Συνέντευξη στην Ειρήνη Ζαβιτσάνου
- 21 Ιουνίου: Παγκόσμια Ημέρα Μουσικής. Αποτελεί πλέον έναν μεγάλο πολιτιστικό θεσμό. Ποια η βαρύτητά του και πόσο ανάγκη έχει η κοινωνία μας τέτοιους θεσμούς;
Ο θεσμός αυτός είναι πολύ σημαντικός. Ερασιτέχνες και επαγγελματίες μουσικοί από διάφορες χώρες γιορτάζουμε το γεγονός αυτό παίζοντας μουσική αφιλοκερδώς σε δημοτικούς χώρους, πλατείες και πάρκα. Πραγματοποιούνται συναυλίες με διάφορα είδη μουσικής από όλο τον κόσμο. Έτσι αναπτύσσονται πολιτιστικές ανταλλαγές (έτσι η μουσική εξελίσσεται) που συμβάλλουν στην αλληλεγγύη, στην ειρήνη, την επικοινωνία μεταξύ των λαών και των παραδόσεων τους, στην αποδοχή της διαφορετικότητας και στη συνειδητοποίηση ότι η μουσική ενώνει τους ανθρώπους με τρόπο μαγικό. Η μουσική γεφυρώνει, δεν κάνει διακρίσεις, φωτίζει τις ψυχές των ανθρώπων από διαφορετικές κουλτούρες και μεταδίδει την αγάπη όπου βρεθεί.
- Ποιοι είναι οι αγαπημένοι σας καλλιτέχνες και τι σημαίνει για εσάς “μεγάλος τραγουδιστής”;
Η Ελλάδα βρίθει πολλών σπουδαίων τραγουδιστών και τραγουδιστριών. Έχω αρκετούς αγαπημένους και αγαπημένες όπως π.χ. τη Σωτηρία Μπέλλου, τη Μαρίκα Νίνου, τη Βίκυ Μοσχολιού, την Πόλυ Πάνου, τη Ρίτα Σακελλαρίου, τη Χάρις Αλεξίου, τον Στέλιο Καζαντζίδη, τον Γρηγόρη Μπιθικώτση, τον Στράτο Παγιουμτζή, τον Γιώργο Νταλάρα κι άλλους.
Για μένα, μεγάλος τραγουδιστής σημαίνει να μπορώ να ακούω τη φωνή του με κλειστά μάτια και να καταλαβαίνω αμέσως ποιος ή ποια είναι, να επικοινωνώ μαζί του μέσω της ερμηνείας του, τον πόνο μου, τη θλίψη μου ή τη χαρά μου, να είναι άμεσος και αυθεντικός με τους ανθρώπους γύρω του και το κοινό του, να πατάει γερά στα πόδια του και να παίρνει θέση σε κοινωνικά ζητήματα που προκύπτουν στην καθημερινότητα.
Για μένα λοιπόν η προσωπικότητα και η στάση ζωής είναι το ζητούμενο που κάνει κάποιον ή κάποια να ξεχωρίζει, ανεξαρτήτως επαγγέλματος.
- Συνήθως, υπάρχουν τραγούδια που τα έχουμε συνδυάσει και συνδέσει με ξεχωριστές για εμάς στιγμές. Εσείς έχετε κάποια;
Βεβαίως, έχω αρκετά τραγούδια που συνδέομαι συναισθηματικά. “Το καλοκαίρι” του Γιάννη Μήτση είναι ένα από αυτά. Το τραγούδι αυτό είναι ένα τραγούδι που με συντροφεύει στον έρωτα και την αγάπη και μου αφήνει γεύση νοσταλγική. Ένα άλλο αγαπημένο τραγούδι είναι το “Με σένα πλάι μου” του Σταύρου Κουγιουμτζή και του Μανώλη Ρασούλη, το οποίο ανακάλυψα τυχαία πριν περίπου 10 χρόνια και πραγματικά ενθουσιάστηκα με το στίχο και τη μουσική του. Από τότε το ερμηνεύω σε κάθε μου live.
Επίσης, το “Κάθε στιγμή η σκέψη μου” (“καντάδα”) των Χειμερινών κολυμβητών, το αγαπώ πολύ και μου έχει κάνει παρέα σε πολύ δύσκολες στιγμές της ζωής μου. Βρισκόταν εκεί μεταξύ του έμπροσθεν και του όπισθεν βήματος χαχα.
Ένα τραγούδι “φυλαχτό” είναι το “Με σημάδεψες” τις αγαπημένης μου Αρλέτας. Με την Αρλέτα συνεργαστήκαμε το τελευταίο διάστημα πριν φύγει από τη ζωή και κάναμε πολλή παρέα. Κάποια στιγμή μου λέει “εσύ πρέπει να το πεις αυτό κυρά μου”. Έτσι κι έγινε, από τότε το δισκογράφησα και το ενσωμάτωσα στο πρόγραμμα των συναυλιών μου.
Τέλος, ένα κοινωνικό τραγούδι που ξεχωρίζω είναι το “Γιουσουρούμ” του Νικόλα Άσιμου, ένα πάντα επίκαιρο και διαχρονικό τραγούδι, ένα τραγούδι που πάντα μας θυμίζει πού βρισκόμαστε.
- Πού κρύβει η μουσική όλη αυτή την καταλυτική δύναμη που έχει;
Η μουσική όπως ανέφερα και παραπάνω, ενώνει τους ανθρώπους από όπου κι αν προέρχονται, ανθρώπους με διαφορετική ιδεολογία, ανθρώπους φτωχούς, πλούσιους, ανθρώπους αγράμματους, μορφωμένους, ανθρώπους μικρούς και μεγάλους. Όπως έχει πει και ο Νίτσε “Χωρίς τη μουσική αυτός ο κόσμος θα ήταν ένα λάθος”. Με τη μουσική αναπνέουμε, μοιραζόμαστε συναισθήματα, επικοινωνούμε, γνωρίζουμε άλλους λαούς καλύτερα, εξελισσόμαστε, διδασκόμαστε και μορφωνόμαστε. Η μουσική για μένα είναι το όπλο της αγάπης.
————–
*** Απαγορεύεται αυστηρά η αναδημοσίευση υλικού γραπτού ή οπτικού, χωρίς την άδεια του Music Corner…