Γράφει η Γιώτα Πριόνα
Το συγκινητικό έργο του Philip Ridley, “Vincent River”, φιλοξενείται για πρώτη φορά στο θέατρο Αθηνών, με πρωταγωνιστές τους Πέγκυ Σταθακοπούλου και Αργύρη Αγγέλου, σε σκηνοθεσία Νίκου Καραγεώργου. Μια ιστορία που αγγίζει ευαίσθητες πτυχές της σύγχρονης κοινωνίας, που ρίχνει αλάτι στις πληγές της, μέχρι ο πόνος να την ξεγυμνώσει απ’ τα ταμπού της.
Τα γεγονότα του έργου λαμβάνουν χώρα στο νοτιοανατολικό Λονδίνο, ενώ η δράση περιορίζεται στο δωμάτιο μιας παλιάς πολυκατοικίας, με εμφανή τα σημάδια της εγκατάλειψης. Η Ανίτα μπαίνει στο δωμάτιο, κινείται μηχανικά, το βλέμμα της είναι απλανές. Δεν περνά πολλή ώρα μέχρι να καταφτάσει ο Ντέηβυ. Ο μεταξύ τους έντονος διάλογος αποκαλύπτει στον θεατή το σημείο μηδέν της ιστορίας, τον ξαφνικό χαμό του Βίνσεντ, γιου της Ανίτα. Ο Ντέηβυ, ως μοναδικός αυτόπτης μάρτυρας του θανάτου, ξεδιαλύνει το κουβάρι των γεγονότων και αποκαλύπτει τόσο στην Ανίτα όσο και στους θεατές λεπτομέρειες που δεν γνώριζαν.
Εκείνο που κάνει την ιστορία να διαφέρει, είναι πως η αρχή της βρίσει τους ήρωες σε ψυχολογικό τέλμα. Προσωπικότητες κατατρεγμένες, φοβισμένες, ισορροπούν ανάμεσα στην λογική και την τρέλα, υποκύπτουν στον πόνο που γεννούν οι αναμνήσεις και όλα εκείνα τα αναπάντητα ερωτήματα. Όσο η Ανίτα μιλά για τον γιό της, ο Ντέηβυ αναφέρει στοιχεία της δικής του ζωής, μέχρι η αφήγηση και των δύο να φτάσει στο μοιραίο βράδυ του φόνου του Βίνσεντ. Οι αποκαλύψεις που γίνονται στην συνέχεια είναι συνταρακτικές, τόσο για τους πρωταγωνιστές όσο και για το κοινό, ενώ ρίχνουν φως στο μυστήριο του θανάτου.
Το τοπίο λοιπόν ξεκαθαρίζει, με την κάθαρση, την λύτρωση των δύο ψυχών που για μήνες μένουν προσκολλημένες στον ίδιο άνθρωπο, τον ίδιο χαμό, το ίδιο μαρτύριο του αποχωρισμού. Και είναι, πράγματι, τόσο μεγάλη η δύναμη της αλήθειας, που στο τέλος ανασταίνει την καρδιά της πονεμένης μάνας και ανακουφίζει ως έναν βαθμό τον θεατή που γίνεται ένα με την ιστορία και τους χαρακτήρες της. Δεν υπάρχουν εντυπωσιασμοί για εκείνον, ούτε σκηνοθετικοί ούτε εξωτερικοί, στο κομμάτι των σκηνικών. Όλα όσα μπορεί να αγγίξει το μάτι του έχουν σημάδια μοναξιάς, πόνου, απλότητας. Μιας απλότητας που υποδεικνύει το πλέον σημαντικό αυτής της θεατρικής παράστασης, την ίδια την ιστορία.
Θίγονται, άλλωστε, με τέτοιον τρόπο σύγχρονα ζητήματα ομοφυλοφιλίας, ομοφοβίας, καταπίεσης και εγκατάλειψης, ώστε οι θεατές παραμένουν προσηλωμένοι στην ιστορία ως το τέλος. Με όλα αυτά που φοβόμαστε να αποκαλύψουμε και όλα εκείνα τα κρυφά μας θέλω σε πρώτο πλάνο, γίνεται φανερό πως το έργο του Philip Ridley καταφέρνει να ψυχογραφήσει άριστα την σημερινή κοινωνία. Με την υπέροχη και άκρως συγκινητική ερμηνεία της Πέγκυς Σταθακοπούλου και τον Αργύρη Αγγέλου να στέκεται με σιγουριά κυρίως μετά το μισό της παράστασης, τα κείμενα του Ridley κέρδισαν αυτό ακριβώς που τους αναλογεί. Τον σεβασμό και την αξιοπρέπεια των ερμηνειών δυο σημαντικών ηθοποιών και έπειτα το ακατάπαυστο χειροκρότημα από το ικανοποιημένο κοινό.
* Αναλυτικά στοιχεία για τη παράσταση, δείτε εδώ…
—————-
*** Απαγορεύεται αυστηρά η αναδημοσίευση υλικού γραπτού ή φωτογραφιών, χωρίς την άδεια του Music Corner…