Γράφει η Μαρία Αβραμίδου
Ένας νεαρός στρατιώτης που έχει μεγαλώσει στη Νουμίδια (Paul Mescal) βιώνει την απώλεια όταν η σύζυγός του σκοτώνεται στη μάχη και η πόλη του κατακτάται από τους Ρωμαίους, με επικεφαλής τον στρατηγό Acacius (Pedro Pascal). Αιχμάλωτος πια και αναζητώντας εκδίκηση, κινεί το ενδιαφέρον του Macrinus (Denzel Washington), ο οποίος τον αγοράζει για μονομάχο. Όταν ο δρόμος του τον οδηγήσει στη Ρώμη, θα έρθει αντιμέτωπος με ένα παρελθόν το οποίο θα καθορίσει το μέλλον του…
Ο «Μονομάχος ΙΙ» (“Gladiator II”) του σπουδαίου Ridley Scott έρχεται 24 χρόνια μετά από τον άμα τη εμφανίσει κλασικό «Μονομάχο» (“Gladiator”, 2000) να μάθει σε μια νέα γενιά θεατών τί σημαίνει επική ταινία. Όπως είναι φυσικό, τα πάντα είναι πλέον περισσότερα: απίστευτα εντυπωσιακά εφέ, χορταστικό θέαμα, πιο πολύ αίμα (που ώρες-ώρες θυμίζει εικόνες από βιντεοπαιχνίδια, χωρίς όμως στιγμή να γίνεται αντιαισθητικό), όλα μαεστρικά ενορχηστρωμένα από τον αειθαλή βρετανό σκηνοθέτη. Η άρτια τεχνικά και καλλιτεχνικά αυτή ταινία, δεν μπορεί –και νομίζω ούτε επιδιώκει– να συγκριθεί με την πρόγονό της. Ωστόσο «δανείζεται» από αυτήν ατάκες που έγραψαν κινηματογραφική ιστορία και αναδεικνύει με σεβασμό νέες πτυχές σε γνώριμους χαρακτήρες, όπως η Lucilla (Connie Nielsen), παρά το γενικά μάλλον σχηματικό σενάριο.
Με έναν αληθινά απολαυστικό Denzel Washington και τον ραγδαία εξελισσόμενο Mescal να κρατά τις ισορροπίες ενός φιλμ που, πέρα από θέαμα, προσφέρει και διαχρονική τροφή για σκέψη πάνω στην αλαζονεία της εξουσίας κάθε μορφής, αυτή η δημιουργία κερδίζει στην ψυχαγωγία, αλλά χάνει στο συναίσθημα. Διότι μπορεί να υπάρχουν στιγμές συγκίνησης, ωστόσο η βαθειά ανθρώπινη καρδιά που χτυπούσε δυνατά στην πρωτότυπη ιστορία, εδώ ίσα που ακούγεται. Ίσως γιατί ο θόρυβος στην εποχή μας έχει γίνει πια υπερβολικά πολύς, σαν τις ορδές των Ρωμαίων στρατιωτών ή τις φωνές του όχλου μιας πόλης που έχει μάθει να ζει με «άρτον και θεάματα». Ίσως, πάλι, γιατί η σημερινή κοινωνία ελάχιστα απέχει από την αρχαία ρωμαϊκή, με τα πολιτικά παιχνίδια λίγων να παίζονται σε βάρος των πολλών και την –απατηλή;– πεποίθηση ότι το δίκαιο του ισχυρότερου πάντα θα επικρατεί. Εν τέλει, το μεγαλύτερο ταλέντο του Ridley Scott είναι ότι γνωρίζει πως να προσφέρει υψηλού επιπέδου ψυχαγωγία, η οποία, προκειμένου να κατανοηθεί σε όλα της τα επίπεδα, απαιτεί ενεργοποίηση του νου. Δεν το λες και λίγο.
*Η ταινία προβάλλεται στους κινηματογράφους σε διανομή από την Feelgood Entertainment, από την Πέμπτη, 14 Νοεμβρίου.
—————
*** Απαγορεύεται αυστηρά η αναδημοσίευση υλικού, χωρίς την άδεια του Music Corner…