Γράφει η Πέννυ Πηττά
Φωτογραφίες: Ματίνα Φουντούλη
Στη μέση μιας Άνοιξης που δεν έχει ακόμα αποχωριστεί τον χειμώνα, πριν προλάβουμε να κάνουμε όνειρα για καλοκαιρινές συναυλίες με μουσικές και κουτάκια μπύρας στα χέρια, έφτασε η είδηση για την παρουσίαση του δίσκου του Γιαν Βαν (κατά κόσμον Γιάννης Αγγελόπουλος) με τον Παύλο Παυλίδη. Το ραντεβού κλείστηκε για τις 19 Απριλίου στη μουσική σκηνή Gagarin –και ταυτόχρονα το κουμπί για να τις πρώτες δειλές σκέψεις ότι το καλοκαίρι δεν αργεί, είχε πατηθεί.
Ανυπόμονοι για την «ηχητική καρτ ποστάλ» όπως ο ίδιος ο δημιουργός έχει χαρακτηρίσει τον δεύτερο κατά σειρά δίσκο του «Κακό Ποίημα» και εμπιστευόμενοι τις επιλογές του Παύλου Παυλίδη, μπήκαμε στο θρυλικό live stage με τη σιγουριά ότι θα ζήσουμε μια αξέχαστη νύχτα. Ο κόσμος αρκετός αλλά όχι τόσος ώστε να προκαλεί δυσφορία. Η σκηνή είχε ατμόσφαιρα ακατάστατου μινιμαλιστικού «προβάδικου», σε γκαράζ παλιού σπιτιού, που τα κλειδιά ήταν μοιρασμένα σε λίγους. Σε εκείνους που ήταν έτοιμοι να ακούσουν το καινούργιο, το διαφορετικό.
Χωρίς ιδιαίτερη αργοπορία, ο Γιαν Βαν κάθισε στα ντραμς, ο Φώτης Σιώτας έπιασε το βιολί, ο Βαγγέλης Στεφανόπουλος κάθισε στα πλήκτρα και την ηλεκτρική κιθάρα και ο Παρασκευάς Κίτσος στο μπάσο και η βραδιά είχε μόλις ξεκινήσει.
Στο πρώτο μέρος της συναυλίας απολαύσαμε κομμάτια από τον πρώτο δίσκο. Τα «Εκπτώσεις», «Ρίξε τις πίκρες στο γιαλό», «Το πίσω μπρος» ήταν κάποια από αυτά. Ιδιαίτερος ήχος για ανοιχτά μυαλά που, αν προσπαθήσεις να τον ορίσεις με μια λέξη, σίγουρα δεν θα τα καταφέρεις. Εκεί που το λαϊκό συναντάει περίτεχνα τη funk, το δημοτικό τη jazz και το progressive τη μπαλάντα, εκεί θα συναντήσεις τους Yan Van. Μελωδίες που είτε θα γίνουν οι αγαπημένες σου, είτε θα τις μισήσεις. Σίγουρα όμως, αν είσαι έτοιμος να ακούσεις κάτι ανατρεπτικό μακριά από συνταγές εμπορικότητας και τετριμμένα αλλά ταυτόχρονα είσαι τύπος που τη βρίσκεις με πάνω από ένα είδος μουσικής, σίγουρα θα γίνουν αγαπημένοι σου.
Ανάμεσα στα τραγούδια παρατηρούσαμε στο κοινό ανάμεικτα συναισθήματα. Είδαμε κόσμο να ακολουθεί τα vibes της μπάντας εκστασιασμένο από το αποτέλεσμα και είδαμε άλλους που δεν ήταν προετοιμασμένοι, που περίμεναν κάτι άλλο, που δεν γνώριζαν τον λόγο που βρίσκονταν σε αυτή τη μουσική σκηνή.
Ως άλλος Philip Collin, o Yan Van de Engel, στα δεξιά έπαιζε ντραμς, ενώ ταυτόχρονα τραγουδούσε, στερώντας από το κοινό έναν frontman για να κλειδώσει τα μάτια του επάνω του. Ο Φώτης Σιώτας, από την άλλη πλευρά της σκηνής, κάλυπτε μέρος αυτής της απουσίας, δίνοντας και ερμηνευτικά τον καλύτερο εαυτό του.
Είχε φτάσει η στιγμή ο Παύλος Παυλίδης να ανέβει στη σκηνή για να ερμηνεύσει τα 6 τραγούδια του δίσκου «Κακό Ποίημα». Τραγούδια που σε αυτά συναντάς πολιτικό στίχο με χιπ χοπ και ποπ κουλτούρα ταυτόχρονα.
Παρά την εξαιρετική ερμηνεία, η εμφάνιση του Παύλου μάς φάνηκε κάπως αμήχανη, σαν να μην είχε και ο ίδιος συνηθίσει το νέο εγχείρημά του, σαν να του έλειπε η κιθάρα του ή σαν να ήταν επισκέπτης που φιλοξενούταν στο σπίτι κάποιου άλλου. Ίσως απλά να ήταν η δική μας αίσθηση και τίποτε από αυτά να μην ίσχυε, καθώς έχουμε συνηθίσει τον Παύλο Παυλίδη στα δικά του live που είναι οικεία και σε εκείνον και σε εμάς.
Η βραδιά τελείωσε με κάποια τραγούδια του Παύλου Παυλίδη και έκλεισε με μια μοναδική διασκευή από το «Λιωμένο Παγωτό» που κανείς δεν περίμενε αλλά το κοινό χάρηκε ιδιαίτερα.
Είμαστε βέβαιοι ότι ο Yan Van και οι μουσικές του θα βρουν ένθερμους και πιστούς υποστηρικτές που θα τον ακολουθούν σε κάθε γωνιά της Ελλάδας.
Φύγαμε, αφήνοντας πίσω μας μια διαφορετική νύχτα και έχοντας πάρει μαζί μας ένα «Κακό Ποίημα» –που δεν είναι τόσο κακό τελικά– και μια «Μια τεντωμένη κλωστή» που, εκτός από τέλος και αρχή, ενώνει μουσικές και δημιουργεί καινούργια ηχητικά αποτελέσματα.
*** Απαγορεύεται αυστηρά η αναδημοσίευση υλικού γραπτού ή οπτικού, χωρίς την άδεια του MusicCorner.gr…