να ταξιδεύω και να μαθαίνω ειδικά σε τόπους με πολύ διαφορετικό πολιτισμό από τον δικό μας και με άλλα έθιμα... Άλλο ένα ταξίδι που μου άρεσε πάρα πολύ ήταν στην Αφρική.

MC: Ποιο είναι το "μότο" της ζωής σου;
Στ. Γ.: Είμαι γενικά ανήσυχο πνεύμα και μου αρέσει να μαθαίνω πράγματα. Πιστεύω πως ένας άνθρωπος όσο μεγαλώνει πρέπει να μαθαίνει συνέχεια καινούρια πράγματα. Είναι υγεία να προσθέτεις στη ζωή σου καινούριες εμπειρίες.

MC: Και η πιο πρόσφατη σπουδαία εμπειρία που πρόσθεσες στη ζωή σου;
Στ. Γ.: Το περασμένο καλοκαίρι έκανα καταδύσεις στη Βουλιαγμένη. Η ηρεμία που νιώθεις κάτω απ' το νερό, αυτή η απόλυτη ησυχία, σε κάνει να νιώσεις χαλαρά και απίστευτα όμορφα.

MC: Θα ήθελες ένα παιδί; Και τι παραχωρήσεις θα έκανες για να το μεγαλώσεις;
Στ. Γ.: Φυσικά και θα ήθελα. Αν πάρω την απόφαση να κάνω παιδί πιστεύω πως θα κάνω λίγο πέρα τα επαγγελματικά μου. Όταν έχεις παιδί δεν μετράει τίποτα μπροστά σε αυτό. Η πιο σημαντική "καριέρα" μιας γυναίκας είναι να είναι μάνα. Απ' τις μάνες εξαρτάται το μέλλον μας! Θα ήθελα να δοθώ ολοκληρωτικά στο παιδί μου όπως μου δόθηκε η δική μου μητέρα και μου έδωσε κάποιες αρχές για τις οποίες είμαι πολύ περήφανη που τις έχω.

MC: Οι στόχοι σου από εδώ και στο εξής; Γενικά τι περιμένεις ακόμα στην καριέρα σου...
Στ. Γ.: Δεν θεωρώ ποτέ ότι έχω φτάσει κάπου. Θεωρώ πως πάντα είμαι στην αρχή και πάντα υπάρχουν περιθώρια να ανέβεις. Αυτό που θα ήθελα είναι να έχω "διάρκεια" στο χώρο αυτό. Και να έχω καλά τραγούδια.

MC: Έχεις κάποιο site;
Στ. Γ.: Έχω το www.stellageorgiadou.com, το οποίο όμως τώρα είναι "under construction", αλλά σε ένα περίπου μήνα θα είναι έτοιμο.

*** Η συνέντευξη πραγματοποιήθηκε στο Cafe, Restaurant, Internet, "Matrix", Μεταξά 48 (έναντι κολυμβητηρίου), Γλυφάδα, τηλ. 210.8980829.
*** Oι φωτογραφίες έχουν τραβηχθεί με ψηφιακή φωτογραφική μηχανή, Olympus C-3000 zoom
*** Απαγορεύεται η αναδημοσίευση υλικού (κειμένων ή φωτογραφιών) χωρίς την άδεια του Music Corner.